സൂറത്തു യൂനുസ് : 61-82

നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) യാകട്ടെ, മറ്റുള്ളവരാകട്ടെ, ഏതെങ്കിലും വിഷയത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടുകയോ, വല്ല പ്രവൃത്തിയും ചെയ്യുകയോ ചെയ്യുന്നപക്ഷം അല്ലാഹു അത്‌ കണ്ടറിയാതിരിക്കുകയില്ല. ആകാശഭൂമികളിലുള്ള ഏതൊരു വസ്‌തുവും- അത്‌ എത്ര തന്നെ വലുതോ ചെറുതോ ആയിരുന്നാലും- അവന്‍റെ അറിവില്‍പെടാത്തതുമില്ല. എല്ലാറ്റിന്‍റെയും കണക്കും തോതുമൊക്കെ അവന്‍ കൃത്യമായി രേഖപ്പെടുത്തി വെച്ചിട്ടുമുണ്ട്‌ എന്ന്‌ സാരം. നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) യുടെ ക്വുര്‍ആന്‍ പാരായണത്തെപ്പറ്റി പ്രത്യേകം എടുത്ത്‌ പറഞ്ഞത്‌, നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) യുടെ പ്രധാന ജോലി അതായതു കൊണ്ടായിരിക്കാം. الّله اعلم

ഭാവി കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച്‌ മൊത്തത്തിലുള്ള അറിവേ അല്ലാഹുവിനുള്ളുവെന്നും, അതത്‌ കാര്യങ്ങള്‍ സംഭവിക്കുമ്പോള്‍ മാത്രമേ ഓരോന്നിനെക്കുറിച്ചും അവന്‌ വിശദമായി അറിയുകയുള്ളൂവെന്നും ചില തല്‍പരകക്ഷികള്‍ ജല്‍പിക്കാറുള്ളത്‌ തികച്ചും സത്യവിരുദ്ധമാണെന്ന്‌ ഈ വചനത്തില്‍ നിന്നും ഇതുപോലുള്ള മറ്റു ചില വചനങ്ങളില്‍ നിന്നും സ്‌പഷ്‌ടമായി മനസ്സിലാക്കാം. എല്ലാം അവന്‍ സൃഷ്‌ടിച്ചത്‌ (الَّلهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ) ഓരോന്നും സൃഷ്‌ടിച്ചതാകട്ടെ, ശരിക്ക്‌ കണക്കും വ്യവസ്ഥയും വെച്ചുകൊണ്ടും (إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ – القمر ٤٩) എന്നിരിക്കെ ഏതെങ്കിലും ഒരു കാര്യം -അല്ലെങ്കില്‍ വസ്‌തു- അവന്‍ അറിയാതിരിക്കുന്നതെങ്ങിനെയാണ്‌?!

