സൂറത്തു ന്നംല്‍ : 32-54

വേണമെങ്കില്‍ ഒരു യുദ്ധത്തിനുള്ള കഴിവും, കോപ്പും നമുക്കുണ്ട്. നാമെന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് തീരുമാനിക്കേണ്ടത് അവിടുന്നുതന്നെയാണ്. അവിടുത്തെ കല്‍പന ഏതും നിറവേറ്റാന്‍ ഞങ്ങള്‍ തയ്യാറുമാണ്. എന്നത്രെ ഉപദേശകസമിതിയുടെ മറുപടി. ഇതില്‍ ഒരു സമരസൂചനയുണ്ടെന്ന് റാണിക്ക് തോന്നിയിരിക്കാം.

ഒരു നാട്ടിനെ ആക്രമിക്കുമ്പോള്‍ അവിടെ പലവിധ നാശനഷ്ടങ്ങളും വരുത്തലും, അവിടെയുള്ള പ്രധാനികളുടെ നേരെ കയ്യേറ്റം നടത്തലും രാജാക്കളുടെ സാധാരണ പതിവാണ്. അതുകൊണ്ട് ഈ എഴുത്തയച്ചവര്‍ നമ്മുടെ നാട്ടിനെ അങ്ങനെ നശിപ്പിക്കാന്‍ ഇടവരുത്തുന്നത് ശരിയല്ല. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ എല്ലാ സ്ഥിതിഗതികളും മനസ്സിലാക്കിവരത്തക്കവണ്ണം തല്‍ക്കാലം കുറെ സമ്മാനങ്ങളുമായി ഒരു ദൗത്യസംഘത്തെ അയക്കാനും, അവര്‍ മടങ്ങിവന്നശേഷം വേണ്ടത് ചെയ്‌വാനുമാണ്‌ ഞാന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. ഇതായിരുന്നു റാണിയുടെ അഭിപ്രായം. അനന്തരം, വളരെ വിലപിടിച്ച ഒരു രാജകീയ സമ്മാനവുമായി ഒരു സംഘത്തെ റാണി ശാമിന്‍റെ തലസ്ഥാനമായ ബൈത്തുല്‍ മുഖദ്ദസ്സിലേക്കയച്ചു. (*)

(*) റാണി സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) നബിയുടെ കീര്‍ത്തികേട്ട് അദ്ദേഹത്തെ പരിശോധിക്കാന്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ അനവധി സ്വര്‍ണ്ണവും, രത്നങ്ങളും, സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങളും ഒട്ടകങ്ങളില്‍ കയറ്റിക്കൊണ്ടുവന്നിരുന്നുവെന്ന് ബൈബിളില്‍ (1 രാജാക്കള്‍ 10-ലും മറ്റും) പ്രസ്താവിച്ചു കാണാം.

കുറെ ധനം തന്ന് തൃപ്തിപ്പെടുത്തി എന്നെ പാട്ടിലാക്കാമെന്ന് കരുതേണ്ട: നിങ്ങളെക്കാള്‍ എത്രയോ ഉന്നതമായ നിലയില്‍ യശസ്സും, സമ്പത്തുമെല്ലാം അല്ലാഹു എനിക്ക് നല്‍കിയിട്ടുണ്ട്. നിങ്ങളുടെ സമ്മാനങ്ങള്‍കൊണ്ട് നിങ്ങള്‍ക്ക് സന്തോഷിക്കാമെങ്കിലും എനിക്കതിന് ആവശ്യമില്ല എന്നൊക്കെയാണ് ആദ്യത്തെ വചനത്തില്‍ സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) പറഞ്ഞതിന്‍റെ സാരം.

സമ്മാനം കൊണ്ടുവന്ന ദൗത്യസംഘത്തില്‍നിന്നും, അവരുടെ കൈവശം റാണി സ്വാഭാവികമായും ഏല്‍പ്പിച്ചയച്ചിരിക്കാനിടയുള്ള ദൗത്യങ്ങളില്‍നിന്നും സബഉകാരെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹം ചില വസ്തുതകള്‍ മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുമല്ലോ. കൂടാതെ, 33-ാം വചനത്തില്‍ ‘നാം പ്രാബല്യവും ശക്തിമത്തായ സമരവീര്യവും ഉള്ളവരാണെ’ന്ന്  റാണിയുടെ ഉപദേശകസമിതി അഭിമാനപൂര്‍വ്വം റാണിയോട് പ്രസ്താവിച്ചതും, വേണ്ടിവന്നാല്‍ ഒരു യുദ്ധത്തിന് തങ്ങള്‍ ഒരുക്കമാണെന്ന് സൂചിപ്പിച്ചതും സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) ഇതിനകം അറിഞ്ഞിരിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കും. കത്ത് കൊടുത്തയച്ചപ്പോള്‍, കത്ത് കൊണ്ടുപോയി അവള്‍ക്ക് ഇട്ടുകൊടുത്തശേഷം അവരില്‍നിന്ന് മാറിനിന്ന് അവരുടെ മറുപടി എന്താണെന്ന് നോക്കിവരാന്‍ അദ്ദേഹം മരക്കൊത്തിയെ ഏല്‍പിച്ചതും സ്മരണീയമാണ്. ചുരുക്കത്തില്‍, തൗഹീദിന്‍റെ രാഷ്ട്രമായ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ സാമ്രാജ്യത്തോട് ശിര്‍ക്കിന്‍റെ സാമ്രാജ്യമായ സബഉരാഷ്ട്രം ഒരു സമരത്തിന് പുറപ്പെടുവാന്‍ ഭാവമുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം കണ്ടു. ആ ഭാവം മുളയില്‍തന്നെ അദ്ദേഹം നുള്ളിക്കളയുന്നതാണ് 37-ാം വചനത്തില്‍ കാണുന്നത്. അങ്ങിനെ, ദൗത്യസംഘം തിരിച്ചുപോയി. ബില്‍ഖീസും സൈന്യവും മുസ്ലിംകളായിക്കൊണ്ട് തന്‍റെ അടുക്കല്‍ വരുമെന്ന് വഹ് യുമൂലമോ മറ്റോ അദ്ദേഹത്തിന് മനസ്സിലായി.

