സൂറത്തുല്‍ മുത്വഫ് ഫിഫീന്‍ : 01-36

ജാതിമതഭേദമന്യെ എല്ലാവരും സമ്മതിക്കുന്ന ഒരു വിധിയാണ് അളത്തത്തിലും തൂക്കത്തിലും അന്യരെ കബളിപ്പിക്കുന്നതു തെറ്റാണെന്ന്. പക്ഷേ, അതേ സമയത്തു ഈ അക്രമം ജനമധ്യെ സര്‍വത്ര നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ചില ആളുകള്‍ ഇങ്ങോട്ടു വാങ്ങുന്നതിനും, അങ്ങോട്ടു കൊടുക്കുന്നതിനും വെവ്വേറെ അളവുതാപ്പുകളും, തൂക്കക്കട്ടികളും ഉപയോഗിക്കലും പതിവാണ്. ഈ സ്വഭാവത്തെ അല്ലാഹു എത്രമാത്രം ഗൗരവത്തോടെയാണ് വീക്ഷിക്കുന്നതെന്നു നോക്കുക. ഒന്നാമതായി, അവര്‍ക്ക്‌ വമ്പിച്ച നാശമാണുള്ളതെന്ന് താക്കീതു ചെയ്തു. പിന്നീട്, ഖിയാമത്തു നാളില്‍ അവര്‍ അല്ലാഹുവിന്‍റെ മുമ്പില്‍ കൈകെട്ടി നിന്ന് അതിനുത്തരം പറയേണ്ടിവരുമെന്നും ശക്തിയായ ഭാഷയില്‍ താക്കീതു ചെയ്തു. ഇത്തരം തോന്നിയവാസങ്ങളും അക്രമങ്ങളും ചെയ്യുന്നവര്‍ക്കുണ്ടാകുന്ന ശിക്ഷാനുഭവങ്ങളെക്കുറിച്ചു തുടര്‍ന്നുള്ള വചനങ്ങളില്‍ മുന്നറിയിപ്പു നല്‍കുകയും ചെയ്യുന്നു. അപ്പോള്‍, അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വാസമുള്ള ഒരു വ്യക്തിയില്‍ നിന്നു ഒരിക്കലും ഉണ്ടാകുവാന്‍ പാടില്ലാത്ത ഒരു മഹാപാതകമാണിതെന്നു പറയേണ്ടതില്ല. എന്നാല്‍, മറ്റേതു സമുദായത്തെക്കാളും ഈ പാപകൃത്യത്തില്‍ നിന്ന് ഒഴിവായിരിക്കേണ്ടുന്ന മുസ്‌ലിംകളുടെ ഇന്നത്തെ നില വളരെ പരിതാപകരമാകുന്നു. പലരും അതൊരു കച്ചവട സാമര്‍ത്ഥ്യമായിട്ടുപോലും കരുതി വരുന്നു! അങ്ങനെയുള്ളവര്‍ – അവര്‍ യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ സത്യവിശ്വാസികളാണെങ്കില്‍ – ഈ (4 – 6 വചനങ്ങളിലെ) ഗൗരവപ്പെട്ട ചോദ്യത്തിനുള്ള മറുപടി എന്തു പറയുമെന്നു സ്വയം ആലോചിക്കേണ്ടതാണ്.

അളത്തത്തിലും തൂക്കത്തിലും കബളിപ്പിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി ഇവിടെ മാത്രമല്ല. ഒന്നിലധികം സ്ഥലങ്ങളില്‍ വേറെയും അല്ലാഹു കര്‍ശനമായി നിരോധിച്ചിട്ടുള്ളതു കാണാം. സൂ: റഹ്മാന്‍ 7-9; ശുഅറാഉ് 181-183; അന്‍ആം 152; ഇസ്രാഉ് 35 മുതലായവ നോക്കുക. ശുഐബ് നബി(അ) അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ജനങ്ങളോട് പ്രബോധനം ചെയ്ത ഒരു പ്രധാനവിഷയം തന്നെ അതായിരുന്നുവെന്നു സൂ: ശുഅറാഇലെ വചനങ്ങളില്‍ കാണാവുന്നതാണ്. അതു അനുസരിക്കാതിരുന്ന ആ ജനത അനുഭവിച്ച ശിക്ഷയും പ്രസിദ്ധമാണ്. അളത്തത്തിലും തൂക്കത്തിലും മര്യാദ പാലിക്കുവാന്‍ കല്‍പിച്ചതിനെത്തുടര്‍ന്ന് സൂറത്തുല്‍ ഇസ്രാഇലെ ആയത്തില്‍, അതു വളരെ ഗുണകരമായതും, കൂടുതല്‍ നല്ല പരിണാമം ഉണ്ടാകുന്നതുമാണ്.

