സൂറത്ത് യൂസുഫ് : 07-20

അസൂയ മുതലായ ദുസ്വഭാവങ്ങള്‍ മൂലം ഏര്‍പ്പെടാവുന്ന ഭവിഷ്യത്തുകള്‍, നിഷ്കളങ്കത, ക്ഷമ മുതലായ സല്‍സ്വഭാവങ്ങള്‍ മൂലം ലഭിക്കുന്ന നേട്ടങ്ങള്‍, മാതാപിതാക്കള്‍ക്ക് മക്കള്‍ മൂലം അനുഭവിക്കേണ്ടി വരുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടുകള്‍, മാതാപിതാക്കളുടെ ഉപദേശം മക്കള്‍ക്കു ആദ്യം സ്വീകാര്യമായി തോന്നാതിരുന്ന ശേഷം പിന്നീടു അനുഭവം കൊണ്ടു ബോധ്യപ്പെടുന്നതിന്റെ ഉദാഹരണങ്ങള്‍, പരീക്ഷണങ്ങളില്‍ ക്ഷമാപൂര്‍വ്വം കാര്യങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവില്‍ അര്‍പ്പിക്കുന്നതിന്റെ സല്‍ഫലങ്ങള്‍, അല്ലാഹു ഈ ലോകത്തു നടപ്പില്‍ വരുത്തുവാന്‍ പോകുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ക്കു അവന്‍ കാരണങ്ങള്‍ ശരിപ്പെടുത്തി കളമൊരുക്കുന്നതിന്റെ ഉദാഹരണങ്ങള്‍ എന്നിങ്ങിനെ എത്രയോ പാഠങ്ങള്‍ അന്വേഷണ ബുദ്ധിയുള്ളവര്‍ക്കു ഈ കഥയില്‍ നിന്നു മനസ്സിലാക്കുവാന്‍ കഴിയുന്നതാണ് . والله الموفق

‘അവന്റെ സഹോദരന്‍’ എന്നു പറഞ്ഞതു ബിന്‍യാമിനെ ഉദ്ദേശിച്ചാകുന്നു. അവരുടെ അസൂയ വളരെ ശക്തമായിരുന്നുവെന്നു ഇതില്‍ നിന്നു വ്യക്തമാണല്ലോ. അവര്‍ തുടര്‍ന്നു പറയുന്നതു നോക്കുക :

ഏതെങ്കിലും വിധേന യൂസുഫിന്റെ കഥ കഴിക്കുക, അല്ലെങ്കില്‍ പിതാവിങ്കലേക്കു തിരിച്ചുവരാത്തവണ്ണം വല്ല വിദൂരസ്ഥലത്തും കൊണ്ടുപോയി അവനെ നാടുകടത്തി വിടുക. രണ്ടിലൊന്നു ചെയ്‌താല്‍, ആദ്യം പിതാവിനു കുറേയൊക്കെ മനോവേദനയും ബുദ്ധിമുട്ടും അനുഭവപ്പെടുമെങ്കിലും കുറച്ചു കഴിയുമ്പോള്‍ അതൊക്കെ ശരിപ്പെട്ടുകൊള്ളും. അങ്ങിനെ, പിതാവിന്റെ സ്നേഹവും മുഖവും നമ്മോടായിത്തീരുന്നതാണ്. തല്‍ക്കാലം ഇങ്ങിനെ ഒരു അപരാധം നാം പ്രവര്‍ത്തിച്ചാലും പിന്നീടു ഖേദിച്ചുമടങ്ങി നമുക്കു നല്ലവരായിത്തീരുകയും ചെയ്യാമല്ലോ. എന്നൊക്കെയാണു അവര്‍ തമ്മില്‍ പറഞ്ഞതിന്റെ താല്‍പര്യം. പിതാവിനു യൂസുഫിനോടും ബിന്‍യാമീനോടുമാണു അവരെക്കാള്‍ സ്നേഹമുള്ളതെങ്കിലും, യൂസുഫിനോടാണ് ഏറ്റവുമധികം സ്നേഹമുള്ളതെന്നും, അതുകൊണ്ടാണു യൂസുഫിനെക്കുറിച്ചു അവര്‍ ഇങ്ങനെ അഭിപ്രായപ്പെടുവാന്‍ കാരണമെന്നും അവരുടെ പ്രസ്താവന കൊണ്ടു മനസ്സിലാകുന്നു.

