സൂറത്തു ഹൂദ്‌ : 28-49

തെളിവ് വളരെ വ്യക്തമായിരുന്നിട്ടും നിങ്ങള്‍ക്കതുകണ്ട് മനസ്സിലാക്കുവാന്‍ കഴിയാതെ വരുക യാണെങ്കില്‍ വേണ്ടാ, നിങ്ങള്‍ വിശ്വസിച്ചേ തീരൂ എന്നു ഞങ്ങള്‍ നിങ്ങളെ നിര്‍ബ്ബന്ധിക്കുന്നില്ല. നിര്‍ബ്ബന്ധത്തിന്‍റെ പ്രശ്നമേ ഇതിലില്ല എന്നു സാരം. കാരുണ്യം (رَحْمَة) കൊണ്ടുദ്ദേശ്യം അദ്ദേഹത്തി നു ലഭിച്ച പ്രവാചകത്വവും ദിവ്യസന്ദേശങ്ങളുമാകുന്നു. ഇതു രണ്ടും അല്ലാഹുവിന്‍റെ കാരുണ്യം കൊണ്ടുമാത്രം സിദ്ധിക്കുന്നതാണല്ലോ. അദ്ദേഹം തുടരുന്നു:-

ആ ജനതയുടെ ആരോപണങ്ങള്‍ക്കും കുതര്‍ക്കങ്ങള്‍ക്കും നൂഹ് (അ) നബി നല്‍കിയ മറുപടിയാ ണിതെല്ലാം. യാതൊരു വ്യാഖ്യാനത്തിന്‍റെയും സഹായം കൂടാതെ തന്നെ അതിലടങ്ങിയ ആശയ ങ്ങള്‍ വ്യക്തമാണ്. അതില്‍ നിന്നു നാം പലതും പഠിച്ചു മനസ്സിലാക്കേണ്ടതുള്ളതു കൊണ്ടാണു ആ മറുപടി ഇത്ര വിശദമായി ഇവിടെ അല്ലാഹു ഉദ്ധരിച്ചിരിക്കുന്നതെന്നു പറയേണ്ടതില്ല. അതുകൊ ണ്ട് ഈ വചനങ്ങളിലടങ്ങിയ പാഠങ്ങളില്‍ ചിലതു ഇവിടെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നതു ഉപകാരപ്രദമായിരി ക്കും. ഉദാഹരണമായി:-

(1). മതോപദേശം നല്‍കുന്നവരും, സന്‍മാര്‍ഗ്ഗത്തിലേക്കു ജനങ്ങളെ ക്ഷണിക്കുന്നവരും അല്ലാഹു വിങ്കല്‍നിന്നുള്ള പ്രതിഫലമല്ലാതെ, ജനങ്ങളില്‍നിന്നു യാതൊരു പ്രതിഫലവും ആവശ്യപ്പെടുക യോ പ്രതീക്ഷിക്കുകയോ ചെയ്യരുത്. (2). ജനങ്ങള്‍ ഉന്നതവര്‍ഗ്ഗത്തിലോ പ്രമാണിവര്‍ഗ്ഗത്തിലോപെട്ട വരാണോ അല്ലേ എന്നുള്ളതിന്‍റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ സത്യവിശ്വാസത്തെയും സാന്മാര്‍ഗ്ഗിക കാര്യ ങ്ങളെയും വിലയിരുത്തിക്കൂടാത്തതാണ്. (3). ദുര്‍ബ്ബലരും സാധുക്കളുമായ ആളുകളായിരിക്കും നല്ല കാര്യങ്ങളിലേക്ക് അധികം മുന്നോട്ടുവരുക. (4). ഒരു നല്ല കാര്യത്തില്‍ മുന്നിട്ടു നില്‍ക്കുന്നവ ര്‍ കേവലം താഴെ കിടയിലുള്ളവരായതിന്‍റെ പേരില്‍, മേലേകിടയിലുള്ളവര്‍ അറച്ചു നില്‍ക്കുന്ന പക്ഷം അതവരുടെ വിഡ്ഢിത്തമാണെന്നു അവരെ ബോധപ്പെടുത്തുകയല്ലാതെ, താഴേകിടക്കാ രെ അവഗണിച്ചു കളയുവാന്‍ പാടില്ല. (5). പ്രാവചകന്‍മാര്‍ക്കുപോലും അദൃശ്യമായ കഴിവുകളോ, അദൃശ്യ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവോ ഇല്ല. എന്നിരിക്കെ, പ്രവാചകത്വംപോലുമില്ലാത്ത മഹാത്മാക്കളോ, സജ്ജനങ്ങളോ ആയതിന്‍റെ പേരില്‍ ആര്‍ക്കും അതു രണ്ടും ഒരിക്കലും ഉണ്ടാകാ വതല്ല.

