സൂറത്തുല്‍ ഖസ്വസ്വ് : 01-25

(*). ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഇതിനുമുമ്പ് പ്രതിപാദിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഉപദേശം കേട്ടു ഗ്രഹിക്കുവാനും, ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്‍ ചിന്തിച്ചു പാഠം പഠിക്കുവാനും മുന്നോട്ടു വരുന്നതു വിശ്വാസികളായ ആളുകളായിരിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് ‘വിശ്വസിക്കുന്ന ജനങ്ങള്‍ക്കു വേണ്ടി ഓതിത്തരുന്നു’ എന്നു പറഞ്ഞത്. വിശ്വസിക്കുവാന്‍ തയ്യാറില്ലാത്തവര്‍ക്ക് അതുകൊണ്ട് പ്രയോജനമുണ്ടാകുകയില്ലല്ലോ.

പ്രജാധിപത്യത്തിന്‍റെയും, ജനാധിപത്യത്തിന്‍റെയും യുഗമെന്നു ഘോഷിക്കപ്പെടുന്ന ഇക്കാലത്തു പോലും സ്വജനപക്ഷപാതവും സാധുമര്‍ദ്ധനവും നടമാടുന്നതു സാധാരണമാണല്ലോ. എന്നിരിക്കെ, സ്വേച്ഛാധിപതിയായ ഫിര്‍ഔന്‍റെ ഏകാധിപത്യ ഭരണത്തെപ്പറ്റി പറയേണ്ടതുണ്ടോ?! ഈജിപ്തിലെ പൂര്‍വ്വനിവാസികളായ ഖിബ്ത്തി (കൊപ്ത്തി)കള്‍ ഭരണകക്ഷിയായ ഉന്നതവര്‍ഗ്ഗ മെന്നും, യൂസുഫ് (അ) നബിയുടെ കാലം മുതല്‍ അവിടെ കുടിയേറിപ്പാര്‍ത്തുവന്ന ഇസ്രാഈല്യര്‍ കേവലം അടിമകളായ അധമവര്‍ഗ്ഗമെന്നും വിഭജിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ഇസ്രാഈല്യര്‍ കാലാന്തരത്തില്‍ തങ്ങളുടെ പൂര്‍വ്വപിതാക്കളായ യഅ്ഖൂബ് (അ) നബിയുടെയും, യൂസുഫ് (അ) നബിയുടെയും മാര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ നിന്ന് വളരെ അധികം വ്യതിചലിച്ചുപോയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഖിബ്ത്തി കളില്‍ നിന്നും ഏറെക്കുറെ വ്യത്യസ്തമായ മതാചാരങ്ങളും സംസ്കാരപാരമ്പര്യവുമായിരുന്നു അവര്‍ക്കുള്ളത്. വര്‍ഗ്ഗവിവേചനത്തിന് ഇതും കാരണമായിരുന്നു. അങ്ങനെ, ഇസ്രാഈല്യര്‍ വെറും മൃഗതുല്യരായി ഗണിക്കപ്പെടുകയും, അനേകം അക്രമമര്‍ദ്ദനങ്ങള്‍ക്കു അവര്‍ വിധേയരാവുകയും ചെയ്തു. അതേസമയത്ത് ഇസ്രാഈല്യരുടെ സംഖ്യാ വര്‍ദ്ധനവ് ഖിബ്ത്തികളില്‍ അസൂയയും ഭയവും ഉളവാക്കി. ഭാവിയില്‍ തങ്ങളുടെ ഭരണം തന്നെ നഷ്ടപ്പെടുവാന്‍ അത് കാരണമായേക്കുമോ എന്നായി. ഒടുക്കം ഇസ്രാഈല്യരില്‍ ജനിക്കുന്ന ആണ്‍കുട്ടികളെയെല്ലാം അറുകൊല ചെയ്യാന്‍ ഫിര്‍ഔന്‍ കല്‍പിച്ചു.

