സൂറത്തു ഹൂദ്‌ : 77-100

ഇബ്രാഹീം (അ) നബിയുടെ അടുക്കല്‍നിന്നു മലക്കുകള്‍ ലൂത്ത് (അ) നബിയുടെ അടുക്കല്‍വന്നു. സുന്ദരന്മാരായ യുവാക്കളുടെ വേഷത്തിലായിരുന്നു അവര്‍ ചെന്നതു ആ നാട്ടുകാരാകട്ടെ, കാമവികാരങ്ങളടക്കുവാന്‍ സ്ത്രീകള്‍ക്കു പകരം പുരുഷന്‍മാരെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക മുതലായ നീചകൃത്യങ്ങളില്‍ അതിരു കവിഞ്ഞിരിക്കുന്നവരായിരുന്നു. അവരെക്കൊണ്ട് പൊറുതി മുട്ടിയിരിക്കുകയാണു ലൂത്ത്വ് (അ). ഈ സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ തന്‍റെ വീട്ടില്‍ ആ യുവാക്കളുടെ സാന്നിദ്ധ്യം പല അനര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ക്കും കാരണമായേക്കുമെന്നു അദ്ദേഹം ഭയപ്പെട്ടു. അതാണ്‌ അവര്‍മൂലം അദ്ദേഹത്തിനു വ്യസനവും മനപ്രയാസവും ഉണ്ടാകുവാന്‍ കാരണം. തങ്ങള്‍ മലക്കുകളാണെന്ന വസ്തുത വെളിപ്പെടുത്തുന്നതു വരേക്കും – ഇബ്രാഹീം (അ)നെപ്പോലെത്തന്നെ – അവര്‍ കേവലം മനുഷ്യാതിഥികളായി മാത്രമേ അദ്ദേഹം മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നുളളു. മറഞ്ഞ കാര്യം അല്ലാഹുവിനല്ലാതെ ആര്‍ക്കും അറിയുകയില്ലല്ലോ.

ضَاقَ ذَرْعًا എന്ന വാക്കിന്‍റെ സാക്ഷാല്‍ അര്‍ത്ഥം ‘അദ്ദേഹം മുഴങ്കൈ ഇടുങ്ങി’ എന്നാകുന്നു. ‘മനസ്സു മുട്ടി, പ്രയാസം തോന്നി, മനസ്സു ഇടുങ്ങി’ എന്നിങ്ങിനെയുള്ള അര്‍ത്ഥങ്ങളിലാണ് അതിന്‍റെ പ്രയോഗം. നേരെ മറിച്ചു മനസ്സിനു വിശാലതയും വികാസവും തോന്നി എന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ طال ذرعا , وسع ذرعا (മുഴങ്കൈ നീണ്ടു, വിശാലമായി) എന്നിങ്ങനെയും പറയപ്പെടാറുണ്ട്.

ലൂത്ത്വ് (അ) ന്‍റെ വീട്ടില്‍ ചില യുവാക്കള്‍ എത്തിയ വിവരം ആ ദുഷ്ടജനങ്ങള്‍ അറിഞ്ഞു. അവര്‍ ധൃതിയില്‍ അവിടെ ഓടിയെത്തി. അദ്ദേഹം വളരെ ഉപദേശിക്കുകയും, ഗുണദോഷിക്കുകയും ചെയ്തു നോക്കി. എന്‍റെ പെണ്‍മക്കളിതാ ഇരിക്കുന്നു. അവര്‍ വിവാഹിതരോ, ദുര്‍നടപ്പുക്കാരോ അല്ല. അവരെ ഞാന്‍ വേണമെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ക്കു വിവാഹം കഴിച്ചു തരുവാന്‍ തയ്യാറാണ്. അതാണല്ലോ ശുദ്ധിയും വെടിപ്പുമുള്ള കാര്യം. ഏതായാലും എന്‍റെ വീട്ടില്‍ അതിഥികളായി വന്ന ഇവരെ നിങ്ങള്‍ ഒഴിവാക്കണം. അവരോടു അപമര്യാദയായി പെരുമാറി എന്നെ അപമാനിക്കരുത്. നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവിനെ സൂക്ഷിക്കണം. ഇതൊക്കെ അവ൯ കാണുമല്ലോ. തന്‍റേടവും വിവേകവുമുള്ള ഒരാളും നിങ്ങളില്‍ ഇല്ലേ! ഉണ്ടെങ്കില്‍ ഇമ്മാതിരി ധിക്കാരബുദ്ധി നിങ്ങള്‍ക്കു തോന്നുമായിരുന്നില്ല. എന്നൊക്കെ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. ഫലമുണ്ടായില്ല. തന്‍റെ പെണ്‍മക്കളെയല്ല ഞങ്ങള്‍ക്കാവശ്യമെന്നും, ഈ യുവാക്കളെ വിട്ടുകിട്ടുകയാണ് ഞങ്ങള്‍ക്കു വേണ്ടതെന്നും തനിക്കറിയാമല്ലോ. അതുകൊണ്ട് ഈ വേദാന്തമൊന്നും ഞങ്ങള്‍ക്കു കേള്‍ക്കേണ്ട എന്നായിരുന്നു ആ തെമ്മാടികളുടെ മറു പടി.