നൂഹ് (അ) നബിയുടെ ഹൃദയസ്പൃക്കായ ഈ നീണ്ട പ്രസ്താവനകള്‍ക്കു ആ ജനതയില്‍ നിന്നുണ്ടായ പ്രതികരണം നോക്കുക:-

ഇതായിരുന്നു ആ ധിക്കാരികളുടെ പ്രതികരണം! അവരുടെ അഹന്തയും, ഔദ്ധത്യവും, പരിഹാസ വും അതികഠിനം തന്നെ! ആ മഹാനുഭാവന്‍ അവസാനമായി പറയുന്നത് നോക്കുക:-

നിങ്ങളോടു താക്കീതു ചെയ്യപ്പെടുന്ന ശിക്ഷ ഇറക്കുന്ന കാര്യത്തില്‍ എനിക്ക് യാതൊരു പങ്കോ, സ്വാധീനമോ ഇല്ല. അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ചെങ്കില്‍ അവന്‍ അത് നടപ്പില്‍ വരുത്തുമെന്നു മാത്രമേ എനി ക്കു പറയുവാനുള്ളു. എന്നാല്‍ ഒരു കാര്യം നിങ്ങളുടെ ഓര്‍മ്മയിലിരിക്കട്ടെ: ശിക്ഷ വരുന്നപക്ഷം, അവനെ തോല്‍പ്പിച്ച് നിങ്ങള്‍ക്കു രക്ഷപ്പെടാമെന്നു നിങ്ങള്‍ ധരിക്കേണ്ട, നിങ്ങളുടെ സ്ഥിതിഗതി കളില്‍ നിങ്ങള്‍ മാറ്റം വരുത്താതെ ശഠിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന സ്ഥിതിക്ക് നിങ്ങളെ വഴിപിഴച്ച ദുര്‍മ്മാ൪ഗ് ഗികളാക്കി സ്ഥിരപ്പെടുത്തുവാനാണ് അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ചിരിക്കുന്നതെന്നു മനസ്സിലാകുന്നു. ആക യാല്‍, നിങ്ങളെ ഉപദേശിക്കുവാന്‍ എനിയും ഞാന്‍ ഒരുങ്ങിയിട്ട് അതുകൊണ്ടു ഫലം ഉണ്ടാവാന്‍ വഴി കാണുന്നില്ല. നിങ്ങള്‍ എന്തു തന്നെ പറഞ്ഞാലും ശരി, നിങ്ങളുടെ റബ്ബ് അല്ലാഹുവാണ്. അവ ങ്കലേക്കു തന്നെ നിങ്ങള്‍ മടങ്ങുകയും ചെയ്യും. ഈ ധിക്കാരത്തിന്‍റെ ഫലം അപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ക്കു കാണാം. എന്നൊക്കെയാണ് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞതിന്‍റെ സാരം. എത്ര മനോവേദനയോടുകൂടിയായി രിക്കും അദ്ദേഹം ഇതെല്ലാം പറയുന്നതെന്നു ആലോചിച്ചു നോക്കുക! അല്ലാഹു പറയുന്നു:-

ഈ വചനം, നൂഹ് (അ) നബിയെയും ജനതയെയും സംബന്ധിച്ചു തന്നെയാണെന്നാണ് ഖുര്‍ആന്‍ വ്യാഖ്യാതാക്കള്‍ പലരും പറഞ്ഞുകാണുന്നത്. ഇതൊക്കെ നൂഹ് (അ) വ്യഥാ കെട്ടിപ്പറഞ്ഞുണ്ടാക്കു കയാണെന്നാണ് ആ ജനത പറയുന്നതെങ്കില്‍ – വാസ്തവത്തില്‍ അതാണവരുടെ വാദവും -അവരോ ടു ഇന്നിന്നപ്രകാരം മറുപടി പറയണമെന്ന് നൂഹ്(അ) നോടുള്ള കല്‍പനയായിരിക്കും അപ്പോള്‍ ഇത്. ഞാന്‍ ഇതൊക്കെ എന്‍റെ സ്വന്തം വകയായി പറഞ്ഞുണ്ടാക്കുന്നതായാല്‍ അതിന്‍റെ ശിക്ഷയും ബാധ്യതയും നിങ്ങള്‍ക്കില്ല. എനിക്കു മാത്രമായിരിക്കുന്നതാണ്. എന്നാല്‍, നിങ്ങള്‍ അനേകം കുറ്റ ങ്ങളും തോന്നിയവാസങ്ങളും ചെയ്തുകൊണ്ടേയിരിക്കുകയാണ്. അതിന്‍റെയെല്ലാം ബാധ്യതയും ശിക്ഷയും നിങ്ങളും പേറേണ്ടിവരും. അതില്‍ നിന്നു ഞാന്‍ ശുദ്ധനുമായിരിക്കും. ഇക്കാര്യം നിങ്ങ ള്‍ ഓര്‍മ്മിച്ചിരിക്കണമെന്നു സാരം.

ഖത്താദഃ (റ) മുതലായവരുടെ അഭിപ്രായത്തില്‍ ഈ വചനം, നൂഹ് (അ) നെയും ജനതയെയും കുറി ച്ചുള്ള സംസാരത്തിന്നിടയില്‍, ആ ജനത ചെയ്തതുപോലെ നബി (സ്വ) തിരുമേനിയുടെ പേരില്‍ കള്ളവാദം നടത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന മക്കാ മുശ്രിക്കുകളെപ്പറ്റി നബി (സ്വ) യെ അഭിമുഖീകരിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ഒരു ഇടവാക്യല (جملة معترضة)മാണിത്. ഈ അഭിപ്രായമാണ് ഇബ്നുകഥീറും, ഇമാം റാസീ (റ) മറ്റു ചിലരും സ്വീകരിച്ചു കാണുന്നതും. കൂടുതല്‍ നന്നായി തോന്നുന്നതും ഇതുതന്നെ. الله اعلم .

