സൂറത്തു സ്വാദ് : 65-88

ആകാശഭൂമികളെ സൃഷ്ടിച്ചു നിയന്ത്രിച്ചുപോരുന്ന സർവ്വാധിപതിയായ അല്ലാഹു അല്ലാതെ മറ്റൊരു ആരാധ്യനും ഇല്ലെന്നുള്ള പ്രബോധനവും, അതു നിഷേധിക്കുന്നവരെ താക്കീതു ചെയ്യലുമാണ് എന്‍റെ കൃത്യം. ഇതൊരു ചെറിയ വിഷയമാണെന്ന് നിങ്ങൾ ധരിക്കേണ്ട. ഏറ്റവും വമ്പിച്ച ഒരു കാര്യമാണിത്. പക്ഷെ, നിങ്ങൾ അതിനെ അവഗണിച്ചു തള്ളുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. ഞാൻ ഇതു പ്രബോധനം ചെയ്‍വാൻ കാരണം, അല്ലാഹു എന്നെ നിങ്ങൾക്കു താക്കീതു ചെയ്‍വാൻവേണ്ടി അയച്ചിരിക്കുന്നതാണ്. അങ്ങനെ, അവനിൽനിന്നു എനിക്കു വഹ്‌യ് ലഭിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നല്ലാതെ, മലക്കുകളുടെ ഉന്നത സമൂഹമാകുന്ന ‘മലഉൽഅഅ്ലാ’യുടെ ഇടയിൽ നടന്നതോ, നടന്നുവരുന്നതോ ആയ വിവാദസംസാരങ്ങളെക്കുറിച്ച് എനിക്ക് ഒന്നും അറിഞ്ഞുകൂടാ. ഞാനിതു പ്രബോധനം ചെയ്‍വാൻ കാരണം അതല്ലതാനും. വഹ്‌യു മൂലമാണ് അതിനെ സംബന്ധിച്ചു എനിക്കു അറിവു ലഭിച്ചിരിക്കുന്നത്. എന്നു താൽപര്യം.

‘മലഉൽ അഅ് ലാ’ (الملأ الاعلى) എന്ന വാക്കിനു ‘ഉന്നത സമൂഹം’ എന്നും മറ്റും വിവർത്തനം നല്കപ്പെടാം. ഇതു മലക്കുകൾക്കു പൊതുവിൽ പറയപ്പെടുന്നതാണെന്നും, അതല്ല അവരിലുള്ള ഒരു പ്രത്യേക വിഭാഗത്തിനു പറയപ്പെടുന്നതാണെന്നും മഹാന്മാർക്കിടയിൽ രണ്ടഭിപ്രായങ്ങളുണ്ട്. ഏതായാലും ‘മലഉൽ അഅ്ലാ’ എന്ന പേർ മലക്കുകളെ ഉദ്ദേശിച്ചു മാത്രം പറയപ്പെടുന്നതാണെന്നും, മനുഷ്യരെക്കുറിച്ചു പറയപ്പെടുന്നതല്ലെന്നുമുള്ളതിൽ ആർക്കും പക്ഷാന്തരമില്ല. ‘മലഉൽ അഅ്ലാ’ വിവാദം നടത്തികൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ എനിക്കു അവരെപ്പറ്റി ഒന്നും അറിഞ്ഞുകൂടായിരുന്നു എന്നാണല്ലോ 69-ാം വചനത്തിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. മലക്കുകൾ വിവാദം നടത്തുന്ന സംഭവം പലതുമായിരിക്കുവാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. എങ്കിലും ഇവിടെ ഉദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള വിവാദം ഏതാണെന്നു അടുത്ത 71-ാം വചനത്തിൽനിന്നു മനസിലാക്കാം. അതായതു ഞാൻ മനുഷ്യനെ സൃഷ്ടിക്കുവാൻ പോകുന്നുവെന്നു നിന്‍റെ റബ്ബ് മലക്കുകളോട് പറഞ്ഞ സന്ദർഭം (إذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَة) എന്നാണതിന്‍റെ തുടക്കം. അപ്പോൾ മലഉൽ അഅ്ലാ’ എന്നു പറഞ്ഞതു മലക്കുകളെ ഉദ്ദേശിച്ചാണെന്നും വിവാദം കൊണ്ടുദ്ദേശ്യം മനുഷ്യവർഗത്തെക്കുറിച്ച് അവർ അല്ലാഹുവുമായി നടത്തിയ വിവാദമാണെന്നും സ്പഷ്ടമായി. വിവാദത്തിന്‍റെ സന്ദർഭം വ്യക്തമാക്കിയെങ്കിലും, എന്തായിരുന്നു ആ വിവാദമെന്നു ഇവിടെ അല്ലാഹു പറഞ്ഞിട്ടില്ല. പക്ഷെ, സൂറത്തുൽ ബഖറഃ 30-32ൽ അതിനെപ്പറ്റി പ്രസ്താവിച്ചിട്ടുണ്ട്. അല്ലാഹു മനുഷ്യരെ സൃഷ്ടിക്കുവാൻ ഉദ്ദേശിച്ചപ്പോൾ, ‘ഭൂമിയിൽ ഞാനൊരു ഖലീഫയെ ആക്കുവാൻ പോകുന്നു’ വെന്ന് അവൻ മലക്കുകളോട് പറയുകയുണ്ടായി. അപ്പോൾ, അവർ അല്ലാഹുവിനോടു: ‘ഭൂമിയിൽ കുഴപ്പമുണ്ടാക്കുകയും രക്തം ചിന്തുകയും ചെയ്യുന്നവരെ നീ അതിൽ ഏർപ്പെടുത്തുകയാണോ’ എന്നും മറ്റും ചോദിച്ചു. ‘നിങ്ങൾക്കറിയാത്തതു എനിക്കറിയാം’ എന്നു അല്ലാഹു മറുപടിയും പറഞ്ഞു. (وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ – الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ : البقرة) എന്നാണവിടെ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്.