‘ദുസ്സാമര്‍ത്ഥ്യക്കാരന്‍, പോക്കിരി, ഊക്കന്‍, മല്ലന്‍, ദുഷ്ടന്‍ എന്നിങ്ങിനെ അര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ വരാവുന്ന ഒരു വാക്കാണ്‌ عِفْرِيتٌ (ഇഫ്‌രീത്ത്) മനുഷ്യര്‍ക്ക് കഴിയാത്ത പല കാര്യങ്ങള്‍ക്കും കഴിവുള്ളവരാണല്ലോ ജിന്നുവര്‍ഗ്ഗം. ജിന്നുകളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ തന്നെ കൂടുതല്‍ ശക്തിയും, സാമര്‍ത്ഥ്യവുമുള്ള ഒരു മല്ലന്‍ – അഥവാ ഭൂതത്താന്‍ – എന്നത്രെ ഇവിടെ ഉദ്ദേശ്യം. ‘ അങ്ങയുടെ സ്ഥാനത്തുനിന്ന് ‘എഴുന്നേല്‍ക്കും മുമ്പ്’ എന്ന് പറഞ്ഞതിന്‍റെ താല്‍പര്യം, അങ്ങുന്ന് പതിവ് പ്രകാരം രാജസഭയില്‍നിന്ന് പിരിഞ്ഞുപോകാറുള്ള സമയത്തിനു മുമ്പ് എന്നത്രെ മിക്ക വ്യാഖ്യാതാക്കളും പ്രസ്താവിക്കുന്നത്. ഇത്രയും വേഗത്തില്‍ ആ സിംഹാസനം ഇവിടെ എത്തിക്കുവാന്‍ വേണ്ടുന്ന കഴിവുണ്ടെന്നു മാത്രമല്ല, അതില്‍ യാതൊരു ക്രമക്കേടും വഞ്ചനയും കൂടാതെ, തികച്ചും വിശ്വസ്തമായ നിലയില്‍ അത് നിര്‍വ്വഹിക്കുകയും ചെയ്തുകൊള്ളാമെന്നും അയാള്‍ സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) നബിയെ ഉണര്‍ത്തി. പക്ഷേ അതിനെക്കാള്‍ വേഗത്തില്‍ സിംഹാസനം തന്‍റെ മുമ്പില്‍ എത്തിക്കാണണമെന്നാണ് അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. അത് ഞാന്‍ നിര്‍വ്വഹിച്ചുകൊള്ളാമെന്ന് രണ്ടാമതൊരാള്‍ ഏറ്റുപറയുന്നു.

