സൂറത്തുല്‍ മുദ്ദഥിര്‍ : 32-56

സത്യ യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളുടെ നേരെ കല്‍പ്പിച്ചു കൂട്ടി ധിക്കാരം കൈ കൊണ്ടവര്‍ക്ക് ‘സഖര്‍’ എന്ന നരക ശിക്ഷയാനുള്ളതെന്നു 26-ാം വചനത്തില്‍ അല്ലാഹു താക്കീത് നല്‍കി. തുടര്‍ന്നുള്ള വചനങ്ങളില്‍ അതിന്‍റെ ഉഗ്രതയും ഗൗരവവും ചൂണ്ടി കാട്ടി. പിന്നീട് വിഷയത്തിന്റെ ഗൗരവം ഒന്നു കൂടി ഊന്നി പറയുകയാണ്. ചന്ദ്രന്‍, രാത്രി, പ്രഭാതം എന്നിവയുടെ പേരില്‍ സത്യം ചെയ്തു കൊണ്ടുള്ള ആ പ്രസ്താവനയുടെ സാരം ഇങ്ങനെ സംഗ്രഹിക്കാം: അതു – ആ സഖറാകുന്ന നരകം – കേവലം അവഗണിച്ചു തള്ളാവുന്ന ഒരു കാര്യമല്ല, ഏറ്റവും വമ്പിച്ച ഒരു കാര്യമത്രേ അത്. ഇത് ഒരു വ്യക്തിക്കോ ചില വ്യക്തികള്‍ക്കോ മാത്രമുള്ള ഒരു താക്കീതല്ല. മനുഷ്യവര്‍ഗ്ഗത്തിനാകമാനമുള്ള താക്കീതാണിത്. അതെ, മുമ്പോട്ട്‌ വന്നു സത്യം സ്വീകരിക്കുവാന്‍ തയ്യാറാകുന്നവര്‍ക്കും, സത്യത്തില്‍ നിന്നും പിന്നോക്കം പോയി ദുര്‍മാര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ പതിക്കുന്നവര്‍ക്കും താക്കീതാകുന്നു.

ഓരോ ആളും അവരവരുടെ കര്‍മ്മങ്ങളാകുന്ന സമ്പാദ്യങ്ങള്‍ക്ക്‌ പണയമായിരിക്കും. അഥവാ, സ്വന്തം ബാധ്യതകളും കടമകളും തീര്‍ത്തു കഴിഞ്ഞ സമ്പാദ്യങ്ങളാണുള്ളതെങ്കില്‍ രക്ഷയുണ്ട്. ഇല്ലാത്ത പക്ഷം രക്ഷ കിട്ടുവാന്‍ മാര്‍ഗ്ഗമില്ല. പക്ഷേ വലതു പക്ഷക്കാരാകുന്ന (*) സജ്ജനങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, അവരുടെ കടമകളും ബാധ്യതകളുമെല്ലാം ഇഹത്തില്‍ വെച്ചു നേരത്തെ നിറവേറ്റപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് അവര്‍ കര്‍മ്മങ്ങള്‍ക്കു പണയപ്പെട്ടു കഷ്ടപ്പെടേണ്ടി വരുന്നതല്ല. അവര്‍ക്ക് സഖറിനെ ഭയപ്പെടേണ്ടതുമില്ല. സ്വര്‍ഗ്ഗമായിരിക്കും അവരുടെ സങ്കേതം. അവിടെ വെച്ചു ചിലപ്പോള്‍ അവര്‍ സഖറിന്റെ അവകാശികളായിത്തീര്‍ന്ന കുറ്റവാളികളെ കുറിച്ചു അന്വേഷണം നടത്തും. നിങ്ങള്‍ ഈ ശിക്ഷക്ക് വിധേയരാകുവാന്‍ കാരണമെന്താണെന്നു അവരോടു ചോദിക്കും. അതിനു നരകക്കാര്‍ നല്‍കുന്ന മറുപടി നോക്കുക:-

(*) വലതു പക്ഷക്കാരെ (أصحاب اليمين) പറ്റി സൂ:വാഖിഅ’യില്‍ (سورة الواقعة) വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്.

മരണം വരെയും ഇതായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ നില. അതു കൊണ്ടാണ് ഞങ്ങള്‍ നരകശിക്ഷക്കു വിധേയരായത് എന്നു സാരം. എല്ലാ സംശയങ്ങള്‍ക്കും വിരാമമിടുന്നതും ആര്‍ക്കും യാതൊരു സംശയമില്ലാത്തതുമായ കാര്യമാണല്ലോ മരണം. അതാണിവിടെ ഉറപ്പായ കാര്യം (اليقين) എന്നു മരണത്തെ ഉദ്ദേശിച്ചു പറഞ്ഞത്.