പിശാചുക്കൾ ആകാശത്തു ചെന്നു മലക്കുകളിൽ നിന്നു ചില വാർത്തകൾ കട്ടു കേൾക്കാറുണ്ടായിരുന്നുവെന്നും, നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) യുടെ ആഗമനത്തോടുകൂടി അതു മുടക്കം ചെയ്യപ്പെട്ടുവെന്നും ഖുർആൻ വ്യക്തമായ ഭാഷയിൽ ആവർത്തിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതിനെ വിശ്വസിക്കുവാൻ കഴിയാത്തവർ, ആ ഖുർആൻ വാക്യങ്ങളെ ദുർവ്യാഖ്യാനം ചെയ്തകൂട്ടത്തിൽ ‘മലഉൽ അഅ്ലാ’ എന്നുപറയുന്നത് മനുഷ്യരിലുള്ള പ്രമുഖ നേതാക്കളാണെന്നു തട്ടിവിട്ടിട്ടുണ്ട്. ഇവിടെ 69-ാം വചനത്തിൽ പ്രസ്താവിച്ച മലഉൽ അഅ്ലായുടെ വിവാദം കൊണ്ടുദ്ദേശിക്കുന്നതു മുൻപ് 59 മുതൽ 63- കൂടിയ വചനങ്ങളിൽ പ്രസ്താവിച്ച നരകവാസികളുടെ വിവാദമാണെന്നും അവർ സമർത്ഥിക്കുന്നു. ഇവരുടെ ഈ വാദങ്ങളെയും, ദുർവ്യാഖ്യാനങ്ങളെയും വേണ്ടത്ര തെളിവുസഹിതം സൂ: ഹിജ്‌റിനു ശേഷമുള്ള വ്യാഖ്യാനക്കുറുപ്പിൽ നാം ഖണ്ഡിച്ചിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടു ഇവിടെ എനി അതൊന്നും ആവർത്തിക്കേണ്ടുന്ന ആവശ്യമില്ല. മലക്കുകൾ നടത്തിയ വിവാദത്തിന്‍റെ സന്ദർഭവും, അനന്തര സംഭവങ്ങളും അടുത്ത വചനങ്ങളിൽ കാണുക:-