ബൈബ്ള്‍ ഈ സംഭവം ഇങ്ങനെ വിവരിക്കുന്നു: ‘യോസേഫും സഹോദരന്‍മാരെല്ലാവരും ആ തലമുറ ഒക്കെയും മരിച്ചു. യിസ്രായേല്‍ മക്കള്‍ സന്താനസമ്പന്നരായി അത്യന്തം വര്‍ദ്ധിച്ചു പെരുകി ബലപ്പെട്ടു; ദേശം അവരെക്കൊണ്ടു നിറഞ്ഞു. അനന്തരം യോസേഫിനെ അറിയാത്ത പുതിയൊരു രാജാവ് മിസ്രയീമില്‍ ഉണ്ടായി. അവന്‍ തന്‍റെ ജനത്തോട്: യിസ്രായേല്‍ജനം നമ്മെക്കാള്‍ ബാഹുല്യവും ശക്തിയുമുള്ളവരാകുന്നു. അവര്‍ പെരുകിട്ട് ഒരു യുദ്ധം ഉണ്ടാകുന്ന പക്ഷം നമ്മുടെ ശത്രുക്കളോട് ചേര്‍ന്ന് നമ്മോട് പൊരുതി ഈ രാജ്യം വിട്ടുപോയ്ക്കളവാന്‍ സംഗതി വരാതിരിക്കേണ്ടതിന്ന് നാം അവരോട് ബുദ്ധിയായി പെരുമാറുക. അങ്ങനെ, കഠിനവേലകളാല്‍ അവരെ പീഡിപ്പിക്കേണ്ടതിന്ന്‍ അവരുടെമേല്‍ ഊഴിയവിചാരകന്മാരെ ആക്കി…. എന്നാല്‍ അവര്‍ പീഡിപ്പിക്കുംതോറും ജനം പെരുകിവര്‍ദ്ധിച്ചു.. സൂതികര്‍മ്മിണികളോടു എബ്രായ സ്ത്രീകളുടെ അടുക്കല്‍ നിങ്ങള്‍ സൂതികര്‍മ്മത്തിനു ചെന്നു പ്രസവശയ്യയില്‍ അവരെ കാണുമ്പോള്‍ കുട്ടി ആണാകുന്നു എങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ അതിനെ കൊല്ലേണം. പെണ്ണാകുന്നു എങ്കില്‍ ജീവനോടിരി ക്കട്ടെ എന്നു കല്‍പിച്ചു…’ (പുറപ്പാടു, അദ്ധ്യായം 1)

എന്നാല്‍ അല്ലാഹുവിന്‍റെ ഉദ്ദേശ്യം നേരെ മറിച്ചായിരുന്നു:-

അല്ലാഹു ലോകത്തു നടത്താറുള്ള ഒരു പൊതുനടപടിക്രമമാണ് ഇവിടെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നത്. അതായത്, അക്രമവും, ധികാരവും അതിരുകവിഞ്ഞ ജനതയെ നശിപ്പിച്ച് മര്‍ദ്ദിതരും പാവപ്പെട്ടവരുമായി കഴിയുന്ന ജനതക്ക് പ്രതാപവും സ്വാധീനവും നല്‍കുക. ഇതിനു ചരിത്രത്തില്‍ എത്രയോ ഉദാഹരണങ്ങള്‍ കാണാവുന്നതാണ്. ഫിര്‍ഔന്‍റെ മന്ത്രിയായിരുന്നു ഹാമാന്‍.

ഇസ്രാഈല്യരുടെ ആണ്‍കുട്ടികളെ കണ്ടമാനം കൊന്നൊടുക്കിയിരുന്ന കാലത്താണ് മൂസാ (അ) നബിയുടെ ജനനം. മാതാവിനു തന്‍റെ കുഞ്ഞിനെപ്പറ്റി കഠിന ഭയമുണ്ടായിരിക്കുമെന്നു പറയേണ്ടതില്ല. ഈ സന്ദര്‍ഭത്തിലാണ് അല്ലാഹു മേല്‍കണ്ടപ്രകാരം തോന്നിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്‌ അവര്‍ക്കു മനസ്സമാധാനം നല്‍കുന്നത്. അവര്‍ കുട്ടിയെ ഒരു പെട്ടിയിലാക്കി നൈല്‍ നദിയിലിട്ടു.

അവരും അവരുടെ സര്‍വസ്വവും നശിക്കുവാനും, അവരെ തീരാദുഃഖത്തിലാഴ്ത്തുവാനും കാരണഭൂതനായി കലാശിക്കുന്ന ആ കുഞ്ഞിനെ അവരുടെ കൈക്കു തന്നെ അല്ലാഹു രക്ഷപ്പെടുത്തി. നൈല്‍നദിയിലൂടെ ഒഴുകിപ്പോകുകയായിരുന്ന ആ കുട്ടിയെ എടുത്തു രക്ഷപ്പെടുത്തുകവഴി അവര്‍ തങ്ങള്‍ക്കു തന്നെ വമ്പിച്ച ആപത്തു വലിച്ചിടുകയാണ് ചെയ്തത്. ആ കുട്ടി ഇസ്രാഈല്യരില്‍ പെട്ടവനായിരിക്കാമെന്നും, അവനെ കൊലപ്പെടുത്തണമെന്നും ഫിര്‍ഔന്‍ ഉത്തരവിടാതിരുന്നില്ല. പക്ഷേ, അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ചത് ഫിര്‍ഔന്‍റെ ലാളനയില്‍ തന്നെ കുട്ടി വളരണമെന്നായിരുന്നു.