മുശ്‌രിക്കുകളുടെ ഭാഗത്ത്‌ നിന്ന്‌ പരിഹാസത്തിന്‍റെയും ആക്ഷേപത്തിന്‍റെയും ഭീഷണിയുടെയും രൂപത്തില്‍ പല തോന്നിയവാസ വാക്കുകളും കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കും. ചിലതെല്ലാം കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) ക്കു വ്യസനം തോന്നുക സ്വാഭാവികമാണല്ലോ. ഇതിനെപ്പറ്റി ഒരിടത്ത്‌ അല്ലാഹു പറയുന്നു: …..قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَيَحْزُنُكَ الَّذي ييَقُولُونَ (അവര്‍ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്‌ നിന്നെ വ്യസനിപ്പിക്കുകതന്നെ ചെയ്യുന്നുവെന്ന്‌ നാം അറിയുന്നുണ്ട്‌ എന്നാല്‍, അവര്‍ നിന്നെ വ്യാജമാക്കുകയല്ല; പക്ഷേ, ആ അക്രമികള്‍ അല്ലാഹുവിന്‍റെ ആയത്തുകളെ നിഷേധിക്കുകയാണ്‌ ചെയ്യുന്നത്‌. (6: 33) അത്തരം വാക്കുകളിലൊന്നും വ്യസനിക്കേണ്ടതില്ല, അവര്‍ക്ക്‌ വില കല്‍പിക്കേണ്ടതുമില്ല, അവമൂലം ഒന്നും സംഭവിക്കാനും പോകുന്നില്ല, അതിനെതിരില്‍ വേണ്ടുന്ന നടപടികള്‍ അല്ലാഹു എടുത്തുകൊള്ളും, ശക്തിയും, പ്രതാപവുമെല്ലാം അവനു മാത്രമാണുള്ളത്‌, അവന്‍റെ നടപടിക്ക്‌ കീഴൊതുങ്ങാത്തവരാരുംതന്നെയില്ല, എന്നൊക്കെ അല്ലാഹു നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) യെ സമാധാനിപ്പിക്കുകയാണ്‌. മറ്റൊരു സ്ഥലത്ത്‌ അല്ലാഹു പറയുന്നു: ……كَتَبَ اللَّهُ لأغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُليِ (നിശ്ചയമായും ഞാനും എന്‍റെ റസൂലുകളും ജയിക്കുകതന്നെ ചെയ്യുമെന്ന്‌ അല്ലാഹു രേഖപ്പെടുത്തി വെച്ചിരിക്കുന്നു. നിശ്ചയമായും അല്ലാഹു ശക്തനും പ്രതാപശാലിയുമാകുന്നു. (58:21)

ആകാശഭൂമികളിലുള്ളവരെല്ലാം അല്ലാഹുവിന്‍റെ സൃഷ്‌ടികളും, അടിമകളും, അവന്‍റെ നിയന്ത്രണത്തില്‍ കഴിയുന്നവരുമാകുന്നു. എന്നിരിക്കെ, അവരില്‍ ആരെങ്കിലും അല്ലാഹുവിന്‍റെ അധികാരാവകാശങ്ങളിലോ ഗുണമാഹാത്മ്യങ്ങളിലോ അവന്‌ പങ്കാളികളായിരിക്കുവാന്‍ നിവൃത്തിയില്ല. ബുദ്ധിയുള്ള ജീവികളുടെ സ്ഥിതിതന്നെ ഇതാണെങ്കില്‍, ബുദ്ധിയോ ജീവനോ ഇല്ലാത്ത നിര്‍ജ്ജീവ വസ്‌തുക്കളുടെ കാര്യം പറയേണ്ടതുമില്ലല്ലോ. അപ്പോള്‍ ഈ മുശ്‌രിക്കുകള്‍ ചില സൃഷ്‌ടികളെ അല്ലാഹുവിന്‍റെ പങ്കാളികളായി സങ്കല്‍പിച്ചുകൊണ്ട്‌ ആരാധിച്ചും പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചും വരുന്നതോ? വാസ്‌തവത്തില്‍ അതൊന്നും തന്നെ അല്ലാഹുവിന്‍റെ പങ്കാളികളല്ല. പിന്നെയോ? വെറും ചില ഊഹത്തെയും അനുമാനത്തെയും അടിസ്ഥാനമാക്കി അവയെ അവന്‍റെ പങ്കുകാരാണെന്ന്‌ സങ്കല്‍പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുക മാത്രമാണ്‌ ചെയ്യുന്നത്‌. അതില്‍ സത്യത്തിന്‍റെയോ, ന്യായത്തിന്‍റെയോ കണികപോലുമില്ല. എന്നൊക്കെയാണ്‌ ഇവിടെ അല്ലാഹു പറഞ്ഞതിന്‍റെ താല്‍പര്യം.

രാപ്പകലുകളുടെ യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളെയും, അവയുടെ ക്രമീകരണ വ്യവസ്ഥയിലടങ്ങിയ യുക്തി രഹസ്യങ്ങളെയും സംബന്ധിച്ച്‌ ചിന്തിച്ചാല്‍തന്നെയും അല്ലാഹുവിന്‌ പങ്കാളികള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കുക സാധ്യമല്ലെന്ന്‌ അന്വേഷണ ബുദ്ധിയുള്ളവര്‍ക്ക്‌ വ്യക്തമായി മനസ്സിലാക്കുവാന്‍ കഴിയും.

