സൂറത്തുര്‍ റൂം : 47-60

കാറ്റുകള്‍ മേഘത്തെ ഇളക്കിവിട്ടശേഷം ചിലപ്പോള്‍ ആകാശത്തില്‍ വ്യാപിച്ച് ഉപരിഭാഗം മൂടി ധാരാളം മഴ വര്‍ഷിക്കുന്നു. ചിലപ്പോള്‍ മേഘം പല തുണ്ടങ്ങളായി അവിടവിടെ ചിന്നിച്ചിതറിപ്പോകുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇതിനെപ്പറ്റിയാണ് 48-ാം വചനത്തില്‍ അവന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നപ്രകാരം അതിനെ ആകാശത്തില്‍ പരത്തുന്നുവെന്നും, തുണ്ടങ്ങളാക്കുന്നുവെന്നും പ്രസ്താവിച്ചത്. മഴയുടെ ആവശ്യം ഉള്ളവര്‍ക്കെല്ലാം മഴ ലഭിച്ചുകൊള്ളണമെന്നില്ല; ആര്‍ക്കെല്ലാമാണ്‌ ആ അനുഗ്രഹം എത്തിച്ചുകൊടുക്കേണ്ടതെന്ന കാര്യം അല്ലാഹുവാണ് നിശ്ചയിക്കുന്നത്. അതില്‍ മറ്റാര്‍ക്കും കയ്യില്ല. ഈ വസ്തുതയാണ്, തന്‍റെ അടിയാന്മാരില്‍താന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നവര്‍ക്ക് അതിനെ എത്തിച്ചാല്‍ (فَإِذَا أَصَابَ بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ) എന്നു പറഞ്ഞത്. മഴക്കുവേണ്ടി കാത്തിരുന്നും, മഴ കിട്ടാതെ വിഷമിച്ചും നിരാശയടഞ്ഞശേഷം മഴ വര്‍ഷിക്കുമ്പോഴാണല്ലോ കൂടുതല്‍ സന്തോഷം ഉണ്ടാകുക. അതാണ്‌ 49-ാം വചനം ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നത്. മഴ പെയ്തതിനെത്തുടര്‍ന്നു ഭൂമി ജീവസ്സുള്ളതാകുകയും, സസ്യലതാദികള്‍ ഉണ്ടാവുകയും ചെയ്യുന്നതുപോലെ, മനുഷ്യന്‍ മരണമടഞ്ഞശേഷം അല്ലാഹു അവനെ പുനര്‍ജ്ജീവിപ്പിക്കുമെന്നും, ഇതു അതിനു തെളിവു നല്‍കുന്നുവെന്നും 50-ാം വചനത്തില്‍ പ്രസ്താവിക്കുന്നു.

51ല്‍ മനുഷ്യന്‍റെ ഒരു ദുസ്വഭാവത്തെയാണ് ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നത്. മേല്‍പറഞ്ഞതുപോലെ അല്ലാഹുവിന്‍റെ അനുഗ്രഹം ലഭിക്കുകയും, അവന്‍റെ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്‍ കാണുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മനുഷ്യനു എപ്പോഴെങ്കിലും ഒരു കാറ്റ് ഉപദ്രവം വരുത്തുകയും, അതുമൂലം അവന്‍റെ വിളവുകള്‍ നശിക്കുകയും ചെയ്തുപോയെങ്കില്‍, അവന്‍ അല്ലാഹുവിന്‍റെ നിത്യാനുഗ്രഹങ്ങളെല്ലാം മറന്നുകൊണ്ട് നന്ദികെട്ടവനായിത്തീരുന്നു. എന്നിട്ടവന്‍ അല്ലാഹുവിന്‍റെ പേരില്‍ ആക്ഷേപവും പുറപ്പെടുവിക്കും, കാറ്റിനെ പഴിക്കും, ‘പ്രകൃതി’യെ ദുഷിക്കും, നഷ്ടം കണക്കുകൂട്ടി കുപിതനാകും. അങ്ങിനെ പലതും. പക്ഷെ, യഥാര്‍ത്ഥ വിശ്വാസികളില്‍ നിന്ന് ഇങ്ങിനെ സംഭവിക്കുകയില്ല. നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) പറഞ്ഞതുപോലെ അവര്‍ സന്തോഷത്തില്‍ നന്ദിയുള്ളവരും, സന്താപത്തില്‍ ക്ഷമയുള്ളവരുമായിരിക്കും. വിളകള്‍ക്കു ഉണക്കം, പഴുപ്പ് മുതലായ നാശങ്ങള്‍ ബാധിക്കുവാന്‍ കാറ്റു കാരണമാകുന്നതുകൊണ്ടാണ് ‘അത് മഞ്ഞവര്‍ണ്ണം പൂണ്ടതായി കണ്ടു’ (فَرَأَوْهُ مُصْفَرًّا) എന്നു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്.