കുട്ടിയെ കണ്ടപ്പോള്‍ ഫിര്‍ഔന്‍റെ ഭാര്യക്ക് അലിവും ആവേശവും തോന്നി. തങ്ങള്‍ക്ക് അവനെ ലാളിച്ചും ഓമനിച്ചും കൊണ്ടിരിക്കാം. ഒരു പോറ്റുകുട്ടിയായി വളര്‍ത്താം. അവന്‍ മുഖാന്തരം ഭാവിയില്‍ വല്ല ഗുണവും കിട്ടിയേക്കാം, ഏതായാലും അവനെ വധിച്ചുകൂടാ എന്നൊക്കെയായിരുന്നു രാജ്ഞിയുടെ പക്ഷം. അങ്ങനെ മൂസാ (അ) വധത്തില്‍നിന്നു രക്ഷപ്പെട്ടു. സംഭവിക്കുവാനിരിക്കുന്ന യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് അവര്‍ക്കാര്‍ക്കും അറിഞ്ഞുകൂടല്ലോ!

കുട്ടിയെ നദിയിലിട്ടതുമുതല്‍ മാതാവിനു എത്രമാത്രം അസ്വാസ്ഥ്യം ഉണ്ടാകുമെന്നു പറയേണ്ടതില്ല. ഫിര്‍ഔന്‍റെ ആള്‍ക്കാര്‍ കുട്ടിയെ കണ്ടെടുത്തിട്ടുണ്ടെന്നുകൂടി അറിയുമ്പോള്‍ അത് കൂടുതല്‍ വര്‍ദ്ധിക്കുകയും ചെയ്യുമല്ലോ. അങ്ങനെ, കുഞ്ഞിനെ സംബന്ധിച്ച ഏക വിചാരമല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ആ ഹൃദയത്തില്‍ പ്രവേശിക്കാതായി. അല്ലാഹു അവരുടെ ഹൃദയത്തിനു ദൃഢതയും ശക്തിയും നല്‍കിയിരുന്നില്ലെങ്കില്‍ അവരില്‍നിന്നു രഹസ്യം പുറത്തായേക്കുമായിരുന്നു. പക്ഷേ, അല്ലാഹു കാത്തുസൂക്ഷിച്ചു. അവന്‍ അവര്‍ക്കു നല്‍കിയിരുന്ന വാഗ്ദാനം സത്യമാണെന്നു അനന്തര സംഭവങ്ങള്‍ തെളിയിക്കുകയും ചെയ്തു.

കുട്ടിയുടെ സ്ഥിതിയെപ്പറ്റി ഗൂഢമായി അന്വേഷിക്കുവാന്‍ മൂസാ (അ) നബിയുടെ മൂത്ത സഹോദരിയെ മാതാവ് ഏര്‍പ്പാട് ചെയ്തിരുന്നു. കുട്ടി രാജകൊട്ടാരത്തിലെത്തിയ വിവരം അവള്‍ക്കറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞു. മാത്രമല്ല, കുട്ടി ആരുടെയും മുലകുടിക്കുവാന്‍ കൂട്ടാക്കാതെ കൊട്ടാരവാസികള്‍ വിഷമിക്കുന്നതായി കാണുകയും, ആ സന്ദര്‍ഭം സാമര്‍ത്ഥ്യപൂര്‍വ്വം അവള്‍ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. ആ കൊട്ടാരക്കുഞ്ഞിനെ ഏറ്റുവാങ്ങി വേണ്ടത്ര പരിഗണനയോടു കൂടി വളര്‍ത്തുവാന്‍ പറ്റിയ ഒരുവീട്ടുകാര്‍ തന്‍റെ പാട്ടിലുണ്ടെന്നു ഉണര്‍ത്തിച്ചു. ഈ നിര്‍ദ്ദേശം അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ഇതോടുകൂടി കുട്ടിയെ മാതാവിനു തിരിച്ചുകിട്ടുക മാത്രമല്ല സംഭവിക്കുന്നതു. കൊട്ടാരത്തില്‍നിന്നുള്ള പല ആനുകൂല്യങ്ങളും, നല്ല വേതനവും മാതാവിനു ലഭിക്കുകകൂടി ചെയ്യുമല്ലോ.

സഹോദരിയുടെ നിര്‍ദ്ദേശം അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടതനുസരിച്ച് കുട്ടിയെ മാതാവിനു തന്നെ തിരിച്ചു കിട്ടുവാന്‍ അവസരമുണ്ടാകുകയും, അങ്ങനെ, അല്ലാഹു അവരോടു ചെയ്ത വാഗ്ദാനം യഥാര്‍ത്ഥ മായിത്തീരുകയും ചെയ്തു. സൃഷ്ടികള്‍ അറിയുകയോ അനുമാനിക്കുകയോ ചെയ്യാത്ത മാര്‍ഗ്ഗങ്ങ ളില്‍കൂടി അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ച കാര്യങ്ങള്‍ അവന്‍ നടപ്പിലാക്കുന്നു. അവ നടപ്പില്‍ വന്നു കാണു മ്പോഴേ മനുഷ്യനു അവ മനസ്സിലാക്കുവാന്‍ കഴിയുകയുള്ളു.

