സൂറത്തു ന്നംല്‍ : 83-93

അല്ലാഹുവിന്‍റെ ലക്ഷ്യങ്ങളില്‍ വിശ്വസിക്കാത്ത ഓരോ സമൂഹത്തെയും തടഞ്ഞുവെച്ച് ഒരുമിച്ചു കൂട്ടി നിന്ദ്യമായ നിലയില്‍ ഒന്നടങ്കം അന്ന് വിചാരണ നിലയത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നതാണ്.

അവരുടെ കണ്മുമ്പില്‍ തന്നെ സ്ഥിതിചെയ്തിരുന്ന അനേകം ലക്ഷ്യങ്ങളെപ്പറ്റി വേണ്ടതുപോലെ മനസ്സിലാക്കുവാനും, അതുവഴി അല്ലാഹുവിലും അവന്‍റെ നിര്‍ദ്ദേശങ്ങളിലും വിശ്വസിക്കുവാനും തയ്യാറാകാതെ, അവയെ അപ്പാടെ നിഷേധിച്ചു വന്നവരോട് അല്ലാഹു തന്‍റെ സന്നിധിയില്‍വെച്ച് സഗൗരവം ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങളാണത്. എന്ത് മറുപടിയാണവര്‍ക്ക് പറയുവാനുണ്ടാകുക?!   അതിഭയങ്കരമായ ആ വിപല്‍ ഘട്ടത്തില്‍ ഒരക്ഷരം പോലും മിണ്ടുവാന്‍ അവര്‍ക്ക് സാധ്യമല്ല. അല്ലാഹു നമ്മെ കാക്കട്ടെ. آمين

ഉറങ്ങുവാനും, വിശ്രമിക്കുവാനും തക്കവണ്ണം രാത്രിയെ ശാന്തമയമായും, ജോലി ചെയ്‌വാനും, ഉപജീവന മാര്‍ഗ്ഗമന്വേഷിക്കുവാനും ഉപയുക്തമായ നിലയില്‍ പകലിനെ വെളിച്ചം നിറഞ്ഞതായും അല്ലാഹു സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുള്ളത് ഓരോരുവനും, നിത്യം കണ്ടനുഭവിച്ചു വരുന്നതാണല്ലോ. ഇതെല്ലം എങ്ങിനെ, ആര്‍, എന്തിനായി ഏര്‍പ്പെടുത്തിയെന്നൊന്നും ചിന്തിക്കാത്തതിനെപ്പറ്റി അവരെ ആക്ഷേപിക്കുകയാണ്.

ഖിയാമത്തുനാളില്‍ ഉണ്ടാകുന്ന ഒന്നാമത്തെ കാഹളമൂത്താണ് ഇവിടെ ഉദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്. ഇതിനു ശേഷം‍ വീണ്ടും രണ്ടുപ്രാവശ്യംകൂടി കാഹളത്തില്‍ ഊതപ്പെടുമെന്നും, അതില്ല- ഒരു പ്രാവശ്യം മാത്രമേ ഊതപ്പെടുകയുള്ളുവെന്നും മഹാന്മാര്‍ക്കിടയില്‍ രണ്ട് പക്ഷം കാണാം. കാഹളത്തില്‍ ഊതപ്പെടുന്ന സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ താഴെ പറയുന്ന സംഭവങ്ങള്‍ നടക്കുന്നതായി ഖുര്‍ആന്‍റെ പ്രസ്താവനകളില്‍നിന്നും ഹദീസുകളില്‍നിന്നും മനസ്സിലാക്കാം. 1) അപ്പോള്‍ എല്ലാവരും ഭയവിഹ്വലരും, പരിഭ്രമചിത്തരുമായിത്തീരുന്നു. 2) അപ്പോള്‍ എല്ലാവരും നാശമടഞ്ഞുപോകുന്നു. 3) അപ്പോള്‍ എല്ലാവരും രണ്ടാമത്തെ ജീവിതത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നു. അഥവാ പുനരെഴുന്നേല്‍പിക്കപ്പെടുന്നു. ആകയാല്‍, ഭയവിഹ്വലതയുടെ ഊത്ത് (نَفْخَة الفَزَعُ) എന്നും, മരണത്തിന്‍റെ ഊത്ത് (نَفْخَةُ الصَّعِقُ) എന്നും, എഴുന്നേല്‍പ്പിന്‍റെ ഊത്ത് (نفخة القيام ) എന്നും, ഇങ്ങനെ മൂന്ന് ഊത്തുകള്‍ ഉണ്ടാകുമെന്നാണ് പല മഹാന്മാരും പറയുന്നത്. മറ്റൊരു വിഭാഗം പറയുന്നത്: ഭയവിഹ്വലതയുടെയും, നാശത്തിന്‍റെയും ഊത്തുകള്‍ വെവ്വേറെയല്ല – രണ്ടും ഒന്നുതന്നെയാണ് – എന്നാകുന്നു. الله اعلم വാസ്തവം ഏതായിരുന്നാലും ശരി, ഈ ആയത്തില്‍ പ്രസ്താവിച്ച ഊത്ത് ഒന്നാമത്തേതുതന്നെ. സൂറത്തു – സുമറില്‍ അല്ലാഹു പറയുന്നു:-

وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَمَن فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَن شَاءَ اللَّـهُ ۖ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرَىٰ فَإِذَا هُمْ قِيَامٌ يَنظُرُونَ – سورة الزمر : ٦٨

(കാഹളത്തില്‍ ഊതപ്പെടും; അപ്പോള്‍ അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ചവരൊഴിച്ച് ആകാശങ്ങളിലുള്ളവരും ഭൂമിയിലുള്ളവരും ബോധംകെട്ട് സ്തംഭിക്കുന്നതാണ്- അഥവാ നാശമടയുന്നതാണ്- എന്നിട്ട് മറ്റൊരു പ്രാവശ്യം അതില്‍ ഊതപ്പെടും. അപ്പോഴതാ, അവര്‍ എഴുന്നേറ്റ് നോക്കുന്നവരായിരിക്കും.) ഇടിമിന്നലോ മറ്റോ ഏറ്റു പെട്ടെന്ന് ബോധരഹിതമാകുന്നതിനും, മരണമടയുന്നതിനും ഉപയോഗിക്കുന്ന വാക്കാണ്‌ صَعِقَ എന്നുള്ളത്. സൂ: സുമറിലെ ഈ ആയത്തില്‍ പറഞ്ഞ ആദ്യത്തെ ഊത്തും, നാം വായിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ആയത്തില്‍ കാണുന്ന ഭയവിഹ്വലതയുടെ ഊത്തും ഓരോന്നും പ്രത്യേകം വെവ്വേറെ ഉണ്ടാകുന്നതാണോ അല്ലേ എന്നതിലാണ് അഭിപ്രായവ്യത്യാസമുള്ളത്. ഏതായാലും, അവസാനത്തെ ഊത്ത് പുനരെഴുന്നേല്‍പ്പിന്നുള്ളതു തന്നെ. സൂ: സുമറില്‍വെച്ച് കൂടുതല്‍ വിവരം കാണാം. ان شاء الله

