സൂറത്തു സ്വാഫ്-ഫാത്ത് : 139-182

യൂനുസ് (عليه السلام) നബിയുടെ കഥ സൂ: അമ്പിയാഉ് 87, 88 വചനങ്ങളിലും, അവയുടെ വ്യാഖ്യാനത്തിലും ഇതിനുമുമ്പ് കഴിഞ്ഞുപോയിട്ടുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രബോധനവും, ഉപദേശവും നാട്ടുകാര്‍ വകവെക്കാതായപ്പോള്‍ അവരുടെമേല്‍ കോപിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം സ്ഥലംവിട്ടുപോയി. ഒരു കപ്പലില്‍ കയറുകയും, വര്‍ദ്ധിച്ച കാറ്റും കോളും നിമിത്തം കപ്പലിന്റെ സ്ഥിതി ആപല്‍ക്കരമാവുകയും ഉണ്ടായി. കപ്പലിലെ ഭാരം കുറക്കുവാനായി യാത്രക്കാര്‍ക്കിടയില്‍ ഒരു നറുക്കെടുപ്പു നടത്തപ്പെട്ടു. അതില്‍ അദ്ദേഹം പരാജയപ്പെട്ടു കപ്പലില്‍നിന്നു പുറംതള്ളപ്പെടുകയും ചെയ്തു. സമുദ്രത്തില്‍വെച്ച് ഒരു മത്സ്യം അദ്ദേഹത്തെ വിഴുങ്ങി. സ്ഥലം വിട്ടുപോകാന്‍ അല്ലാഹുവില്‍ നിന്നുള്ള അനുവാദം ലഭിക്കുന്നതിനുമുമ്പായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ യാത്ര. അതുകൊണ്ടാണ് ഓടിപ്പോയി (أَبَقَ) എന്നും, ആക്ഷേപവിധേയന്‍ (مُلِيمٌ) എന്നും അദ്ദേഹത്തെപ്പറ്റി അല്ലാഹു പറഞ്ഞത്. യജമാനന്റെ സമ്മതമില്ലാതെ ഒളിച്ചോടിപ്പോകുന്ന അടിമകളെപ്പോലെയാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പോക്ക് ഉണ്ടായതെന്നും, തന്റെ പേരിലുള്ള ആക്ഷേപത്തിനു താന്‍തന്നെയായിരുന്നു കാരണക്കാരനെന്നും താല്‍പര്യം.

മത്സ്യം അദ്ദേഹത്തെ കരയിലെറിഞ്ഞു. കേവലം വിജനപ്രദേശവും, രക്ഷാസൗകര്യങ്ങളില്ലാത്തതുമായ ഒരു സ്ഥലത്തായിരുന്നു അത്. മല്‍സ്യത്തിന്റെ വയറ്റില്‍നിന്നു പുറത്തെറിയപ്പെട്ടപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം അങ്ങേഅറ്റം അവശനായിരിക്കുമെന്നു പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. അല്ലാഹു അദ്ദേഹത്തെ പാഴാക്കിയില്ല. അദ്ദേഹത്തിനു തണലും വിശ്രമസ്ഥാനവും നല്‍കുമാറുള്ള ഒരു മരം – അഥവാ ചുരക്കാവര്‍ഗ്ഗത്തില്‍പെട്ട ഒരു ചെടി – അല്ലാഹു അവിടെ ഏര്‍പ്പെടുത്തിക്കൊടുത്തു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പക്കല്‍ വന്നുപോയ ഒരു അബദ്ധം നിമിത്തമാണ് ഈ അത്യാഹിതം സംഭവിച്ചതെങ്കിലും, അദ്ദേഹം വളരെ ഭയഭക്തിയും ദൈവസ്മരണയും ഉള്ള ആളായിരുന്നതുകൊണ്ട് അല്ലാഹു അദ്ദേഹത്തിനു രക്ഷയും സഹായവും നല്‍കി. അല്ലായിരുന്നുവെങ്കില്‍, അദ്ദേഹം മല്‍സ്യത്തിന്റെ വയറ്റില്‍വെച്ചു മരണം അടയുകയും, അതദ്ദേഹത്തിന്റെ ഖബ്റായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു.