ഒരാളുടെ ശാരീരികമായ ശക്തിയും വളര്‍ച്ചയും പൂര്‍ത്തിയാകുമ്പോള്‍ – അഥവാ യൗവനപ്രായ ത്തിങ്കലെത്തുമ്പോള്‍ بَلَغَ أَشُدَّهُ (അവന്‍ തന്‍റെ ശക്തി പ്രാപിച്ചു) എന്നും, ബുദ്ധിക്ക് പക്വതയും, പാകതയും വരുമ്പോള്‍ اسْتَوَىٰ (ശരിയായ നിലയിലെത്തി) എന്നും പറയുന്നു. പരിതസ്ഥിതികള്‍ക്കനുസരിച്ച് രണ്ടിനും വയസ്സ് വ്യത്യാസപ്പെട്ടേക്കാം. بَلَغَ أَشُدَّهُ എന്ന് പറയപ്പെടുക 18നും 30നും ഇടയ്ക്കാണെന്നു ചിലരും 30നും 40നും ഇടയ്ക്കാണെന്നു ചിലരും പ്രസ്താവിച്ചു കാണാം. حُكْم (ഹുക്മു) എന്ന വാക്കിന് വിജ്ഞാനം, വിധി, വിധികര്‍തൃത്വം, വിധിക്കുവാനുള്ള അധികാരം എന്നൊക്കെ അര്‍ത്ഥം വരാം. മൂസാ (അ) നബിക്കു പ്രവാചകത്വം ലഭിക്കുന്നതു എനിയും കുറെ കഴിഞ്ഞ ശേഷമാണെന്ന് താഴെ വചനങ്ങളില്‍ നിന്നും മറ്റും മനസ്സിലാക്കാം. എന്നിരിക്കെ, പ്രവാചകനെന്ന നിലക്കുള്ള അറിവും, വിധികര്‍തൃത്വവും ആയിരിക്കുകയില്ല ഇവിടെ ഉദ്ദേശ്യം എന്നാണ് കരുതേണ്ടത്. ഭാവിയില്‍ ലഭിക്കുവാനിരിക്കുന്ന പ്രവാചകത്വമാണിവിടെ ഉദ്ദേശ്യമെന്നും ചിലര്‍ പ്രസ്താവിച്ചിട്ടുണ്ട്. الله اعلم. പ്രവാചകത്വം ലഭിക്കുന്നതിനു മുമ്പുണ്ടായ ഒരു സംഭവമാണ് അടുത്ത വചനത്തില്‍ പ്രസ്താവിക്കുന്നത്.

ഇസ്രാഈല്യരുടെ വാസസ്ഥലം പട്ടണത്തില്‍ നിന്നു അല്‍പം അകലെയായിരുന്നു മൂസാ നബി (അ) ഒരിക്കല്‍ പട്ടണത്തില്‍ വന്നപ്പോഴാണ് യാദൃച്ഛികമായി ആ സംഭവമുണ്ടായത്. പട്ടണവാസികളുടെ ശ്രദ്ധ തിരിയാന്‍ ഇടയാകാത്ത ഒരവസരമായിരുന്നു അത്. ഉച്ചസമയത്തെ ഉഷ്ണാവസ്ഥയാണതിനു കാരണമെന്നും, അതല്ല സന്ധ്യാസമയത്തെ ഇരുട്ടാണെന്നും പറയപ്പെടുന്നു. ഇസ്രാഈല്‍ക്കാരനെ ക്കൊണ്ടു ഖിബ്ത്തി വര്‍ഗ്ഗക്കാരന്‍ കഠിനജോലി ചെയ്യിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചതിനെത്തുടര്‍ന്നാണ് ശണ്ഠ ഉത്ഭവിച്ചതെന്നും ചിലര്‍ പറഞ്ഞുകാണുന്നു. അല്ലാഹുവിനറിയാം. ഏതായാലും ഇസ്രാഈല്‍ക്കാരന്‍റെ സഹായാര്‍ത്ഥനയനുസരിച്ച് ആരോഗ്യഗാത്രനായ മൂസാ (അ) ഖിബ്ത്തിയെ ശക്തിയായൊന്നുകൊടുത്തു. അതിലവന്‍റെ കഥ കഴിഞ്ഞുപോയി. അവിചാരിതമായിട്ടാണെ ങ്കിലും, അവിവേകമായിത്തീര്‍ന്ന ആ കൃത്യത്തെപ്പറ്റി അദ്ദേഹം വളരെ ഖേദിച്ചു.

അദ്ദേഹം ഖേദിച്ചുമടങ്ങുകയും, പാപമോചനം തേടുകയും ചെയ്തു. മേലില്‍ ഇത്തരം അബദ്ധത്തില്‍ കുടുങ്ങുകയില്ലെന്ന് ദൃഢനിശ്ചയവും ചെയ്തു. ഏതായാലും, സംഭവം വെളിക്കുവന്നാല്‍ വമ്പിച്ച പ്രത്യാഘാതമുണ്ടാകും. കൊല്ലപ്പെട്ടവന്‍ ഭരണകക്ഷിയില്‍ പെട്ടവനും കൊലചെയ്തവന്‍ ഇസ്രാഈലിയുമാണല്ലോ.