സൂറത്തു-ന്നംല് 80, 81 എന്നീ വചനങ്ങളും അവയുടെ വിവരണവും നോക്കുക. അവിടെ പ്രസ്താവിച്ചതെല്ലാം ഇവിടെയും ഓര്‍ക്കേണ്ടതാണ്.

ضَعف എന്നും ضُعف എന്നും ഈ ആയത്തില്‍ വായനയുണ്ട്. അര്‍ത്ഥം ഒന്നുതന്നെ. പക്ഷിമൃഗാദികള്‍ ജനിക്കുമ്പോള്‍ അവയ്ക്കു അത്യാവശ്യമായി ചില കഴിവുകളെല്ലാം നല്‍കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതു കാണാം. എന്നാല്‍, കേവലം സൃഷ്ടികളില്‍ ഉന്നതസ്ഥാനം വഹിക്കുന്ന മനുഷ്യനോ? യാതൊരു കഴിവും, അറിവും ഇല്ലാത്തവനായിട്ടാണ് അവന്‍ പിറക്കുന്നത്. ക്രമേണ അവന്‍ അറിവും, ശക്തിയും ആര്‍ജ്ജിക്കുകയും, ലോകസൃഷ്ടികളുടെ നേതൃത്വം അവകാശപ്പെടുവാന്‍തക്കവണ്ണം യോഗ്യനായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. കുറെ കഴിയുമ്പോള്‍ വീണ്ടും ഗതി കീഴ്പോട്ടുവെക്കുന്നു. ഒടുക്കം പിറന്നപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥയിലേക്കുതന്നെ തിരിച്ചുചെല്ലുന്നു. മനുഷ്യന്‍റെ പുനരുത്ഥാനത്തിനും, അവന്‍റെ സൃഷ്ടാവായ അല്ലാഹുവിന്‍റെ സര്‍വ്വജ്ഞതക്കും, അപാരമായ കഴിവിനും ഇതു മതിയായ തെളിവുതന്നെ. ഈ യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തെ നിഷേധിക്കുന്നവര്‍ക്കു പുനരുത്ഥാനദിവസം എത്രമാത്രം ഭയങ്കരമായിരിക്കുമെന്നു അടുത്ത വചനം ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു:-

അന്ത്യനാളിലെ അതിഭയങ്കരങ്ങളായ അറ്റമില്ലാത്ത അനുഭവങ്ങള്‍ കാണുമ്പോള്‍ കുറ്റവാളികളായ ആളുകള്‍ക്കു തങ്ങളുടെ ഇഹലോകവാസക്കാലം വളരെ നിസ്സാരമായിരുന്നുവെന്നുതോന്നും. വാസ്തവത്തില്‍ കുറെ കൊല്ലങ്ങള്‍ അവര്‍ ഇതിനുമുമ്പ് കഴിച്ചുകൂട്ടിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും പരിഭ്രാന്തിയുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം സത്യാവസ്ഥ ഓര്‍മ്മിക്കുവാന്‍ അവര്‍ക്കു സാധിക്കുന്നതല്ല. ഇതുപോലെത്തന്നെയാണ് മുമ്പ് ഇഹത്തില്‍വെച്ച് അവര്‍ സത്യത്തില്‍നിന്ന് വ്യതിചലിച്ചു കുറ്റവാളികളായിത്തീര്‍ന്നതും. എന്നാല്‍, സത്യവിശ്വാസികളായ സജ്ജനങ്ങളുടെ നില ഇതായിരിക്കുകയില്ല. അല്ലാഹു പറയുന്നു:-