بَنَاتِي (എന്‍റെ പെണ്‍മക്കള്‍) എന്നു അദ്ദേഹം പറഞ്ഞതു തന്‍റെ ജനങ്ങളിലുള്ള പെണ്‍മക്കളെ ഉദ്ദേശിച്ചാണെന്നും, പ്രവാചകന്‍മാര്‍ ജനങ്ങളുടെ പിതാവിനു തുല്യമായ ആളായതുകൊണ്ടു അങ്ങിനെ പറഞ്ഞതാണെന്നും ചില വ്യാഖ്യാതാക്കള്‍ അഭിപ്രായപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇബ്നു അബ്ബാസ് (റ) ല്‍ നിന്നു അങ്ങിനെ നിവേദനം ചെയ്യപ്പെട്ടതായി പറയപ്പെടുന്നുമുണ്ട്. അല്ലാഹുവിനറിയാം.ഏതായാലും, ആ തെമ്മാടികള്‍ തന്‍റെ വാക്കുകള്‍ അനുസരിക്കാത്തതിലും, അവരെ തടയുവാന്‍ അദ്ദേഹത്തി  കെല്‍പില്ലാത്തതിലും അദ്ദേഹം വമ്പിച്ച ധര്‍മ്മ സങ്കടത്തിലായി. നിങ്ങളെ നേരിടുവാനും, നിങ്ങളെ തടയുവാനുള്ള ശക്തിയും സഹായവും എനിക്കു ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ എന്നു അദ്ദേഹം സ്വയം വിലപിക്കുകയായി. ഈ ധിക്കാരം പ്രവര്‍ത്തിച്ച ആ തെമ്മാടികളുടെ കണ്ണിന്‍റെ കാഴ്ച അല്ലാഹു നശിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞതായി സൂറത്തുല്‍ ഖമറില്‍ കാണാവുന്നതാണ്‌. അതിലെ വാചകം وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَن ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ (സാരം: അവര്‍ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ അതിഥികളെ കിട്ടുവാന്‍വേണ്ടി അദ്ദേഹത്തോടാവശ്യപ്പെട്ടു. അപ്പോള്‍, നാം അവരുടെ കണ്ണുകളെ തുടച്ചുനീക്കി. (ഖമര്‍: 37). ഇതെല്ലാം കഴിഞ്ഞശേഷം, തങ്ങള്‍ ആരാണെന്നും, തങ്ങളുടെ വരവിന്‍റെ ഉദ്ദേശ്യമെന്താണെന്നും അറിയിച്ചുകൊണ്ടു മലക്കുകള്‍ അദ്ദേഹത്തെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

തങ്ങള്‍ മനുഷ്യരല്ല; ഈ രാജ്യക്കാരെ നശിപ്പിക്കുവാന്‍ അല്ലാഹു അയച്ച ദൂതന്‍മാരാണു (മലക്കുക ളാണു); താങ്കള്‍ ഭയപ്പെടേണ്ടതില്ല; ആ ദുഷ്ടന്‍മാര്‍ക്കു താങ്കളോടു ഒന്നും ചെയ്‌വാന്‍ കഴിയുകയില്ല; പ്രഭാതത്തോടുകൂടി അവരുടെ കഥ കഴിയും; താങ്കളും വീട്ടുകാരും അതിനുമുമ്പായി രാത്രിതന്നെ സ്ഥലം വിടണം; പോകുമ്പോള്‍ ആരും പിന്നോക്കം തിരിഞ്ഞു നോക്കരുത്; പക്ഷെ, താങ്കളുടെ ഭാര്യ ശിക്ഷയില്‍ അകപ്പെടുന്നവളാണു എന്നൊക്കെ മലക്കുകള്‍ ലൂത്ത്വ് (അ) നെ അറിയിച്ചു.

താങ്കളുടെ ഭാര്യ ഒഴികെ (إِلَّا امْرَأَتَكَ) എന്നു പറഞ്ഞതിന്‍റെ താല്‍പര്യം രണ്ടു പ്രകാരത്തില്‍ വ്യാഖ്യാ നിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഭാര്യ ഒഴിച്ചുള്ള കുടുംബത്തെയും കൊണ്ടുപോകണമെന്നും, ആരും തിരി ഞ്ഞു നോക്കരുതു- പക്ഷേ, താങ്കളുടെ ഭാര്യ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയേക്കും – എന്നുമാണത്. രണ്ടായാ ലും കലാശം ഒന്നിലേക്കു തന്നെ. നൂഹ് (അ) നബിയുടെ ഭാര്യയെപ്പോലെത്തന്നെ ലൂത്ത്വ് (അ) നബിയുടെ ഭാര്യയും അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ എതിരാളികളായ അവിശ്വാസികളില്‍പെട്ടവളായിരുന്നു വെന്നും, അദ്ദേഹത്തെ വഞ്ചിച്ചിരുന്നുവെന്നും സൂ: തഹ്‌രീമില്‍ കാണാവുന്നതാണ്‌. അവള്‍ ആ ശിക്ഷയില്‍ അകപ്പെട്ടതായി 7:83; 29:32 മുതലായ സ്ഥലങ്ങളില്‍ അല്ലാഹു വ്യക്തമാക്കിയി ട്ടുമുണ്ട്. മലക്കുകള്‍ ഉപദേശിച്ച പ്രകാരം ലൂത്ത്വ് (അ) നബിയും കുടുംബവും രാജ്യത്തിന്‍റെ പുറ ത്തുപോയി രക്ഷപ്പെട്ടുവെന്നു പറയേണ്ടതില്ല. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ നാട്ടില്‍ ഒരേ ഒരു വീടല്ലാതെ മുസ്ലിംകളുടെ വീടു ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നു 51:36ല്‍ അല്ലാഹു പ്രസ്താവിച്ചിരിക്കക്കൊണ്ടു ലൂത്ത്വ് (അ) നബിയും അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ വീട്ടിലുണ്ടായിരുന്ന സത്യവിശ്വാസികളും മാത്രമായിരിക്കും രക്ഷപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതെന്നും വ്യക്തമാണ്. ആ ജനതക്കു ബാധിച്ച ശിക്ഷ എന്തായിരുന്നുവെന്നു അല്ലാഹു വിവരിക്കുന്നു:-