തൊള്ളായിരത്തിഅമ്പതു കൊല്ലക്കാലം നൂഹ് (അ) ആ ജനങ്ങളില്‍ കഴിഞ്ഞുകൂടി. (29:14). ഇക്കാലമത്രയും രാപ്പകല്‍ ഭേദമന്യെ ആ ജനതയെ അദ്ദേഹം സത്യവിശ്വാസത്തിലേക്കും, തൗഹീ ദിലേക്കും ക്ഷണിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അവരുടെ ധിക്കാരവും നിഷേധവും വര്‍ദ്ധിച്ചതേയുള്ളു.(കൂടു തല്‍ വിവരം സൂ: നൂഹില്‍ കാണാം). നേരത്തെ വിശ്വസിച്ചുകഴിഞ്ഞ ആളുകളല്ലാതെ – അവര്‍ അല്‍പം സാധുക്കളായിരുന്നുതാനും – എനി ആരും വിശ്വസിക്കുവാന്‍ പോകുന്നില്ല. അതുകൊ ണ്ടു അവരെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യത്തക്ക ഒരു ശിക്ഷ – ജലപ്രളയം – വരുവാന്‍ പോകുന്നു. അതില്‍ നിന്നു നിങ്ങള്‍ക്കു രക്ഷപ്പെടുവാനായി ഒരു കപ്പല്‍ നിര്‍മ്മിച്ചുകൊള്ളണം. അതിന്‍റെ നിര്‍മ്മാണം എന്‍റെ മേല്‍നോട്ടത്തിലും, നിര്‍ദ്ദേശമനുസരിച്ചും ആയിരിക്കുകയും വേണം എന്നൊക്കെ നൂഹ് (അ) നബിക്ക് അല്ലാഹു വഹ്-യു നല്‍കി. വിശ്വസിക്കാത്ത ആ അക്രമികളുടെ കാര്യത്തില്‍ യാതൊരു അപേക്ഷയും, അനുതാപവും നടത്തരുതെന്ന് അദ്ദേഹത്തെ പ്രത്യേകം ഉണര്‍ത്തുകയും ചെയ്തു.

കപ്പല്‍ നിര്‍മ്മാണത്തെപ്പറ്റി മുമ്പ് മനുഷ്യസമുദായത്തിനു പരിചയമില്ല. അതുകൊണ്ടു കപ്പലിന്‍റെ ആകൃതിയും, നിര്‍മ്മിക്കേണ്ട രീതിയുമെല്ലാം അല്ലാഹുവില്‍നിന്നു ലഭിക്കേണ്ടിയിരുന്നു. അതാണ്‌ നമ്മുടെ ദൃഷ്ടിയിലും നമ്മുടെ വഹ്-യനുസരിച്ചും (بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا) എന്ന വാക്ക് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. പല കകളും, ആണികളുമുള്ളതു (ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ) എന്നു സൂറത്തുല്‍ ഖമറില്‍ അതിനെ വിശേഷിപ്പിച്ചി ട്ടുള്ളതും പ്രസ്താവ്യമത്രെ. കപ്പല്‍ കേവലം വളരെ ചെറുതൊന്നുമല്ലായിരുന്നുവെന്ന് 40-ാം വചന ത്തില്‍ നിന്നു മനസ്സിലാക്കാം. അതിന്‍റെ വലുപ്പത്തെയും സ്വഭാവത്തെയും പറ്റി പലരും പല പ്രകാ രത്തില്‍ പറഞ്ഞുകാണാമെങ്കിലും മിക്കവാറും അവ ഇസ്രാഈലീ വാര്‍ത്തകളില്‍പെട്ടവയാകു ന്നു. ബൈബ്ലില്‍ അതിന്‍റെ നീളം മുന്നൂറുമുഴവും, വീതി അമ്പതുമുഴവും, ഉയരം മുപ്പതുമുഴവുമാ യിരുന്നുവെന്നും, അതു മൂന്നു തട്ടുള്ളതായിരുന്നുവെന്നും പ്രസ്താവിച്ചിരിക്കുന്നു. (ഉല്പത്തി 6ല്‍ 14- 16). വാസ്തവം അല്ലാഹുവിന്നറിയാം. വലുപ്പവും ആകൃതിയും അറിയുന്നതില്‍ പ്രത്യേക പ്രയോജ നമൊന്നുമില്ലല്ലോ.

‘പ്രവാചകപ്രവര്‍ത്തനം വിട്ടേച്ച്‌ ഇപ്പോള്‍ ആശാരിപ്പണിയാണോ’ എന്നും മറ്റുമൊക്കെ അവര്‍ നൂഹ് (അ) നെ പരിഹസിച്ചിരുന്നതായി രിവായത്തുകള്‍ കാണാം. രിവായത്തുകളില്ലെങ്കില്‍ പോലും ഊഹിക്കാവുന്നതത്രെ അത്.

