സൂറത്തുദ്ദുഖാന്‍ : 30-42

അവരുടെ എല്ലാ സ്ഥിതിഗതികളും അറിഞ്ഞും, കണക്കിലെടുത്തുംകൊണ്ടുതന്നെയാണ് അവരുടെ കാലത്തുള്ള ഇതര സമുദായങ്ങളെക്കാള്‍ അവര്‍ക്കു പല ശ്രേഷ്ഠതകളും നല്‍കി അല്ലാഹു അനുഗ്രഹിച്ചത്. എത്രയോ പ്രവാചകന്‍മാരും, രാജാക്കളും അവരില്‍ ഉണ്ടായി. കൂടാതെ നിയമപ്രമാണവും വേദഗ്രന്ഥവുമായ തൗറാത്തു ലഭിച്ചതും, സീനാ താഴ്‌വരയില്‍വെച്ചു ‘മന്നാ’യും ‘സല്‍വാ’യും (ഒരുതരം പക്ഷിയും കട്ടിത്തേനും) ലഭിച്ചതും, മേഘത്തണല്‍ നല്‍കിയതും – അങ്ങിനെ പലതും – ഇസ്രാഈല്യര്‍ക്കു ലഭിച്ച പ്രത്യേകാനുഗ്രഹങ്ങളത്രെ. സംസ്കാരത്തിലും, പരിഷ്കാരത്തിലും മറ്റുള്ളവരെ അപേക്ഷിച്ചു അവര്‍ മുമ്പിലായിരുന്നു. ഇതര സമുദായങ്ങള്‍ക്കു കാണുവാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത പല പ്രത്യക്ഷ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളും അല്ലാഹു അവര്‍ക്കു കാട്ടിക്കൊടുക്കുകയുമുണ്ടായി. അതെല്ലാം അവര്‍ എങ്ങിനെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുമെന്നുള്ള ഒരു പരീക്ഷണവും കൂടിയായിരുന്നു അത്. അടുത്ത വചനങ്ങളില്‍ അറബി മുശ്രിക്കുകളെപ്പറ്റി പറയുന്നു:

മരണത്തോടുകൂടി മനുഷ്യന്റെ കഥ അവസാനിച്ചു പോകുന്നു, പിന്നീട് മറ്റൊരു ജീവിതമോ സുഖദുഃഖമോ ഒന്നും സംഭവിക്കുവാനില്ല എന്നത്രെ മുശ്രിക്കുകള്‍ പറയുന്നത്. മരണാനന്തരമുള്ള ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നേല്‍പിനെ പറ്റി പറയുമ്പോള്‍, അതിനെ നിഷേധിക്കുവാന്‍ അവര്‍ പറയാറുള്ള ഒരു ദുര്‍ന്യായമാണ്: ‘അങ്ങിനെയാണെങ്കില്‍ മരിച്ചുപോയ നമ്മുടെ പൂര്‍വ്വികന്‍മാരെ എന്താണ് കാണാത്തത്? അവരെ നിങ്ങളൊന്നു ഇങ്ങുകൊണ്ടുവരിന്‍…..’ എന്നൊക്കെ. മരണാനന്തരജീവിതം ഈ ലോകത്തു വെച്ചല്ലാത്ത സ്ഥിതിക്കു ഈ ന്യായം കേവലം ബാലിശമാണെന്നു പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. അല്ലാഹു അവരെ താക്കീതു ചെയ്യുന്നു:

സത്യനിഷേധത്തിന്റെയും അക്രമത്തിന്റെയും കാരണമായി ഇവരെക്കാള്‍ ഊക്കന്‍മാരായിരുന്നവരെല്ലാം നമ്മുടെ ശിക്ഷക്കു പാത്രമായിത്തീര്‍ന്നു. അവരുടെ അതേ നില ഇവരും തുടരുകയാണെങ്കില്‍, അവരെപ്പോലെ ഇവരും നമ്മുടെ ശിക്ഷക്കു ബാധ്യസ്ഥരായിത്തീരുമെന്ന് ഓര്‍ത്തുകൊള്ളട്ടെ എന്നുസാരം.