നിശ്ചിത സമയം എത്തിയപ്പോള്‍, രാജ്യം അടിമേലായി മറിക്കപ്പെട്ടു. ചുട്ടുപഴുപ്പിക്കപ്പെട്ട ഇഷ്ടിക ക്കല്ലുകള്‍ തുടരെത്തുടരെ മേല്‍ക്കുമേല്‍ വര്‍ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. നിന്‍റെ റബ്ബിങ്കല്‍ അടയാളപ്പെ ടുത്തപ്പെട്ടതു (مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ) എന്നു കല്ലുകളെ വിശേഷിപ്പിച്ചതിന്‍റെ സാരം, ഭൂമിയിലെ സാധാരണ കല്ലുകളില്‍ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായ ചില പ്രത്യേക അടയാളങ്ങള്‍ ആ കല്ലുകള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നുവെ ന്നാണെന്നും,ആര്‍ക്കൊക്കെയാണു – എവിടെയൊക്കെയാണു – അവ ബാധിക്കേണ്ടതെന്നു കുറി ക്കുന്ന ചില അടയാളങ്ങള്‍ അവയിലുണ്ടായിരുന്നുവെന്നാണെന്നും പറയപ്പെടുന്നു. വാസ്തവം അല്ലാഹുവിനറിയാം. ഏതായാലും അവ സാധാരണ കല്ലുകളായിരുന്നില്ലെന്നും, അവരെ ശിക്ഷി ക്കുവാന്‍ ഏര്‍പ്പെടുത്തിയ ഏതോ പ്രത്യേകതരം കല്ലുകളായിരുന്നുവെന്നും മനസ്സിലാക്കേണ്ടിയി രിക്കുന്നു. അവസാനത്തെ വാക്യവും രണ്ടു തരത്തില്‍ വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്: (1). ആ കല്ലുകള്‍ അക്രമികളില്‍ നിന്നു വിദൂരമായതൊന്നുമല്ല; അഥവാ അവര്‍ക്കു തികച്ചും യോജിച്ച ശിക്ഷയായി രുന്നു അവയെന്ന്. (2). ആ അടിമേലായി മറിക്കപ്പെട്ട രാജ്യം ഈ അക്രമികളില്‍ – മക്കാ മുശ്രിക്കു കളില്‍ – നിന്നു വിദൂരമൊന്നുമല്ല – അഥവാ ഇവര്‍ ശാമിലേക്കും മറ്റും യാത്രപോകുമ്പോള്‍ അതി ന്‍റെ അവശിഷ്ടം ഇവര്‍ക്കു കാണാവുന്ന വിധം അധികം അകലെയല്ലാതെ കിടപ്പുണ്ടല്ലോ- എന്ന്. രണ്ടാമത്തേതാണു കൂടുതല്‍ നന്നായി തോന്നുന്നതും ഖുര്‍ആന്‍റെ വാക്കോടു യോജിച്ചു കാണുന്ന തും. الله اعلم . ഈ രാജ്യമാണ് പിന്നീട് ലൂത്ത്വ് കടല്‍ എന്നും, ചാവുകടല്‍ എന്നുമുള്ള പേരുകളില്‍ വമ്പിച്ച തടാകമായിത്തീര്‍ന്നത്. (കൂടുതല്‍ വിവരം സൂ: ശുഅറാഇനു ശേഷമുള്ള ‘ലൂത്തുകടല്‍’ എന്ന കുറിപ്പില്‍ കാണാം.)

ഖുര്‍ആനില്‍ വിവരിച്ച പല സംഭവങ്ങളെക്കുറിച്ചുമെന്നപോലെ, ലൂത്ത്വ് (അ) ന്‍റെ രാജ്യം മറിക്ക പ്പെട്ടതിനെക്കുറിച്ചും ഒരുപാടു കെട്ടുകഥകളും അതിശയോക്തി നിറഞ്ഞ വാക്കുകളും ചില ഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ സ്ഥലം പിടിച്ചു കാണാം. നമ്മെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അല്ലാഹുവിന്‍റെ വചനങ്ങ ളില്‍നിന്നും അതിന്‍റെ വ്യാഖ്യാനമായി വന്നിട്ടുള്ള അംഗീകൃത രേഖകളില്‍നിന്നും ലഭിക്കുന്ന വിവരം കൊണ്ടുതന്നെ മതിയാക്കാവുന്നതാണ്. നേരെമറിച്ച് ഇടക്കിടെ ഭൂമിയില്‍ അവിടവിടെ ഉണ്ടാകാറുള്ള ഭൂകമ്പങ്ങളില്‍പെട്ട സാധാരണമായ ഒരു ഭൂകമ്പം മാത്രമായിരുന്നു അതെന്നും, ആ ജനതയുടെ ധിക്കാരം മുഴുത്ത അവസരവും അതുംകൂടി ഒത്തുചേര്‍ന്നുവെന്നേയുള്ളുവെന്നും ചില ആളുകള്‍ സമര്‍ത്ഥിച്ചു കാണുന്നു. ഇതും സ്വീകരിക്കുവാന്‍ നമുക്കു സാദ്ധ്യമല്ല. അല്ലാമാ സയ്യിദ് ഖുത്ത്വബ് (റ) ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയതുപോലെ, ഭൂകമ്പങ്ങളില്‍ പെട്ട ഒരു ഭൂകമ്പം തന്നെയായിരു ന്നു അതെന്നു വന്നാലും ആ ജനതയെ ശിക്ഷിക്കുവാന്‍ വേണ്ടി അല്ലാഹു അപ്പോള്‍ പ്രത്യേകം ഒരുക്കിയ ഒരു ശിക്ഷയായേ അതിനെ കണക്കാക്കുവാന്‍ നിവൃത്തിയുള്ളു. ഈ സൂറത്തിലും മറ്റു സൂറത്തുകളിലും വന്നിട്ടുള്ള ഖുര്‍ആന്‍ വചനങ്ങള്‍ മുമ്പില്‍വെച്ചു നോക്കുമ്പോള്‍ പ്രവാചകന്‍മാ രുടെ സത്യസന്ധതക്കു ദൃഷ്ടാന്തമായി ഉണ്ടാവാറുള്ള അസാധാരണ സംഭവങ്ങളില്‍ ഒന്നാണതെ ന്നല്ലാതെ പറയുവാന്‍ സാദ്ധ്യമല്ലതന്നെ.