جَاءَ أَمْرُنَا (നമ്മുടെ കല്‍പനവന്നു) എന്നു പറഞ്ഞതിന്‍റെ ഉദ്ദേശ്യം അവരെ ശിക്ഷിക്കുന്നതു സംബന് ധിച്ച കല്‍പന വന്നു എന്നത്രെ, وَفَارَ التَّنُّورُ (അടുപ്പു തിളച്ചുമറിഞ്ഞു) എന്ന വാക്കിന്‍റെ അര്‍ത്ഥവും ഉദ്ദേശ്യവും പല പ്രകാരത്തില്‍ വിവരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. تَّنُّور (തന്നൂര്‍) എന്ന പദത്തിനു ‘അടുപ്പ്, റൊട്ടി ചുടാനുള്ള അപ്പക്കൂട്’ എന്നീ അര്‍ത്ഥങ്ങളാണ് അധികമാളും നല്‍കിയിരിക്കുന്നത്. ‘ഭൂകമ്പം’ എന്നൊരര്‍ത്ഥം ഇബ്നു അബ്ബാസ് (റ)ല്‍ നിന്നു നിവേദനം ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുമുണ്ട്. വേറെയും അര്‍ത്ഥങ്ങളും പറയപ്പെടാതില്ല. ആ അര്‍ത്ഥങ്ങളെ ആധാരമാക്കി ചില കഥകളും പറയപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അടുപ്പ്, തീക്കുണ്ട്’ എന്നീ അര്‍ത്ഥങ്ങളുള്ള ഒരു പദമാണ് وطيس (വത്വീസു). യുദ്ധം പോലെയുള്ള ആപത്തുകള്‍ മൂര്‍ദ്ധന്യത്തിലെത്തുമ്പോള്‍ حمى الوطيس (അടുപ്പു പതച്ചു) എന്ന് അലങ്കാരരൂപത്തില്‍ അതിനെപ്പറ്റി പറയാറുണ്ട്. അതുപോലെ, കാര്യം ‘ഗൗരവത്തിലെത്തി’ എന്ന അര്‍ത്ഥത്തിലുള്ള ഒരു അലങ്കാര പ്രയോഗമാണ് وَفَارَ التَّنُّورُ എന്നത്രെ ചിലരുടെ അഭിപ്രായം. ഇബ്നുകഥീര്‍ (റ) പറയുകയാണ്: ‘അതായതു തീയിന്‍റെ സ്ഥാനമായ അടുപ്പുകളില്‍ നിന്നു വെള്ളം പൊട്ടിഒഴുകി മറിയുമാറ് ഭൂമിയിലാകെ ഉറവുപൊടിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. മുന്‍ഗാമികളിലും പില്‍ക്കാല പണ്ഡിതന്‍മാരിലുമുള്ള ഭൂരിപക്ഷത്തിന്‍റെ അഭിപ്രായം ഇതാണ്.’ تَّنُّور എന്ന പദത്തിന്‍റെ മറ്റു ചില അര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ ഉദ്ധരിച്ചുകൊണ്ട് അതെല്ലാം ഒറ്റപ്പെട്ട അഭിപ്രായങ്ങളാണെന്നും അദ്ദേഹം പ്രസ്താവിച്ചിരിക്കുന്നു.

احْمِلْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ (അതില്‍ എല്ലാറ്റില്‍നിന്നും ഈരണ്ടു ഇണകള്‍ കയറ്റുക) എന്നു പറഞ്ഞ തിന്‍റെ താല്‍പര്യം എല്ലാ ജീവികളില്‍നിന്നും ആണും പെണ്ണുമായി രണ്ടെണ്ണമെന്നാണു അധിക വ്യാഖ്യാതാക്കളും പറയുന്നത്. ജീവികളും ജീവികളല്ലാത്തവായുമായ എല്ലാ വസ്തുക്കളില്‍നിന്നും ഈരണ്ടെണ്ണമെന്നും ചിലര്‍ക്കഭിപ്രായമുണ്ട്. ഇതു കുറേ വിദൂരമായി തോന്നുന്നു. ഒരുപക്ഷേ, ജീവി കളില്‍നിന്നും മറ്റുള്ള ഉപകരണവസ്തുക്കളില്‍നിന്നും ആവശ്യമായതും, സൗകര്യപ്പെട്ടതുമൊക്കെ ഈരണ്ടെണ്ണം എന്നും ഉദ്ദേശ്യമാകാവുന്നതാണ്. അല്ലാഹുവിനറിയാം. ഏതായാലും നൂഹ് (അ) നബി യും അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ വീട്ടുകാരും, അദ്ദേഹത്തില്‍ വിശ്വസിച്ച സത്യവിശ്വാസികളും അതില്‍ കയറി രക്ഷപ്പെട്ടിരുന്നുവെന്നുള്ളതു തീര്‍ച്ചതന്നെ. പക്ഷേ, വീട്ടുകാരില്‍നിന്നും അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഒരു മകന്‍ ഒഴിവാണെന്നു അടുത്ത വചനത്തില്‍ നിന്നു വ്യക്തമാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഒരു ഭാര്യയും ഒഴിവായിരുന്നുവെന്നും, അവള്‍ അവിശ്വാസികളുടെ കൂട്ടത്തിലായിരുന്നുവെന്നും സൂ: തഹ്‌രീം : 10-ാം വചനത്തില്‍നിന്നും മനസ്സിലാക്കാം. അവിശ്വാസികളില്‍ പെട്ട ആരെയും കപ്പലില്‍ കയറ്റിയിരിക്കുകയില്ലെന്നു إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ (ആര്‍ക്കെതിരില്‍ വാക്കു മുന്‍ കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നുവോ അവരൊഴികെ) എന്നു പറഞ്ഞതില്‍ നിന്നു സ്പഷ്ടവുമാണ്. നൂഹ് (അ) നബിയില്‍ വിശ്വസിച്ചവരുടെ എണ്ണം വളരെ കുറവായിരുന്നുവെന്നു അല്ലാഹു തന്നെ അറിയിച്ചിരിക്കുന്നു. എണ്ണം നിര്‍ണ്ണയിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ചില രിവായത്തുകളും കാണാം. ഒന്നിലും എണ്‍പതിലധികമുള്ളതായി വന്നിട്ടില്ല.