يَقْطِينٍ (യഖ്ത്ത്വീന്‍) എന്ന പദത്തിനാണ് ചുരക്കാവര്‍ഗ്ഗം എന്നു നാം അര്‍ത്ഥം കല്പിച്ചത്. മത്തന്‍, വെള്ളരി, ചുരക്കാ എന്നിവപോലെ പടര്‍ന്നു വളരുന്ന വള്ളിച്ചെടികള്‍ക്കു ഈ വാക്കു ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നു. ചുരക്കാ – അഥവാ ചുരങ്ങാ – വള്ളിയാണിവിടെ ഉദ്ദേശ്യമെന്നാണ് മിക്ക ഖുര്‍ആന്‍ വ്യാഖ്യാതാക്കളും പറയുന്നത്. ഏതായാലും യൂനുസ് (عليه السلام) നബിക്ക് അടിയില്‍ വിരിച്ചുകിടക്കുവാനും മുകളില്‍ തണല്‍ ലഭിക്കുവാനും അതിന്റെ ഇലപടലങ്ങളും ഭക്ഷണത്തിനു ഒരുപക്ഷേ, അതിന്റെ ഫലവും ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുമെന്നു കരുതാം. വാഴയായിരുന്നു പ്രസ്തുത ചെടിയെന്നും ചിലര്‍ പറഞ്ഞു കാണുന്നു. അല്ലാഹുവിനറിയാം. شَجَرَة എന്ന വാക്കിന് വൃക്ഷം അല്ലെങ്കില്‍ മരം എന്നാണ് സാധാരണ അര്‍ത്ഥം നല്‍കാറുള്ളതെങ്കിലും, ചെടിക്കും, വള്ളിക്കും ആ വാക്കു ഉപയോഗിക്കാറുണ്ടുതാനും. വൃക്ഷം ഏതായിരുന്നാലും ശരി, അല്ലാഹു യൂനുസ് (عليه السلام) നബിക്കു ആ സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ വേണ്ടുന്ന ശുശ്രൂഷക്കുള്ള മാര്‍ഗ്ഗങ്ങള്‍ ഒരുക്കിക്കൊടുത്തതാണ് നാമിവിടെ മനസ്സിരുത്തേണ്ടത്.

അശ്-ശൂര്‍ രാജാക്കളുടെ ഒരു പ്രധാന നഗരിയായ നീനുവാ (نينوى) യായിരുന്നു യൂനുസ് (عليه السلام) ന്റെ രാജ്യം. ഒരു ലക്ഷത്തിലധികം ജനസംഖ്യ വരുന്ന ആ നാട്ടിലേക്കു തന്നെ അദ്ദേഹം വീണ്ടും നിയോഗിക്കപ്പെട്ടു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രബോധന ഫലമായി അവര്‍ സത്യവിശ്വാസം സ്വീകരിക്കുകയും, അങ്ങിനെ അല്ലാഹുവിന്റെ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ അവര്‍ക്കു ലഭിക്കുകയും, വളരെക്കാലം അവര്‍ സുഖൈശ്വര്യങ്ങളോടെ കഴിഞ്ഞുകൂടുകയും ചെയ്തു. ഇറാഖിന്റെ വടക്കുഭാഗത്തു ടൈഗ്രിസ്‌ നദിയുടെ അടുത്തായി സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ഒരു രാജ്യമാണ് നീനുവാ. (*). ഒരു ലക്ഷത്തിലധികം ജനസംഖ്യ ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നു പറയുമ്പോള്‍, നീനുവാപട്ടണം അക്കാലത്തെ ഒരു പ്രധാന നഗരമായിരുന്നുവെന്നു മനസ്സിലാക്കാമല്ലോ. സത്യവിശ്വാസം സ്വീകരിച്ചവരില്‍ അന്നത്തെ രാജാവും ഉള്‍പ്പെട്ടിരുന്നുവെന്നു പറയപ്പെടുന്നു. യൂനുസ് നബി (عليه السلام) രണ്ടാമതു നിയോഗിക്കപ്പെട്ടതു സ്വന്തം നാട്ടിലേക്കായിരുന്നില്ല എന്നും ചിലര്‍ അഭിപ്രായപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. الله اعلم .

(*) 6-ാം പടം നോക്കുക.