ഇന്നലത്തെ സംഭവം തന്‍റെ പക്കല്‍ കൈതെറ്റു വന്നുപോയതാണെങ്കിലും, അതൊരു കൊലപാത കമാണല്ലോ. എന്തൊക്കെയാണ് അതുമൂലം നേരിടാനിരിക്കുന്നതെന്നറിയാതെ അദ്ദേഹം ഭയത്തിലും, ആശങ്കയിലും കഴിയുകയാണ്. ഈ അവസരത്തിലാണ് വീണ്ടും അതേ മാതിരി വേറൊരു ഘട്ടവും തന്നെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത്. തലേ ദിവസം സഹായത്തിനപേക്ഷിച്ചവന്‍ ഇന്നും അതാ വിളിച്ചു നിലവിളിക്കുന്നു! ഇന്ന് അവനും മറ്റൊരു ഖിബ്ത്തിയും കൂടി ശണ്ഠകൂടുകയാണ്. രണ്ടാളുടെയും ശത്രുവെന്നു പറഞ്ഞതു ഖിബ്ത്തിയെ ഉദ്ദേശിച്ചാകുന്നു. ഇന്നലെ ഒരു കൊലപാതകത്തിലേക്ക് തന്നെ എത്തിക്കുകയും, അതേമാതിരി ഒരു രംഗം ഇന്നും ആവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്തതു കൊണ്ടാണ് മൂസാ (അ) അവനോടു ‘നീ ഒരു ദുര്‍മാര്‍ഗ്ഗിതന്നെയാണ്’ എന്നു പറയുന്നത്. അതേ സമയത്ത് ഖിബ്ത്തിയാണെങ്കില്‍ രണ്ടാളുടെ ശത്രുവും. ഇസ്രാഈല്യരെ താല്‍പര്യപൂര്‍വ്വം മര്‍ദ്ദിക്കുന്നവരാണല്ലോ ഖിബ്ത്തികള്‍. അതുകൊണ്ട് ഏതായാലും ഖിബ്ത്തിയെ നിലക്കുനിര്‍ത്തുവാന്‍തന്നെ അദ്ദേഹം നിശ്ചയിച്ചു. ഈ അവസരത്തിലാണ് ‘മൂസാ, ഇന്നലെ ഒരാളെ കൊന്നതു പോലെ ഇന്നു എന്നെയും കൊല്ലുവാനാണോ ഉദ്ദേശം?’ എന്നും മറ്റും അദ്ദേഹത്തോടു പറയപ്പെട്ടത്.

ഇതു പറഞ്ഞ ആള്‍ – അഥവാ قَالَ (പറഞ്ഞു) എന്ന ക്രിയയുടെ കര്‍ത്താവായ സര്‍വ്വനാമം (ضمير) കൊണ്ടുദ്ദേശിക്കപ്പെട്ട ആള്‍ – ഖിബ്ത്തിയോ ഇസ്രാഈലിയോ എന്നതില്‍ വ്യാഖ്യാതാക്കള്‍ക്കിടയില്‍ അഭിപ്രായവ്യത്യാസമുണ്ട്. ഇസ്രാഈല്‍ക്കാരനാണെന്നാണ് അധികമാളും പറയുന്നത്. തലേദിവസത്തെ ഘാതകന്‍ മൂസാ(അ) ആണെന്ന് മറ്റാരും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല, ‘നീ ഒരു ദുര്‍മ്മാര്‍ഗ്ഗി തന്നെ’ എന്നു ഇസ്രാഈലിയോടു കയര്‍ത്തുംകൊണ്ടു മൂസാ(അ) ഖിബ്ത്തിയുടെ നേരെ തിരിയാനുള്ള ശ്രമം കണ്ടപ്പോള്‍, അദ്ദേഹം തന്‍റെ നേര്‍ക്ക് തിരിയുവാനാണ് ഭാവമെന്ന് അവന്‍ തെറ്റിദ്ധരിച്ചു; അപ്പോഴാണ്‌ അവന്‍ ആ വാക്ക് പറഞ്ഞതു എന്നാണ് അവര്‍ പ്രസ്താവിക്കുന്നത്. മറ്റൊരു വിഭാഗക്കാര്‍ പറയുന്നതു ഖിബ്ത്തിയാണ് ആ വാക്കുകളുടെ വക്താവ് എന്നത്രെ. വാചകത്തിന്‍റെ സ്വഭാവം നോക്കുമ്പോള്‍ ഈ അഭിപ്രായത്തിനാണ് കൂടുതല്‍ വ്യക്തത കാണുന്നത്. തലേദിവസത്തെ ഘാതകന്‍ മൂസാ (അ) നബിയാണെന്നു വെളിപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞിട്ടില്ലെങ്കിലും, വല്ല കിംവദന്തിയെയോ ഊഹത്തെയോ അടിസ്ഥാനമാക്കി അവനതു പറഞ്ഞതായിരിക്കാമല്ലോ. الله اعلم . ഏതായാലും മൂസാ (അ) നബിയുടെ ഭയം ഈ വാക്കുമൂലം വര്‍ദ്ധിച്ചിരിക്കുക സ്വാഭാവികമാണ്. വാസ്തവത്തില്‍ അണിയറയില്‍ ഗൂഢാലോചനകള്‍ നടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നുതാനും.