مجريها (മജ്രീഹാ) എന്നതിന്‍റെ സ്ഥാനത്ത് مَجْرَاهَا (മജ്റാഹാ) എന്നും വായനയുണ്ട്. അര്‍ത്ഥത്തില്‍ പറയത്തക്ക വ്യത്യാസമൊന്നുമില്ലതാനും. ارْكَبُوا فِيهَا (നിങ്ങള്‍ അതില്‍ കയറിക്കൊളളുവിന്‍) എന്ന വാചകവും بِسْمِ اللَّـهِ (അല്ലാഹുവിന്‍റെ നാമത്തിലാണു) എന്നു തുടങ്ങിയ വാചകവും കൂടി ഒരേ വാചകമായിട്ടാണ് പല വ്യാഖ്യാതാക്കളും അര്‍ത്ഥവ്യാഖ്യാനം നല്‍കിക്കാണുന്നത്. അതനുസരിച്ച് ആ വാചകത്തിന്‍റെ സാരം, അതു സഞ്ചരിക്കുകയും, നിറുത്തുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍, ‘അല്ലാഹുവിന്‍റെ നാമത്തില്‍’ എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ടായിരിക്കണം നിങ്ങള്‍ അതില്‍ കയറിയിരിക്കുന്നത് എന്നായിരി ക്കും. വാഹനം കയറുമ്പോഴും ഇറങ്ങുമ്പോഴും ‘ബിസ്മി’ ചൊല്ലുകയും, സന്ദര്‍ഭോചിതമായ സ്തുതികീര്‍ത്തനവും, പ്രാര്‍ത്ഥനയും നടത്തുകയും വേണ്ടതുണ്ടെന്നു ഖുര്‍ആന്‍ കൊണ്ടും ഹദീസുകൊണ്ടും സ്ഥാപിതമായതാണുതാനും.

മകന്‍ അവിശ്വാസികളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ പെട്ടവനായിരുന്നു. അതിനാല്‍ അവന്‍ കപ്പലില്‍ കയറിയി ല്ല. പുത്രവാത്സല്യം സ്വാഭാവികമാണല്ലോ. ആ നിലക്ക് അവന്‍ കപ്പലില്‍ കയറി രക്ഷപ്പെടുകയും, അങ്ങിനെ അവിശ്വാസം ഉപേക്ഷിക്കുവാന്‍ കാരണമാകുകയും ചെയ്‌താല്‍ കൊള്ളാമെന്ന് അദ്ദേ ഹം ആഗ്രഹിച്ചു. എങ്കിലും, പ്രവാചകപുത്രനായതുകൊണ്ടു അല്ലാഹുവിന്‍റെ കല്‍പനാ നിയമത്തി ല്‍ മാറ്റം വരുകയില്ലല്ലോ.

ആകാശത്തു നിന്നു അതികഠിനമായ മഴ വര്‍ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഭൂമിയില്‍ എല്ലാ ഇടത്തുനിന്നും ഉറവും വമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് ജലപ്രളയം ഉണ്ടായിത്തീര്‍ന്നത്. സൂ: ഖമറില്‍ അല്ലാ ഹു പറയുന്നു: فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُّنْهَمِرٍ .. (സാരം: കുത്തിച്ചൊരിയുന്ന ഒരു വെള്ളവും കൊണ്ട് ആ കാശത്തിന്‍റെ കവാടങ്ങളെ നാം തുറന്നു വിട്ടു. ഭൂമിയെ നാം ഉറവുകള്‍ പൊട്ടി ഒഴുക്കുകയും ചെയ് തു. അങ്ങനെ നിര്‍ണ്ണയം ചെയ്യപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞ ഒരു കാര്യത്തില്‍ ആ വെള്ളം കൂട്ടിമുട്ടി) ധിക്കാരി വര്‍ഗ്ഗത്തെ നശിപ്പിക്കുകയെന്നുള്ള അല്ലാഹുവിന്‍റെ തീരുമാനം നടപ്പില്‍ വന്നപ്പോള്‍, ആകാശ ത്തോടു മഴ നിറുത്തുവാനും, ഭൂമിയോട് ഉറവ് നിര്‍ത്തുവാനും അവന്‍ കല്‍പന കൊടുത്തു. അങ്ങ നെ, വെള്ളം വാര്‍ന്നു. കപ്പല്‍ – അല്ലാഹു പറഞ്ഞപോലെ – ജൂദീമലയില്‍ അണഞ്ഞുനിലകൊള്ളുകയും ചെയ്തു.