ഈജിപ്തിലെ ഖിബ്-ത്ത്വീ (കൊപ്തീ) രാജാക്കള്‍ക്കു ഫിര്‍ഔന്‍മാര്‍ (الفراعنة = ഫറോവമാര്‍) എന്നു പറയപ്പെടുന്നതുപോലെ, യമനിലെ ഒരു പുരാതന രാജകുടുംബത്തിനു തുബ്ബഉകള്‍ (التبايعة) എന്നു പറയപ്പെടുന്നു. ക്രിസ്താബ്ദത്തിനു 115 കൊല്ലം മുമ്പുമുതല്‍ ക്രിസ്താബ്ദം 525 വരെയുള്ള 640 കൊല്ലക്കാലം യമനും പരിസരങ്ങളും വളരെ പ്രശസ്തമാംവണ്ണം ഇവര്‍ ഭരിച്ചു പോന്നു. സുലൈമാന്‍ (عليه السلام) നബിയെ സന്ദര്‍ശിച്ച ബല്‍ഖീസ് രാജ്ഞിയും, സൂറത്തുല്‍ കഹ്ഫില്‍ പ്രസ്താവിച്ച ദുല്‍ഖര്‍നൈനി (ذو القرنين)യാണെന്നു ചിലര്‍ അഭിപ്രായപ്പെട്ടിട്ടുള്ള ഇഫ്‌രീഖശും (إفريقش) ഈ രാജവര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ പെട്ടവരത്രെ. ഈ ആയത്തില്‍ പ്രസ്താവിച്ച തുബ്ബഉ് (تُبَّع) ഒരു സല്‍പുരുഷനായിരുന്നു. അദ്ദേഹം സത്യവിശ്വാസത്തിലേക്കും സദാചാരത്തിലേക്കും ജനങ്ങളെ ക്ഷണിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ, അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ജനത വഴിപിഴക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. ഇദ്ദേഹത്തിന്‍റെ പേര്‍ അബൂകര്‍ബ് എന്ന അസ്അദ് (أسعد أبو كرب) എന്നാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. ദുല്‍ഖര്‍നൈനി യമന്‍കാരനായിരുന്നുവെന്ന അഭിപ്രായക്കാരില്‍ ചിലരാണ് ഇദ്ദേഹമായിരുന്നു ദുല്‍ഖര്‍നൈനി എന്നു പ്രസ്താവിക്കുന്നത്. ഒരു നബി വചനത്തില്‍ ‘തുബ്ബഇനെ നിങ്ങള്‍ പഴിക്കരുത്; അദ്ദേഹം മുസ്ലിമായിരുന്നു,’ എന്നു വന്നിട്ടുണ്ട്. (അ; ത്വ). ആയിശാ (رضي الله عنها) ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞതായി നിവേദനം ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ‘തുബ്ബഉ് ഒരു സല്‍പുരുഷനായിരുന്നു. അല്ലാഹു അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ജനതയെപ്പറ്റി ആക്ഷേപിച്ചു പറഞ്ഞതും, അദ്ദേഹത്തെപ്പറ്റി ആക്ഷേപിക്കാതിരുന്നതും കണ്ടുകൂടേ!’ (ഹാകിം).

അതിമഹത്തായ ഉദ്ദേശ്യലക്ഷ്യത്തോടും, വമ്പിച്ച പരിപാടിയോടും കൂടി സൃഷ്ടിച്ചതാണ് ഈ പ്രപഞ്ചവും, അതിലെ സര്‍വ്വചരാചരങ്ങളും. ഗൗരവമേറിയ പല യുക്തിരഹസ്യങ്ങളും അതിലുണ്ട്. അല്ലാതെ, കേവലം ഒരു കളിവിനോദമെന്ന നിലക്കു വൃഥാ സൃഷ്ടിച്ചതല്ല. ഈ യാഥാര്‍ത്ഥ്യം മിക്ക ജനങ്ങളും മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല. മനുഷ്യന്‍ ജനിക്കുന്നു. കുറെ കഴിയുമ്പോള്‍ അവന്‍ മരണമടയുന്നു എന്നതില്‍ കവിഞ്ഞ് മറ്റൊന്നും അവര്‍ക്ക് അറിഞ്ഞു കൂടാ. അങ്ങനെ, അവരുടെ ജീവിതലക്ഷ്യമെന്താണെന്നു അവര്‍ക്കു എത്തും പിടിയുമില്ലാതിരിക്കുകയാണ്.

أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ – المؤمنون : ١١٥

(നിങ്ങളെ നാം വൃഥാ സൃഷിടിച്ചിരിക്കുക മാത്രമാണെന്നും, നിങ്ങള്‍ നമ്മുടെ അടുക്കലേക്കു മടക്കപ്പെടുന്നതല്ലെന്നും നിങ്ങള്‍ വിചാരിച്ചുവോ?! 23:115).

തീരുമാനത്തിന്റെ ദിവസമാകുന്ന ഖിയാമത്തുനാളില്‍ കുറ്റവാളികള്‍ക്കു നരകശിക്ഷയാണല്ലോ ആധാരം. നരകത്തിലെ സ്ഥിതിഗതികളാണ് തുടര്‍ന്നു വിവരിക്കുന്നത്.