മലക്കുകള്‍ അല്ലാഹുവിന്‍റെ പെണ്‍മക്കളാണെന്ന്‌ മുശ്‌രിക്കുകളും, ഉസൈര്‍ (അ) അല്ലാഹുവിന്‍റെ പുത്രനാണെന്ന്‌ ചില യഹൂദികളും, ഈസാ (അ) അല്ലാഹുവിന്‍റെ പുത്രനാണെന്ന്‌ ക്രിസ്‌ത്യാനികളും പറഞ്ഞു വരുന്നതിനെക്കുറിച്ചാണ്‌ ഈ വചനങ്ങളില്‍ പ്രസ്‌താവിക്കുന്നത്‌. സന്താന വാദത്തെ അടിയോടെ ഖണ്‌ഡിക്കുന്ന ഏതാനും യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളും. പ്രസ്‌തുത വാദക്കാര്‍ക്കുള്ള ചില താക്കീതുകളുമാണ്‌ അവയുടെ ഉള്ളടക്കം. അങ്ങേയറ്റം അപലപനീയമായ ഈ വാദത്തെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടിക്കൊണ്ട്‌ ആദ്യമായി അല്ലാഹു പറഞ്ഞ വാക്ക്‌ سُبْحَانَهُ (അവന്‍ മഹാ പരിശുദ്ധന്‍!) എന്നത്രെ. അവന്‍റെ മഹിതമഹത്വത്തിനും, അത്യുല്‍കൃഷ്‌ട ഗുണമാഹാത്മ്യങ്ങള്‍ക്കും ഒട്ടും തന്നെ യോജിക്കാത്തതും, അവന്‍റെ പരിശുദ്ധിയെ ഇടിച്ചുതാഴ്‌ത്തി അവനെ സൃഷ്‌ടികളോട്‌ സാദൃശ്യപ്പെടുത്തുന്നതുമായ ഒരു വാദമാണതെന്നാണ്‌ ആ വാക്ക്‌ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്‌. ഈ വിഷയത്തെക്കുറിച്ച്‌ ആക്ഷേപിക്കുന്ന മിക്ക സ്ഥലങ്ങളിലും ക്വുര്‍ആനില്‍ അല്ലാഹു ഇതേവാക്ക്‌ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്‌ കാണാം.

ഈ സന്താന വാദക്കാരെപ്പറ്റി അല്ലാഹുവിനുള്ള വെറുപ്പും, ആ വാദത്തിന്‍റെ ഗൗരവവും എത്രമാത്രം കടുത്തതാണെന്ന്‌ സൂറത്ത്‌ മര്‍യമിലെ വചനങ്ങളില്‍ നിന്ന്‌ മനസ്സിലാക്കാം. അവരെ അഭിമുഖീകരിച്ചുകൊണ്ട്‌ അല്ലാഹു പറയുന്നു: ‘വളരെ ഘോരമായ ഒരു കാര്യമാണ്‌ നിങ്ങള്‍ ചെയ്‌തത്‌. ഇതുനിമിത്തം ആകാശങ്ങള്‍ പൊട്ടിപ്പിളരുകയും ഭൂമി വിണ്ടുകീറുകയും, മലകള്‍ തകര്‍ന്നുവീഴുകയും ചെയ്യുമാറാകുന്നു! അതെ, പരമകാരുണികനായുള്ളവന്‌ മക്കളുണ്ടെന്ന്‌ വാദിച്ചതിനാല്‍! സന്താനത്തെ സ്വീകരിക്കുകയെന്നത്‌ പരമ കാരുണികന്‌- അല്ലാഹുവിന്‌- യോജിക്കുന്നതല്ല. ആകാശഭൂമികളിലുള്ളവരെല്ലാം തന്നെ പരമകാരുണികന്‍റെ അടുക്കല്‍ അടിമയായി വരുന്നവരല്ലാതെ ഇല്ല. അവന്‍ അവരെ സൂക്ഷ്‌മമായി അറിയുകയും, അവരെ എണ്ണിക്കണക്കാക്കുകയും ചെയ്‌തിട്ടുണ്ട്‌.’ (മര്‍യം: 89 – 94)