ജൂദീമല അല്‍ജസീറഃ (മെസപൊത്തേമ്യ) യിലാണെന്നും, മൂസലിലാണെന്നും ഖുര്‍ആന്‍ വ്യാഖ്യാ താക്കള്‍ പറഞ്ഞു കാണാം. മുന്‍കാലത്തു രാജ്യാതിര്‍ത്തികള്‍ക്കു കൃത്യതയില്ലായിരുന്നതും, കാ ലാന്തരത്തിലുണ്ടായ അതിര്‍ത്തിമാറ്റങ്ങളും നോക്കുമ്പോള്‍ ഇതു രണ്ടും ശരിയായിരിക്കുവാന്‍ ന്യായമുണ്ട്. അല്‍ജസീറഃക്കും, മൂസലിനും കിഴക്കായി, ഇപ്പോള്‍ അ൪മീനിയായില്‍ സ്ഥിതി ചെയ്യു ന്നതും, സമതലങ്ങളും, പല മലകളും ഉള്‍കൊള്ളുന്നതുമായ അറാറാത്തു പ്രദേശങ്ങളിലെ ഒരു മലയാണു ‘ജൂദി’ മല (*). ഈ പേര്‍ ഇപ്പോള്‍ അത്ര പ്രസിദ്ധമല്ല. കപ്പല്‍ നിന്ന മലയ്ക്കു പ്രത്യേകമുള്ള പേരാണത്. ശൂദി എന്നും ചിലര്‍ അതിനു പറയാറുണ്ട്; അറാറാത്തു എന്ന പേരിലാണ് പൊതുവെ അതറിയപ്പെടുന്നത്. ബൈബ്ലിലും ഈ പേരത്രെ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. (ഉല്‍പത്തി: 8ല്‍4). ഖത്താദഃ (റ) പ്രസ്താവിച്ചതായി, ഒരു പ്രസിദ്ധ ചരിത്രകാരനും കൂടിയായ ഇബ്നു കഥീര്‍ (റ) അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ തഫ്സീറില്‍ ഇപ്രകാരം ഉദ്ധരിക്കുന്നു: ‘അല്‍ജസീറഃയില്‍ പെട്ട ജൂദീമലയില്‍ ഒരു ദൃഷ്ടാന്തമായി ക്കൊണ്ടു നൂഹ് (അ) നബിയുടെ കപ്പലിനെ അല്ലാഹു അവശേഷിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. ഈ സമുദായ ത്തിലെ ആദ്യകാലക്കാര്‍ അത് കാണുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. അതിനുശേഷമുണ്ടായ എത്രയോ കപ്പലുകള്‍ നശിച്ചു ചാമ്പലായിത്തീര്‍ന്നു പോയി’ ഖത്താദഃ (റ) ഇതു പറഞ്ഞിട്ട് ആയിരത്തില്‍പരം കൊല്ലങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞുപോയെങ്കിലും ഇക്കാലത്തും അതിന്‍റെ അവശിഷ്ടങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള പരാമ ര്‍ശങ്ങളും, അന്വേഷണങ്ങളും ചരിത്ര ഗവേഷകന്‍മാരില്‍ നിന്നു നിലച്ചുപോയിട്ടില്ല. അറാറാത്തു മലഞ്ചരുവില്‍ വളരെ അടി ഉയരത്തില്‍വെച്ച് ഒരു അമേരിക്കന്‍ പുരാവസ്തു ഗവേഷകസംഘം നൂ ഹ് (അ) ന്‍റെ കപ്പലിന്‍റേതെന്നു അനുമാനിക്കപ്പെടുന്ന ഏതാനും അവശിഷ്ടങ്ങള്‍ കണ്ടെത്തിയതാ യും അതിന്മേല്‍ അവര്‍ ഗവേഷണം നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതായും പതിനഞ്ചു കൊല്ലങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പ് വര്‍ത്തമാന പത്രങ്ങളില്‍ (**) നാം കാണുകയുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. സൂ: അങ്കബൂത്തില്‍ അല്ലാഹു പ്ര സ്താവിച്ചത് ഇവിടെ ശ്രദ്ധേയമാകുന്നു: ‘….. അദ്ദേഹത്തെയും കപ്പലിലുള്ളവരെയും നാം രക്ഷ പ്പെടുത്തി. അതിനെ നാം ലോകര്‍ക്കു ദൃഷ്ടാന്തമാക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു.’

فَأَنجَيْنَاهُ وَأَصْحَابَ السَّفِينَةِ وَجَعَلْنَاهَا آيَةً لِّلْعَالَمِينَ :العنكبوت: ١٥

———-
(*). സ്ഥലങ്ങളെപ്പറ്റി മനസ്സിലാക്കുവാന്‍ 6ഉം 8ഉം ഭൂപടങ്ങള്‍ നോക്കുക.
(**). പത്രത്തില്‍നിന്നുള്ള ഉദ്ധരണി സൂ: അമ്പിയായിനുശേഷമുള്ള വ്യാഖ്യാനക്കുറിപ്പില്‍ ചേര്‍ത്തു കാണാം.