ആപത്തുകള്‍ നേരിട്ടേക്കാനിടയുള്ള സാഹചര്യങ്ങളില്‍ അവനവനാല്‍ കഴിയുന്ന രക്ഷാമാര്‍ഗ്ഗങ്ങള്‍ സ്വീകരിക്കുകയും, അതോടൊപ്പം രക്ഷക്കുവേണ്ടി അല്ലാഹുവിനോട് ദുആ ചെയ്യുകയും വേണമെന്നുള്ളതിന് ഇതില്‍ മാതൃകയുണ്ട്. ഒരു നിലക്ക് ഭവിഷ്യത്തിനെക്കുറിച്ച് മൂസാ (അ) നബിക്ക് ഭയപ്പാടുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും, അല്ലാഹുവിന്‍റെ സഹായത്തില്‍ അദ്ദേഹത്തിനു തികച്ചും പ്രതീക്ഷയുമുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് അടുത്ത വചനത്തില്‍ നിന്നു വ്യക്തമാണ്.

മൂസാ (അ) യാത്രതിരിച്ചത് മദ്‌യനിലേക്കായിരുന്നു. (*). ഏറെക്കുറെ ഒരാഴ്ചകാലത്തെ യാത്രകൊ ണ്ടാണ് അദ്ദേഹം അവിടെ എത്തുക. അഭയാര്‍ത്ഥിയായി ഒളിച്ചുപോകുന്ന അദ്ദേഹം – അക്കാലത്തെ ചുറ്റുപാടുകളില്‍ വിശേഷിച്ചും – വളരെയേറെ ക്ലേശങ്ങള്‍ അനുഭവിച്ചുകൊണ്ടായിരിക്കും മദ്‌യനില്‍ എത്തിയിരിക്കുക എന്നു പറയേണ്ടതില്ല. മദ്‌യനിലെത്തിയപ്പോള്‍ അനുഭവപ്പെട്ട ഒരു കാഴ്ചയാണ് ഈ വചനങ്ങളില്‍ പ്രസ്താവിക്കുന്നത്. ഒരു വെള്ളത്താവളത്തിങ്കല്‍ ആളുകള്‍ തങ്ങളുടെ ആടുകള്‍ക്കു വെള്ളം കൊടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. രണ്ടു സ്ത്രീകള്‍ മാത്രം അവരുടെ ആടുകളെ മുമ്പോട്ടു വരാനനുവദിക്കാതെ തടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന് അനുകമ്പ തോന്നി. വിവരം അന്വേഷിച്ചു. മറ്റുള്ളവര്‍ അവരുടെ ആടുകള്‍ക്കു വെള്ളംകാട്ടി തിരിച്ചുകൊണ്ടുപോയതിനുശേഷമേ തങ്ങള്‍ ആടുകള്‍ക്കു വെള്ളം കൊടുക്കാറുള്ളുവെന്നും, അതിനു കാത്തുനില്‍ക്കുകയാണെന്നും അവര്‍ അറിയിച്ചു. മാത്രമല്ല, തങ്ങളുടെ വീട്ടില്‍നിന്ന് ആടുകളേയുംകൊണ്ടു പോരുവാന്‍ പറ്റിയ ആള്‍ വേറെയില്ലെന്നും തങ്ങള്‍ക്കൊരു പിതാവുണ്ടെങ്കിലും അദ്ദേഹം വലിയൊരു വൃദ്ധനാണെന്നും അവര്‍ തെര്യപ്പെടുത്തി.

(*). മദ്‌യന്‍റെ പേര്‍ ‘മിദിയന്‍’ എന്നും ‘മിദ്യാന്‍’ എന്നും ചരിത്രഭൂപടങ്ങളില്‍ എഴുതിക്കാണാം. ഭൂപടം 4ഉം മറ്റും നോക്കുക.