സഹോദരന്മാര്‍ എല്ലാവരും അസൂയാലുക്കലാണെങ്കിലും അവരില്‍ ചിലര്‍ക്ക് ദയ തോന്നി. യൂസുഫ് (അ) നോട്‌ കൃപ തോന്നിയ ഈ വക്താവിന്റെ പേര്‍ അല്ലാഹു പറഞ്ഞിട്ടില്ല. പേരറിഞ്ഞതുകൊണ്ടു പ്രത്യേക പ്രയോജനമില്ലതാനും. അദ്ദേഹത്തെ രക്ഷപ്പെടുത്തണമെന്നുദ്ദേശിച്ചുകൊണ്ട് രൂബേന്‍ (റൂബീന്‍) എന്ന സഹോദരന്‍ അവനെ കൊലപ്പെടുത്തരുതെന്നും, അവന്റെ മേല്‍ കൈവെക്കാതെ മരുഭൂമിയിലെ കുഴിയില്‍ ഇടുവിന്‍ എന്നും പറഞ്ഞതായും, കിണറ്റിലിട്ടശേഷം യഹൂദാ എന്ന സഹോദരന്‍: നാം നമ്മുടെ സഹോദരനെ കൊന്നിട്ടെന്തു പ്രയോജനം ? അവനെ നാം യാത്രാക്കൂട്ടത്തിനു വില്‍ക്കുക എന്നു പറഞ്ഞതായും ബൈബിളില്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഇതായിരിക്കാം ഈ വക്താവു റൂബീനായിരുന്നുവെന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ വ്യാഖ്യാതാക്കളില്‍ ഒരു വിഭാഗവും, യഹൂദായിരുന്നുവെന്നു വേറൊരു വിഭാഗവും പറയുവാന്‍ കാരണം.

الْجُبِّ  (ജുബ്ബ്) എന്നാല്‍, പടുത്തുയര്‍ത്തുകയോ, മതില്‍ കെട്ടുകയോ ചെയ്യാത്ത കുഴിക്കിണര്‍  എന്നാണര്‍ത്ഥം. ‘വെള്ളമില്ലാത്ത പൊട്ടക്കുഴി’ യായിരുന്നു അതെന്നാണു ബൈബിളില്‍ പറയുന്നത്. (ഉല്‍പഃ 37ല്‍ 24) പക്ഷേ, താഴെ 19ആം വചനത്തില്‍നിന്നു അതു വെള്ളമുള്ള കിണറായിരുന്നുവെന്ന് വ്യക്തമാകുന്നുണ്ടു താനും. സഹോദരന്മാര്‍ തങ്ങളുടെ ഗൂഢാലോചന നടപ്പില്‍ വരുത്തുവാന്‍ ഇങ്ങിനെ ഒരു സൂത്രം പ്രായോഗിച്ചു :-