صُور (സ്വൂര്‍) എന്ന വാക്കിനാണ് കാഹളം എന്നര്‍ത്ഥം കൊടുത്തത്. കൊമ്പ് എന്നും അര്‍ത്ഥം ഉണ്ട്. ഇസ്രാഫീല്‍ (عليه السلام) എന്ന മലക്കാണ് കാഹളത്തില്‍ ഊതുകയെന്ന് ഹദീസുകളില്‍ വന്നിട്ടുണ്ട്. എന്നാല്‍ കാഹളം എങ്ങിനെയുള്ളതാണെന്നും മറ്റുമുള്ള വിവരങ്ങള്‍ നമുക്കറിഞ്ഞുകൂടാ. കാഹളത്തില്‍ ഊതുമ്പോള്‍, ഭയവിഹ്വലതയും, നാശവും ബാധിക്കാത്ത ചിലരുണ്ടായിരിക്കുമെന്ന് ഈ രണ്ട് ആയത്തുകളിലും  إِلَّا مَن شَاءَ اللَّـهُ (അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ചവരൊഴികെ) എന്നു പറഞ്ഞതില്‍നിന്ന് വ്യക്തമാണ്. ഇവര്‍ ആരായിരിക്കുമെന്നുള്ളതും തിട്ടപ്പെടുത്തിപറയുവാന്‍ നമുക്ക് സാധ്യമല്ല. 89-ാം വചനത്തില്‍ കാണുന്ന സജ്ജനങ്ങളില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തിത്തന്ന് അന്നത്തെ ഭയങ്കരതകളില്‍നിന്ന് അല്ലാഹു നമ്മെ കാത്തുരക്ഷിക്കട്ടെ അമീന്‍. ഖിയാമത്തുനാളില്‍ ഉണ്ടാകുന്ന മറ്റൊരു സംഭവവികാസത്തെപ്പറ്റി അടുത്ത ആയത്തില്‍ പ്രസ്താവിക്കുന്നു:-

നിശ്ചലമായിക്കാണുന്ന ഈ വമ്പിച്ച പര്‍വ്വതങ്ങള്‍ ഖിയാമത്തുനാളില്‍ അടിപുഴങ്ങി മേഘംപോലെ അതിവേഗതയില്‍ ഓടിക്കറങ്ങുന്നതാണ്. വളരെ വലിപ്പമുള്ള വസ്തുക്കള്‍ ഒരേ രേഖയില്‍ അതിവേഗം നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍, അവ ഒരിടത്ത് നിശ്ചലമായി നിലകൊള്ളുകയാണെന്ന് തോന്നുമല്ലോ. ഖിയാമത്തുനാളില്‍ മലകളില്‍ ഉണ്ടാകുന്ന ഈ സ്ഥിതിമാറ്റത്തെക്കുറിച്ച് ഖുര്‍ആന്‍ പല സ്ഥലത്തും പ്രസ്താവിച്ചിട്ടുള്ളതാണ്;

وَتَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْرًا – سورة الطور : ١٠

(മലകള്‍ ഒരു നടത്തം നടക്കും)

وَيَوْمَ نُسَيِّرُ الْجِبَالَ- سورة الكهف : ٤٧

(മലകളെ നാം നടത്തുന്ന ദിവസം)

وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا – سورة النبإ : ٢٠

(മലകള്‍ നടത്തപ്പെടുകയും ചെയ്യും, എന്നിട്ട്, അവ കാനല്‍പോലെയാകുന്നതാണ്.)

എന്നൊക്കെയുള്ള വചനങ്ങള്‍ ഇതിനെക്കുറിച്ചാകുന്നു. സൂ: ത്വാഹാ 105- 107 ഉം അവയുടെ വ്യാഖ്യാനവും നോക്കുക. പര്‍വ്വതങ്ങളടക്കമുള്ള എല്ലാ വസ്തുക്കളെയും, അതിസമര്‍ത്ഥമാംവണ്ണം വ്യവസ്ഥാപിതമായി കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന അതേ ലോകനിയന്താവായ അല്ലാഹുവിന്‍റെ പ്രവര്‍ത്തനം തന്നെയാണ് അന്നത്തെ ദിവസം പര്‍വ്വതങ്ങളില്‍ ഈ വമ്പിച്ച മാറ്റം ഉണ്ടാക്കുന്നതും. അല്ലാതെ, അവന്‍റെ പ്രവര്‍ത്തനത്തിലോ, വ്യവസ്ഥയിലോ എന്തെങ്കിലും ക്രമക്കേടോ, ന്യൂനതയോ സംഭവിക്കുന്നതുകൊണ്ടല്ല ഇത് ഉണ്ടാകുന്നത് എന്നുകൂടി പ്രസ്താവിച്ചത് ശ്രദ്ധേയമാണ്.