ആ പാവപ്പെട്ട സ്ത്രീകളുടെ ആടുകള്‍ക്ക് വെള്ളം കോരിക്കൊടുത്ത്  അദ്ദേഹം അവരെ സഹായിച്ചു. പക്ഷേ, അദ്ദേഹം ക്ഷീണിതനും നിരാശ്രയനുമാണ്. എവിടെയാണ്, എങ്ങനെയാണ് തനിക്കൊരു അവലംബം ലഭിക്കുക എന്നൊന്നും നിശ്ചയമില്ല. ഒരു തണലില്‍ ചെന്നു വിശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് അല്ലാഹുവോടു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകയായി; ‘റബ്ബേ! ഏതെങ്കിലും വിധേന നിന്‍റെ അനുഗ്രഹം ലഭിക്കേണ്ടുന്ന അടിയന്തിരഘട്ടത്തിലാണ് ഞാന്‍ ഇപ്പോഴുള്ളത്.’ അക്ഷമയുടെയും, നിരാശയുടെയും കണികപോലുമില്ലാതെ ഹൃദയം സ്പര്‍ശിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ആ ദുആ അല്ലാഹു സ്വീകരിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഭാവി സുരക്ഷിതവും, സമാധാനപരവുമായിത്തീരത്തക്ക ഒരു മാര്‍ഗ്ഗം അല്ലാഹു തുറന്നുകൊടുത്തു.

സ്ത്രീകള്‍ രണ്ടാളും വീട്ടില്‍ ചെന്നശേഷം അപരിചിതനായ ആ യുവാവ് തങ്ങള്‍ക്കു ചെയ്തുതന്ന ഉപകാരം പിതാവിനെ അറിയിച്ചു. പ്രസ്തുത മാന്യനെ വെറുതെ വിട്ടുകൂടാ എന്ന് അദ്ദേഹത്തിനു തോന്നി. മൂസാ (അ)നെ വിളിക്കുവാന്‍ അവരില്‍ ഒരുവളെത്തന്നെ അയച്ചു. അപരിചിതനായ ഒരു യുവാവിന്‍റെ അടുക്കല്‍ മാന്യയും, സുശീലയുമായ ഒരു യുവതി ചെല്ലേണ്ടിവരുമ്പോള്‍ ഉണ്ടാകുന്നതും, ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ടതുമായ ലജ്ജാശീലവും അച്ചടക്കവും അവളില്‍ പ്രകടമായിരുന്നു. മൂസാ (അ) ക്ഷണം സ്വീകരിച്ച് വൃദ്ധന്‍റെ അടുക്കല്‍ വന്നു. സംഭാഷണത്തില്‍ മൂസാ (അ) തന്‍റെ ചരിത്രം വിവരിച്ചു. ഫിര്‍ഔന്‍മാരുടെ അക്രമമൊന്നും ഇവിടെ ഭയപ്പെടുവാനില്ല; അവരുടെ അധികാരം ഈ നാട്ടില്‍ നടക്കുന്നുമില്ല എന്നൊക്കെപ്പറഞ്ഞു വൃദ്ധന്‍ അദ്ദേഹത്തെ സമാശ്വസിപ്പിച്ചു.

ഈ മാന്യവൃദ്ധന്‍ ആരായിരുന്നു? ശുഐബ് (شعيب ع) നബിയാണെന്നു പലരും പറയുന്നു. ശുഐബ് (അ) മദ്‌യനിലെ റസൂലായിരുന്നുവെന്നും, അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കാലം ലൂത്തു (അ) നബിയുടെ ശേഷമായിരുന്നുവെന്നും ഖുര്‍ആന്‍ വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. സൂ: ഹൂദ്‌ 89ല്‍ ശുഐബ് (അ) മദ്‌യന്‍ നിവാസികളോടു ‘ലൂത്തിന്‍റെ ജനത നിങ്ങളില്‍നിന്നു വിദൂരമായതല്ലല്ലോ (وَمَا قَوْمُ لُوطٍ مِّنكُم بِبَعِيدٍ : هود: ٨٩) എന്നു പ്രസ്താവിച്ചിട്ടുള്ളതു കാണാം. ഇബ്രാഹീം (അ) നബിയുടെ സമകാലീനനായിരുന്നു ലൂത്ത്വ് (അ) നബി. മൂസാ (അ) നബിക്കും അവര്‍ക്കുമിടയില്‍ ഏകദേശം 400ല്‍ പരം കൊല്ലം ഉണ്ടെന്നാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. ഈ കാലഘട്ടത്തില്‍ എപ്പോഴായിരുന്നു ശുഐബ് (അ) നബിയുടെ ജീവിതകാലം എന്നു പറയത്തക്ക തെളിവുകളൊന്നും കാണുന്നില്ല. എന്നിരിക്കെ, പ്രസ്തുത മാന്യ വൃദ്ധന്‍ ശുഐബ് (അ) തന്നെയാണെന്നോ അല്ലെന്നോ, തീര്‍ത്തുപറയുക സാധ്യമല്ല. അതേ സമയത്തു വൃദ്ധന്‍റെ പേര്‍ യഥിറുന്‍ (*) എന്നാണെന്നും, ഇദ്ദേഹം ശുഐബു (അ) നബിയുടെ കുടുംബത്തില്‍പെട്ടവനാണെന്നുമാണ് വേറെ ചില വ്യാഖ്യാതാക്കള്‍ പറഞ്ഞു കാണുന്നത്. വാസ്തവം അല്ലാഹുവിനറിയാം. ഏതായാലും ഈ വൃദ്ധന്‍ ഒരു സാധാരണക്കാരന്‍ മാത്രമല്ല. ഒരു മഹാനും ഭക്തനുമായിരുന്നുവെന്ന് ഖുര്‍ആന്‍റെ പ്രസ്താവനകളില്‍നിന്നു മനസ്സിലാക്കാം.

(*). يثرو – او يثرون

ബൈബ്ളില്‍ ഈ സംഭവം വിവരിക്കുന്നതു ഇപ്രകാരമാകുന്നു: – ‘മോശെ ഫറവോന്‍റെ സന്നിധിയി ല്‍നിന്നു ഓടിപ്പോയി, മിദ്യാന്‍ദേശത്തു ചെന്നു പാര്‍ത്തു: അവന്‍ ഒരു കിണറ്റിനരികെ ഇരുന്നു. മിദ്യാനിലെ പുരോഹിതനു ഏഴു പുത്രിമാരുണ്ടായിരുന്നു. അവര്‍ വന്നു അപ്പന്‍റെ ആടുകള്‍ക്കു കുടിപ്പാന്‍ വെള്ളം കോരി തൊട്ടികള്‍ നിറച്ചു. എന്നാല്‍ ഇടയന്‍മാര്‍ അവരെ ആട്ടിക്കളഞ്ഞു. അപ്പോള്‍ മോശെ എഴുന്നേറ്റു അവരെ സഹായിച്ചു അവരുടെ ആടുകളെ കുടിപ്പിച്ചു. അവര്‍ തങ്ങളുടെ അപ്പനായ (**) റെഗുവേലിന്‍റെ അടുക്കല്‍ വന്നപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ ഇന്നു ഇത്രവേഗം വന്നതു എങ്ങനെ എന്നു അവന്‍ ചോദിച്ചു….. അവന്‍ പുത്രിമാരോട് : അവന്‍ എവിടെ?.. ഭക്ഷണം കഴിപ്പാന്‍ അവനെ വിളിപ്പിന്‍ എന്നു പറഞ്ഞു. മോശെക്കു അവനോടുകൂടെ പാര്‍പ്പാന്‍ സമ്മതമായി. അവന്‍ മോശെക്കു തന്‍റെ മകള്‍ സിപ്പോറ (***)യെ കൊടുത്തു… മോശെ മിദ്യാനിലെ പുരോഹിതനും തന്‍റെ അമ്മായപ്പനുമായ യിത്രോ (****) വിന്‍റെ ആടുകളെ മേയിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു…..'(പുറപ്പാട് : അദ്ധ്യായം 2,3).

(**).رعوئيل
(***). صبوراء
(****). يثرى

രണ്ടു സ്ത്രീകളായിരുന്നു ആടുകള്‍ക്കു വെള്ളം കൊടുക്കാന്‍ വന്നതെന്നു ഖുര്‍ആന്‍ വ്യക്തമായി പ്പറഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് ഏഴു പുത്രിമാര്‍ വന്നിരുന്നുവെന്നു ബൈബ്ളില്‍ കാണുന്നതു സ്വീകാര്യമല്ല. ഇതുപോലെത്തന്നെ, രണ്ടാമത്തെ ദിവസം ശണ്ഠകൂടിയതു രണ്ടു എബ്രേയര്‍ (ഇസ്രാഈല്യര്‍) തമ്മിലാണെന്നാണ് ബൈബ്ള്‍ പറയുന്നതു. ഇതും ഖുര്‍ആന്‍റെ പ്രസ്താവനക്കു യോജിക്കുന്നതല്ല. ഇതുപോലെ എത്രയോ വിഷയങ്ങളില്‍ ബൈബ്ള്‍ ഖുര്‍ആന്‍റെ പ്രസ്താവനക്കു യോജിക്കാത്തതായി കാണാം. അതുകൊണ്ടു തന്നെയാണ് അതിനെ ആസ്പദമാക്കി സംഭവങ്ങളെ സ്ഥിരപ്പെടുത്തുവാന്‍ പാടില്ലാതെ വന്നതും. എന്നിരിക്കെ, നമ്മുടെ മാന്യവൃദ്ധന്‍റെ പേരും മറ്റും ഈ ഉദ്ധരണിയെ ആസ്പദമാക്കി തീരുമാനിക്കുവാന്‍ നമുക്കു നിവൃത്തിയില്ല. വേറെ തെളിവുകളും നമ്മുടെ മുമ്പിലില്ല. അതറിയുന്നതില്‍ പ്രത്യേകം വല്ല ഗുണവുമുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഖുര്‍ആന്‍ തന്നെ അതു വ്യക്തമാക്കുമായിരുന്നു.