ഈ രണ്ടാമന്‍ ആരാണെന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ വ്യക്തമായി പ്രസ്താവിച്ചിട്ടില്ല. ‘തന്‍റെ പക്കല്‍ വേദഗ്രന്ഥത്തില്‍ നിന്ന് – അഥവാ കിതാബില്‍നിന്ന് – ഒരു ജ്ഞാനം ഉണ്ടായിരുന്ന ആള്‍’ എന്നാണ് ഇദ്ദേഹത്തെ അല്ലാഹു വിശേഷിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. ‘കിതാബ്’ എന്ന് പറഞ്ഞത് ഏതിനെ ഉദ്ദേശിച്ചാണ്? അതില്‍നിന്നും അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ പക്കലുണ്ടായിരുന്ന ആ ജ്ഞാനം എന്തായിരുന്നു? എന്നൊന്നും ഇവിടെ പറയുന്നില്ല. ‘കിതാബ്’ കൊണ്ടുദ്ദേശ്യം പൊതുവിലുള്ള ദൈവിക വേദഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ എന്നാണെന്നും, സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) നബിക്ക് പ്രത്യേകം നല്‍കപ്പെട്ടിരുന്ന ദൈവികഗ്രന്ഥമാണെന്നും പറയപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ പക്കലുണ്ടായിരുന്ന ജ്ഞാനംകൊണ്ടുദ്ദേശ്യം, അതിവേഗത്തില്‍ സിംഹാസനം കൊണ്ടുവരാന്‍ കഴിയത്തക്കവണ്ണമുള്ള ഒരാത്മീകശക്തി സിദ്ധിക്കുവാനുപകരിക്കുന്ന ഏതെങ്കിലും വിജ്ഞാനമായിരിക്കാം അത്. ഒന്നും തീര്‍ത്തുപറയുവാന്‍ നമുക്ക് തെളിവുകളില്ല. അല്ലാഹുവിനെ വിളിച്ചു പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചാല്‍ നിശ്ചയമായും ഉത്തരം കിട്ടുന്ന അവന്‍റെ
അതിമഹത്തായ ചില തിരുനാമങ്ങള്‍ ( اسم الله الاظيم )അവന്നുണ്ടെന്ന് ഹദീസുകളില്‍ വന്നിടുണ്ട്. അതാണ്‌ ഇവിടെ ആ പ്രത്യേകജ്ഞാനംകൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കപ്പെടുന്നതെന്ന് ചില വ്യാഖ്യാതാക്കള്‍ പ്രസ്താവിക്കുന്നു. വാസ്തവം അല്ലാഹുവിനറിയാം. ‘താങ്കളുടെ ദൃഷ്ടി താങ്കള്‍ക്കു തിരിച്ചുവരുംമുമ്പായി ഞാന്‍ കൊണ്ടുവരാം’ എന്നാണല്ലോ ഇദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്. ഈ വാക്കിന്‍റെ താല്പര്യം, താങ്കള്‍ കണ്ണുചിമ്മി മിഴിക്കുന്നതിനിടക്ക് കൊണ്ടുവരാമെന്നാണെന്നും, താങ്കള്‍ ഏതെങ്കിലും ഒരു വസ്തുവിലേക്ക് ദൃഷ്ടി പതിച്ചശേഷം, അതില്‍നിന്ന് കണ്ണെടുക്കുമ്പോഴേക്കു – അഥവാ- തുറന്ന കണ്ണടുക്കുമ്പോഴേക്കു- കൊണ്ടുവരാമെന്നാണെന്നും വരാം. ഇങ്ങിനെ ഒന്നിലധികം പ്രകാരത്തില്‍ ഈ വാക്കിനും അര്‍ത്ഥം നല്‍കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഏതര്‍ത്ഥമായിരുന്നാലും, ഒട്ടും താമസംകൂടാതെ – തല്‍ക്ഷണം തന്നെ- കൊണ്ടുവരാമെന്നാണ് അതുകൊണ്ട് വിവക്ഷ.

ഇത് പറഞ്ഞ വ്യക്തി ഒരുപക്ഷേ, ആദ്യം മുമ്പോട്ടുവന്ന ‘ഇഫ്‌രീത്തി’നെക്കാള്‍ യോഗ്യനായ ഒരു ജിന്നോ മറ്റോ ആയിരിക്കാനിടയുണ്ട്. ഒരു മലക്കായിരുന്നുവെന്നും, ജിബ്രീല്‍ (അ) എന്ന മലക്കായിരുന്നുവെന്നും, സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) നബിയുടെ ഒരു മന്ത്രിയായിരുന്നുവെന്നും പ്രസ്താവിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഈ വക്താവ് സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) നബി തന്നെയായിരുന്നുവെന്നും, അദ്ദേഹം ആദ്യം പറഞ്ഞ ‘ഇഫ്‌രീത്തി’നോട്‌ അങ്ങോട്ടു പറഞ്ഞ വാക്കാണിതെന്നുമത്രെ ഇമാം റാസി (رحمه الله) മുതലായ ചിലരുടെ ബലമായ അഭിപ്രായം (الله اعلم). ഒരു രാജാവും പ്രവാചകവര്യനും കൂടിയായ അദ്ദേഹത്തിന് മറ്റാര്‍ക്കും ലഭിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ചില ജ്ഞാനങ്ങള്‍ വേദഗ്രന്ഥത്തില്‍നിന്ന് ലഭിച്ചിരിക്കുന്നതില്‍ അത്ഭുതപ്പെടുവാനില്ല. എങ്കിലും, അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കൈക്ക് വെളിപ്പെട്ട ചില അസാധാരണ സംഭവങ്ങളെ വിവരിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഈ സന്ദര്‍ഭത്തില്‍, അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ പേര്‍ – വ്യക്തമായോ, സൂചനയായോ – പ്രസ്താവിക്കാതിരിക്കാനും, ‘വേദഗ്രന്ഥത്തില്‍ നിന്നും ഒരു ജ്ഞാനമുണ്ടായിരുന്ന ആള്‍’ എന്നിങ്ങനെ അവ്യക്തമായ രൂപത്തില്‍ അദ്ദേഹത്തെ പരിചയപ്പെടുത്തുവാനും കാരണം കാണുന്നില്ല. (*)