സന്താനമുണ്ടായിരിക്കുന്നതില്‍നിന്നും അവന്‍ എത്രയോ പരിശുദ്ധനാണെന്ന്‌ പറഞ്ഞശേഷം, ആ പരിശുദ്ധിയുടെ പശ്ചാത്തലങ്ങളും അല്ലാഹു ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയിരിക്കുന്നു.

(1) അവന്‍ ധന്യനാണ്‌. ആരുടെയും ആശ്രയം അവന്നില്ല, ഇണയോ, തുണയോ, മക്കളോ, കുടുംബമോ ഒന്നും അവന്നാവശ്യമില്ല. ഒരു കാര്യത്തിലും ആരുടെയും സഹായമോ, സഹകരണമോ, കൂട്ടോ ഒന്നും അവന്‌ വേണ്ടതില്ല.

(2) സന്താനങ്ങളെന്ന്‌ പറയപ്പെടുന്നവരടക്കം ആകാശഭൂമികളിലുള്ള സര്‍വ്വ വസ്‌തുക്കളും അവന്‍റെതാണ്‌. എല്ലാം അവന്‍റെ സൃഷ്‌ടി. അവന്‍ ഉടമ. എല്ലാം അവന്‍റെ നിയന്ത്രണത്തിനധീനം. എന്നിരിക്കെ, അതില്‍ ചിലര്‍ മാത്രം എങ്ങിനെ അവന്‍റെ മക്കളാകും?!

(3) ശരി, എന്നാല്‍ പിന്നെ ഈ വാദത്തിന്‌ വല്ല രേഖയുമുണ്ടോ? ഇല്ല. ഒരു വേദഗ്രന്ഥമോ, ബുദ്ധിപരമായ വല്ല തെളിവോ, അറിവോ ഒന്നും തന്നെ അതിനില്ല.

(4) സ്വീകാര്യമായ തെളിവോ രേഖാമൂലമുള്ള അറിവോ കൂടാതെ അല്ലാഹുവിന്‍റെ പേരില്‍ കെട്ടിച്ചമച്ചുണ്ടാക്കുന്ന ഒരു വാദം മാത്രമാണത്‌.

ഇത്രയും കടുത്ത നുണ കെട്ടിപ്പറയുന്നവര്‍ ഒരിക്കലും വിജയിക്കുവാന്‍ പോകുന്നില്ല. തല്‍ക്കാലം ഈ ലോകത്ത്‌ അല്‍പസമയത്തെ സുഖജീവിതം അവര്‍ക്കുണ്ടായിരിക്കുമെങ്കിലും താമസിയാതെ അവര്‍ നമ്മുടെ അടുത്തേക്കുതന്നെ തിരിച്ചു വരാതിരിക്കില്ല. അപ്പോഴറിയാം ആ ധിക്കാരത്തിന്‍റെയും സത്യനിഷേധത്തിന്‍റെയും തിക്തഫലം എന്ന്‌ അവസാനം അവരെ അല്ലാഹു താക്കീത്‌ ചെയ്യുന്നു.