മരുഭൂമിയില്‍ പോയി ആടുകളെ മേക്കല്‍ പതിവായിരുന്ന ആ സഹോദരന്മാരോടൊന്നിച്ചു യൂസുഫിനെ വിട്ടയക്കുവാന്‍ യഅ്ഖൂബ് (അ)നു ഭയമായിരുന്നുവെന്നും, അതുകൊണ്ടു അദ്ദേഹത്തെ അവരോടൊപ്പം പോകുവാന്‍ അനുവദിക്കാറുണ്ടായിരുന്നില്ലെന്നും, അവരുടെ വാക്കുകളില്‍ നിന്നു മനസ്സിലാക്കാം. അതുകൊണ്ടുതന്നെയാണു യൂസുഫിന്റെ വലിയ ഗുണകാംക്ഷികളായി അവര്‍ അഭിനയിച്ചതും, അവന്‍ ഞങ്ങളുടെ അനുജനല്ലേ, ഞങ്ങളുടെ ഒന്നിച്ചു മരുഭൂമിയില്‍ വന്നു പഴവര്‍ഗ്ഗങ്ങളും മറ്റും തിന്നും, വെള്ളം കുടിച്ചും, ഓടിച്ചാടി നടന്നും ആനന്ദംകൊള്ളുവാന്‍ അവനും ആഗ്രഹമുണ്ടാകുമല്ലോ. അതിനൊരവസരം നാളെത്തന്നെയുണ്ടാക്കിത്തരണം; ഞങ്ങള്‍ അവന്റെ ഗുണകാംക്ഷികളാകകൊണ്ടു അവനു വല്ല അപകടവും വരുന്നതു ഞങ്ങള്‍ തികച്ചും കാത്തു സൂക്ഷിക്കുകതന്നെ ചെയ്യും എന്നൊക്കെ അവര്‍ പിതാവിനെ ധരിപ്പിച്ചു. എന്നിട്ടും പിതാവിനു അവരെക്കുറിച്ചു വിശ്വാസം വരുന്നില്ല. അദ്ദേഹം ഒഴികഴിവു പറഞ്ഞുനോക്കി.

യൂസുഫ് (അ)നെ അവരോടൊപ്പം പറഞ്ഞയക്കാതിരിക്കുവാനുള്ള കാരണം പിതാവു വിവരിച്ചു. എന്നാല്‍, തങ്ങള്‍ ചെയ്‌വാന്‍ പോകുന്ന കടുംകൈ ചെയ്തശേഷം അതില്‍ നിന്നു പിതാവിനോട് ഒഴികഴിവുപറഞ്ഞു കഴിച്ചിലാകുവാനുള്ള മാര്‍ഗ്ഗം പിതാവിന്റെ വാക്കുകളില്‍ നിന്നു തന്നെ അവര്‍ക്കു കിട്ടി. അതേ ഒഴികഴിവു തന്നെയാണവര്‍ പിന്നീടു പറഞ്ഞതെന്നു 17ആം വചനത്തില്‍ കാണാവുന്നതാണ്.

ഞങ്ങള്‍ ശക്തമായ ഒരു സംഘം ആളുകളുണ്ട്; ഞങ്ങള്‍ അവനെ ശരിക്കു കാത്തുസൂക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യും; എന്നിരിക്കെ, അവനെ ചെന്നായ പിടിക്കുമെന്നു ഭയപ്പെടേണ്ടതില്ല; എനി, അങ്ങനെ സംഭവിക്കുകയാണെങ്കില്‍ അതില്‍ ഞങ്ങളും വമ്പിച്ച നഷ്ടക്കാരായിരിക്കുമല്ലോ. അതു കൊണ്ടു അവനെ രക്ഷിക്കുവാന്‍ ഞങ്ങള്‍ പരമാവധി ശ്രമിക്കുമെന്നും, അവന്റെ കാര്യത്തില്‍ ഞങ്ങളെ വിശ്വസിക്കാതിരിക്കുവാന്‍ ഒരു കാരണവുമില്ലെന്നും അവര്‍ സമര്‍ത്ഥിച്ചു. അങ്ങനെ ആദ്യം വളരെ മടിച്ചുവെങ്കിലും അവസാനം യൂസുഫ് (അ)നെ അവരൊന്നിച്ചു അയച്ചുകൊടുക്കുവാന്‍ തന്നെ അദ്ദേഹം സമ്മതിച്ചു. ബൈബിളില്‍ ഈ ഭാഗം വിവരിച്ചിരിക്കുന്നതു നേരെ മറിച്ചാണ്. സഹോദരന്മാര്‍ അപ്പന്റെ ആടുകളെ മേയ്ക്കാന്‍ ശൈഖേമി (شكيم)ലേക്കു പോയിരുന്നു; അവരുടെ സുഖവിവരം പോയി അറിഞ്ഞുവരുവാന്‍വേണ്ടി യോസഫിനെ അവരുടെ അടുക്കലേക്കയച്ചു; അവന്‍ ചെല്ലുന്നതു കണ്ടപ്പോള്‍ സ്വപ്‌നക്കാരന്‍ വരുന്നുണ്ടെന്നും മറ്റും പറഞ്ഞു സഹോദരന്മാര്‍ പരിഹസിച്ചു; അവിടെവെച്ചാണ് അവനെ കൊല്ലണമെന്നും പൊട്ടക്കുഴിയിലിട്ടാല്‍ മതിയെന്നും മറ്റുമുള്ള സംഭാഷണങ്ങള്‍ നടന്നത് എന്നൊക്കെയാണ് അതില്‍ പറയുന്നത്. (ഉല്‍പഃ 37ല്‍ 12-25) ബൈബിളിലെ പ്രസ്താവനകള്‍ യഥാര്‍ത്ഥമായി ഗണിക്കുവാന്‍ നിവൃത്തിയില്ലെന്നുള്ളതിനു ഒരു തെളിവാണിതും.