മലകളുടെ ചലനത്തെപ്പറ്റി ഇവിടെ പ്രസ്താവിച്ചത് ഖിയാമത്തുനാളിലെ സംഭവമെന്ന നിലക്കല്ലെന്നും, നിലവിലുള്ള അവസ്ഥ വിവരിച്ചതാണെന്നും ചില വ്യഖ്യാതാക്കള്‍ക്ക് അഭിപ്രായമുണ്ട്. അതായത്: ഭൂമി സദാ അതിവേഗത്തില്‍ ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു അതിനെത്തുടര്‍ന്ന് ഭൂമിയിലുള്ള പര്‍വ്വതങ്ങളും – ഇതര വസ്തുക്കളെപ്പോലെത്തന്നെ- അതോടൊപ്പം ചുറ്റിത്തിരിയുന്നതിനെയാണ് ഈ വചനം കുറിക്കുന്നതെന്നു സാരം. അവയുടെ ഈ ചലനം കാഴ്ചയില്‍ മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയാത്തതുകൊണ്ട് അവ നിശ്ചലമാണെന്ന് തോന്നുമല്ലോ. ആയത്തിലെ تَرَى ,تَحْسَبُ,تَمُرُّ എന്നീ ക്രിയാരൂപങ്ങള്‍ ഓരോന്നും ഭാവികാലത്തെയും, വര്‍ത്തമാനകാലത്തെയും (المستقبل والحال ) കുറിക്കുവാന്‍ ഉതകുന്ന രൂപത്തില്‍ ( مضارع ) ആകകൊണ്ട് രണ്ടാമത് പറഞ്ഞ അഭിപ്രായം തെറ്റാണെന്ന് പറഞ്ഞുകൂടാത്തതാണ്. صُنْعَ اللَّـهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ ( എല്ലാ വസ്തുവെയും വ്യവസ്ഥാപിതമായി കൈകാര്യം ചെയ്തിട്ടുള്ള അല്ലാഹുവിന്‍റെ പ്രവര്‍ത്തനം) എന്ന വാക്യമാവട്ടെ, ഈ രണ്ടഭിപ്രായത്തിനും എതിരാകുന്നുമില്ല. പക്ഷെ, മറ്റു ചില വസ്തുതകള്‍ വെച്ചുനോക്കുമ്പോള്‍ ഈ വചനം, ഖിയാമത്തുനാളിലുണ്ടാകുന്ന സ്ഥിതിമാറ്റത്തെത്തന്നെയാണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെന്നു വെക്കുവാന്‍ നമ്മെ നിര്‍ബ്ബന്ധിക്കുന്നത് കാണാം.