(ذلك خير وأحسن تأويلا) എന്ന് അല്ലാഹു ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയിരിക്കുന്നു. ഈ കൃത്യം പാലിക്കാതിരുന്നാല്‍ ഉണ്ടായേക്കാവുന്ന ഐഹികമായ കെടുതിയെപറ്റി ഒരു ഹദീസില്‍ നബി (സ്വ) താക്കീതു ചെയ്യുന്നതും വളരെ ശ്രദ്ധേയമാകുന്നു. ഹദീസ്‌ ഇതാണ്:-

‘അഞ്ചു കാര്യങ്ങള്‍ക്കു പകരം അഞ്ചുകാര്യം’ എന്നു നബി (സ്വ) പറയുകയുണ്ടായി. അപ്പോള്‍ ആരോ ചോദിച്ചു: ‘എന്താണു അഞ്ചു കാര്യത്തിനു അഞ്ചുകാര്യം എന്നു പറഞ്ഞത്?’ തിരുമേനി പറഞ്ഞു: ‘ഏതൊരു ജനതയും വാഗ്ദത്തം ലംഘിക്കുന്നതായാല്‍ അല്ലാഹു അവരില്‍ അവരുടെ ശത്രുവിനു അധികാരം നല്‍കാതിരിക്കയില്ല: അല്ലാഹു അവതരിപ്പിച്ചതല്ലാത്ത നിയമ പ്രകാരം അവര്‍ വിധി നടത്തുന്നതായാല്‍ അവരില്‍ ദാരിദ്ര്യം പരക്കാതിരിക്കുകയുമില്ല: അവരില്‍ നീചവൃത്തി പരസ്യമായിത്തീര്‍ന്നാല്‍ അവരില്‍ മരണം പരക്കാതിരിക്കയില്ല. അവര്‍ അളവു കുറക്കുന്നതായാല്‍ അവര്‍ക്കു ഉല്‍പ്പാദനം (വിളവു) തടയപ്പെടുകയും, ക്ഷാമം പിടിപെടുകയും ചെയ്യാതിരിക്കയില്ല. അവർ സക്കാത്ത് മുടക്കുന്ന പക്ഷം അവർക്ക് മഴ തടസ്സം ചെയ്യപ്പെടാതിരിക്കയില്ല’ (ഹാ ; ത്വ.) അല്‍പം തുറന്ന മനസ്സോടെ ചിന്തിച്ചുനോക്കുന്ന ഏവര്‍ക്കും ഈ നബിവചനത്തിന്‍റെ പുലര്‍ച്ച കണ്ടറിയുവാന്‍ പ്രയാസമില്ല തന്നെ.

‘സിജ്ജീന്‍’ എന്നതുകൊണ്ട് വിവക്ഷ എന്താണെന്ന് സൂക്ഷ്മമായി പറയുവാന്‍ നമുക്കു അറിഞ്ഞുകൂടാ. ദുര്‍മാര്‍ഗികളുടെ കര്‍മങ്ങള്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയ ഏടുകളെല്ലാം ഉള്‍കൊള്ളുന്ന ഒരു കേന്ദ്രമാണെന്നും, നരകം തന്നെയാണെന്നും മറ്റും പറയപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അല്ലാഹുവിനറിയാം. അത് എന്താണെന്ന് നിനക്കു എന്തറിവാണുള്ളത് എന്ന ചോദ്യം അതിന്‍റെ ഭയങ്കരതയും ഗൗരവവും ചൂണ്ടിക്കാട്ടുകയാണു. 9-ാം വചനം ‘സിജ്ജീനി’ന്‍റെ ഒരു നിര്‍വ്വചനമായിട്ടല്ല, ആ ഗ്രന്ഥത്തിന്‍റെ ഒരു വിവരണമായിട്ടാണുള്ളത്. എല്ലാം ലിഖിതം ചെയ്തു രേഖപ്പെടുത്തപ്പെട്ടിട്ടുള്ള ഒന്നാണത് എന്നു സാരം.