സഹോദരന്മാര്‍ ഏകോപിച്ച് അദ്ദേഹത്തെ കിണറ്റിലിട്ട് കൃതാര്‍ത്ഥരായി. പക്ഷേ, അല്ലാഹു യൂസുഫ് (അ)നെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. അവരുടെ ഈ അക്രമത്തെക്കുറിച്ചു അവരെ ബോധവാന്‍മാരാക്കുന്ന ഒരവസരം വഴിയെ വന്നെത്തുമെന്നു അദ്ദേഹത്തെ അറിയിച്ചു. മൂസാ (അ) നബിയെ പ്രസവിച്ചപ്പോള്‍, ഫിര്‍ഔന്റെ ആള്‍ക്കാര്‍ കുട്ടിയെ അറുത്തു കൊല്ലുമെന്നു ഭയപ്പെട്ടിരുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാതാവിനു കുട്ടിയെ പെട്ടിയിലാക്കി നദിയിലിടണമെന്നും, കുട്ടിയെ തനിക്കു തന്നെ തിരിച്ചു കിട്ടുമെന്നും അല്ലാഹു തോന്നിപ്പിച്ചതിനെ (28:7 ല്‍) പറ്റി പ്രസ്താവിച്ചപ്പോള്‍, ‘നാം മൂസായുടെ മാതാവിനു ബോധനം നല്‍കി (وأوحينا إلى أم موسى)’ എന്നു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതുപോലെ, യൂസുഫി (അ)നും അപ്രകാരം തോന്നിപ്പിച്ചു എന്നായിരിക്കും واوحينا اليه (അദ്ദേഹത്തിനു നാം ബോധനം നല്‍കി) എന്ന വാക്കിന്റെ സാരം. الله أعلم