അറബിയില്‍ – മറ്റു ചില ഭാഷകളെപ്പോലെത്തന്നെ – ഒരു ലക്ഷം എന്ന അര്‍ത്ഥത്തിലുള്ള ഒറ്റവാക്കില്ലാത്തതുകൊണ്ടാണ് مِائَة أَلْف (നൂറായിരം) എന്നു പറയുന്നത്. മേല്‍പ്രസ്താവിക്കപ്പെട്ട പല ചരിത്ര സംഭവങ്ങളെയും വിവരിച്ചശേഷം അല്ലാഹു പറയുന്നു:-

മലക്കുകള്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ പെണ്‍മക്കളാണെന്നു മുശ്രിക്കുകള്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. മലക്കുകളുടെ നാമത്തതില്‍ വിഗ്രഹങ്ങളുണ്ടാക്കി അവര്‍ ആരാധിക്കയും ചെയ്തിരുന്നു. പെണ്‍മക്കള്‍ ജീവിക്കുന്നതു ദുശ്ശകുനവും, അപമാനവുമായിക്കരുതി അവരെ ജീവനോടെ കുഴിച്ചുമൂടുക പതിവാക്കിയിരുന്ന അവര്‍, അല്ലാഹുവിനു മക്കളുണ്ടെന്നു മാത്രമല്ല, അതു പെണ്‍മക്കളാണെന്നുകൂടി പറയുന്നു. അതിനെക്കുറിച്ച് അല്ലാഹു ആക്ഷേപിക്കുകയാണ്. മലക്കുകളെ സൃഷ്ടിച്ചതു അല്ലാഹുവാണല്ലോ. അവന്‍ അവരെ ആണെന്നും പെണ്ണെന്നും തരംതിരിച്ചിട്ടില്ല. എന്നിരിക്കെ, മലക്കുകളെപ്പറ്റി പെണ്‍മക്കളെന്നു വിധികല്പിക്കുവാന്‍ എന്തു ന്യായമാണുള്ളത്?! അവരെ സൃഷ്ടിച്ചിപ്പോള്‍ ഇവര്‍ അവിടെ ഹാജറുണ്ടായിരിക്കുകയും, സ്ത്രീകളാക്കി സൃഷ്ടിച്ചതു കണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നുവെങ്കില്‍ അതിനു ന്യായമുണ്ടായിരുന്നു. അതില്ലല്ലോ.

അല്ലാഹുവിനു സന്താനങ്ങളുണ്ടെന്ന വ്യാജവാദത്തിനുപുറമെ മറ്റൊരു അനീതിയും കൂടിയാണ്, ആ മക്കള്‍ പെണ്‍മക്കളാണെന്നുള്ള വാദം. കളവുകെട്ടിപ്പറയുന്നതിലും വേണ്ടേ അല്‍പമെങ്കിലും നീതി?! അതും ഇല്ലാത്തതിന്റെ പേരിലാണ് അല്ലാഹു ഇവരെപ്പറ്റി ഇത്ര ശക്തിയായ ഭാഷയില്‍ ആക്ഷേപിക്കുന്നത്. സൂറത്തുന്നജ്മില്‍ അല്ലാഹു ഇവരോടു ചോദിക്കുന്നതു ഇങ്ങിനെയാണ്‌:

أَلَكُمُ الذَّكَرُ وَلَهُ الْأُنثَىٰ ﴿٢١﴾ تِلْكَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِيزَىٰ ﴿٢٢﴾ – سورة النجم

(നിങ്ങള്‍ക്കു ആണും അവനു പെണ്ണുമാണോ? എന്നാലതു അക്രമപരമായ ഒരു ഓഹരിയാണ്.). അല്ലാഹുവിന്റെ പരിശുദ്ധതക്കും മഹത്വത്തിനും ഒട്ടും അനുയോജ്യമല്ലാത്ത ഇത്തരം നിര൪ത്ഥവാദങ്ങളില്‍പെട്ട ഇവരുടെ മറ്റൊരു വാദമാണ് അടുത്ത ആയത്തില്‍ കാണുന്നത്:

ഇവിടെ ജിന്നു (الْجِنَّةُ) എന്നു പറഞ്ഞതുകൊണ്ടുദ്ദേശ്യം മലക്കുകളാണെന്നാണ് ഭൂരിപക്ഷം മുഫസ്സിറുകളും പ്രസ്താവിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഇതിന്റെ മുമ്പും പിമ്പുമുള്ള ആയത്തുകളില്‍ മലക്കുകളെക്കുറിച്ചാണ് പ്രധാനമായും സംസാരിക്കുന്നതും. ‘ജിന്നു’ എന്ന വാക്കിനെക്കുറിച്ചാണ് ആലോചിക്കാനുള്ളത്. ഖുര്‍ആന്റെ പ്രത്യേക നിഘണ്ടുവായ ‘മുഫ്റദാത്തി’ല്‍, ‘മറവു’ (ستر) എന്ന അര്‍ത്ഥത്തിലുള്ള ധാതുവില്‍നിന്നാണ് ആ പേര്‍ വന്നിരിക്കുന്നതെന്നു വിവരിച്ചശേഷം ഇമാം റാഗിബ് (റ) ഇപ്രകാരം പറയുന്നു:-

‘ജിന്ന്’ (الْجِنَّةُ) എന്ന വാക്കു രണ്ടുപ്രകാരത്തില്‍ ഉപയോഗിക്കപ്പെടാറുണ്ട്: മനുഷ്യന്‍ (انس) എന്നതിന്റെ എതിരില്‍ പഞ്ചേന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്കതീതമായി മറഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്ന ആത്മീയജീവികള്‍ എന്നതാണ് അവയിലൊന്ന്. ഇതനുസരിച്ച് ഈ വാക്കില്‍ മലക്കുകളും, ശൈത്താന്‍മാരും ഉള്‍പ്പെടും. അപ്പോള്‍ മലക്കുകളെല്ലാം ജിന്നുവര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെടും. എല്ലാം ജിന്നുകളും മലക്കായിരിക്കയില്ല. ഈ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ് അബൂസ്വാലിഹ് മലക്കുകളെല്ലാം ജിന്നുകളാണെന്നു പറയുന്നത്. ആത്മീയജീവികളില്‍പെട്ട ഒരു പ്രത്യേക വിഭാഗമാണ്‌ ജിന്ന് എന്നത്രെ മറ്റൊരാഭിപ്രായം. അതായതു, ആത്മീയജീവികള്‍ മൂന്നു തരമാണ്: അതില്‍ ഉത്തമവിഭാഗത്തെ മലക്കുകളെന്നും. അധമവിഭാഗത്തെ ശൈത്താന്‍മാരെന്നും, മദ്ധ്യമവിഭാഗത്തെ ജിന്നുകളെന്നും പറയുന്നു. وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ (ഞങ്ങളില്‍ മുസ്‌ലിംകളുമുണ്ട്, നീതി കെട്ടവരുമുണ്ട്) എന്നും (*) മറ്റുമുള്ള ഖുര്‍ആന്‍ വചനങ്ങള്‍ ഇതു മനസ്സിലാക്കിത്തരുന്നു.’ (المفردات للامام الراغب – رح)

(*). ജിന്നുകളുടെ വാക്യങ്ങളായി സൂ: ജിന്നില്‍ അല്ലാഹു ഉദ്ധരിച്ചതാണു ഇത്.

മലക്കുകളാണ് ഇവിടെ ഉദ്ദേശ്യം എന്നുവെക്കുമ്പോള്‍, അവര്‍ക്കും അല്ലാഹുവിനുമിടയില്‍ മുശ്രിക്കുകള്‍ കുടുംബബന്ധം സ്ഥാപിക്കുന്നുവെന്നു പറഞ്ഞതിന്റെ താല്‍പര്യം വ്യക്തമാണ്. മലക്കുകള്‍ അല്ലാഹുവിന്റെ പുത്രിമാരാണെന്ന വാദം അനുസരിച്ച് അല്ലാഹുവും അവരും ഒരേ വര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ പെട്ടവരാണെന്നും, അല്ലാഹു അവരുടെ ജനയിതാവാണെന്നും വരണമല്ലോ! (تعالى الله عن ذلك).