ബഹുദൈവ വിശ്വാസികളായ സത്യനിഷേധികളെ സംബന്ധിച്ച്‌ പലതും കഴിഞ്ഞ വചനങ്ങളില്‍ പ്രസ്‌താവിച്ചു കഴിഞ്ഞു. അടുത്ത വചനം മുതല്‍ ഏതാനും വചനങ്ങളിലായി അവരെപ്പോലെ മുന്‍സമുദായങ്ങളില്‍ കഴിഞ്ഞുപോയ ചില സത്യനിഷേധികളുടെ അനുഭവ പാഠങ്ങള്‍ വിവരിച്ചുകൊണ്ട്‌ അതിലേക്ക്‌ അവരുടെ ശ്രദ്ധയെ ക്ഷണിക്കുന്നു. അല്ലാഹു പറയുന്നു:-

ഈ 73-ാം വചനത്തില്‍ നിന്നും തുടര്‍ന്ന്‌ വരുന്ന 74-ാം വചനത്തില്‍ നിന്നും മറ്റും മനസ്സിലാകുന്നതു പോലെ, ദിവ്യ ദൗത്യവുമായി ഒരു സമുദായത്തിലേക്ക്‌ അയക്കപ്പെട്ട ആദ്യത്തെ റസൂല്‍ നൂഹ്‌ നബി (അ)യായിട്ടാണ്‌ അറിയപ്പെടുന്നത്‌. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ സമുദായത്തില്‍ നിന്നായിരുന്നു വിഗ്രഹാരാധനയുടെ ഉല്‍ഭവവും. അവരെ തൗഹീദിലേക്കും സത്യവിശ്വാസത്തിലേക്കും ക്ഷണിച്ചുകൊണ്ട്‌ 950 കൊല്ലം അദ്ദേഹം അവരില്‍ ജീവിച്ചു. അല്‍പമാത്രം വ്യക്തികളൊഴിച്ച്‌ മറ്റുള്ളവരെല്ലാം അദ്ദേഹത്തെ നിഷേധിക്കുകയും ധിക്കരിക്കുകയുമാണ്‌ ചെയ്‌തത്‌. ഇവരുടെ പര്യവസാനം ഈ മുശ്‌രിക്കുകളെ കേള്‍പിക്കുവാന്‍ നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) യോട്‌ കല്‍പിച്ചുകൊണ്ട്‌ ആ നീണ്ട ചരിത്രത്തിന്‍റെ രത്‌നച്ചുരുക്കം ഈ വചനങ്ങളില്‍ അല്ലാഹു വിവരിക്കുകയാണ്‌.

നൂഹ്‌ (അ) ആ ജനതയോട്‌ പറഞ്ഞതിന്‍റെ സാരം ഇതാണ്‌: ഞാന്‍ ഇത്രയും കാലം നിങ്ങളില്‍ ഇങ്ങനെ ജീവിച്ചതും, നിങ്ങളെ സത്യത്തിലേക്ക്‌ ക്ഷണിച്ചുകൊണ്ട്‌ അല്ലാഹുവിന്‍റെ ലക്ഷ്യദൃഷ്‌ടാന്തങ്ങള്‍ നിങ്ങളെ ഓര്‍മിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നതും നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ സഹിക്കുവാന്‍ കഴിയാതായിരിക്കുകയാണ്‌; അങ്ങനെയാണെങ്കില്‍, എനിക്കതുകൊണ്ട്‌ ഒന്നും വരാനില്ല. എന്‍റെ കാര്യം മുഴുവനും ഞാന്‍ അല്ലാഹുവില്‍ അര്‍പ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ എന്‍റെ നേരെ വല്ല നടപടിയും എടുക്കണമെങ്കില്‍ അത്‌ നിങ്ങള്‍ ചെയ്‌തുകൊള്ളുക. അതിനായി നിങ്ങളും, നിങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവിന്‍റെ പങ്കാളികളായി ഗണിച്ചുവരുന്ന നിങ്ങളുടെ ആരാധ്യന്‍മാരും ചേര്‍ന്ന്‌ കൂടിയാലോചിച്ച്‌ ഒത്തൊരുമിച്ച്‌ യാതൊരു സംശയത്തിനും പഴുതില്ലാത്തവണ്ണം വല്ല തുറന്ന തീരുമാനവും എടുത്തുകൊള്ളുക. എന്നിട്ടത്‌ നടത്തിക്കൊള്ളുക. എന്നെ സംബന്ധിച്ച്‌ യാതൊരു ഒഴിവും അയവും നിങ്ങള്‍ ചെയ്‌തുതരേണ്ടതില്ല താനും. കണ്ടമാനം നിങ്ങളുടെ തീരുമാനം നിങ്ങള്‍ നടപ്പിലാക്കിക്കൊള്ളുക. എന്‍റെ ഉപദേശങ്ങള്‍ക്ക്‌ നിങ്ങള്‍ വിലകല്‍പിക്കാതെ അവഗണിക്കുന്നതുകൊണ്ട്‌ എനിക്ക്‌ ഒന്നും നഷ്‌ടപ്പെടാനില്ല. ഒരു പ്രതിഫലവും നിങ്ങളോട്‌ അതിന്‍റെ പേരില്‍ ഞാന്‍ ആവശ്യപ്പെടുന്നില്ലല്ലോ. എനിക്ക്‌ പ്രതിഫലം നല്‍കേണ്ടുന്ന ബാധ്യത അല്ലാഹുവിന്‌ മാത്രമാണ്‌. അതവന്‍ ചെയ്‌തുകൊള്ളും. നിങ്ങള്‍ എന്ത്‌ നിലപാട്‌ സ്വീകരിച്ചാലും ശരി, ഞാന്‍ ഒരു മുസ്‌ലിമായി (അവന്‌ കീഴ്‌പ്പെട്ടവനായി)രിക്കണമെന്നാണ്‌ എന്നോടവന്‍ കല്‍പിച്ചിരിക്കുന്നത്‌. അത്‌ ഞാന്‍ പാലിക്കുകതന്നെ ചെയ്യും. നിങ്ങളുടെ എതിര്‍പ്പുകളൊന്നും എനിക്ക്‌ തടസ്സമാകയില്ല.