ഗർവ്വ്, അസൂയ, വർഗ്ഗീയ അഹന്ത ആദിയായവ മൂലം പിശാച് അല്ലാഹുവിന്റെ കൽപന ധിക്കരിച്ചു. ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ, പശ്ചാത്താപത്തിനും, വിനയത്തിനും പകരം ധൃഷ്ടതയും അഹങ്കാരവും പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നെന്നേക്കും അല്ലാഹുവിന്റെ ശാപകോപത്തിന് അവൻ വിധേയനായിത്തീർന്നു. അങ്ങിനെയാണെങ്കിൽ, പുനരുത്ഥാനദിവസംവരെ തനിക്ക് മരണം ബാധിക്കാതെ സ്വതന്ത്രമായി വിഹരിക്കുവാൻ അനുവദിക്കണമെന്നാണ് അനന്തരം അവൻ അപേക്ഷിച്ചത്. ഇതുമൂലം, അവനു ലോകാവസാനം വരെയുളള മനുഷ്യരെ വഞ്ചിക്കുവാനും, മരണത്തിൽ നിന്നു രക്ഷ നേടുവാനും കഴിയുമല്ലോ, പക്ഷേ, ലോകവസാന സമയം വരെ മാത്രം ഒഴിവ് നൽകാമെന്നായിരുന്നു അല്ലാഹുവിന്റെ മറുപടി. ഈ അനുവദിച്ചു കിട്ടിയ അവസരം, എങ്ങിനെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുവാനാണ് അവൻ ഉദ്ദേശിച്ചതെന്ന് നോക്കുക!

ഗർവ്വും, അഹന്തയും ഒരാളെ എത്രമാത്രം അധഃപ്പതിപ്പിക്കുമെന്നുള്ളതിന് ഇബ്‌ലീസിന്‍റെ ഉദാഹരണം നമുക്കു വമ്പിച്ച പാഠമായിരിക്കേണ്ടതാണ്. ഒരു തെറ്റ് ചെയ്താൽ അത് ന്യായീകരിക്കുവാൻ വേണ്ടി മനഃപ്പൂർവ്വം അതിനേക്കാൾ ഉപരിയായ എന്തു അക്രമവും അനീതിയും കൈകൊള്ളുവാനും, ഒടുക്കം യാതൊരു രക്ഷക്കും പഴുതില്ലാത്തവിധം അങ്ങേഅറ്റം ദുരന്തം അനുഭവിക്കുവാനും അതു കാരണമായിത്തീരുന്നു. നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) ഗർവ്വിനെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത് നോക്കുക: (لا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ مَنْ كَانَ فِي قَلْبِهِ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ مِنْ كِبْرٍ- مسلم) (ഏതൊരുവന്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഗർവ്വിൽ നിന്നും ഒരു അണുത്തൂക്കം ഉണ്ടായോ അവൻ സ്വർഗ്ഗത്തിൽ പ്രവേശിക്കുന്നതല്ല. (മുസ്‌ലിം). ഗർവ്വിന്റെ ഭവിഷ്യത്തു എത്ര ആപൽക്കരം!

المخلصين എന്ന വാക്ക് ‘ലാമി’നു അകാരം (فتح) കൊടുത്തും, ഇകാരം (كسر) കൊടുത്തും വായനയുണ്ട്. അകാരമാകുമ്പോൾ ‘കളങ്കരഹിതരാക്കപ്പെട്ടവർ’ എന്നും, ഇകാരമാകുമ്പോൾ ‘കളങ്കരഹിതർ’ എന്നും അർത്ഥം പറയാം: രണ്ടായിരുന്നാലും നിഷ്കളങ്കരായ ശുദ്ധഹൃദയൻമാരാണ് അതുകൊണ്ട് വിവക്ഷ. കളങ്കം, സ്വാർത്ഥം, ദേഹേച്ഛ, ഭൗതികലക്ഷ്യം, കാപട്യം ആദിയായവ നിമിത്തം ഹൃദയത്തിനു മാലിന്യം ബാധിച്ചവർ മാത്രമേ പിശാചിന്റെ വലയിൽ അകപ്പെടുകയുള്ളൂ. അഥവാ അവരെ മാത്രമേ അവനു വഴിപിഴപ്പിക്കുവാൻ കഴിയുകയുള്ളൂ. ഈ യാഥാർത്ഥ്യം ഇബ്‌ലീസ് ഇവിടെ തുറന്നു സമ്മതിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. മനുഷ്യർ ഈ വാസ്തവം സദാ ഓർമ്മിക്കുവാനായി ഇവിടെയും, മറ്റു പലേടത്തും ഖുർആൻ ഇതു ആവർത്തിച്ചുണർത്തിയിരിക്കുന്നു. അല്ലാഹുവിന്റെ നിഷ്കളങ്കരായ അടിയാന്മാരിൽ അവൻ നാമെല്ലാവരെയും ഉൾപ്പെടുത്തട്ടെ, ആമീൻ.

നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) തിരുമേനിയെ അഭിമുഖീകരിച്ചുകൊണ്ട് അല്ലാഹു പറയുന്നു.

ഇല്ലാത്ത യോഗ്യത നടിക്കുന്നവൻ, കൃത്രിമവേഷം അഭിനയിക്കുന്നവൻ, വിഷമകരമായ കാര്യം ഏറ്റെടുക്കുന്നവൻ എന്നിങ്ങിനെയുള്ള അർത്ഥങ്ങളിൽ ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നതാണ് متكلّف എന്ന വാക്ക്. ക്വുർആന്‍റെ പ്രബോധനം മുഖേന യാതൊരു വിധത്തിലുള്ള സ്വാർത്ഥമോ, കാര്യലാഭമോ നിങ്ങളിൽ നിന്നു ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല; എനിക്കു യഥാർത്ഥത്തിൽ ഇല്ലാത്ത ഒരു സ്ഥാനം കൃത്രിമമായി അഭിനയിച്ച് ഇങ്ങിനെ ഒരു സാഹസത്തിന് ഞാൻ മുതിരുന്നതുമല്ല. ഞാൻ അത്തരത്തിൽപ്പെട്ട ഒരു സ്വഭാവക്കാരനല്ലെന്നു നിങ്ങൾക്കറിയാമല്ലോ. ലോകർക്കാകമാനം പ്രബോധനം ചെയ്യുവാനായി അല്ലാഹു എന്നെ നിയോഗിച്ചതു കൊണ്ട് മാത്രം ഞാൻ ഇതുമായി മുമ്പോട്ടു വന്നിരിക്കുകയാണ്. ഇപ്പോൾ, നിങ്ങളിത് സ്വീകരിക്കുവാൻ തയ്യാറാകുന്നില്ലെങ്കിലും, താമസംവിനാ നിങ്ങൾക്കിതിന്‍റെ സത്യയാഥാർത്ഥ്യം തീർച്ചയായും ബോധ്യപ്പെടാതിരിക്കയില്ല എന്നു സാരം.

الْعٙالٙمُونٙ (ലോകർ) എന്ന വാക്കിൽ മനുഷ്യർ, മലക്കുകൾ, ജിന്നുകൾ എന്നീ ബുദ്ധിവർഗ്ഗങ്ങളെല്ലാം ഉൾപ്പെടുന്നു. പക്ഷേ, ക്വുർആന്‍റെ പ്രബോധനം മനുഷ്യർക്കും ജിന്നുകൾക്കും ആകകൊണ്ട് ഇവിടെ ആ രണ്ട് വർഗ്ഗങ്ങളാണുദ്ദേശ്യം. ലോകരുടെ രക്ഷിതാവ് (ربّ الْعٙالٙمِين) എന്ന് പറയുമ്പോൾ അതിൽ ബുദ്ധിവർഗ്ഗം മുഴുവനും ഉൾപ്പെടുന്നു. ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ ബുദ്ധിവർഗ്ഗങ്ങളും അല്ലാത്തവയുമായ അഖില വസ്തുക്കളെയും ഉദ്ദേശിച്ചുകൊണ്ടും, ചിലപ്പോൾ മനുഷ്യരെ മാത്രം ഉദ്ദേശിച്ചുകൊണ്ടും ഈ വാക്ക് ഉപയോഗിക്കപ്പെടാറുണ്ട്.