ലൂത്ത്വ് (അ) നബിയെ സംബന്ധിച്ച ഈ സംഭവവും ബൈബ്ളില്‍ കുറേ വിശദികരിച്ചു പ്രസ്താവിച്ചു കാണാം.ഇബ്രാഹീം (അ) നബിയുടെ അടുക്കല്‍ മലക്കുകള്‍ ചെന്ന സംഭവം ഉദ്ധരിച്ചതില്‍ കാണാ വുന്നതുപോലെ ഖുര്‍ആന്‍റെ പ്രസ്താവനകള്‍ക്കും സിദ്ധാന്തങ്ങള്‍ക്കും നിരക്കാത്ത പലതും അതി ലും കാണാവുന്നതാണ്. അത്രയുമല്ല, വേദക്കാര്‍ അവരുടെ വേദഗ്രന്ഥത്തില്‍ കൈകടത്തിയിട്ടു ണ്ടെന്നും, അതില്‍ സത്യവും അസത്യവും കൂട്ടിക്കലര്‍ത്തിയിട്ടുണ്ടെന്നും സ്പഷ്ടമാക്കുന്ന ചില അസംബന്ധങ്ങളും തോന്നിയവാസങ്ങളും കൂടി അതില്‍ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ബൈബിളിന്‍റെ അവിശ്വാസ്യത മനസ്സിലാക്കുവാന്‍ പോരുന്നതും, സത്യാസത്യങ്ങള്‍ ഇടകലര്‍ന്നതുമായ ആ വിവരണം ഉദ്ധരിച്ചു ദീര്‍ഘിപ്പിക്കുവാന്‍ ഇവിടെ മുതിരുന്നില്ല. വേണ്ടുന്നവര്‍ ഉല്‍പത്തി 19-ാം അദ്ധ്യായം നോക്കിക്കൊള്ളട്ടെ. അതിന്‍റെ അവസാനത്തില്‍ ലൂത്ത് നബി (അ) കള്ളുകുടിച്ചു അബോധാവസ്ഥയില്‍ കിടന്നപ്പോള്‍ തന്‍റെ രണ്ടു പുത്രിമാര്‍ മാറിമാറി അദ്ദേഹവുമായി ശയിച്ചു വെന്നും, രണ്ടാളും ഗര്‍ഭം ധരിച്ചുവെന്നുംവരെ ചേര്‍ത്തു കാണാം. معاذ الله .

ഒരു പ്രവാചകവര്യനെപ്പറ്റി ഇത്രയും നീചവും നികൃഷ്ടവുമായ ഒരപവാദം – അതും ഒരു വിശുദ്ധ മായ മതഗ്രന്ഥത്തില്‍ – വേദവാക്യമായി എഴുതിച്ചേര്‍ത്ത കരങ്ങള്‍ക്കുണ്ടോ, ആ പ്രവാചകന്‍റെ പുത്രിമാരെപ്പറ്റിയും, മലക്കുകളെപ്പറ്റിയും അസംബന്ധങ്ങള്‍ എഴുതിച്ചേര്‍ക്കുവാന്‍ മടി തോന്നുന്നു?!

ദിവ്യപ്രബോധനത്തില്‍ അതിപ്രധാനമായ തൗഹീദിനെക്കുറിച്ചു ഉപദേശിച്ച ശേഷം, ആ ജനങ്ങളില്‍ സര്‍വ്വത്ര നടമാടിയിരുന്ന അഴിമതികളെയും അക്രമങ്ങളെയും കുറിച്ചു ശുഐബ് (അ) അവരെ ഉപദേശിക്കുന്നു. അളവിലും തൂക്കത്തിലും കബളിപ്പിക്കുക, കൊള്ളയും പിടിച്ചുപറിയും നടത്തുക മുതലായ പല തോന്നിയവാസങ്ങളിലും മുഴുകിയവരായിരുന്നു മദ്‌-യന്‍ ജനതയെന്നു മുമ്പു പറഞ്ഞുവല്ലോ. നിങ്ങള്‍ വളരെ ഗുണത്തിലാണുള്ളത്. അക്രമവും വഞ്ചനയും നടത്താതെ തന്നെ സുഖമായി ജീവിക്കുവാനുള്ള മാര്‍ഗ്ഗങ്ങള്‍ അല്ലാഹു നിങ്ങള്‍ക്കു നല്‍കിയിട്ടുണ്ട്. പിന്നെയെന്തിനു അന്യരെ വഞ്ചിക്കുന്നു? അതു പാപത്തിന്‍റെ ഗൗരവം വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുന്നതും നന്ദികേടുമാണ്. ഈ നില തുടര്‍ന്നുപോയാല്‍, നിങ്ങളില്‍ ആര്‍ക്കും രക്ഷപ്പെടുവാന്‍ കഴിയാത്തവണ്ണം ഒരിക്കല്‍ വമ്പിച്ച ശിക്ഷ നിങ്ങളെ വലയം ചെയ്തേക്കുമെന്ന് ഞാന്‍ ഭയപ്പെടുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് ഇക്കാര്യം ഞാനിത്ര ഊന്നിപ്പറയുന്നത്. ഇത്തരം അഴിമതികളൊന്നും ചെയ്യാതെത്തന്നെ അല്ലാഹു നിങ്ങള്‍ക്കു തന്നിട്ടുള്ള ജീവിതമാര്‍ഗ്ഗങ്ങളും, സുഖസൗകര്യങ്ങളും കൊണ്ടു തൃപ്തി അടയുകയാണു നിങ്ങള്‍ക്കു ഉത്തമം. നിങ്ങളെ ഉപദേശിക്കുവാനേ എനിക്കു കഴിയുകയുള്ളു. നിങ്ങളെ തടയുക യും, നിങ്ങളുടെ ഉത്തരവാദിത്വം ഏല്‍ക്കുകയും ചെയ്യത്തക്ക മേലധികാരമോ ബാധ്യതയോ നിങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചു എനിക്കില്ല. എന്നൊക്കെ ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു ഹൃദയസ്പൃക്കായ രീതിയി ല്‍ അദ്ദേഹം അവരെ ഉപദേശിച്ചുനോക്കി.