എനി, ആ വാക്കുകൊണ്ടുദ്ദേശ്യം, സാധാരണ അറിയപ്പെടുന്ന അര്‍ത്ഥങ്ങളിലുള്ള ജിന്നുകള്‍തന്നെയാണെന്നു വെക്കുകയാണെങ്കില്‍, ആയത്തിന്റെ താല്‍പര്യം ഇപ്രകാരമായിരിക്കാം: ജിന്നുകളിലെ നേതാക്കളായ ചിലരുടെ പെണ്‍മക്കളെ അല്ലാഹു വിവാഹം കഴിച്ചിട്ടുള്ളതായി ഖുസാഅഃ (خزاعة) ഗോത്രക്കാരും, കിനാനഃ (كنانة) ഗോത്രക്കാരും വിശ്വസിച്ചിരുന്നുവെന്നും, ജിന്നുവര്‍ഗ്ഗവും അല്ലാഹുവും തമ്മില്‍ വൈവാഹികബന്ധമുള്ളതായി യഹൂദരും പറഞ്ഞിരുന്നുവെന്നും നിവേദനം ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. നന്മയുടെയും, തിന്മയുടെയും ദൈവങ്ങളായി രണ്ടു സഹോദരദൈവങ്ങള്‍ ഉണ്ടെന്നും ഇതില്‍ നന്‍മയുടെ ദൈവമാണ് അല്ലാഹു എന്നും, മറ്റേതു പിശാചാണെന്നും വേറെ ചിലരും വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. ഇതുപോലെയുള്ള പല അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും, വാദങ്ങളും ഇന്ത്യയിലെ ചില വിഭാഗക്കാരിലും കാണാവുന്നതാണ്. കൂടാതെ, സൂ: സബഉ് 41ന്റെ വിവരണത്തില്‍ നാം ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചതുപോലെ, ജിന്നുകളെ പലരും ആരാധ്യദൈവങ്ങളായി സ്വീകരിച്ചിട്ടുള്ളതും പ്രസ്താവ്യമാണ്. ഇതെല്ലാം, ഒരു തരത്തിലല്ലെങ്കില്‍ മറ്റൊരു തരത്തില്‍ അല്ലാഹുവിനും അവര്‍ക്കും ഇടയില്‍ കുടുംബബന്ധം സ്ഥാപിക്കലാണെന്നു പറയേണ്ടതില്ല. ഏതു തരത്തിലുള്ള കുടുംബബന്ധമായിരുന്നാലും, അതില്‍നിന്നെല്ലാം അല്ലാഹു മഹാ പരിശുദ്ധനത്രെ! മേല്‍പറഞ്ഞ വ്യാജവാദികളോടു അല്ലാഹു പറയുന്നു:-

ഹേ, മുശ്രിക്കുകളേ, നരകാഗ്നിയില്‍ കടന്നെരിയുവാന്‍ തയ്യാറായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നവരും, സത്യവിശ്വാസം സ്വീകരിക്കുകയില്ലെന്നു അല്ലാഹുവിനറിയാവുന്നവരുമായ ആളുകളെമാത്രമേ നിങ്ങള്‍ക്കു വഴിപിഴപ്പിക്കുവാനും, കുഴപ്പത്തിലാക്കുവാനും സാധിക്കുകയുള്ളു. അല്ലാതെ, അല്ലാഹുവിന്റെ ഉദ്ദേശ്യത്തിനു വിരുദ്ധമായി മറ്റാരെയും കുഴപ്പത്തിലാക്കുവാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്കു സാധിക്കുകയില്ല എന്നു സാരം. മലക്കുകളെക്കുറിച്ചു മുശ്രിക്കുകള്‍ ധരിക്കുകയും, വാദിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ചിലതെല്ലാം മുകളില്‍ പറഞ്ഞുവല്ലോ. എന്നാല്‍, മലക്കുകളുടെ നിലയെന്തായിരിക്കും? അവരുടെ വാചകങ്ങളില്‍തന്നെ അല്ലാഹു അതു ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു. മലക്കുകള്‍ പറയുകയാണ്‌:-