وهم لَا يَشْعُرُونَ (അവരാകട്ടെ, അറിയുകയുമില്ല) എന്ന വാക്യം لَتُنَبِّئَنَّهُمْ (നീ അവരെ ബോധപ്പെടുത്തുക തന്നെ ചെയ്യും) എന്ന ക്രിയയോടു ബന്ധപ്പെട്ടതായിരിക്കുവാനാണു കൂടുതല്‍ സാധ്യത കാണുന്നത്. നീ ആരാണെന്നും, നിന്റെ സ്ഥിതിഗതികളെന്താണെന്നും മറ്റും അവര്‍ക്കറിഞ്ഞു കൂടാത്ത ഒരവസരത്തില്‍ അവരുടെ ഈ ചെയ്തികളെപ്പറ്റി അവരെ ഓര്‍മ്മപ്പിക്കുമെന്നായിരിക്കും അപ്പോള്‍ അതിന്റെ താല്‍പര്യം. ഈജിപ്തില്‍ വെച്ചു പിന്നീടു അതു സംഭവിച്ചതായി 58, 59 വചനങ്ങളില്‍ താഴെ വരുന്നുമുണ്ട്. وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ (അദ്ദേഹത്തിനു നാം ബോധനം നല്‍കി) എന്ന ക്രിയയോടു ബന്ധപ്പെട്ടതായിരിക്കുവാനും സാധ്യതയുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തെ അവര്‍ കിണറ്റിലിട്ട ശേഷം അദ്ദേഹത്തെ ആശ്വസിപ്പിച്ചും സന്തോഷിപ്പിച്ചും കൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിനു അല്ലാഹു ബോധനം നല്‍കിയ കഥയൊന്നും അവര്‍ക്കറിഞ്ഞുകൂടായിരുന്നുവെന്നായിരിക്കും അപ്പോള്‍ അതിന്റെ സാരം.

തങ്ങള്‍ക്കു പിന്നീട് പറയുവാനുള്ള ഒഴികഴിവു പിതാവിന്റെ വാക്കില്‍നിന്ന്‍ മുമ്പു ലഭിച്ചിരുന്നതിനെ അവര്‍ തികച്ചും ഉപയോഗപ്പെടുത്തി. എല്ലാവരും കൂടി യൂസുഫ് (അ)നെ കിണറ്റിലിട്ട ശേഷം, വൈകുന്നേരം ഇരുട്ടുമൂടാന്‍ പോകുന്ന സമയത്തു പിതാവിന്റെ അടുക്കല്‍ അവര്‍ തിരിച്ചെത്തി. കരച്ചിലും പറച്ചിലുമായി. ഞങ്ങള്‍ അമ്പെയ്തും മറ്റും മരുഭൂമിയില്‍ ഓടിനടന്ന്‍ അവനില്‍ നിന്നും അകന്നുപോയി. അവന്‍ ചെറുപ്പമായതുകൊണ്ടു അവനു ഞങ്ങളെപ്പോലെ ഓടാനും, ചാടാനും കഴിവില്ലല്ലോ എന്നു വെച്ച് ഞങ്ങളുടെ ഭക്ഷവസ്ത്രാദി സാധനങ്ങള്‍ വെച്ചിരുന്ന സ്ഥലത്തു അവനെ നിറുത്തിയിരിക്കയായിരുന്നു. ഞങ്ങള്‍ മടങ്ങി വന്നുനോക്കുമ്പോള്‍ അവനെ ചെന്നായ പിടിച്ചു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു! ഇങ്ങനെയാണ് സംഭവിച്ചത്. മുമ്പേ അവന്റെ കാര്യത്തില്‍ ഞങ്ങളെ വിശ്വസിക്കാത്ത നിങ്ങള്‍ക്കു ഈ സത്യവും വിശ്വാസ്യമാകുകയില്ല, എന്തുചെയ്യും?! ഇതാ നോക്കൂ : അവന്റെ രക്തം പുരണ്ട കുപ്പായം! എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവര്‍ കുപ്പായം പിതാവിന്റെ മുമ്പില്‍ തെളിവിനു സമര്‍പ്പിച്ചു.ചെന്നായ പിടിച്ചപ്പോള്‍ യൂസുഫില്‍നിന്നൊഴുകിയ രക്തമാണതെന്നു കാണിക്കുവാന്‍ വേണ്ടി ഏതോ ഒരു കള്ള രക്തം അതിന്‍മേല്‍ അവര്‍ പുരട്ടികൊണ്ടും വന്നിരുന്നു. പക്ഷെ പലരും പറഞ്ഞു കാണുന്നതുപോലെ – ചെന്നായ പിടിക്കുമ്പോള്‍ കുപ്പായം മാന്തികീറാതിരിക്കയില്ലെന്ന വസ്തുത അവരുടെ ധാരണയില്‍ പെട്ടില്ല. ചോരപുരണ്ടതല്ലാതെ കുപ്പായത്തിനു കീറലൊന്നും പറ്റിയിരുന്നില്ല.