നിന്‍റെ സ്വന്തക്കാരെയും കപ്പലില്‍ കയറ്റിക്കൊള്ളുക (وَأَهْلَكَ) എന്നു അല്ലാഹു അദ്ദേഹത്തോടു കല്‍പിചിരുന്നതാണ്. അപ്പോള്‍, തന്‍റെ മകനും അതില്‍ ഉള്‍പ്പെടുമെന്നു അദ്ദേഹം കരുതി. കപ്പലി ല്‍ കയറുന്നവരെയെല്ലാം രക്ഷപ്പെടുത്താമെന്നാണല്ലോ ആ കല്‍പനയുടെ അര്‍ത്ഥം. ശിക്ഷയുടെ വാക്ക് മുന്‍കഴിഞ്ഞവരൊഴികെ (إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ) എന്ന ഉപാധിയില്‍ മകന്‍ ഉള്‍പ്പെട്ടിരിക്കുന്നു വെന്നു അദ്ദേഹം അന്നേരം അറിഞ്ഞിരുന്നതുമില്ല. അങ്ങനെ, മകന്‍ രക്ഷപ്പെടാന്‍ മാര്‍ഗ്ഗം കാണാതെവന്നപ്പോള്‍ മകന്‍റെ കാര്യത്തില്‍ അദ്ദേഹം അല്ലാഹുവിനോടു സങ്കടപ്പെട്ടു. വാസ്തവത്തില്‍, അ ദ്ദേഹം ആ കല്‍പന മനസ്സിലാക്കിയതില്‍ അദ്ദേഹത്തിനു പിഴവു പറ്റിയിട്ടുണ്ടെന്നു അല്ലാഹു അദ്ദേ ഹത്തെ മനസ്സിലാക്കി. സ്വന്തം മകനെന്ന നിലക്കു അവന്‍ ബന്ധപ്പെട്ടവനാണെങ്കിലും അവന്‍ ദു൪ വൃത്തനായ – അഥവാ അവിശ്വാസിയായ – ആളാണെന്ന നിലക്കു അദ്ദേഹവുമായി ബന്ധം മുറി ഞ്ഞുപോയിട്ടുണ്ടെന്നും, അവന്‍ അവിശ്വാസികളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ നശിച്ചുപോകേണ്ടവന്‍ തന്നെയാ ണെന്നും, അവിശ്വാസികളാരും പ്രവാചകന്‍റെ ആള്‍ക്കരായിരിക്കുകയില്ലെന്നും അല്ലാഹു അദ്ദേഹ ത്തെ അറിയിച്ചു. മറ്റൊരു വിധത്തില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ കുടുംബത്തില്‍പെട്ട സ്വന്തക്കാര്‍ക്കെല്ലാം രക്ഷ കിട്ടുമെന്ന് നൂഹ് (അ) ധരിച്ചു. ആ ധാരണ ശരിയല്ലെന്നും, മതബന്ധത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെട്ട സ്വന്തക്കാ൪ ക്കു മാത്രമാണു രക്ഷാവാഗ്ദാനമുള്ളതെന്നും അല്ലാഹു അദ്ദേഹത്തെ പഠിപ്പിച്ചു.

അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ പക്കല്‍ വന്ന ധാരണപ്പിഴവു തിരുത്തിയതോടൊപ്പം തന്നെ, കാര്യത്തിന്‍റെ യഥാ൪ ത്ഥം മനസ്സിലാക്കാതെ ഇതുപോലെ മര്യാദയില്ലാത്ത ചോദ്യവും അപേക്ഷയും മേലില്‍ നടത്തരു തെന്നും, അതു വിഡ്ഢികളുടെ സ്വഭാവമാണെന്നും, അല്ലാഹു അദ്ദേഹത്തെ ഉപദേശിച്ചു. സംഗതി മനസ്സിലായ അദ്ദേഹം തന്‍റെ പക്കല്‍ വന്നുപോയ അവിവേകത്തെപ്പറ്റി പശ്ചാത്തപിക്കുകയും അല്ലാഹുവിനോടു മാപ്പിനും കരുണക്കും അപേക്ഷിക്കുകയും, മേലില്‍ ഇത്തരം അവിവേകങ്ങള്‍ തന്‍റെ പക്കല്‍ വന്നുപോകാതെ കാത്തുരക്ഷിക്കേണമെന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുകയും ചെയ്തു.