എല്ലാ കാലത്തും – ഈ കാലത്തു കൂടുതലും – അനുഭവത്തില്‍ കണ്ടു വരുന്ന ഒരു സമ്പ്രദായമാണിത്. അല്ലാഹു നിശ്ചയിച്ച നിയമാതിര്‍ത്തികളും, ധാര്‍മിക നിയമങ്ങളും അതിലംഘിച്ചുകൊണ്ട് പാപകരവും കുറ്റകരവുമായ ദുര്‍വൃത്തികളില്‍ മുഴുകിയവര്‍ വേദവാക്യങ്ങളും മതലക്ഷ്യങ്ങളും കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍, ‘അതു പഴഞ്ചനാണ്, ഐതിഹ്യമാണ്, പിന്തിരിപ്പനാണ്’ എന്നിത്യാദി വാക്കുകള്‍ പറഞ്ഞു പരിഹസിച്ച് തൃപ്തി അടയുക. ഇതിനുള്ള കാരണം അടുത്ത വചനത്തില്‍ മനസ്സിലാക്കാം:-

അബൂഹുറൈറ (റ)യില്‍ നിന്നു നിവേദനം ചെയ്യപ്പെട്ട ഒരു ഹദീസില്‍ ഇപ്രകാരം വന്നിരിക്കുന്നു: ‘ഒരു അടിയാന്‍ ഒരു പാപം ചെയ്‌താല്‍ അത് അവന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍ ഒരു കറുത്ത പുള്ളിയായിത്തീരും. അതില്‍ നിന്നു അവന്‍ പശ്ചാത്തപിച്ചു മടങ്ങിയാല്‍ അത് അവന്‍റെ ഹൃദയം തുടച്ചു നന്നാക്കുകയും ചെയ്യും. പാപം വര്‍ദ്ധിച്ചാല്‍ അതും (കറുപ്പും) വര്‍ദ്ധിക്കും. അതാണ്‌ അല്ലാഹു ഇങ്ങനെ പ്രസ്താവിക്കുന്നതെന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് നബി (സ്വ) പതിനാലാം വചനം ഓതുകയുണ്ടായി.’ (ജ; തി;  ന.) പാപങ്ങള്‍ വര്‍ദ്ധിക്കും തോറും ഹൃദയം കറപിടിക്കുകയും, അങ്ങനെ അതിലേക്ക് നല്ലതൊന്നും പ്രവേശിക്കാതാവുകയും ചെയ്യുന്നു. പശ്ചാത്താപമാണ് ഈ കറ നീക്കുവാനുള്ള ഏക ഔഷധം എന്നത്രെ ഹദീസിന്‍റെ സാരം.

അന്ന് ദുര്‍ജനങ്ങള്‍ തങ്ങളുടെ റബ്ബില്‍ നിന്നും മറയിടപ്പെട്ടവരായിരിക്കുമെന്ന് 15-ാം വചനത്തില്‍ പ്രസ്താവിച്ചുവല്ലോ. ഇതില്‍ നിന്ന് സജ്ജനങ്ങള്‍ക്ക് അല്ലാഹുവിനെ ദര്‍ശിക്കുവാന്‍ കഴിയുമെന്നു വ്യക്തമാകുന്നു. ദുര്‍ജനങ്ങളോടു അല്ലാഹുവിനുള്ള വെറുപ്പും കോപവുമാണ് ആ മഹാഭാഗ്യം അവര്‍ക്ക് സിദ്ധിക്കാതിരിക്കുവാന്‍ കാരണം. സജ്ജനങ്ങള്‍ അല്ലാഹുവിനെ ദര്‍ശിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി സൂ: ഖിയാമ: 22ഉം, 23ഉം വചനങ്ങളില്‍ വായിച്ചതു ഓര്‍ക്കുക. അടുത്ത വചനങ്ങളില്‍ സജ്ജനങ്ങളുടെ ഗ്രന്ഥത്തെക്കുറിച്ചു പ്രസ്താവിക്കുന്നു:-