അവര്‍ പറഞ്ഞതെല്ലാം വ്യാജമാണെന്നും, എന്തോ ഒരപകടം അവര്‍ യൂസുഫിനെക്കൊണ്ടു ചെയ്തു കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നും യഅ്ഖൂബ് (അ) നബിക്ക് ബോധ്യമായി. എങ്കിലും യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ സംഭവിച്ചതെന്തെന്നു അദ്ദേഹത്തിനു അറിഞ്ഞുകൂടാ. മറഞ്ഞകാര്യം ആര്‍ക്കും അറിയുകയില്ലല്ലോ. 83ആം വചനത്തില്‍ കാണാവുന്നതുപോലെ, ഒരിക്കല്‍ യഥാര്‍ത്ഥം പുലരുമെന്നും, യൂസുഫിനു നല്ലൊരു ഭാവി അല്ലാഹു നല്‍കുമെന്നുമുള്ള സല്‍പ്രതീക്ഷ അദ്ദേഹത്തിനു അപ്പോഴും ഉണ്ടായിരുന്നു. സംഭവിച്ചതെന്താണെന്നു അറിയാതിരിക്കെ, എനി ഭംഗിയായി ക്ഷമിക്കുകയും – അസ്വാസ്ഥ്യവും പൊറുതികേടും കാണിക്കാതെ സംയമനം പാലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയും – എല്ലാം അല്ലാഹുവില്‍ അര്‍പ്പിച്ചുകൊണ്ടു അവനോടു സഹായം തേടുകയുമല്ലാതെ മറ്റു പോംവഴികളൊന്നുമില്ലെന്നു അദ്ദേഹം സമാധാനിച്ചു. കിണറ്റിലിട്ട ശേഷമുണ്ടായ കഥ അല്ലാഹു വിവരിക്കുന്നു :-

ആ വഴിക്കു വന്ന ഒരു യാത്രാസംഘം അവര്‍ക്കു വെള്ളം കൊണ്ടുവരുവാന്‍ നിയോഗിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന ആളെ വെള്ളത്തിനയച്ചു. അവന്‍ ആ കിണറ്റില്‍നിന്നു വെള്ളമെടുക്കുവാന്‍ വെള്ളത്തൊട്ടി കിണറ്റിലിറക്കി, യൂസുഫ് (അ) അതിന്‍മേല്‍ പിടികൂടി. അതുകണ്ട് വെള്ളക്കാരന് അല്‍ഭുതവും സന്തോഷവുമായി. ഹാ! സന്തോഷം! ഇതാ ഒരു പയ്യന്‍! എന്നു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു : അദ്ദേഹത്തെ കിണറ്റില്‍ നിന്നു കയറ്റി വിട്ടയക്കാതെ, ഒരു കച്ചവടച്ചരക്കാക്കി – അടിമായി – ഒളിച്ചുവെക്കുകയാണവര്‍ ചെയ്തത്‌. പിന്നീട് വളരെ തുച്ഛം വിലക്കു വില്‍ക്കുകയും ചെയ്തു. അദ്ദേഹത്തെ വിറ്റവര്‍ക്കു അദ്ദേഹത്തില്‍ പ്രത്യേക താല്‍പര്യമൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ടാണവര്‍ തുച്ഛം വിലക്കു വിറ്റത്‌. ഇതെല്ലാം അല്ലാഹു അറിഞ്ഞും കണ്ടും കൊണ്ടു തന്നെയാണു നടന്നത്‌. അതിലൊക്കെ അവന്‍ ചില യുക്തികളും പരിപാടികളും കണ്ടുവെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു എന്നൊക്കെയാണു ഈ വചനങ്ങളില്‍ പറഞ്ഞതിന്റെ സാരം.