ആ ജനങ്ങളുടെ അഴിമതികളെയും അക്രമങ്ങളെയും കുറിച്ചു ശുഐബ് (അ) നബി കാര്യകാരണങ്ങള്‍ സഹിതം വളരെയധികം ഉപദേശിക്കുകയും, അവരുമായി ഒട്ടേറെ വാഗ്വാദങ്ങള്‍ നടത്തുകയും ചെയ്തിട്ടുള്ളതായി ഈ സൂറത്തിലും, മറ്റു സൂറത്തുകളിലും അതു സംബന്ധിച്ചു വന്നിട്ടുള്ള പ്രസ്താവനകളില്‍ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതാണ്. ഇക്കാരണത്താല്‍ خطيب الانبياء (പ്രവാചകന്മാരിലെ പ്രാസംഗികന്‍) എന്നുപോലും ചില ഖുര്‍ആന്‍ വ്യാഖ്യാതാക്കള്‍ അദ്ദേഹത്തെ വിശേഷിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇത്രയൊക്കെ ചെയ്തിട്ടും ആ ജനത അദ്ദേഹത്തോടു പറഞ്ഞ മറുപടി എത്ര ശോചനീയമായിരുന്നുവെന്നു നോക്കുക!

പുച്ഛവും, പരിഹാസവും, ധിക്കാരവും ഒത്തിണങ്ങിയ വാക്കുകള്‍! അല്ലാഹു അല്ലാത്ത വസ്തുക്കളെ ആരാധിക്കുന്നതിനെയും, ധനസംബന്ധമായ ഇടപാടുകളില്‍ ചതിയും വഞ്ചനയും നടത്തുന്നതി നെയും വിരോധിക്കുകയാണല്ലോ ശുഐബ് (അ) ചെയ്തതു അല്ലാഹു അല്ലാത്തവരെ ആരാധിക്കു ന്നതിനു അവരുടെ ന്യായീകരണം അവരുടെ പൂര്‍വ്വികന്‍മാര്‍ അങ്ങിനെ ചെയ്തു വന്നിരുന്നുവെ ന്നുള്ളതുമാത്രമാണ്. മറ്റേതിനുള്ള ന്യായം : ഞങ്ങളുടെ സ്വത്തു സംബന്ധമായ കാര്യങ്ങളില്‍ ഞങ്ങളുടെ ഇഷ്ടംപോലെ കൈകാര്യം ചെയ്യാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കവകാശമുണ്ടു എന്നുമാകുന്നു. അതു കൊണ്ടു ആ രണ്ടു കാര്യങ്ങളും ഞങ്ങള്‍ ഉപേക്ഷിക്കണമെന്നു പറയുന്നതു തനി വിഡ്ഢിത്തവും നീതീകരണമില്ലാത്തതുമാണെന്നത്രെ അവരുടെ തത്വശാസ്ത്രം. ‘നിന്‍റെ നമസ്കാരമാണോ ഇതൊക്കെ നിന്നോടു കല്‍പിക്കുന്നതു? നീ സഹനമുള്ളവനും തന്‍റേടമുള്ളവനും തന്നെ!’ എന്നീ വാക്യങ്ങള്‍ അങ്ങേഅറ്റം പരിഹാസം നിറഞ്ഞ വാക്കുകളാണെന്ന് പറയേണ്ടതില്ല. ഒന്നാമത്തെ വാക്യത്തില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ നമസ്കാരം, പ്രാര്‍ത്ഥന മുതലായ ആരാധനാ കര്‍മ്മങ്ങളില്‍ അവര്‍ക്കുള്ള അമ൪ ഷവും വെറുപ്പുമാണ് അടങ്ങിയിരിക്കുന്നതെങ്കില്‍, രണ്ടാമത്തെ വാക്യത്തില്‍ അദ്ദേഹം ഒട്ടും വിവേകവും തന്‍റേടവുമില്ലാത്ത മൂഢമനുഷ്യനാണെന്ന ആരോപണവും അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