സത്യവിശ്വാസവും പരലോകത്തെസംബന്ധിച്ചുള്ള അറിവും ഉള്ളവര്‍ക്കറിയാം: മരണത്തിനു മുമ്പ് കുറെകാലം ഭൂമിയില്‍ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ടുണ്ട്: അതിനുശേഷം അല്ലാഹു നിശ്ചയിച്ചകാലം ഖബ്റുകളില്‍ കഴിഞ്ഞുകൂടിയിട്ടുണ്ട്: അതെല്ലാം അല്ലാഹു രേഖപ്പെടുത്തി വെച്ചിട്ടുമുണ്ട് എന്നൊക്കെ. ഖിയാമത്തുനാളില്‍ എല്ലാവരും വീണ്ടും എഴുന്നേല്പിപിക്കപ്പെടുമെന്നും, ഇഹത്തില്‍വെച്ച് ഓരോരുത്തനും ചെയ്ത കര്‍മ്മങ്ങള്‍ക്കു അവനവന്‍ ഉത്തരവാദിയാകുമെന്നും അവര്‍ വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. അതനുസരിച്ച് അവര്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇതെല്ലാം അറിയാതെയും ഇതില്‍ വിശ്വസിക്കാതെയും ഇരുന്നതുകൊണ്ടാണ്‌ നിങ്ങള്‍ക്കു ഇപ്പോള്‍ ഇത്തരം അനുഭവങ്ങള്‍ നേരിടേണ്ടി വന്നത്. എന്നിങ്ങിനെ അവര്‍ കുറ്റവാളികളെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുകയാണ് പക്ഷേ, എനി ഖേദിച്ചിട്ട് ഫലമില്ല. യാതൊരു വിധത്തിലുള്ള ഒഴിവുകഴിവും അവിടെ സ്വീകാര്യമല്ല. വന്നുപോയതിനെപ്പറ്റി ഖേദം പ്രകടിപ്പിച്ച് തൃപ്തിപ്പെടുത്തുവാനുള്ള അവസരവും അവിടെ ലഭിക്കുന്നതല്ല. സ്വന്തം കര്‍മ്മഫലം അനുഭവിച്ചുകൊള്ളുകമാത്രമേ എനി നിവൃത്തിയുള്ളു.

‘അറിയാത്തവര്‍’ (الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ) എന്നു പറഞ്ഞത് – ഇമാം ബൈള്വാവി (رحمه الله) ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചതു പോലെ – സത്യം അറിയുവാന്‍ ഒട്ടും ശ്രമം നടത്താതെ കേട്ടുകേള്‍വികളെയും, പാരമ്പര്യ വിശ്വാസങ്ങളെയും മാത്രം മുറുകെ പിടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മൂഢജനങ്ങളെക്കുറിച്ചാകുന്നു. ഇങ്ങിനെയുള്ള മര്‍ക്കടമുഷ്ടിക്കാരുടെ ഹൃദയത്തിലേക്കു സത്യത്തിന്‍റെ വെളിച്ചം പ്രവേശിക്കുവാന്‍ മാര്‍ഗ്ഗമില്ലല്ലോ.

അല്ലാഹുവിന്‍റെ വാഗ്ദാനങ്ങളില്‍ ദൃഢമായി വിശ്വാസം ഉറപ്പിച്ചുകൊണ്ട്‌ ക്ഷമയോടും, സ്ഥിരചിത്തതയോടും കൂടി ഇരുന്നുകൊള്ളണമെന്നും, ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്‍ കണ്ടിട്ടും ഉപദേശങ്ങള്‍ കേട്ടിട്ടും കാര്യബോധം വരാത്തവണ്ണം ഹൃദയം മരവിച്ചുപോയിട്ടുള്ള ആ ജനതയുടെ ചെയ്തികള്‍ നിമിത്തം ഒട്ടും ഹൃദയചാഞ്ചല്യമോ, അസ്വാസ്ഥ്യമോ ഉണ്ടാവരുതെന്നും നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) തിരുമേനിയെ ഉപദേശിക്കുന്നതാണ് അവസാനത്തെ വചനം. അല്ലാഹു നമ്മെ എല്ലാവരെയും ക്ഷമയും സ്ഥിരചിത്തതയുമുള്ള സത്യവിശ്വാസികളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തട്ടെ. ആമീന്‍.

والحمد لله اولا واخرا – وله المنة والفضل