ഓരോ മലക്കിനും ഓരോ നിശ്ചിത പദവിയും സ്ഥാനവുമുണ്ട്. അതനുസരിച്ചായിരിക്കും അവരുടെ ആരാധനാകര്‍മ്മങ്ങളും, ദൈവ കീര്‍ത്തനങ്ങളും തുടങ്ങി എല്ലാ കാര്യങ്ങളും നടത്തപ്പെടുന്നത്. അവരവരുടെ നിലപാടനുസരിച്ചുള്ള സ്ഥാനങ്ങളില്‍ അണിനിരന്നുകൊണ്ടായിരിക്കും അവര്‍ തങ്ങളുടെ കര്‍മ്മങ്ങള്‍ നടത്തുക. അല്ലാഹുവിന്റെ ശക്തിമാഹാത്മ്യങ്ങളെയും, പരിശുദ്ധതയെയും പ്രകീര്‍ത്തനം ചെയ്യുക അവരുടെ നിത്യപതിവാകുന്നു. സൂറത്തിന്റെ ആദ്യത്തില്‍ മലക്കുകളെപ്പറ്റി പ്രസ്താവിച്ച പല കാര്യങ്ങളും ഇവിടെയും സ്മരണീയമാണ്.

വക്താക്കളുടെ പേര്‍ വ്യക്തമായി പ്രസ്താവിക്കാതെയുള്ള ഉദ്ധരണികള്‍ ഇതുപോലെ ഖുര്‍ആനില്‍ വേറെയും പലതും കാണാം. അതിന്റെ സാഹിത്യ ശൈലികളില്‍ ഒന്നാണത്. അവയുടെ വക്താക്കള്‍ ആരാണെന്നു സന്ദര്‍ഭംകൊണ്ടു മനസ്സിലാക്കേണ്ടതും, മനസ്സിലാക്കാവുന്നതുമാകുന്നു. ഈ മൂന്നു വചനങ്ങളുടെ വക്താക്കള്‍ മലക്കുകളാണെന്നാണ് മിക്കവാറും ഖുര്‍ആന്‍ വ്യാഖ്യാതാക്കളുടെ അഭിപ്രായം. കൂടുതല്‍ വ്യക്തവും അനുയോജ്യവും അതുതന്നെ. സത്യവിശ്വാസികളുടെ വാക്കുകളെന്ന നിലക്കാണവ ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുള്ളതെന്നും ചുരുക്കം ചിലര്‍ പ്രസ്താവിച്ചു കാണുന്നു. മുശ്രിക്കുകളെ സംബന്ധിച്ചാണ് അടുത്ത വചനങ്ങളില്‍ പറയുന്നത്:

തങ്ങള്‍ക്കൊരു വേദഗ്രന്ഥം ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില്‍ തങ്ങള്‍ നിഷ്കളങ്കരായ സജ്ജനങ്ങളാകുമായിരുന്നുവെന്നു മോഹിച്ചും, പറഞ്ഞുംകൊണ്ടിരുന്ന അവര്‍ക്കു ഖുര്‍ആനാകുന്ന വേദഗ്രന്ഥം വന്നപ്പോള്‍, സന്തോഷപൂര്‍വ്വം അതു സ്വീകരിക്കുന്നതിനു പകരം അതിനെ നിഷേധിക്കയാണ് അവര്‍ ചെയ്തത്, അതിന്റെ ഫലം വഴിയെ അവര്‍ക്കറിയാമെന്നു അല്ലാഹു താക്കീതു ചെയ്യുന്നു. സൂ: ഫാത്ത്വിര്‍ 42ല്‍ ഇതിനെപ്പറ്റി പ്രസ്താവിച്ചതു ഓര്‍ക്കുക.