ഈ വചനങ്ങളില്‍നിന്നു മനസ്സിലാക്കാവുന്നതും, മനസ്സിരുത്തേണ്ടതുമായ ചില കാര്യങ്ങള്‍: (1). നൂഹ് (അ) തന്‍റെ മകനെപ്പറ്റി അല്ലാഹുവിനോടു സങ്കടം ബോധിപ്പിച്ചതു അല്ലാഹുവിന്‍റെ ഏതെങ്കി ലും വിധിവിലക്കുകളെ അദ്ദേഹം ലംഘിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഒരു പാപകൃത്യമായിരുന്നില്ല. അദ്ദേഹം മനസ്സിലാക്കിയതില്‍ വന്നുപോയ ഒരു അബദ്ധം മാത്രമാണത്. എങ്കിലും പ്രവാചകവര്യനും, ദിവ്യ സന്ദേശങ്ങള്‍ ലഭിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ആളുമായ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ സ്ഥാനപദവിക്കു യോജിച്ചതാ യിരുന്നില്ല ആ ചോദ്യം. ആ നിലക്കു അതൊരു പാപമെന്നോണം ഗണിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണ്. പാപമല്ലെങ്കിലും പ്രവാചകന്‍മാര്‍ ഇങ്ങിനെയുള്ള ന്യൂനതകളില്‍ നിന്നുപോലും പരിശുദ്ധരായി രിക്കണമെന്നതാണു ഇതിലടങ്ങിയ തത്വം. അതുകൊണ്ടാണ് പ്രവാചകന്‍മാരില്‍നിന്നു നിസ്സാര മായ വല്ല പാകപ്പിഴവുകളുണ്ടാകുമ്പോഴേക്കും ശക്തിയായ ഭാഷയില്‍ അല്ലാഹു ഉടനെ തിരുത്തു ന്നത്: (2). ആഭിജാത്യം കൊണ്ടോ, പ്രവാചകന്‍മാരടക്കമുള്ള മഹാന്‍മാരുമായി അടുത്ത ബന്ധമു ള്ളതുകൊണ്ടോ ആര്‍ക്കും അല്ലാഹുവിങ്കല്‍ രക്ഷകിട്ടുകയില്ല. ഓരോ വ്യക്തിയുടെയും രക്ഷാശി ക്ഷകള്‍ക്കു നിദാനം ആ വ്യക്തിയുടെ വിശ്വാസവും കര്‍മ്മവും തന്നെയായിരിക്കും. (3). കുടുംബ പരമായ ചാര്‍ച്ചാ ബന്ധത്തെക്കാള്‍ ശക്തമായ ബന്ധം മത വിശ്വാസം വഴിയുള്ള ബന്ധമാകുന്നു. നൂഹ് (അ) ന്‍റെ മകനും അദ്ദേഹവും തമ്മില്‍ പിതൃപുത്ര ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നിട്ടും അവന്‍ തന്‍റെ സ്വന്തക്കാരില്‍ പെട്ടവനല്ല (إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ) എന്നാണല്ലോ അല്ലാഹു പറഞ്ഞത്. ഈ അടിസ്ഥാനത്തി ല്‍ തന്നെയാണു മുസ്ലിംകളുടെ വിമതസ്ഥരായ കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ക്കു ഇസ്‌ലാമില്‍ പരസ്പരം സ്വ ത്തവകാശം വരെ ഇല്ലാതാക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതും.

പ്രളയം അടങ്ങിയപ്പോള്‍, അല്ലാഹുവിങ്കല്‍ നിന്നുള്ള സമാധാനവും ശാന്തിയും ലഭിച്ചവരായും, അ നുഗ്രഹാശിസ്സുകള്‍ക്കു പാത്രമായവരായും കൊണ്ടു ഭൂമിയിലേക്കു ഇറങ്ങിക്കൊള്ളുവാനുള്ള ഉത്തരവാണിത്. കപ്പലിലുണ്ടായിരുന്ന സത്യവിശ്വാസികള്‍ക്കു മാത്രമല്ല, അവരില്‍നിന്നു ഭാവിയി ലുണ്ടാകുവാന്‍ പോകുന്ന സമുദായങ്ങളിലെ സത്യവിശ്വാസികള്‍ക്കു കൂടി ഈ ആശീര്‍വാദം ബാധകമാണെന്നും, അവരിലുണ്ടാകുന്ന അവിശ്വാസികള്‍ക്കു ഈ അനുഗ്രഹം ബാധകമല്ലെന്നും, കുറച്ചുകാലം അവര്‍ക്കു ഭൂമിയില്‍ സുഖാനുഗ്രഹങ്ങള്‍ നല്‍കപ്പെടുമെന്നും, പിന്നീട് ശിക്ഷ തന്നെ യായിരിക്കും ആധാരമെന്നുംകൂടി ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. ഈ ചരിത്രസംഭവത്തെ ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട് നബി (സ്വ) യോടായി അല്ലാഹു പറയുന്നു:-

നബി (സ്വ) തിരുമേനിയും, അവിടുത്തെ ജനതയായ അറബികളും വേദഗ്രന്ഥങ്ങളെപ്പറ്റി മുന്‍ പരി ചയമില്ലാത്തവരാകകൊണ്ട് ഈ സംഭവവും, ഇതുപോലെയുള്ള പ്രാചീനകാല സംഭവങ്ങളും അവ രെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം തികച്ചും അജ്ഞാതങ്ങളാകുന്നു. അപ്പോള്‍, പ്രസ്തുത സംഭവങ്ങളെ യഥാര്‍ത്ഥ രൂപത്തില്‍ നബി (സ്വ)ക്കു വിവരിക്കുവാന്‍ കഴിയുന്നതു അല്ലാഹുവിങ്കല്‍ നിന്നുള്ള വഹ്-യു കൊണ്ടാണെന്ന് സ്പഷ്ടമാണ്. നൂഹ് (അ)ന്‍റെ ജനത അദ്ദേഹത്തിനെതിരില്‍ നടത്തിയ ധിക്കാരനിഷേധങ്ങളുടെ ഫലം അവര്‍ അനുഭവിച്ചതുപോലെ, ഈ മുശ്രിക്കുകളുടെ ധിക്കാരത്തി നും താമസിയാതെ അറുതി വരുത്തുകയും, സത്യവിശ്വാസികള്‍ക്ക് രക്ഷ നല്‍കുകയും ചെയ്യും. അതുവരെ ക്ഷമയും സഹനവും കൈക്കൊള്ളണം. സത്യപ്രബോധനത്തിനെതിരെ ജനങ്ങളില്‍ നിഷേധവും മല്‍സരവും പ്രകടമാകുന്നത് മുമ്പ് മുതല്‍ക്കേയുള്ള പതിവാണ് എന്നൊക്കെ സാരം.