നൂഹ്‌ നബി (അ) യുടെ ഉപദേശങ്ങളും, താക്കീതുകളും ആ ജനത ചെവിക്കൊണ്ടില്ല. അതുമൂലം അവരില്‍ അല്ലാഹു ജലപ്രളയം അയച്ചു. അല്ലാഹു മുന്‍കൂട്ടി അറിയിച്ചിരുന്ന പ്രകാരം നൂഹ്‌ (അ) തയ്യാറാക്കിയിരുന്ന കപ്പലില്‍ കയറി അദ്ദേഹവും, അദ്ദേഹത്തില്‍ വിശ്വസിച്ചിരുന്നവരും രക്ഷപ്പെട്ടു. ആ ജനത മുഴുവനും മുങ്ങിനശിക്കുകയും ചെയ്‌തു. കപ്പലില്‍ രക്ഷപ്പെട്ടവരില്‍ നിന്നാണ്‌ പിന്നീടുള്ള തലമുറകള്‍ ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരുന്നത്‌. ഇങ്ങനെയാണ്‌ ആ സത്യനിഷേധികളായ ജനതയുടെ അന്ത്യം കലാശിച്ചത്‌. അത്‌ ഈ ജനതയും ഓര്‍ത്തിരിക്കട്ടെ എന്ന്‌ അല്ലാഹു ഓര്‍മപ്പെടുത്തുകയാണ്‌. അടുത്ത സൂറത്തില്‍ ഈ സംഭവം കൂടുതല്‍ വിശദമായി വിവരിക്കുന്നതാണ്‌. إِن شَاءَ اللَّهُ

വ്യക്തമായ തെളിവുകളോടുകൂടി റസൂലുകള്‍ അവരെ നേര്‍വഴിയിലേക്ക്‌ ക്ഷണിച്ചിട്ടും അവര്‍ തങ്ങളുടെ പഴയ വിശ്വാസാചാരങ്ങള്‍ കൈവിടാതെ നിഷേധത്തില്‍ ശഠിച്ചുനില്‍ക്കുകയാണ്‌ ചെയ്‌തത്‌. അങ്ങനെ, അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിലേക്ക്‌ നന്‍മ പ്രവേശിക്കാതിരിക്കത്തക്കവണ്ണം അല്ലാഹു അവര്‍ക്ക്‌ മുദ്രവെച്ചു. ദുര്‍വാശിയിലും മല്‍സരബുദ്ധിയിലും അതിരുകവിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ധിക്കാരികളില്‍ അല്ലാഹുവിന്‍റെ ഒരു നടപടിച്ചട്ടമാണത്‌. നൂഹ്‌ നബി (അ)ക്കും, മൂസാ നബി (അ) ക്കുമിടയില്‍ കഴിഞ്ഞുപോയ ഹൂദ്‌, സ്വാലിഹ്‌ (അ) മുതലായവരുടെ സമുദായങ്ങളെക്കുറിച്ച്‌ പൊതുവിലുള്ള ഒരു പ്രസ്‌താവനയാണ്‌ ഈ വചനം.

മൂസാ നബി (അ) യുടെ വടി സര്‍പ്പമായി മാറുക, കൈ വെള്ളയായി പ്രകാശിക്കുക മുതലായ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കൈക്കുണ്ടായ ദൃഷ്‌ടാന്തങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ്‌ അവര്‍ ജാലവിദ്യയെന്ന്‌ പറഞ്ഞുതള്ളിക്കളഞ്ഞത്‌.

പൂര്‍വ്വികന്‍മാരില്‍ നിന്ന്‌ പരമ്പരാഗതമായി ഞങ്ങള്‍ സ്വീകരിച്ചു വന്ന ഈ പരദൈവാരാധനയൊക്കെ നിറുത്തിവെച്ച്‌ നിങ്ങളുടെ ഈ പുതിയ മതത്തിലേക്ക്‌ ഞങ്ങളെ കിട്ടുകയില്ല. അങ്ങനെ, തനിക്കും തന്‍റെ സഹോദരന്‍ ഹാറൂന്നും നാട്ടില്‍ മൂപ്പത്തരം നേടാമെന്ന്‌ കരുതേണ്ട. നിങ്ങള്‍ രണ്ടാളും പറയുന്നത്‌ ഒരിക്കലും ഞങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന പ്രശ്‌നമേയില്ല എന്ന്‌ സാരം.

ജാലവിദ്യക്കാര്‍ അവരുടെ വിദ്യകള്‍ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുവാന്‍ ആവശ്യമായിരുന്ന വടി, കയര്‍ മുതലായ സാമഗ്രികള്‍ കൊണ്ടുവന്നിരുന്നു. അവ നിലത്തിട്ടുകൊണ്ട്‌ നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ വിദ്യകള്‍ ആദ്യം പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ചുകൊള്ളുക എന്നര്‍ത്ഥം.

ജാലവിദ്യക്കാര്‍ തങ്ങളുടെ സാമഗ്രികള്‍ നിലത്തിട്ടപ്പോള്‍ അവ ജനദൃഷ്‌ടിയില്‍ പാമ്പുകളായി തോന്നി. മൂസാ (അ) വടിയിട്ടപ്പോള്‍ അതൊരു യഥാര്‍ത്ഥ സര്‍പ്പമായി മാറുകയും, അവയെ വിഴുങ്ങുകയും ചെയ്‌തു. ജാലവിദ്യക്കാരുടെ പ്രവര്‍ത്തനം വിഫലമാകുകയും, അവര്‍ പരാജയം സമ്മതിച്ചു മൂസാ നബി (അ) യില്‍ വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്‌തു. ഫിര്‍ഔനും കൂട്ടരും അവരുടെ നേരെ അക്രമമര്‍ദ്ദനങ്ങള്‍ അഴിച്ചുവിട്ടതല്ലാതെ, സത്യം സ്വീകരിക്കുകയുണ്ടായില്ല. വിശദവിവരം അഅ്‌റാഫ്‌, ത്വാഹാ മുതലായ സൂറത്തുകളില്‍ കാണാവുന്നതാണ്‌.