സത്യവിശ്വാസത്തിന്‍റെ അനിവാര്യ ഫലവും, സത്യവിശ്വാസികളുടെ സൽക്കര്‍മ്മങ്ങളില്‍ ഏറ്റവും പ്രാധാന്യമര്‍ഹിക്കുന്നതുമാണ് നമസ്കാരം. അതിന്‍റെ അടുത്ത സ്ഥാനം സാധുക്കളുടെ വിശപ്പടക്കുന്നതിനുമാണ്. ഈ രണ്ടു കാര്യവും ഉപേക്ഷ വരുത്തുന്നവന്‍ യദാര്‍ത്ഥ വിശ്വാസിയായിരിക്കുകയില്ല. അതു കൊണ്ടാണ് ഇതു രണ്ടും ഇവിടെ മറ്റു പലേടത്തും എന്ന പോലെ – പ്രത്യേകം എടുത്തു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍റെ സന്ദേശങ്ങള്‍, പ്രവാചക പ്രഭുവിന്‍റെ അദ്ധ്യാപനങ്ങൾ ആദിയായവയുടെ നേരെ പുച്ഛഭാവവും അവഹേളന നയവും സ്വീകരിക്കുക, അവര്‍ക്കെതിരെ അപവാദങ്ങള്‍ പുറപ്പെടുവിക്കുക, പ്രകോപന നടപടികള്‍ കൈ കൊള്ളുക, ഇത്യാദി ദുസ്സമ്പ്രദായക്കാരോട് സഹകരിച്ചും പങ്കു ചേര്‍ന്നും കൊണ്ടിരിക്കുക, ഇതൊക്കെ സത്യ നിഷേധത്തിന്‍റെ പ്രത്യക്ഷ ലക്ഷണങ്ങളത്രെ. എല്ലാറ്റിനും അടിസ്ഥാനമായി നില കൊള്ളുന്നത്‌ മരണാനന്തര ജീവിതത്തിന്റെയും പരലോക രക്ഷാശിക്ഷകളുടെയും നിഷേധവുമാകുന്നു. മരണം വരെ ഈ നില തുടര്‍ന്നു പോന്നവര്‍ക്കുണ്ടോ പിന്നെ വല്ല രക്ഷാ മാര്‍ഗ്ഗവും?! അല്ലാഹു പറയുന്നു:-

രക്ഷക്കുള്ള മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളെല്ലാം അവര്‍ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയിരിക്കകൊണ്ടു എനി അവര്‍ക്കു വേണ്ടി ശുപാര്‍ശ ചെയ്യാന്‍ ആരുമില്ല. ഉണ്ടെന്നു സങ്കല്‍പിച്ചാല്‍ തന്നെ അതവിടെ സ്വീകാര്യവുമല്ല. അതിനു സാധ്യതയുമില്ല. ഇങ്ങനെയാണ് സത്യത്തെ ധിക്കരിക്കുന്നവരുടെ പര്യവസാനം.

ഉല്‍ബോധനങ്ങളും ഉപദേശങ്ങളും കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ അവരിലുണ്ടാകുന്ന പ്രതികരണങ്ങളും ചേഷ്ടകളും കാണുമ്പോള്‍, തങ്ങളെ വേട്ടയാടി പിടിക്കുവാന്‍ വന്ന സിംഹങ്ങളെ കണ്ടു നാല് പാടും വിറളിയെടുത്തോടുന്ന കാട്ടു കഴുത കൂട്ടങ്ങളാണ് അവരെന്ന് തോന്നിയേക്കും എന്നു സാരം. قَسْوَرَة (ഖസ്‌വറ) എന്ന വാക്കിനു അമ്പൈത്തുകാര്‍ എന്നും വേട്ടക്കാര്‍ എന്നും ചിലര്‍ അര്‍ത്ഥം കൽപിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഉദ്ദേശ്യം അപ്പോഴും വ്യക്തം തന്നെ.

അവരുടെ ധിക്കാരം കണ്ടാല്‍, പ്രവാചകന് ലഭിച്ച ഗ്രന്ഥമൊന്നും പോര, അവരില്‍ ഓരോരുത്തനും വെവ്വേറെ തന്നെ തുറന്ന വേദഗ്രന്ഥം അവതരിച്ചു കിട്ടണം എന്നാണവരുടെ നില. ഇത്രത്തോളം ധിക്കാരത്തിന് മുതിരാതിരിക്കുകയാണവര്‍ക്ക് നല്ലത് എന്നു അവര്‍ ഓര്‍ത്തു കൊള്ളട്ടെ. പരലോകത്തെ കുറിച്ചു ഭയമില്ലാത്തതാണ് ഇതിനെല്ലാം കാരണം എന്നു സാരം.