നബി (സ്വ) തിരുമേനിക്കും, സത്യവിശ്വാസികള്‍ക്കും – ലോകാവസാനംവരെയുള്ള എല്ലാ സത്യവിശ്വാസികള്‍ക്കും – അങ്ങേഅറ്റം മനസ്സമാധാനവും ധൈര്യവും പ്രദാനം ചെയ്യുന്ന ഒരു മഹത്തായ വാക്യമാണിത്. അതെ, അല്ലാഹുവില്‍നിന്നുള്ള മഹത്തായ ഒരു വാഗ്ദാനം! പൂര്‍വ്വികന്‍മാരായ മൂര്‍സലുകളടക്കം എല്ലാവരോടും നല്‍കി വന്നിട്ടുള്ള വാഗ്ദാനമത്രെ അത്. മുര്‍സലുകളും, അവരുടെ യഥാര്‍ത്ഥ അനുയായികളുമായിരിക്കും അല്ലാഹുവിന്റെ സഹായത്തിനു പാത്രമാകുക, ഇഹത്തിലും പരത്തിലും വിജയം കൈവരുന്നതും അവര്‍ക്കായിരിക്കും. ഇതാണാ വാഗ്ദാനം. നബിമാരുടെ അനുയായികള്‍ നേരായ മാര്‍ഗ്ഗം തെറ്റാതിരുന്ന എല്ലാ കാലത്തും ഇതു അനുഭവത്തില്‍ വന്നിട്ടുമുണ്ട്. മേലിലും തുടരുകയും ചെയ്യും. ഏതെങ്കിലും രംഗങ്ങളില്‍ വല്ലപ്പോഴും പ്രത്യക്ഷത്തില്‍ ഇതിനെതിരു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍, അതിനു പ്രത്യേക കാരണവുമുണ്ടായിരിക്കും. ഏതായാലും അന്തിമവിജയം അവര്‍ക്കുതന്നെ ആയിരിക്കുകയും ചെയ്യും. وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (ശുഭപര്യവസാനം ഭയഭക്തന്മാര്‍ക്കായിരിക്കും). സൂറത്തുല്‍ മുഅ്മിനില്‍ അല്ലാഹു പറയുന്നു:

إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ – المؤمن 51

(നിശ്ചയമായും നമ്മുടെ ദൂതന്‍മാരെയും, വിശ്വസിച്ചിട്ടുള്ളവരെയും, ഐഹിക ജീവിതത്തിലും സാക്ഷികള്‍ നില്‍കുന്ന ദിവസവും – ഖിയാമത്തു നാളിലും – നാം സഹായിക്കുന്നതാണ്. 40:51.)

അല്ലാഹുവില്‍ നിന്നുള്ള വിജയവും സഹായവും ലഭിക്കുന്ന സത്യവിശ്വാസികളില്‍ അവന്‍ നമ്മെയെല്ലാം ഉള്‍പ്പെടുത്തട്ടെ. ആമീന്‍.

അല്‍പകാലംകൂടി ക്ഷമിച്ചാല്‍മതി, അപ്പോഴേക്കും സത്യവിശ്വാസികളുടെ വിജയവും, ഈ അവിശ്വാസികളുടെ പരാജയവും സാക്ഷാല്‍ക്കരിക്കപ്പെടുമെന്നു അല്ലാഹു നബി(സ്വ)യെ ഉണര്‍ത്തുന്നു. ഈ വാഗ്ദാനം ഏറെത്താമസിയാതെ ശരിക്കും അനുഭവത്തില്‍ വന്നിട്ടുണ്ടെന്നു പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ.

നമ്മുടെ ശിക്ഷയെക്കുറിച്ചു പരിഹസിച്ച് തിരക്കുകൂട്ടേണ്ടതില്ല. അതു താമസംവിനാ അവരുടെ ഉമ്മറത്തു വന്നെത്താതിരിക്കയില്ല. അതു വരുന്ന ദിവസം അതവരുടെ ദിവസങ്ങളില്‍വെച്ച് ഏറ്റവും മോശപ്പെട്ടതായിരിക്കും. അന്നത്തെ പ്രഭാതം അവരില്‍ പുലരുന്നതു അവര്‍ക്കു ഏറ്റവും വലിയ ദുശ്ശകുനവുമായിരിക്കും.

വിഷയത്തിന്റെ ഗൗരവം നിമിത്തം അല്ലാഹു അവരെ ആവര്‍ത്തിച്ചു താക്കീതുചെയ്യുകയാണ്. ഈ സൂറത്തില്‍ ഇതേവരെ പ്രസ്താവിച്ച വിഷയങ്ങളുടെ രത്നച്ചുരുക്കവും, അവയില്‍നിന്നു ലഭിക്കേണ്ടുന്ന പാഠങ്ങളുടെ സംക്ഷിപ്ത സാരവും അടങ്ങുന്നതാണ് അടുത്ത വചനം. അതോടെ അല്ലാഹു ഈ അദ്ധ്യായം അവസാനിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