‘ദിര്‍ഹം’ (വെള്ളിപ്പണം) നാല്‍പതുവരെ എണ്ണം കൊണ്ടും, നാല്‍പതു മുതല്‍ തൂക്കം കൊണ്ടുമായിരുന്നു കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നത്. അതുകൊണ്ട് അല്‍പം ദിര്‍ഹമുകള്‍ എന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ مَعْدُودَةٍ (എണ്ണി കണക്കാക്കപ്പെട്ടതു) എന്നു പറയപ്പെടുന്നു. ഇതില്‍നിന്നു നാല്‍പതില്‍ താഴെയുള്ള വെള്ളിപ്പണത്തിനാണു അദ്ദേഹത്തെ വിറ്റതെന്നു മനസ്സിലാക്കാവുന്നതാണ്. ഇരുപതെന്നും, പന്ത്രണ്ടെന്നുമൊക്കെ പറയപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. സംഖ്യ കൃത്യമായി അറിഞ്ഞതു കൊണ്ടു പ്രത്യേക പ്രയോജനമൊന്നുമില്ലല്ലോ.

أَسَرُّوهُ بِضَاعَةً (അദ്ദേഹത്തെ അവര്‍ ഒരു ചരക്കായി ഒളിച്ചുവെച്ചു) എന്നും شَرَوْهُ (അവര്‍ അദ്ദേഹത്തെ വിറ്റു, എന്നുമുള്ള ക്രിയയുടെ കര്‍ത്താക്കള്‍ – അഥവാ ഒളിച്ചുവെച്ചതും, വില്‍പന നടത്തിയതും – ആരാണെന്നുള്ളതില്‍ രണ്ടഭിപ്രായമുണ്ട് : അതായതു രണ്ടും കച്ചവടസംഘമാണെന്നും അതല്ല, യൂസുഫ് (അ)ന്റെ സഹോദരന്‍മാരാണെന്നും. ഒന്നാമത്തെ അഭിപ്രായമാണു അധിക വ്യാഖ്യാതാക്കളും സ്വീകരിച്ചു കാണുന്നത്‌. സന്ദര്‍ഭത്തോടും ആയത്തിലെ വാചകത്തോടും യോജിച്ചതും അതത്രെ. ഇതനുസരിച്ചു അതിന്റെ വിശദീകരണം ഇപ്രകാരമായിരിക്കും : കച്ചവട സംഘം കിണറ്റില്‍ നിന്നു യൂസുഫു (അ)നെ കണ്ടെടുത്ത ഉടനെ – അദ്ദേഹത്തെ വിട്ടയക്കുകയോ അദ്ദേഹത്തെപ്പറ്റി ഒരന്വേഷണം നടത്തുകയോ ചെയ്യാതെ – ഒരടിമച്ചരക്കായി ഒളിച്ചുവെച്ചു. മദ്‍യനില്‍ നിന്നു ഈജിപ്തിലേക്കു പോകുകയായിരുന്ന അവര്‍ അദ്ദേഹത്തെ അവിടെകൊണ്ടുപോയി തുച്ഛം വിലക്കു വിറ്റു. വലിയ ഒരു സംഖ്യക്കു വില്‍ക്കണമെന്നുള്ള താല്‍പര്യമൊന്നും അവര്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല. കച്ചവടസംഘം കിണറ്റില്‍ നിന്നെടുത്ത ഉടനെ ആരും അറിയാതെ ഒളിച്ചുകൊണ്ടുപോയതായിരുന്നാലും, സഹോദരന്‍മാരില്‍ നിന്നു വിലക്കുവാങ്ങി കൊണ്ടുപോയതായിരുന്നാലും – രണ്ടായാലും ശരി – അവസാനം അവര്‍ അദ്ദേഹത്തെ ഈജിപ്തില്‍ കൊണ്ടുചെന്നു വില്‍ക്കുക തന്നെ ചെയ്തു.