ഈ തിരുവചനം ഓതിക്കൊണ്ടു നബി(സ) ഇപ്രകാരം അരുളിയതായി ഹദീസില്‍ വന്നിരിക്കുന്നു. “നിങ്ങളുടെ റബ്ബ് പറയുന്നു: ഞാന്‍ സൂക്ഷിക്കപ്പെടുവാന്‍ – ഭയഭക്തി കാണിക്കപ്പെടുവാന്‍ –  അര്‍ഹനാകുന്നു. അതു കൊണ്ട് എന്നോടൊപ്പം ഒരു ആരാധ്യനും സ്വീകരിക്കപെട്ടു കൂടാ. എന്നാല്‍, എന്നെ ആര്‍ സൂക്ഷിക്കുകയും അങ്ങനെ എന്നോടൊപ്പം ഒരു ആരാധ്യനെയും സ്വീകരിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്തുവോ അവനു ഞാന്‍ പൊറുത്തു കൊടുക്കുവാന്‍ അവകാശപ്പെട്ടവനാകുന്നു.” (അ; തി; ജ: ന;)

ഖുര്‍ആന്‍ ആരെയും സത്യമാര്‍ഗത്തിലേക്ക് നിര്‍ബന്ധിച്ചു പിടിച്ചു വലിക്കുന്നില്ല. അതു സത്യങ്ങള്‍ വെട്ടി തുറന്നു കാട്ടിയും ഉപദേശിച്ചു കൊണ്ടും നേര്‍വഴിയിലേക്ക് മാടി വിളിക്കുന്നുവെന്നു മാത്രം. സത്യം സ്വീകരിക്കണം, നേര്‍മാര്‍ഗം പ്രാപിക്കണം എന്നൊക്കെ ഉദ്ദേശവും താല്‍പര്യവും ഉള്ളവര്‍ക്ക് അതു ഓര്‍മിക്കുകയും വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്യാം. അല്ലാത്തവര്‍ക്ക് വേണമെങ്കില്‍ നിരസിക്കുകയും ചെയ്യാം.

(فَمَن شَاءَ فَلْيُؤْمِن وَمَن شَاءَ فَلْيَكْفُرْ : الكهف:29)

പക്ഷേ, അല്ലാഹുവിന്‍റെ ഉദ്ദേശം കൂടി ഉണ്ടെങ്കിലേ അവര്‍ ഓര്‍മിക്കലും വിശ്വസിക്കലുമെല്ലാം ഉണ്ടാകൂ. (وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ) അവന്റെ മാര്‍ഗത്തില്‍ നിന്നു തെറ്റി പോകുന്നവര്‍ ആരൊക്കെയാണെന്നും, നേര്‍മാര്‍ഗ്ഗം പ്രാപിക്കുന്നവര്‍ ആരൊക്കെയാണെന്നും അവനു നല്ല പോലെ അറിയാമല്ലോ.

(إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ : النحل :١٢٥)

അക്രമികളായ ആളുകളെ അവന്‍ നേര്‍മാര്‍ഗ്ഗത്തിലാക്കുകയില്ല താനും (إِنَّ اللَّـهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ) ചുരുക്കി പറഞ്ഞാല്‍, സൂക്ഷിക്കപ്പെടുവാനും ഭയഭക്തി അര്‍പ്പിക്കപ്പെടുവാനുമുള്ള അര്‍ഹത അല്ലാഹുവിനു മാത്രമാണുള്ളത്. അവനെ ആര്‍ സൂക്ഷിച്ചു വരുന്നുവോ അവന്‍ നേര്‍മാര്‍ഗ്ഗം പ്രാപിച്ചു, അവനു അല്ലാഹു പൊറുത്തു കൊടുക്കുകയും ചെയ്യും. പൊറുത്തു കൊടുക്കുവാനുള്ള അവകാശവും അധികാരവുമാകട്ടെ, അതും അവന്നല്ലാതെ മറ്റാര്‍ക്കും ഇല്ല.

وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّـهُ (അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിക്കുന്നതായാലല്ലാതെ അവര്‍ ഓര്‍മിക്കുന്നതല്ല) എന്ന വാക്യത്തില്‍ ഇസ്ലാമിലെ ഒരു മൗലിക വിശ്വാസ സിദ്ധാന്തം അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. മനുഷ്യന്റെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളടക്കമുള്ള സകല കാര്യങ്ങളും അല്ലാഹുവിന്‍റെ ഉദ്ദേശം അനുസരിച്ചേ ഉണ്ടാകുകയുള്ളൂ എന്ന തത്വമത്രേ അതു. അപ്പോള്‍, മനുഷ്യന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചത് കൊണ്ട് മാത്രം അവനു ഒന്നും നടത്തുവാനോ, അവനില്‍ ഒന്നും നടക്കുവാനോ പോകുന്നില്ല. അതിനുള്ള കഴിവും വിചാരവും വികാരവുമെല്ലാം അല്ലാഹുവില്‍ നിന്ന് തന്നെ ലഭിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّـهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ : التكوير

(ലോക രക്ഷിതാവായ അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിക്കുന്നതായാലല്ലാതെ നിങ്ങള്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നതല്ല.)

നബി (സ) തിരുമേനിക്ക് പോലും തിരുമേനി ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവരെ നേര്‍മാര്‍ഗ്ഗത്തിലാക്കുവാന്‍ സാധ്യമല്ല.

(إِنَّكَ لَا تَهْدِى مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَـٰكِنَّ ٱللَّهَ يَهْدِى مَن يَشَآءُ ۚ وَهُوَ أَعْلَمُ بِٱلْمُهْتَدِينَ – (القصص:٥٦

(നിശ്ചയമായും, നീ ഇഷ്ടപ്പെട്ടവരെ നീ നേര്‍മാര്‍ഗ്ഗത്തിലാക്കുന്നതല്ല. പക്ഷേ, അല്ലാഹു അവന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നവരെ നേര്‍മാര്‍ഗ്ഗത്തിലാക്കുന്നു. നേര്‍മാര്‍ഗ്ഗം പ്രാപിക്കുന്നവരെപ്പറ്റി അവന്‍ നല്ലവണ്ണം അറിയുന്നവനുമാണ്‌.)

മനുഷ്യന്റെ കാര്യങ്ങളെല്ലാം അവന്‍റെ സ്വന്തം കഴിവില്‍ പെട്ടതാണെന്നും, അതില്‍ അല്ലാഹു അവന്നു നിരുപാധികമായ സ്വാതന്ത്ര്യം നല്‍കിയിട്ടുണ്ടെന്നും വാദിച്ചു കൊണ്ട് മനുഷ്യനു അതിരു കവിഞ്ഞ സ്ഥാനം കൽപിച്ചു കൊടുക്കുന്ന യുക്തിവാദക്കാര്‍ ഇതു പോലെയുള്ള ഖുര്‍ആന്‍ വചനങ്ങളെ ദുര്‍വ്യാഖ്യാനം ചെയ്യുക മാത്രമല്ല, അല്ലാഹുവിന്‍റെ അറിവിനെയും, കഴിവിനെയും, അധികാരത്തെയും അൽപമൊന്നു വെട്ടിച്ചുരുക്കുകയും, അവന്‍റെ അറിവിനും ഇഷ്ടത്തിനും എതിരായി ലോകത്തു കുറെ കാര്യങ്ങള്‍ നടമാടുമെന്നു വരുത്തിത്തീര്‍ക്കുകയും കൂടി ചെയ്യുന്നത് കാണാം. മറ്റൊരു വിധത്തില്‍ പറഞ്ഞാല്‍, മനുഷ്യന്റെ അധികാരവൃത്തവും കഴിവും വലുതാക്കുവാനും, അല്ലാഹുവിന്‍റെ അധികാരവൃത്തവും കഴിവും ചെറുതാക്കുവാനും ശ്രമിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. അതോടു കൂടി അല്ലാഹുവിന്‍റെ സൃഷ്ടികളിലും ഭരണകാര്യങ്ങളിലും തങ്ങളുടെ ബുദ്ധിക്കും യുക്തിക്കും ന്യായീകരിക്കുവാന്‍ കഴിയാത്ത രഹസ്യങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടായിക്കൂടാ എന്നൊരു ധാരണയും അവരില്‍ നിന്ന് പ്രകടമാകുന്നു. الله أكبر അല്ലാഹു നമുക്കെല്ലാവര്‍ക്കും സത്യം ഗ്രഹിക്കുവാനും, നേര്‍മ്മാര്‍ഗ്ഗം പ്രാപിക്കുവാനും തൗഫീഖ് നല്‍കട്ടെ. നമ്മുടെ പാപങ്ങളും പാകപ്പിഴവുകളും അവന്‍ പൊറുത്തുതരട്ടെ. ആമീന്‍.

ولا حول ولا قوة إلا بالله وله الحمد والمنة