رَبّ (റബ്ബ്) എന്ന വാക്കിന് ‘രക്ഷിതാവ്, വളര്‍ത്തുന്നവന്‍, ഉടമസ്ഥന്‍, യജമാനന്‍, നാഥന്‍, തമ്പുരാന്‍’ എന്നൊക്കെ സന്ദര്‍ഭോചിതം അര്‍ത്ഥം വരുന്നതാണ്. തസ്ബീഹിന്റെ വാക്യമായ سُبْحَانَ اللهِ (സുബ്ഹാനല്ലാഹി) എന്ന വാക്കിന്റെ അര്‍ത്ഥങ്ങളെപ്പറ്റി സൂ: റൂം 17ന്റെ വിവരണത്തില്‍ പ്രസ്താവിച്ചതു ഓര്‍ക്കുക. എല്ലാവിധ പോരായ്മയില്‍നിന്നും, എല്ലാവിധ ന്യൂനതകളില്‍നിന്നും അല്ലാഹു തികച്ചും പരിശുദ്ധനാണെന്ന പ്രകീര്‍ത്തനമാണ് ‘തസ്ബീഹ്’ എല്ലാ മഹത്വത്തിന്റെയും, പ്രതാപത്തിന്റെയും, പരിപൂര്‍ണ്ണതയുടെയും പാരമ്യം പ്രാപിച്ചവനെന്ന നിലക്കു അല്ലാഹുവിനെ സ്തുതിച്ചു വാഴ്ത്തുന്ന സ്തോത്രമാണ് ‘ഹംദു’ (الْحَمْدُ لِلَّـهِ) അതുകൊണ്ടാണ് ഇവിടെയും മറ്റു പല സ്ഥലങ്ങളിലും തസ്ബീഹും ഹംദും ഒന്നിച്ചുപറയപ്പെടുന്നത്. തസ്ബീഹിനും ഹംദിനും ഇടയില്‍വെച്ചു അല്ലാഹുവിന്റെ ദൗത്യവാഹകന്‍മാരും, സന്ദേശ പ്രബോധകന്‍മാരുമായ മുര്‍സലുകള്‍ക്കു സമധാനശാന്തി നേര്ന്നിട്ടുള്ളതു മുര്‍സലുകളുടെ മഹത്തായ സ്ഥാനപദവിയെ കുറിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അല്ലാഹുവിനെ കുറിച്ചുള്ള ബോധവും, അറിവും ഉണ്ടായിരിക്കുക, മുര്‍സലുകളുടെ അദ്ധ്യാപനങ്ങളെ അനുഗമിക്കുക, ഇതില്‍പരം ഉല്‍കൃഷ്ടമായ മറ്റൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലല്ലോ.

നമസ്കാരത്തിനുശേഷവും മറ്റും ഈ മൂന്നു വചനങ്ങള്‍ ചൊല്ലുവാന്‍ ചില ഹദീസുകളില്‍ പ്രോത്സാഹനം നല്‍കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഇബ്നുഅബീ ഹാതിം (റ) ഉദ്ധരിക്കുന്ന ഒരു ഹദീസില്‍ ഇപ്രകാരം കാണാം: ഖിയാമത്തുനാളില്‍ ഏറ്റവും മികവായ താപ്പുകൊണ്ടു പ്രതിഫലം അളന്നുകിട്ടുവാന്‍ ആര്‍ക്കെങ്കിലും സന്തോഷമുള്ള പക്ഷം, അവന്‍ ഇരിക്കുന്ന ഇരിപ്പിടത്തില്‍ നിന്നു അവസാനം എഴുന്നേറ്റുപോകുവാനുദ്ദേശിക്കുമ്പോള്‍ ഈ വചനങ്ങള്‍ (മൂന്നും) പറഞ്ഞു കൊള്ളട്ടെ.’

. سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ .وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ .وَالْحَمْدُ لِلَّـهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

(رواه ابن ابي حاتم عن الشعبى مرفوعا وعن على موقوفا)
—————–

(النبيبض ضحوة يوم الجمعة ٢٢ ربيع الاول ١٣٨٩ ام والتوبد صباح يوم الاثنين ٢٨ جمادى الاول ٨٣١ ه)