كما ذكره المرحوم الشيخ السيد قطب في تفسيرة , في ظلال القران (*)

എത്ര സമയംകൊണ്ടാണ്, ഏതു വിധേനയാണ് സിംഹാസനം കൊണ്ടുവരപ്പെട്ടതെന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ സ്പഷ്ടമാക്കിയിട്ടില്ല. എങ്കിലും, കണ്ണടച്ചു മിഴിക്കുമ്പോഴേക്ക് – അഥവാ തുറന്ന കണ്ണ് അടക്കുമ്പോഴേക്ക് – തന്നെ അത് എത്തിക്കഴിഞ്ഞുവെന്നാണ്, ‘അങ്ങനെ അതു തന്‍റെ അടുക്കല്‍ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നതായി കണ്ടപ്പോള്‍’ എന്ന വാചകത്തില്‍നിന്ന് വ്യക്തമാകുന്നത്. അല്ലാഹു സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) നബിക്കു ചെയ്തുകൊടുത്തിട്ടുള്ള പ്രത്യേകാനുഗ്രഹങ്ങളില്‍പെട്ട ഒന്നാണ് ഈ സംഭവമെന്ന് അദ്ദേഹം തുടര്‍ന്നു പ്രസ്താവിക്കുന്നു. മാത്രമല്ല, അതില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കൃതജ്ഞതയും, അല്ലാഹുവിന്‍റെ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ക്ക് മനുഷ്യന്‍ നന്ദിയുള്ളവനായിരിക്കേണ്ടതിന്‍റെ ആവശ്യകതയും, നന്ദികേട് കാണിക്കുന്നതിന്‍റെ കെടുതലും ആ പ്രസ്താവനയില്‍ അദ്ദേഹം ഉള്‍ക്കൊള്ളിച്ചിരിക്കുന്നു.

സംഭവം വിവരിക്കുന്നത് അല്ലാഹു, വിവരണമാകട്ടെ വ്യക്തമായ ഭാഷയിലും, സംഭവമാണെങ്കില്‍, അനിതരസാധാരണമായ അനേകം അനുഗ്രഹങ്ങളും, കഴിവുകളും നല്‍കപ്പെട്ട പ്രവാചകവര്യനും, മഹാരാജാവുമായ സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) നബിയെ സംബന്ധിക്കുന്നതും. ഒരു ചരിത്രവിവരണമെന്ന നിലക്കല്ല – കേവലം ഒറ്റപ്പെട്ട പ്രധാന സംഭവങ്ങളെന്നനിലക്കും അല്ലാഹുവിന്‍റെ ശക്തിമാഹാത്മ്യത്തിന്‍റെ
ദൃഷ്ടാന്തമെന്നനിലക്കുമാണ് – അതു ഉദ്ധരിക്കുന്നതും. എന്നിരിക്കെ, ഖുര്‍ആനില്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന ഏതൊരാള്‍ക്കും അതിന്‍റെ വ്യക്തമായ പ്രസ്താവനകളെ അന്യഥാ വ്യാഖ്യാനിക്കുവാന്‍ പാടുള്ളതല്ല തന്നെ, ഖുര്‍ആന്‍റെ വാചകങ്ങളെ അവയുടെ പാട്ടിനു വിട്ടാല്‍ ഗ്രാഹ്യമാകുന്നതെന്തോ അതപ്പടി സ്വീകരിക്കുക, ഇതാണ് ഒരോരുത്തന്‍റെയും കടമ.

ബില്‍ഖീസ് രാജ്ഞി തന്‍റെ അടുക്കല്‍ വരുമ്പോള്‍, അവളുടെ ബുദ്ധിശക്തി പരീക്ഷിക്കണമെന്നും, അല്ലാഹു തനിക്ക് നല്‍കിയിട്ടുള്ള പ്രവാചകത്വം തുടങ്ങിയ വമ്പിച്ച അനുഗ്രഹങ്ങളിലേക്ക് അവളുടെ ശ്രദ്ധ തിരിക്കണമെന്നും സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) നബി ഉദ്ദേശിച്ചു. അതിനായി, അവള്‍ക്കു വേഗത്തില്‍ തിരിച്ചറിയാതിരിക്കത്തക്കവണ്ണം സിംഹാസനത്തിന്‍റെ ബാഹ്യരൂപത്തില്‍ ചില മാറ്റങ്ങള്‍ വരുത്തുവാന്‍ അദ്ദേഹം തന്‍റെ സേവകന്മാരോടാവശ്യപ്പെട്ടു. ഒരു പക്ഷേ, സ്വാഭാവികമായും ആ സിംഹാസനത്തില്‍ ഉണ്ടായേക്കാവുന്ന അനിസ്‌ലാമിക കലാവൈഭവത്തിന്‍റെ പ്രതീകങ്ങളായ വശങ്ങളില്‍ മാറ്റം വരുത്തുകയായിരിക്കും ചെയ്തിരിക്കുക. الله اعلم