ഒന്നാമതായി ഇവിടത്തെ സന്ദര്‍ഭം അന്ത്യനാളിനെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരണമാണ്. 82 മുതല്‍ 87 കൂടിയ ആയത്തുകളും, തുടര്‍ന്നുള്ള 89, 90 എന്നീ ആയത്തുകളും നോക്കുക. അപ്പോള്‍ ഇടക്കുവെച്ച് ഈയൊരു വചനം അതില്‍നിന്ന് അടര്‍ത്തിയെടുക്കുവാന്‍ ന്യായം കാണുന്നില്ല. അതേ സമയത്ത് ഖിയാമത്തുനാളില്‍ പര്‍വ്വതങ്ങള്‍ തല്‍സ്ഥാനങ്ങളില്‍നിന്ന് നീക്കം ചെയ്യപ്പെടുമെന്നും, തട്ടിത്തകര്‍ത്തപ്പെടുമെന്നും, പൊടിപാറ്റപ്പെടുമെന്നും മറ്റുമുള്ള അനേകം വിവരങ്ങള്‍ ഖുര്‍ആനില്‍ ആവര്‍ത്തിച്ചു പറയാറുള്ളതുമാണ്. 2-ാമതായി ഖുര്‍ആന്‍റെ അവതരണ കാലത്ത് ഭൂമിയുടെ ചലനത്തെക്കുറിച്ച് പൊതുവില്‍ ആര്‍ക്കും അറിവില്ലായിരുന്ന സ്ഥിതിക്ക് പിന്നീട് സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട ഈ ശാസ്ത്രതത്വത്തെപ്പറ്റിയാണ്‌ ഈ വചനത്തില്‍ പ്രസ്താവിക്കുന്നതെന്ന് അന്നുള്ളവര്‍ക്ക് മനസ്സിലാക്കുവാന്‍ വിഷമമുണ്ടാവുക സ്വാഭാവികമാണ്. മുമ്പുള്ള മഹാന്മാര്‍ ആരും അങ്ങിനെ മനസ്സിലാക്കുകയോ, പറയുകയോ ചെയ്തതായി അറിയില്ല. പില്‍ക്കാലത്ത് മാത്രം കണ്ടുപിടിക്കപ്പെട്ട ചില ശാസ്ത്രീയ യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളെ ഖുര്‍ആന്‍ സൂചിപ്പിക്കുകയും അനുകൂലിക്കുകയും ചെയ്യാറുണ്ടെങ്കിലും ഖുര്‍ആന്‍റെ അവതരണകാലത്തുള്ളവര്‍ക്ക് മനസ്സിലാക്കുവാന്‍ കഴിയാത്തതും, പില്‍ക്കാലക്കാര്‍ക്ക് മാത്രം ഗ്രഹിക്കുവാന്‍ സാധിക്കുന്നതുമായ പ്രസ്താവനകള്‍ ഖുര്‍ആനില്‍ കാണപ്പെടാറില്ല. അത് കേവലം യുക്തിവിരുദ്ധവുമാണ്. വിശദാംശം ഗ്രഹിക്കുന്നതില്‍ ഏറ്റക്കുറവുണ്ടാകുന്നതാണെങ്കിലും, ഖുര്‍ആന്‍ ഒന്നാമതായി അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ജനതക്ക് അതിലെ ആശയങ്ങള്‍ മുഴുവനും ഗ്രാഹ്യമാകണമല്ലോ. 3-ാമതായി ഭൂമി ചലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനോടൊപ്പം അതിനെത്തുടര്‍ന്ന് ചലിക്കുന്ന മലകള്‍ മാത്രമല്ല, ഭൂമിയൊന്നിച്ചു ചലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അതിലെ സകല വസ്തുക്കളും നമ്മുടെ ദൃഷ്ടിയില്‍ നിശ്ചലമായിത്തന്നെയാണ് കാണപ്പെടുന്നത്. യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍, ഒരു മണിക്കൂറില്‍ ഏറെക്കുറെ 1000 നാഴിക വേഗതയില്‍ ഭ്രമണം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഭൂമി തന്നെയും നമ്മുടെ ദൃഷ്ടിയില്‍ നിശ്ചലമായിട്ടാണ് തോന്നുന്നത്. എന്നിരിക്കെ, അവയെക്കുറിച്ചൊന്നും പറയാതെ, ആപേക്ഷികചലനം ചെയ്യുന്ന മലകളെക്കുറിച്ച് മാത്രം എടുത്തുപറയുന്നതില്‍ വലിയ പാഠമൊന്നും കാണപ്പെടുന്നില്ല. الله ٲعلم