‘സിജ്ജീനിനെ’ക്കുറിച്ച് മുമ്പു പറഞ്ഞതു പോലെത്തന്നെ ‘ഇല്ലിയ്യീനെ’ക്കുറിച്ചും സൂക്ഷ്മമായി നമുക്കൊന്നും അറിഞ്ഞുകൂട. സ്വര്‍ഗമാണെന്നും, വളരെ ഉന്നതവും ശ്രേഷ്ഠവുമായ ഒരു പ്രത്യേക സ്ഥാനമാണെന്നും മറ്റും പറയപ്പെടുന്നു. അതിന്‍റെ അടുക്കല്‍ അല്ലാഹുവിങ്കല്‍ സാമീപ്യം സിദ്ധിച്ചവര്‍ – അഥവാ സ്ഥാനികളായ മലക്കുകള്‍ – സന്നിഹിതരായിരിക്കുമെന്നു പറഞ്ഞതു സജ്ജനങ്ങളുടെ ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ക്കു അല്ലാഹുവിങ്കലുള്ള ആദരണീയ സ്ഥാനമാണ് ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നത്.

ഉയര്‍ന്നതരം പാനീയങ്ങള്‍ കുപ്പികളിലോ മറ്റോ ആക്കിയശേഷം വല്ലതും പുറത്തുപോകുകയോ, ഉള്ളില്‍ പ്രവേശിക്കുകയോ ചെയ്യാതിരിക്കുവാന്‍ വേണ്ടി അത് അരക്കിട്ടു മുദ്രവെച്ചു ഭദ്രമാക്കാറുണ്ടല്ലോ. അതുപോലെ സ്വര്‍ഗത്തില്‍ വെച്ചു അവര്‍ക്കു നല്‍കപ്പെടുന്ന പാനീയങ്ങളും മുദ്രവെക്കപ്പെട്ടിരിക്കും. പക്ഷേ, സ്വര്‍ഗത്തിലെ കസ്തൂരികൊണ്ടായിരിക്കും അവ മുദ്രണം ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. ആ പാനീയത്തില്‍ ‘തസ്നീമാ’കുന്ന ചേരുവ കലര്‍ത്തപ്പെട്ടുമിരിക്കും. അല്ലാഹുവിങ്കല്‍ പ്രത്യേക സാമീപ്യ സ്ഥാനം സിദ്ധിച്ചവര്‍ക്കു കുടിച്ച് ആസ്വദിക്കുവാനുള്ള ഒരു ഉയര്‍ന്ന തരം ഉറവുജലമത്രെ തസ്നീം. മേല്‍ പ്രസ്താവിച്ചതുപോലെയുള്ള അത്യുന്നത സുഖസൗകര്യങ്ങളോടു കൂടിയ ശാശ്വത സ്വര്‍ഗ്ഗീയ ജീവിതം ലഭിക്കുവാനല്ലേ, മനുഷ്യര്‍ കിടമല്‍സരവും, അശ്രാന്തപരിശ്രമവും നടത്തേണ്ടത്?! അതിനാഗ്രഹിക്കുന്നവര്‍ അതിനു മുമ്പോട്ടു വരട്ടെ. എന്നിങ്ങനെ ജനങ്ങളെ ആവേശഭരിതരാക്കുന്നതാണ് ഈ വചനങ്ങള്‍.