ഇബ്നു മസ്ഊദ് (رضي الله عنها) ൽ നിന്ന് ഇപ്രകാരം നിവേദനം ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു: ‘ഹേ മനുഷ്യരേ, നിങ്ങളിൽ ആർക്കെങ്കിലും വല്ലതും അറിവുള്ള പക്ഷം, അവൻ അതനുസരിച്ച് പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടെ. വല്ലവർക്കും (ഏതെങ്കിലും കാര്യം) അറിയാത്ത പക്ഷം ‘അല്ലാഹുവിനറിയാം’ (الله اعلم) എന്നും പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടെ. ഒരു മനുഷ്യൻ തനിക്കറിയാത്തത്തിനെക്കുറിച്ചു ‘അല്ലാഹുവിനറിയാം’ എന്ന് പറയുന്നതും അറിവിൽപെട്ടതുതന്നെ. (അറിവിന്‍റെ ലക്ഷണമാണത്). എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ, നിങ്ങളുടെ പ്രവാചകനോട് അല്ലാഹു ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നുവല്ലോ: ‘പറയുക: ഇതിന്‍റെ പേരിൽ ഞാൻ നിങ്ങളോട് യാതൊരു പ്രതിഫലവും ചോദിക്കുന്നില്ല; ഞാൻ (കൃത്രിമമായി) സാഹസം പ്രവർത്തിക്കുന്നവരിൽ പെട്ടവനുമല്ല’.
قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِينَ (ബു; മു.) അറിയാത്ത കാര്യത്തിൽ അറിയുമെന്ന് നടിക്കുന്നത് കൃത്രിമവും സാഹസവുമാണല്ലോ.

ഒരു കുറഞ്ഞ കാലത്തിനുശേഷം ഇതിന്‍റെ വൃത്താന്തം നിങ്ങൾക്ക് അറിയാറാകുമെന്നുള്ള അവസാനത്തെ വചനത്തിൽ അവിശ്വാസികൾക്ക് വളരെ ശക്തിയായ ഒരു താക്കീതാണ് അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത്. കുറച്ചുകാലത്തിനുശേഷം (َبَعْد حِينٍ) എന്ന് പറഞ്ഞതിന്‍റെ താൽപര്യം, മരണവേളയിൽ എന്നും, ഖിയാമത്തുനാളിൽ എന്നും, ഇസ്‌ലാമിനു പ്രചാരം സിദ്ധിക്കുന്നതോടുകൂടി എന്നും – ഇങ്ങിനെ രണ്ടുമൂന്നു പ്രകാരത്തിൽ – വിവക്ഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. വാസ്തവത്തിൽ ഇവ ഒന്നും പരസ്പരവിരുദ്ധമല്ല. ഓരോ അഭിപ്രായവും ഓരോ നിലക്ക് ശരിയാണെന്ന് അൽപം ആലോചിച്ചാൽ ആർക്കും മനസ്സിലാകുന്നതാണ്. നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) ഖുർആൻ പ്രബോധനം ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ അതിനെ നിഷേധിച്ച അതേ ജനത തന്നെ അധികം താമസിയാതെ അതിന്‍റെ അനുയായികളും പ്രചാരകന്മാരുമായി മാറിയതും, അൽപ വർഷങ്ങൾക്കകം അതിന്‍റെ സന്ദേശങ്ങൾക്ക് ലോകത്തിന്‍റെ നാനാഭാഗത്തും സ്വീകരണം ലഭിച്ചതും പ്രസിദ്ധമാണല്ലോ. കൂടാതെ, ഓരോ വ്യക്തിയും ഈ ഭൗതികജീവിതവുമായി വേർപെടുന്നതോടുകൂടി അവന് യഥാർത്ഥം ബോദ്ധ്യമാകുന്നതാണെന്നും തീർച്ചതന്നെ.

{والله أعلم وإليه المرجع والمآب ,وله الفضل والمنة}