‘ഞാന്‍ എന്‍റെ റബ്ബിങ്കല്‍ നിന്നുള്ള വ്യക്തമായ തെളിവോടു കൂടിയിരിക്കുകയും, അവങ്കല്‍നി ന്നുള്ള കാരുണ്യം അവന്‍ എനിക്കു നല്‍കിയിരിക്കുകയാണെങ്കില്‍…….’ എന്നിങ്ങിനെ നൂഹു (അ) അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ജനങ്ങളോടു പറഞ്ഞതായി 28-ാം വചനത്തിലും സ്വാലിഹ് (അ) അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ജനങ്ങളോടു പറഞ്ഞതായി 63-ാം വചനത്തിലും മുമ്പുകണ്ടുവല്ലോ. അതുപോലെയുള്ള ഒരു വാക്യംതന്നെയാണു ശുഐബ് (അ) അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ജനതയോടും പറഞ്ഞതായി ഈ വചനത്തില്‍ കാണുന്നത്. പക്ഷേ, അവിടങ്ങളില്‍ ‘വ്യക്തമായ തെളിവി’ (بَيِّنَة)നു പുറമെ ‘കാരുണ്യ’വും (رحمة) എന്നുകൂടിയാണുള്ളത്. കാരുണ്യം കൊണ്ടു പ്രധാനമായും അവിടങ്ങളില്‍ ഉദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടിരിക്കു ന്നതു പ്രവാചകത്വവും അതോടു ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളുമാണെന്നു രണ്ടിടത്തും നാം ചൂണ്ടിക്കാട്ടു കയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ഇവിടെ കാരുണ്യത്തിന്‍റെ സ്ഥാനത്തു رِزْقًا حَسَنًا എന്നാണുള്ളത്. رِزْق (രിസ്ഖ്) എന്ന പദത്തിനു ‘ആഹാരം, ഉപജീവന മാര്‍ഗ്ഗം, കൊടുതി, പ്രദാനം’ എന്നും മറ്റും അര്‍ത്ഥ ങ്ങള്‍ വരും. ഭാഷാര്‍ത്ഥം നോക്കുമ്പോള്‍, ഭൗതികമോ, അഭൗതികമോ ആയ എല്ലാ ലഭ്യങ്ങള്‍ക്കും, വിഭവങ്ങള്‍ക്കും ഉപയോഗിക്കപ്പെടാവുന്നതാണത്. അതുകൊണ്ടു وَرَزَقَنِي مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا എന്ന വാക്യത്തിനു രണ്ടു പ്രകാരത്തില്‍ വിവക്ഷ നല്‍കപ്പെട്ടു കാണുന്നു: (1). നിങ്ങള്‍ ചെയ്യുന്നതുപോ ലെയുള്ള അഴിമതികളില്‍ നിന്നു സുരക്ഷിതനും, അനുവദനീയവുമായ മാര്‍ഗ്ഗത്തിലൂടെ മാത്രം ലഭ്യവുമായിക്കൊണ്ടു ജീവിക്കുവാനുള്ള വസ്തുവിഭവങ്ങള്‍ എനിക്കവന്‍ തന്നിരിക്കുന്നുവെന്നും. (2). പ്രവാചകത്വം, വിജ്ഞാനം, ദിവ്യസന്ദേശം മുതലായ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ എനിക്കവന്‍ പ്രദാനം ചെയ്തിരിക്കുന്നുവെന്നും. ശുഐബ് (അ) അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ജനങ്ങള്‍ക്കു നല്‍കിയ ഉല്‍ബോധനങ്ങ ളും, അവര്‍ അദ്ദേഹത്തിനു നല്‍കിയ മറുപടികളും നോക്കുമ്പോള്‍ ആദ്യം പറഞ്ഞ അഭിപ്രായ ത്തിനാണു മുന്‍തൂക്കം കാണുന്നത്. الله اعلم .

നിങ്ങളോടു ഞാന്‍ വിരോധിക്കുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ ഒന്നാമതായി വര്‍ജ്ജിച്ചു വരുന്ന ആളാണു ഞാന്‍. നിങ്ങളോടു അവയെക്കുറിച്ചു വിരോധിക്കുകയും, അതോടൊപ്പം അതിനെതിരായി ഞാന്‍ പ്രവ ര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ക്കു എന്നെ ആക്ഷേപിക്കുവാന്‍ ന്യായമുണ്ടായിരു ന്നു. പക്ഷേ, ഞാന്‍ വിരോധിക്കുന്നതിനു എതിരില്‍ ഞാന്‍ ഒന്നും ചെയ്യുന്നില്ലല്ലോ. നിങ്ങളെ കഴി യുന്നത്ര നന്നാക്കി സംസ്കരിക്കുക മാത്രമാണു എന്‍റെ ലക്ഷ്യം. അതല്ലാതെ മറ്റൊരു കാര്യലാഭവും എനിക്കതിലില്ല. ഈ ലക്ഷ്യം സാധിക്കുവാന്‍ അല്ലാഹുവിങ്കല്‍നിന്നുതന്നെ സഹായം ലഭിക്കേണ്ടി യിരിക്കുന്നു. എനിക്കു സ്വന്തമായി അതിനു യാതൊരു കഴിവുമില്ല. അതുകൊണ്ടു വിനയപൂര്‍വ്വം കാര്യങ്ങളെല്ലാം അവനില്‍ ഞാന്‍ അര്‍പ്പിക്കുന്നു. ഇതൊക്കെയാണു അദ്ദേഹം തുടര്‍ന്നു പറഞ്ഞ തിന്‍റെ താല്‍പര്യം. അദ്ദേഹം വീണ്ടും തുടരുന്നു:-

എന്നോടുള്ള നിങ്ങളുടെ മാത്സര്യവും, കക്ഷിത്വവും തുടരുകതന്നെയാണു നിങ്ങള്‍ ചെയ്യുന്നതെ ങ്കില്‍, മുന്‍ സമുദായങ്ങളായ നൂഹ്, ഹൂദ്‌, സ്വാലിഹ് (അ) എന്നിവരുടെ ജനങ്ങള്‍ക്കു ബാധിച്ചതു പോലെയുള്ള മഹാ ശിക്ഷ നിങ്ങള്‍ക്കും ബാധിച്ചേക്കും. അതിനു നിങ്ങള്‍ ഇടവരുത്തരുത്. ആ സമുദായങ്ങളൊക്കെ കാലം കൊണ്ടും, സ്ഥലം കൊണ്ടും നിങ്ങളില്‍ നിന്നു കുറേ അകലെയാണെ ങ്കില്‍, നിങ്ങളുടെ അടുത്ത സ്ഥലത്തും അടുത്ത കാലത്തും (*) ലൂത്ത്വ് നബിയുടെ ജനതക്കു ബാധിച്ച കടുത്ത ശിക്ഷ നിങ്ങള്‍ക്കു ഓര്‍മ്മയുണ്ടല്ലോ എന്നു അദ്ദേഹം അവരെ താക്കീതുചെയ്യു ന്നു. അതോടൊപ്പം തന്നെ, നിങ്ങള്‍ എന്തു അക്രമവും പാപവും പ്രവര്‍ത്തിച്ചിരുന്നാലും നിങ്ങള്‍ ഖേദിച്ചു മടങ്ങി പാപമോചനം തേടിയാല്‍ അല്ലാഹു നിങ്ങള്‍ക്കു പൊറുത്തുതരുകയും കരുണ ചെയ്യുകയും ചെയ്യുമെന്ന് ഉപദേശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇതുകൊണ്ടൊന്നും ആ ജനതക്കു മാനസാ ന്തരം ഉണ്ടായില്ലെന്നു മാത്രമല്ല, അവരുടെ അഹന്തയും മത്സരബുദ്ധിയും വര്‍ദ്ധിച്ചതേയുള്ളു.
———————
(*). ലൂത്ത്വ് (അ) നബിയുടെ ശേഷമായിരുന്നു ശുഐബ് (അ) നബിയുടെ ആഗമനം. രണ്ടാള്‍ക്കുമി ടയില്‍ വളരെ കാലതാമസമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. രണ്ടു രാജ്യങ്ങളും തമ്മിലുള്ള അടുപ്പം 4ഉം 6ഉം ഭൂപടങ്ങളില്‍ നിന്നു മനസിലാക്കാം.
———————