‘നന്മ’ (ٱلْحَسَنَة) കൊണ്ടുദ്ദേശ്യം സല്‍ക്കര്‍മ്മങ്ങളും, ‘തിന്മ’ (ٱلسَّيِّئَة) കൊണ്ടുദ്ദേശ്യം ദുഷ്കര്‍മ്മങ്ങളുമാണെന്ന് സാമാന്യമായിപ്പറയാം. എന്നാല്‍, അല്ലാഹുവിലും അവന്‍റെ ഏകത്വത്തിലും (തൌഹീദിലും) നിഷ്കളങ്കമായി വിശ്വസിക്കുന്നതാണ്‌ എല്ലാ നന്മകളിലുംവെച്ച് ഏറ്റവും പ്രധാനമായത് എന്നും, അതില്ലാത്തപക്ഷം മറ്റുള്ള കാര്യങ്ങളൊന്നുംതന്നെ അല്ലാഹുവിന്‍റെ അടുക്കല്‍ പരിഗണിക്കപ്പെടുകയില്ലെന്നും പറയേണ്ടതില്ല. (സൂ: ഫുര്‍ഖാന്‍ 23 പോലുള്ള സ്ഥലങ്ങളില്‍) ഖുര്‍ആന്‍ വ്യക്തമായി പ്രസ്താവിച്ചിട്ടുള്ളതാണിത്. തിന്മകളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ഏറ്റവും വമ്പിച്ചത് ദൈവനിഷേധവും, ബഹുദൈവവിശ്വാസവുമാകുന്നു. ഇതുകൊണ്ടാണ് ചില മഹാന്മാര്‍ ഇവിടെ ‘നന്മ’യെ തൗഹീദിന്‍റെ വാക്യം (كلمة التوحيد ) എന്നും, തിന്മയെ കുഫ്റിന്‍റെ വാക്യം (كلمة الكفر ) എന്നും വ്യാഖ്യാനിച്ചിട്ടുള്ളത്‌. നന്മയുമായി വന്നിട്ടുള്ള സജ്ജനങ്ങള്‍ക്ക് അവരുടെ സല്‍ക്കര്‍മ്മങ്ങളുടെ അളവില്‍ കവിഞ്ഞ തോതിലാണ് പ്രതിഫലം നല്‍കപ്പെടുന്നത്. മാത്രമല്ല ആ ഭയങ്കര ദിവസത്തില്‍ യാതൊരു പേടിയും പരിഭ്രമവും കൂടാതെ രക്ഷപ്പെടുന്നവരുമായിരിക്കും അവര്‍. فَلَهُ خَيْرٌ مِّنْهَا എന്ന വാക്യത്തിനാണ് ‘അതിനെക്കാള്‍ ഉത്തമമായതുണ്ടായിരിക്കും’ എന്നു തര്‍ജ്ജമ കൊടുത്തതു. ഇതില്‍ مِّنْهَا എന്ന വാക്കിന് ‘അതിനെക്കാള്‍ എന്നും’ അതു നിമിത്തം എന്നും അര്‍ത്ഥം വരാവുന്നതാണ്. പല വ്യാഖ്യാതാക്കളും രണ്ടാമത്തെ അര്‍ത്ഥമാണിവിടെ സ്വീകരിച്ചിട്ടുള്ളതും.

ഏതായാലും, നന്മയുടെ പ്രതിഫലം, അതിന്‍റെ തോതില്‍ കവിഞ്ഞതായിരിക്കുമെന്നും, തിന്മയുടെ പ്രതിഫലം അതിന്‍റെ അളവനുസരിച്ചു മാത്രമായിരിക്കുമെന്നും അല്ലാഹു സ്പഷ്ടമാക്കിയിട്ടുള്ളതാകുന്നു. സൂ: അന്‍ആമില്‍ ഇപ്രകാരം പറയുന്നു:-

مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا ۖ وَمَن جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَىٰ إِلَّا مِثْلَهَا وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ – سورة الأنعام : ١٦٠ 

(ആര്‍ നന്മയും കൊണ്ടുവന്നുവോ അവന് അതിന്‍റെ പത്തത്രയുമുണ്ടായിരിക്കും. ആര്‍ തിന്മയുംകൊണ്ട് വന്നുവോ അവന് അതിന്‍റെ അത്രയല്ലാതെ പ്രതിഫലം നല്‍കപ്പെടുകയില്ല. അവര്‍ അക്രമിക്കപ്പെടുന്നതുമല്ല. ) സൂ: ഖസ്വസ്വ് 84- ലും ഈ ആശയം കാണാം. ഈ പ്രസ്താവന പൊതുവില്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും ബാധകമാകുന്നു. എന്നാല്‍ അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിക്കുന്ന ഭാഗ്യവാന്മാര്‍ക്ക് അവന്‍ കണക്കില്ലാതെ നല്‍കുന്നു.

(وَاللَّـهُ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ – سورة النور)

ചരിത്രലക്ഷ്യങ്ങള്‍, പ്രകൃതിദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്‍, ഖിയാമത്തുനാളിലെ സംഭവവികാസങ്ങള്‍, സന്മാര്‍ഗ്ഗികളുടെയും, ദുര്‍മ്മാര്‍ഗ്ഗികളുടെയും സ്ഥിതിഗതികള്‍ എന്നിങ്ങിനെ വിവിധ വിഷയകമായി പ്രതിപാദിച്ചശേഷം സംസാരഗതി മറ്റൊരു രൂപത്തിലേക്ക് മാറ്റിക്കൊണ്ട് അല്ലാഹു ഈ അദ്ധ്യായം അവസാനിപ്പിക്കുന്നു. നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) തിരുമേനിയുടെ പ്രബോധനത്തിന്‍റെ നയവും, മാര്‍ഗ്ഗവും സംക്ഷിപ്തമായി അവസാനത്തെ വചനങ്ങളില്‍ വിവരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ)ക്ക് മനസ്സമാധാനം നല്‍കുന്നതോടൊപ്പം ദുര്‍മ്മാര്‍ഗികള്‍ക്ക് വളരെ കനത്ത ഒരു താക്കീതും അതില്‍ കാണാം:-

‘ഈ രാജ്യം’ എന്നു പറഞ്ഞത് മക്കയെ ഉദ്ദേശിച്ചാകുന്നു. അല്ലാഹുവിനെ ആരാധിക്കുവാന്‍ ഒന്നാമതായി സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട കഅ്ബഃ എന്ന വിശുദ്ധ ദേവാലയം മക്കയിലാണ് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. ഈ സൂറത്ത് അവതരിക്കുന്ന കാലത്ത് നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) വസിക്കുന്നതും അവിടെത്തന്നെ. അതിന്‍റെ ചുറ്റുപാടുമുള്ള ജനതയെ തൗഹീദിലേക്ക് തിരുമേനി ക്ഷണിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന കാലവുമാണത്. ഈ നിലക്കാണ് ‘ ഈ രാജ്യത്തിന്‍റെ റബ്ബ്’ എന്ന് പറഞ്ഞത്. ‘അതിനെ അലംഘനീയമാക്കി’ (حَرَّمَهَا) എന്നതിന്‍റെ താല്‍പര്യം, അവിടെവെച്ച് രക്തം ചിന്തുക, അക്രമം നടത്തുക, കയ്യേറ്റം ചെയ്യുക മുതലായവയെല്ലാം അതി കര്‍ശനമായി മുടക്കപ്പെടുകയും (‘ഹറാ’മാക്കുകയും) ഇതരരാജ്യങ്ങള്‍ക്കില്ലാത്ത ബഹുമാനം കല്‍പിക്കപ്പെടുകയും (‘ഹുര്‍മത്താ’ക്കുകയും) ചെയ്തിരിക്കുന്നുവെന്നത്രെ. ഈ അര്‍ത്ഥത്തില്‍ തന്നെയാണ് അതിന്ന് ‘ഹറം’ (الحرم) എന്നു പറയുന്നതും.