താന്‍ യമനില്‍ തന്‍റെ കോട്ടക്കകത്ത് സൂക്ഷിച്ചിട്ടുള്ള അതേ സിംഹാസനംതന്നെയാണിതെന്ന് അവള്‍ക്ക് ബോദ്ധ്യമായി. എങ്കിലും, ഒരു പക്ഷേ, ഏതാണ്ട് അതേ രൂപത്തിലുള്ള മറ്റൊന്നും ആവാന്‍ സാധ്യതയുണ്ടല്ലോ. ആകയാല്‍ ‘ഇത് അതുതന്നെ’ (انه هو) എന്ന് പറയാതെ, ഇത് അതുതന്നെയാണെന്ന് തോന്നുന്നു’ (كَأَنَّهُۥ هُوَ) എന്നുത്തരം പറഞ്ഞു. മാത്രമല്ല, അല്ലാഹുവിന്‍റെ അപാരമായ ശക്തി, സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) നബിയുടെ പ്രവാചകത്വം, അദ്ദേഹത്തിന് അല്ലാഹു കൊടുത്തനുഗ്രഹിച്ചിട്ടുള്ള വമ്പിച്ച അനുഗ്രഹങ്ങള്‍, അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ശക്തിപ്രതാപം എന്നിങ്ങനെയുള്ള കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഞങ്ങള്‍ ഇവിടെ എത്തിച്ചേരുന്നതിന് മുമ്പുതന്നെ മനസ്സിലാക്കിക്കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നും, ഞങ്ങള്‍ ഞങ്ങളുടെ ബഹുദൈവ വിശ്വാസം ഉപേക്ഷിച്ച് മുസ്‌ലിംകളായിക്കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നും, അറിയിക്കുകയും ചെയ്തു. (‘മുസ്‌ലിംകള്‍’ എന്ന പ്രയോഗത്തെപ്പറ്റി ഇതിനുമുമ്പ് നാം സംസാരിച്ചു. കൂടുതല്‍ വിവരം 44-ാം വചനത്തിന്‍റെ വിവരണത്തിലും കാണാം.)

സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) നബിയുടെ കത്തില്‍നിന്നും, സമ്മാനവുമായി അയക്കപ്പെട്ട ദൗത്യസംഘത്തിന്‍റെ നേരിട്ടുള്ള അനുഭവങ്ങളില്‍നിന്നും ഏറെക്കുറെ സ്ഥിതിഗതികള്‍ അവള്‍ക്ക് മുമ്പേ മനസ്സിലാക്കുവാന്‍ സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ പരീക്ഷണത്തില്‍നിന്ന് രാജ്ഞി ബുദ്ധിമതിയും, സദ്‌വിചാരക്കാരിയുമാണെന്നും വ്യക്തമായി. എന്നാല്‍, അവള്‍ ഇതേവരെ സത്യമാര്‍ഗ്ഗം സ്വീകരിക്കാതെ കഴിഞ്ഞുകൂടുവാനുള്ള കാരണം എന്തായിരുന്നു? ഇതിനെപ്പറ്റി അല്ലാഹു പ്രസ്താവിക്കുന്നു:-

ബില്‍ഖീസിനെ സ്വീകരിക്കുവാന്‍ സ്ഫടികം കൊണ്ടുള്ള ഒരു കൊട്ടാരം സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) തയ്യാറാക്കിയിരുന്നു. അതിന്‍റെ അടിഭാഗത്ത് വെള്ളം നിറച്ച് അതില്‍ മത്സ്യങ്ങളും മറ്റും അടക്കം ചെയ്ത് മീതെ സ്ഫടികം കൊണ്ട് വിതാനം ചെയ്തിരുന്നുവെന്നു പറയപ്പെടുന്നു.

മുമ്പുതന്നെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് വിവരം ലഭിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നും, ഞങ്ങള്‍ മുസ്‌ലിംകളായിട്ടുണ്ടെന്നും ബില്‍ഖീസ് സന്ദര്‍ഭവശാല്‍ ആദ്യമേ (42-ാം വചനത്തില്‍) പ്രസ്താവിച്ചിരുന്നല്ലോ. അത് അവള്‍ സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) നബിയുടെ അടുക്കല്‍ എത്തിയ ഉടനെയായിരുന്നു. സ്വീകരണം കഴിഞ്ഞ് അതിഥിയുടെ ഔദ്യോഗിക വാസസ്ഥലത്ത് – അവള്‍ക്കായി തയ്യാറാക്കപ്പെട്ട പളുങ്കുകൊട്ടാരത്തില്‍ – പ്രവേശിച്ച ശേഷമുള്ള പ്രഖ്യാപനമാണ് ഈ ആയത്തിന്‍റെ അവസാനത്തില്‍ കാണുന്നത്. താന്‍ ഇതിനു മുമ്പ് ശിര്‍ക്കിന്‍റെ മതം അനുഷ്ടിച്ചു വന്നത് നിമിത്തം തന്നോടുതന്നെ അക്രമം പ്രവര്‍ത്തിക്കയാണ് ചെയ്തിട്ടുള്ളതെന്ന് തനിക്ക് ബോധ്യമാണ്., ഇപ്പോള്‍ ആ മതം വിട്ടേച്ച് സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) ഏതൊരു മതത്തിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുന്നുവോ ആ മതം – ഇസ്‌ലാമാകുന്ന തൗഹീദിന്‍റെ മതം – സ്വീകരിച്ചു മുസ്‌ലിമായിക്കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, എന്നൊക്കെയത്രെ ഈ പ്രഖ്യാപനത്തില്‍ ബില്‍ഖീസ് ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നത്.

أَسْلَمْتُ (അസ് ലംതു) എന്ന വാക്കിന് ‘ഞാന്‍ അനുസരിച്ചു, ഞാന്‍ കീഴൊതുങ്ങി’ എന്നിങ്ങനെയാണ് വാക്കര്‍ത്ഥം. അല്ലാഹുവിന് കീഴൊതുങ്ങി എന്ന് വ്യക്തമാക്കിയിട്ടില്ലായിരുന്നുവെങ്കില്‍ (الله എന്നുകൂടി പറഞ്ഞിട്ടില്ലായിരുന്നുവെങ്കില്‍) ആ വാക്കിന്‍റെ ഉദ്ദേശ്യം, സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) നബിക്ക് കീഴൊതുങ്ങി എന്നും ആകാമായിരുന്നു. ‘അല്ലാഹുവിന് എന്നു വ്യക്തമാക്കിയതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ മുസ്‌ലിമായി – അഥവാ അല്ലാഹുവിന്‍റെ കല്പനകള്‍ക്ക് കീഴൊതുങ്ങി- എന്ന് മാത്രമേ അതിന് വിവക്ഷ നല്‍കാവൂ. എന്നാല്‍, ഇസ്‌ലാമിനെ അംഗീകരിക്കുന്നതോടൊപ്പം തന്നെ സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) നബിയുടെ പ്രവാചകത്വത്തില്‍ (നുബുവ്വത്തില്‍) വിശ്വസിക്കലും, അദേഹത്തിന്‍റെ ദിവ്യദൗത്യത്തെ (രിസാലത്തിനെ) അനുസരിക്കലും, അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഭരണകൂടത്തിന് കീഴൊതുങ്ങലും സ്വാഭാവികമായി ഉണ്ടായിത്തീരുന്നു. مسلم (മുസ്‌ലിം) എന്ന പദം ഇതേ ക്രിയയില്‍ നിന്നുള്ള കര്‍ത്തൃനാമം (اسم الفاعل) ആകുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് 38,42 എന്നീ വചനങ്ങളിലെ ‘മുസ്‌ലിംകള്‍’ എന്ന വാക്കിനും ഇതേ വിവക്ഷ നല്‍കേണ്ടതാണെന്ന് നാം അവിടെ പ്രസ്താവിച്ചത്.

പിന്നീട് തുടര്‍ന്നുണ്ടായ സംഭവങ്ങള്‍ എന്തൊക്കെയാണ്, ബില്‍ഖീസ് സ്വരാജ്യത്തേക്ക് തിരിച്ചുപോയി രാജ്യഭരണം തുടര്‍ന്നു നടത്തിയൊ, അല്ലെങ്കില്‍ സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) നബിയോ മറ്റോ അവളെ വിവാഹം കഴിച്ചിരുന്നുവോ, എന്നൊന്നും അല്ലാഹു പ്രസ്താവിച്ചിട്ടില്ല. അതിന് വിശ്വസനീയമായ ചരിത്രം കാണപ്പെടുന്നുമില്ല. ബൈബിളില്‍ ബില്‍ഖീസിന്‍റെ സംഭവത്തെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞുകാണുന്നതിന്‍റെ രത്നചുരുക്കം ഇപ്രകാരമാണ്:- ‘ശേബാരാജ്ഞി (സബഇലെ രാജ്ഞി) യഹോവയുടെ നാമം സംബന്ധിച്ച് ശലോമോന്നുള്ള (സുലൈമാന്‍ നബിക്കുള്ള) കീര്‍ത്തി കേട്ടിട്ട് പരീക്ഷിക്കേണ്ടതിനായി വന്നു. മഹത്തായ പരിവാരത്തോടും, സുഗന്ധവര്‍ഗ്ഗവും, പൊന്നും, രത്നവും ചുമന്ന ഒട്ടകങ്ങളോടും കൂടി യരൂശലേമില്‍ (ബൈത്തുല്‍മുഖദ്ദസ്സില്‍) വന്നു. തന്‍റെ മനോരഥമൊക്കെയും അവനോടു പ്രസ്താവിച്ചു. സകല ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കും ശലോമോന്‍ സമാധാനം പറഞ്ഞു. അവന്‍റെ ജ്ഞാനം, അരമന, ഭക്ഷണം, ഭൃത്യന്‍മാര്‍, അവരുടെ ഉടുപ്പ്, പാനപാത്രവാഹകന്മാര്‍, യഹോവയുടെ ആലയത്തിലേക്കുള്ള എഴുന്നെള്ളത്ത് എന്നിവ കണ്ടിട്ട് അവള്‍ അമ്പരന്നു. അവള്‍ പറഞ്ഞു: ‘ ഞാന്‍ എന്‍റെ ദേശത്തുവെച്ച് കേട്ട വര്‍ത്തമാനം സത്യം തന്നെ. ഞാന്‍ വന്നു കാണുന്നതുവരെ അത് വിശ്വസിച്ചില്ല. പാതി പോലും ഞാന്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. കേട്ട കീര്‍ത്തിയേക്കാള്‍ അധികമാണ് ഉള്ളത്. നിന്‍റെ ഭാര്യമാരും നിന്‍റെ ജ്ഞാനം കേള്‍ക്കുന്ന ഭൃത്യന്‍മാരും ഭാഗ്യവാന്‍മാര്‍. നിന്‍റെ ദൈവമായ യഹോവ വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവന്‍………….’ ശലോമോന്‍ രാജാവ് സ്വമേധയാ ശേബാരാജ്ഞിക്ക് രാജൌചിത്യംപോലെ കൊടുത്തത് കൂടാതെ അവള്‍ ആഗ്രഹിച്ചു ചോദിച്ചതുമെല്ലാം കൊടുത്തു. അങ്ങനെ അവള്‍ ഭൃത്യന്‍മാരുമായി സ്വദേശത്തേക്ക് മടങ്ങിപ്പോയി.’ (1 രാജാക്കള്‍ 10 ല്‍ 1-13 നോക്കുക.) الله اعلم

സ്വാലിഹ് (عليه السلام) നബിയില്‍ വിശ്വസിച്ചവരും, അദ്ദേഹത്തെ നിഷേധിച്ചവരുമാണ് രണ്ടു കക്ഷികള്‍ എന്നു പറഞ്ഞത്. നിഷേധവിഭാഗക്കാര്‍ കടുത്ത അക്രമികളും ധിക്കാരബുദ്ധികളുമായിരുന്നുവെന്ന് ഖുര്‍ആന്‍ പല സ്ഥലത്തും പ്രസ്താവിച്ചുകാണാം.  സ്വാലിഹ്(عليه السلام) നബിയും അവരും തമ്മില്‍ നടന്നിട്ടുള്ള പല വാഗ്വാദങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ചിലതാണ് ഈ ആയത്തുകളില്‍ കാണുന്നത്. അവര്‍ അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിക്കുകയും, അവനോട് പാപമോചനത്തിന് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകയും ചെയ്യുന്നപക്ഷം അവര്‍ക്ക് ലഭിക്കുവാനിരിക്കുന്ന ഇഹപരനന്മകള്‍ക്കുവേണ്ടി പരിശ്രമിക്കുന്നതിനു പകരം, ‘ഹേ സ്വാലിഹേ! നീ ദൈവദൂതന്മാരില്‍ പെട്ടവനാണെങ്കില്‍, ഞങ്ങളോട് നീ താക്കീതു ചെയ്യുന്ന ആ ശിക്ഷ കൊണ്ടുവാ!’ (يَا صَالِحُ ائْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ : الأعراف) എന്നും മറ്റും തിന്മക്കുവേണ്ടി അവര്‍ ധൃതിപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനെ അദ്ദേഹം ആക്ഷേപിക്കുകയാണ്. അവരുടെ മറുപടിയാകട്ടെ, സ്വാലിഹ് (عليه السلام) നബിയും, അദ്ദേഹത്തില്‍ വിശ്വസിച്ചവരും നിമിത്തം തങ്ങള്‍ക്ക് ശകുനപ്പിഴ ബാധിച്ചിരിക്കുകയാണെന്നും, നിലവിലുള്ള ക്ഷാമം, വരള്‍ച്ച, കക്ഷിത്തം ആദിയായവക്കെല്ലാം കാരണം അതാണെന്നുമായിരുന്നു. വാസ്തവം നേരെമറിച്ചാണെന്നും, അവരുടെ ദുഷ്ചെയ്തികള്‍ കാരണമായി അവര്‍ അല്ലാഹുവിന്‍റെ പരീക്ഷണത്തിന് വിധേയരായിരിക്കുകയാണെന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞുനോക്കി. പക്ഷേ, അവരുടെ ധിക്കാരം വര്‍ദ്ധിക്കുകയാണുണ്ടായത്:-

ഥമൂദ്‌ ഗോത്രത്തിന് പ്രത്യക്ഷ ദൃഷ്ടാന്തമായി നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന ഒട്ടകത്തെ അവര്‍ കുതികാല്‍ വെട്ടി അറുത്തുകളയുകയുണ്ടായി. അതിനെത്തുടര്‍ന്ന് എനി അവര്‍ക്ക് മൂന്നുദിവസത്തെ അവധി മാത്രമേയുള്ളുവെന്ന് സ്വാലിഹ് (عليه السلام) അവര്‍ക്ക് അന്ത്യശാസനം നല്‍കിയിരുന്നു. (٦٥:هود) ഈ അവസരത്തിലായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തെയും കൂടെയുള്ള സത്യവിശ്വാസികളെയും രാക്കൊല നടത്തുവാന്‍ അവര്‍ തമ്മില്‍ ഗൂഢമായി പരിപാടിയിട്ടത്. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ എതിരാളികള്‍ക്ക് നേതൃത്വം നല്‍കിയിരുന്ന ഏറ്റവും വലിയ ധിക്കാരികളെക്കുറിച്ചാണ് ഒമ്പത് പേരുള്ള ഒരു സംഘം എന്ന് പറഞ്ഞത്. ഇവരില്‍ ഏറ്റവും നികൃഷ്ടനായ ഒരാളായിരുന്നു ഒട്ടകത്തിന്‍റെ നേരെ കയ്യേറ്റം നടത്താന്‍ ധൈര്യപൂര്‍വ്വം മുമ്പോട്ടു വന്നത്. അങ്ങനെ, ഗൂഢമായി സ്വാലിഹ് (عليه السلام) നബിയെയും കൂട്ടുകാരെയും ഏകോപിച്ചു കൊലചെയ്‌വാനും, അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ സ്വന്തക്കാരോട് കുറ്റം നിഷേധിക്കുവാനും അവര്‍ പരസ്പരം ശപഥം ചെയ്തു തീരുമാനിച്ചു. പക്ഷേ, അല്ലാഹുവിന്‍റെ നിശ്ചയത്തിന്നെതിരില്‍ ആരുടെ ഗൂഢതന്ത്രവും നടക്കുകയില്ലല്ലോ. അല്ലാഹു പറയുന്നു:-

സൂ: ശുഅറാഇലും മറ്റും ഥമൂദിന്‍റെ സംഭവം വിവരിച്ചിട്ടുള്ളതുകൊണ്ട് ഇവിടെ ആവര്‍ത്തിക്കേണ്ടതില്ല. അടുത്ത ആയത്തില്‍ ലൂത്ത്വ് (عليه السلام) നബിയുടെ സംഭവം വിവരിക്കുന്നു:-

‘നിങ്ങള്‍ കണ്ടുകൊണ്ടു തന്നെ’ എന്ന വാക്ക് രണ്ട് പ്രകാരത്തില്‍ വിവക്ഷ നല്‍കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അതായത്: ദുഷ്ടതയും നീചത്വവുമാണെന്ന് കണ്ടറിഞ്ഞുംകൊണ്ട് എന്നും, പരസ്പരം ഗോപ്യമാക്കുവാന്‍പോലും ശ്രമിക്കാതെ പരസ്യമായി അന്യോന്യം നോക്കിക്കൊണ്ട് തന്നെ എന്നും, ദുഷ് കൃത്യങ്ങളുടെ കൊള്ളരുതായ്മയെപ്പറ്റി അറിയാതെ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ വമ്പിച്ച തെറ്റാണല്ലോ അറിഞ്ഞുംകൊണ്ട് കല്‍പിച്ചുകൂട്ടി അതിന് മുതിരുന്നത്. അതുപോലെത്തന്നെ, പരസ്യമായും നിസ്സങ്കോചമായും ചെയ്യുന്ന അപരാധം, സ്വകാര്യമായും മറ്റുള്ളവര്‍ അറിയുന്നതില്‍ സങ്കോചപ്പെട്ടുകൊണ്ടും ചെയ്യുന്നതിനെക്കാളും വമ്പിച്ച ധിക്കാരമായിത്തീരുന്നു. മനുഷ്യന് ലജ്ജയില്ലാത്ത പക്ഷം ഏതു നീചകൃത്യവും ചെയ്‌വാന്‍ മടിയുണ്ടാവുകയില്ല. സൂ: അങ്കബൂത്തില്‍ ഇവരെ അഭിമുഖീകരിച്ചുകൊണ്ട് ലൂത്ത്വ് (عليه السلام) നബി ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞതായി കാണാം:  وَتَأْتُونَ فِي نَادِيكُمُ الْمُنكَرَ : العنكبوت (നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ സദസ്സില്‍വെച്ച് ദുഷ് പ്രവൃത്തി ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു. (ഇവിടെ ദുഷ്ടപ്രവൃത്തി (الْفَاحِشَةَ) കൊണ്ടുള്ള ഉദ്ദേശ്യം അടുത്ത വചനത്തില്‍നിന്ന് മനസ്സിലാക്കാം. ലൂത്ത്വ് (عليه السلام) തുടര്‍ന്ന് പറയുന്നു.