സത്യത്തിനും, നീതിക്കും മുമ്പില്‍ പരാജയപ്പെടുമ്പോള്‍, ധിക്കാരബുദ്ധികളില്‍ നിന്നു എക്കാലത്തും കേള്‍ക്കാറുള്ളതാണു ഇത്തരം ഭീഷണികള്‍. ന്യായത്തില്‍ മുട്ടുമ്പോള്‍ അവര്‍ അക്രമ മര്‍ദ്ദനങ്ങള്‍ക്കു മുതിരും. തങ്ങള്‍ ചെയ്യുന്നതിലെല്ലാം അവര്‍ സ്വയം സംതൃപ്തരാകുകയും ചെയ്യും. ശുഐബ് (അ) നബിയുടെ കാലക്കാരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അവര്‍ പ്രാചീന സമുദായങ്ങളില്‍ പെട്ടവരും, ഇന്നത്തെ ജനങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ചു പരിഷ്കാരത്തിന്‍റെയും ഉല്‍ബുദ്ധതയുടെയും താഴെ പടിയിലുള്ളവരുമാണെന്നു പറഞ്ഞേക്കാം. എന്നാല്‍, ബുദ്ധിപരമായി മനുഷ്യന്‍ വളരെ പുരോഗമിച്ചിട്ടുള്ള ഇക്കാലത്തും തൗഹീദിനെക്കുറിച്ചും ക്രയവിക്രയങ്ങളില്‍ ചതിയും കൃത്രിമവും ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടതിനെക്കുറിച്ചും ഉപദേശിക്കുവാന്‍ മിനക്കെട്ടാലുള്ള സ്ഥിതിയോ? അനുഭവ സാക്ഷ്യങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തില്‍ ഒന്നാലോചിച്ചു നോക്കുക! ഉപദേശിക്കുന്നവരുടെ ഹൃദയശുദ്ധിയെയും, സല്‍ഗുണങ്ങളെയും ചോദ്യം ചെയ്ത് പുച്ഛിക്കുക, അവരെ വിഡ്ഢികളും മൂഢന്മാരുമായി തരം താഴ്ത്തുക, ദുര്‍ന്യായങ്ങളും ദുസ്സമ൪ത്ഥനങ്ങളും അവതരിപ്പിക്കുക, ഭീഷണി മുഴക്കുക കയ്യേറ്റത്തിനു മുതിരുക, ഉപദേശിക്കുംതോറും തോന്നിയവാസങ്ങള്‍ വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുക ഇതെല്ലാം തന്നെ. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല്‍, ശുഐബ് (അ) നബിയുടെ ജനത പറഞ്ഞതായി 87ഉം 91ഉം വചനങ്ങളില്‍ അല്ലാഹു പ്രസ്താവിച്ച അതേ ശൈലിയുള്ള മറുപടികളായിരിക്കും അവര്‍ക്കും പറയുവാനുണ്ടായിരിക്കുക.

ധനത്തോടുള്ള മോഹവും സമ്പാദന മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളില്‍ വഞ്ചന നടത്തലും, മനുഷ്യരില്‍ പൊതുവെയുള്ള ഒരു സ്വഭാവമായതുകൊണ്ടുതന്നെയാണു – അതില്‍ നിന്നും സത്യവിശ്വാസികള്‍ വിമുക്തരായിരിക്കുവാന്‍ വേണ്ടി – ശുഐബ് (അ) നബിയുടെയും, അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ജനതയുടെയും ഇടയില്‍ നടന്ന വാഗ്വാദങ്ങള്‍ വളരെ വിശദമായി പല സൂറത്തുകളിലും അല്ലാഹു ഉദ്ധരിച്ചിരിക്കുന്നതും. കയ്യൂക്കും ഭീഷണിയും മുഴക്കിയ ആ ജനതക്കു ആ പ്രാവചക വര്യന്‍ നല്‍കിയ മറുപടി ഇതായിരുന്നു:-

അവസാനം അദ്ദേഹം അവര്‍ക്കു ഇങ്ങിനെ അന്ത്യശാസനം നല്‍കി:-

അധികം താമസിയാതെ നിങ്ങള്‍ക്കു പൊതു ശിക്ഷ വരുവാന്‍ പോകുന്നു. അപ്പോള്‍, ഞാന്‍ പറയു ന്നതിന്‍റെ സത്യാവസ്ഥ നിങ്ങള്‍ക്കു അനുഭവംകൊണ്ട് ബോദ്ധ്യപ്പെടും. തല്‍ക്കാലം നാം ഇരു കൂട്ടരും കാത്തിരുന്നു കാണുക എന്നു സാരം. താമസിയാതെ ശിക്ഷ സംഭവിക്കുകതന്നെ ചെയ്തു.