ഖുര്‍ആന്‍ അവതരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന കാലത്തെ മുശ്‌രിക്കുകള്‍ മുസ്‌ലിംകള്‍ക്കെതിരില്‍ അനുവര്‍ത്തിച്ചു വന്നിരുന്നതും, ഇസ്ലാമിന്‍റെ എതിരാളികളില്‍ പലപ്പോഴും കാണപ്പെടുന്നതുമായ ചില സ്വഭാവങ്ങളാണ് ഇവിടെ അല്ലാഹു എടുത്തു പറയുന്നത്. മുസ്‌ലിംകളെക്കുറിച്ച് പുച്ഛിച്ചു ചിരിക്കുക, കണ്ണുകൊണ്ടും മറ്റും ഗോഷ്ടിയും ആംഗ്യവും കാട്ടി പരിഹസിക്കുക, സ്വന്തം ആള്‍ക്കാരുടെ അടുക്കല്‍ ചെല്ലുമ്പോള്‍ അതില്‍ ദുരഭിമാനം കൊള്ളുകയും ചെയ്യുക, പിഴച്ചവരെന്നും കൊള്ളരുതാത്തവരെന്നും അവരെപ്പറ്റി വിധി കല്‍പ്പിച്ചു സ്വയം തൃപ്തരാകുക മുതലായവ അമുസ്‌ലിംകളില്‍ മാത്രമല്ല, ഉല്‍ബുദ്ധരെന്നും പുരോഗമനവാദികളെന്നും ആധുനിക വാദികളെന്നുമൊക്കെ സ്വയം അഭിമാനിച്ചുകൊണ്ട് മതമൂല്യങ്ങളെയും ഇസ്‌ലാമിക സംസ്കാരങ്ങളെയും പുച്ഛമാക്കിത്തള്ളുന്ന മുസ്‌ലിം നാമധാരികളിലും ഇത്തരം സ്വഭാവം വിരളമല്ല. അൽപം ഇസ്‌ലാമികബോധവും മതനിഷ്ഠയുമുള്ളവരോടായിരിക്കും ഇവരുടെ വെറുപ്പും പരിഹാസവും കൂടുതല്‍ പ്രകടമാകുക.

ഇതെല്ലാം കാണുമ്പോള്‍, സത്യവിശ്വാസികളുടെ കാര്യങ്ങള്‍ പരിശോധിക്കുവാനും അവരുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളെക്കുറിച്ചു മേലന്വേഷണം നടത്തുവാനും അല്ലാഹുവിനാല്‍ നിയോഗിക്കപ്പെട്ടവരാണ് അവരെന്ന് തോന്നിയേക്കും. അതില്ലെന്നു തീര്‍ച്ച തന്നെ. ആ സ്ഥിതിക്കു പിന്നെ എന്തിനാണ് സത്യവിശ്വാസികളെ ഗുണദോഷിക്കുവാനും പരിഹസിക്കുവാനും അവര്‍ മിനക്കെടുന്നത്? എന്നൊക്കെയാണ് 33-ാം വചനത്തില്‍ അല്ലാഹു സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഈ ജീവിതത്തില്‍ തങ്ങളുടെ വൈരികളില്‍ നിന്ന് സത്യവിശ്വാസികള്‍ ഇങ്ങനെയുള്ള അനുഭവങ്ങള്‍ പലതും സഹിക്കേണ്ടി വന്നേക്കാമെങ്കിലും പരലോകത്തുവെച്ചുള്ള അനുഭവം മറിച്ചായിരിക്കുമെന്ന് അല്ലാഹു ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു:-

അതെ, അവര്‍ക്കു ലഭിക്കുന്ന പ്രതിഫലങ്ങള്‍ മേല്‍ വിവരിച്ച പ്രകാരമായിരിക്കെ, ആ പ്രതിഫലം ലഭിക്കുന്നതോടു കൂടി യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ അവര്‍ അര്‍ഹിക്കുന്നതും അവര്‍ക്ക് അനുയോജ്യവുമായ പ്രതിഫലം അവര്‍ക്കു കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞുവെന്നതില്‍ ഒട്ടും സംശയമില്ല.

جعلنا الله من عباده الصالحين الابرار وله الحمد والمنة