‘ഞാന്‍ ഖുര്‍ആന്‍ പാരായണം ചെയ്യുവാനും’ (وَأَنْ أَتْلُوَ الْقُرْآنَ) എന്നു പറഞ്ഞതിന് രണ്ടു തരത്തില്‍ ഉദ്ദേശ്യം കല്പിക്കപ്പെട്ടുകാണാം.

ഒന്ന്: ഖുര്‍ആന്‍റെ സാരോദ്ദേശ്യങ്ങളും, തത്ത്വരഹസ്യങ്ങളും കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ മനസ്സിലാക്കുവാന്‍ വേണ്ടി അതു എപ്പോഴും വായിക്കുവാന്‍ എന്നും, രണ്ട്: പ്രബോധനം എന്ന നിലക്ക് ജനങ്ങളില്‍ അത് ഓതികേള്‍പ്പിക്കുവാന്‍ എന്നുമാണത്. ഖുര്‍ആന്‍ നിത്യപാരായണം ചെയ്യുന്നതിന്‍റെ പ്രാധാന്യത്തെയും, ആവശ്യത്തെയും കുറിച്ച് നിരവധി ഖുര്‍ആന്‍ വാക്യങ്ങളും, നബിവചനങ്ങളും വന്നിട്ടുള്ളതാണ്.

ഈ സൂറത്തിലെ അവസാനത്തെ വാക്യം വളരെ ഗൗരവമേറിയ ഒരു വസ്തുത – എല്ലാവരും സദാസമയത്തും ഓര്‍മിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കേണ്ടുന്നതും, എല്ലാവരുടെയും നന്മതിന്മകളുടെ ഏറ്റക്കുറവിന് നിദാനമായിരിക്കുന്നതുമായ ഒരു യാഥാര്‍ത്ഥ്യം – ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു. وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (നിങ്ങള്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് നിന്‍റെ റബ്ബ് അശ്രദ്ധനല്ല തന്നെ.) ഇമാം അഹ്മദ്ബ്നു ഹമ്പല്‍ (رحمه الله) സാധാരണ ചെല്ലാറുണ്ടായിരുന്നതായി ഉദ്ധരിക്കപ്പെടുന്ന രണ്ടു മുറി പദ്യങ്ങള്‍ ഈ വാക്യത്തിന്‍റെ ഒരു വിവരണമത്രേ. :-

اِذا ما خلوْتَ الدَّهْرَ يَوْما فَلا تَقُلْ * خَلَوْتُ وَلاكِن قُلْ علَيَّ رَقيبٌ
وَلاَ تَحْسَبدنَّ اللهَ يغْفُلُ ساعةً * وَلاَ اَنَّ ماَ يَخْفىَ عَلَيهِ يَغيبُ

സാരം: വല്ലവേളയിലും, ആരുമില്ലാതെ നീ തനിച്ചായിരുന്നാല്‍ ഞാന്‍ തനിച്ചാണെന്ന് നീ കരുതിപ്പോകരുത്. എങ്കിലും നിന്നെ മേല്‍നോട്ടം ചെയ്യുന്ന ഒരാളുണ്ടെന്ന് ഓര്‍ത്തുകൊള്ളണം. ഒരു വിനാഴിക നേരമെങ്കിലും അല്ലാഹു അശ്രദ്ധനായിരിക്കുമെന്നോ, ഒളിച്ചുവെക്കുന്ന ഏതെങ്കിലും കാര്യം അവന്‍ അറിയാതെ പോകുമെന്നോ ഒരിക്കലും നീ ധരിച്ചേക്കുകയുമരുത്.

അല്ലാഹു നമ്മെ സല്‍പാതയില്‍ നടത്തിതരുകയും, നമ്മുടെ പാപങ്ങള്‍ പൊറുത്തുതരികയും ചെയ്യട്ടെ. ആമീന്‍.

[كان الفراغ من تفسير هذه السورة بحمدالله يوم الثالث من ربيع الاول سنة ١٣٨١ ه الموفق ٦۱-۸-۱٦ م]