മദ്‌-യന്‍ നിവാസികള്‍ക്ക് ബാധിച്ച ആ ഘോരശബ്ദം (الصَّيْحَةُ) എങ്ങിനെയുള്ളതായിരുന്നുവെന്നു ഖുര്‍ആനില്‍ വിവരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ശുഐബ് (അ) നബിയോടു ആ ജനത ‘നീ സത്യവാന്‍മാരില്‍ പെട്ടവനാണെങ്കില്‍ ആകാശത്തു നിന്നു ഞങ്ങള്‍ക്കുമീതെ തുണ്ടങ്ങള്‍ വീഴ്ത്തുക’ എന്നു ആവശ്യ പ്പെട്ടുവെന്നും, അങ്ങനെ അവര്‍ അദ്ദേഹത്തെ വ്യാജമാക്കിയപ്പോള്‍ അവര്‍ക്കു മേഘത്തണലിന്‍റെ ദിവസത്തെ ശിക്ഷ ( عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّة) ബാധിച്ചുവെന്നും സൂ: ശുഅറാഉ് : 187-189 വചനങ്ങളില്‍ പ്രസ്താവിച്ചിരിക്കുന്നു. മുകള്‍ ഭാഗത്തുനിന്നു മേഘത്തിലൂടെയോ മറ്റോ സംഭവിച്ച ഒരു ഘോരശ ബ്ദമായിരിക്കാം അതെന്നു ഇതില്‍ നിന്നു അനുമാനിക്കാം. വസ്തുത അല്ലാഹുവിനറിയാം.

ഇഹലോകത്തുവെച്ചു ഫി൪ഔന്‍ അവന്‍റെ ആള്‍ക്കാര്‍ക്കു ദുര്‍മ്മാര്‍ഗ്ഗത്തിനു നേതൃത്വം വഹിച്ചിരുന്നല്ലോ. അതുപോലെ, പരലോകത്തുവെച്ചുണ്ടാകുന്ന ശിക്ഷകളിലും അവന്‍ അവര്‍ക്കു നേതൃത്വം വഹിക്കും. അഥവാ ശിക്ഷയില്‍ അവന്‍ അവരുടെ മുമ്പിലുണ്ടായിരിക്കും. അങ്ങനെ അവന്‍ മുമ്പിലായിക്കൊണ്ടു അവരെ നരകത്തില്‍ കൊണ്ടുചെന്നു ചാടിക്കും എന്നു സാരം.

ورود (വറൂദു) എന്ന മൂലപദത്തിന്‍റെ സാക്ഷാല്‍ അര്‍ത്ഥം വെള്ളം കുടിക്കുവാന്‍ വേണ്ടിയുള്ള വരവു എന്നാകുന്നു. സന്ദര്‍ഭമനുസരിച്ചു വെള്ളത്തിനും, ദാഹശമനത്തിനും അല്ലാതെയുള്ള വരവിലും അതുപയോഗിക്കപ്പെടും. ഫി൪ഔന്‍ മുമ്പിലും അവന്‍റെ ജനങ്ങള്‍ പിമ്പിലുമായിക്കൊണ്ടുള്ള വരവിനേ – പരിഹാസ രൂപത്തില്‍ – ഒരു ഇടയന്‍ തന്‍റെ മൃഗങ്ങളെ വെള്ളത്താവളത്തിങ്കലേക്കു വെള്ളം കുടിപ്പിക്കുവാന്‍ കൊണ്ടു പോകുന്നതിനോടു ഉപമിച്ചു കൊണ്ടാണു فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ (എന്നിട്ടവന്‍ അവരെ ദാഹം തീര്‍ക്കുവാന്‍ നരകത്തിങ്കല്‍ കൊണ്ടുവരും) എന്നു പറഞ്ഞതു. പക്ഷേ, ഇടയന്‍ മൃഗങ്ങളെ കൊണ്ടുപോയി ദാഹശമനം വരുത്തുകയാണു ചെയ്യുന്നതെങ്കില്‍, ഫി൪ഔന്‍ അവന്‍റെ ആള്‍ക്കാര്‍ക്കു വെള്ളത്തിനു പകരം നരകാഗ്നിയില്‍ ചാടിക്കുകയാണു ചെയ്യുന്നതെന്നു താല്‍പര്യം.

അവര്‍ ഈ ലോകം വിട്ടു പിരിഞ്ഞതു ശാപത്തോടെയാണ്. അതവരെ വിട്ടുപിരിയാതെ അനുഗമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അങ്ങനെ, ഖിയാമത്തു നാളിലും അവര്‍ക്കു ശാപംതന്നെ. ഇത്രയേറെ ദുഷിച്ച ഒരു സമ്മാനം ലഭിക്കുവാനുള്ള ദുര്‍ഭാഗ്യം വേറെ ആര്‍ക്കുമില്ലെന്നു സാരം. രാവിലെയും വൈകുന്നേരവും ഫി൪ഔനും അവന്‍റെ ആള്‍ക്കാര്‍ക്കും നരകം പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുമെന്നും, അന്ത്യസമയത്തില്‍ അവരെ നരകത്തില്‍ കടത്തുവാന്‍ കല്‍പനയുണ്ടാകുമെന്നും 40:46ല്‍ പ്രസ്താവിച്ചിരിക്കുന്നു.

മുകളില്‍ പ്രസ്താവിക്കപ്പെട്ട നബിമാരുടെയും സമുദായങ്ങളുടെയും ചരിത്ര സംഭവങ്ങളെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടിക്കൊണ്ടു അല്ലാഹു പറയുന്നു:-

സാരം: മേല്‍വിവരിച്ച പൊതു ശിക്ഷകള്‍ക്കു വിധേയമായ രാജ്യങ്ങളില്‍ ചിലതു പാടെ നശിച്ചു പോകാതെ നിലനിന്നു വരുന്നു. മറ്റു ചിലതു കൊയ്തെടുക്കപ്പെട്ട വിളകള്‍ കണക്കെ നിശ്ശേഷം നശിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു.