സൂറത്തു ശുഅറാഉ് : 01-33

(*). ഇങ്ങിനെയുള്ള കേവലാക്ഷരങ്ങളെക്കുറിച്ച് നാം ഇതിനുമുമ്പ് പലപ്രാവശ്യം സംസാരിച്ചിട്ടുള്ളതാണ്.

മുശ്രിക്കുകളുടെ ഉപദ്രവം അതിന്‍റെ പാരമ്യത്തിലെത്തിയിരുന്ന ഘട്ടത്തില്‍ അവതരിച്ച സൂറത്തുകളില്‍ ഒന്നാണ് ഈ സൂറത്തും. കഴിയുന്നത്ര അപവാദങ്ങളും, ആക്ഷേപങ്ങളും അവര്‍ പുറപ്പെടുവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കയാണ്. നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) ഒന്നിനു മറുപടി കൊടുക്കുമ്പോള്‍, അവര്‍ വേറെ ഒന്നു മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുവരും. ചിലപ്പോള്‍ നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ)യോട് ‘നീ പ്രവാചകനാണെങ്കില്‍ ആ മലകള്‍ ഇങ്ങോട്ടു കൊണ്ടുവരുക, അല്ലെങ്കില്‍ ഇവിടെ ഒരു പുഴയുണ്ടാക്കൂ’ എന്നിങ്ങിനെ തനി ബാലിശമായ ആവശ്യങ്ങള്‍ ഉന്നയിക്കും. നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) ക്കാണെങ്കില്‍, അവ൪ വിശ്വസിച്ചുകാണുവാനുള്ള അത്യാഗ്രഹത്തിനും, അവരുടെ മര്‍ക്കടമുഷ്ടിയിലുള്ള വ്യസനത്തിനും കണക്കുമില്ല. അവരിലാകട്ടെ, മത്സരവും, വാശിയും കൂടിക്കൊണ്ടുമിരിക്കുന്നു. ഈ അവസരത്തില്‍ ഈ സൂറത്തു മുഖേന അല്ലാഹു തിരുമേനി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ)യെ മനസ്സമാധാനപ്പെടുത്തി ആശ്വസിപ്പിക്കുകയാണ്. അത്രയൊന്നും വ്യാകുലപ്പെട്ട് വിഷമിക്കേണ്ടതില്ല, ദൗത്യം നിര്‍വ്വഹിക്കല്‍ മാത്രമാണ് തന്‍റെ ചുമതല. അവരെ സംബന്ധിച്ചുള്ള നടപടി ഞാന്‍ ആയിക്കൊള്ളാം; മുന്‍കഴിഞ്ഞ പ്രവാചകന്‍മാര്‍ക്കും അവരുടെ ജനങ്ങള്‍ക്കുമിടയിലും ഇപ്രകാരമൊക്കെ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് എന്നിങ്ങനെ – പല നബിമാരുടെയും കഥകള്‍ തുടര്‍ന്ന് വിവരിച്ചുകൊണ്ട് – അല്ലാഹു തിരുമേനി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) യെ ഇതു മുഖേന സാന്ത്വനപ്പെടുത്തുന്നു.

ചരിത്രപരമായ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്‍ വിവരിക്കുന്നതിനു മുമ്പായി പ്രകൃതിപരമായ ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം – എല്ലാവ൪ക്കും സദാ കണ്ടറിയാവുന്ന ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം – അല്ലാഹു ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു: വിവിധ വര്‍ഗ്ഗങ്ങളും, അനേകതരം ജാതികളും ഉള്‍കൊള്ളുന്ന സസ്യലോകം! അവയുടെ ഉല്‍പാദനം, കൗതുകം, ഉപയോഗം, ഘടനാക്രമം ആദിയായവയിലും, മുളച്ച് തഴച്ച് വളര്‍ച്ചയെത്തിയശേഷം നാശോന്‍മുകമായിത്തീര്‍ന്ന്‍ വീണ്ടും ഉല്‍പാദിതമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിലും ബുദ്ധികൊടുത്തു ആലോചിക്കുന്നപക്ഷം, ഈ അവിശ്വാസികള്‍ക്ക്‌ വേറെ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്‍ അന്വേഷിക്കേണ്ടുന്ന ആവശ്യമില്ല. അല്ലാഹുവിലും മരണാനന്തരജീവിത്തതിലും വിശ്വസിക്കുവാന്‍ ഉപയുക്തമായ ധാരാളം തെളിവുകള്‍ അതില്‍തന്നെയുണ്ട്‌. പക്ഷേ, അതില്‍ ചിന്തിക്കാത്തതുകൊണ്ട് മിക്കവരും സത്യവിശ്വാസം സ്വീകരിക്കുവാന്‍ തയ്യാറില്ലാതിരിക്കുകയാണ്. വാസ്തവത്തില്‍ – അവര്‍ വിശ്വസിക്കാത്തതിന്‍റെ ഫലം അവര്‍ അനുഭവിക്കേണ്ടിവരുമെന്നല്ലാതെ – അല്ലാഹുവിന്‍റെ ശക്തിപ്രതാപങ്ങള്‍ക്കോ, അവന്‍റെ മഹത്വത്തിനോ അതുമൂലം യാതൊരു കോട്ടവും ബാധിക്കുന്നതല്ലതന്നെ. അവന്‍ തികച്ചും പ്രതാപശാലിതന്നെയാണ്. അതേ സമയത്ത് കരുണാനിധിയുമാകുന്നു എന്നിങ്ങിനെ അവിശ്വാസികളെ ഉണര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് അടുത്ത വചനം മുതല്‍ പല ചരിത്രസംഭവങ്ങലിലേക്കും അവരുടെ ശ്രദ്ധ ക്ഷണിക്കുന്നു.

മൂസാ (അ) നബിയുടെ കഥ കുറെ വിശദീകരിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുള്ള സൂറത്തുകളില്‍ ഒന്നാണ് ഇതും. സൂ: ത്വാഹായില്‍ കൂടുതല്‍ വിസ്തരിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഓരോ വശത്തിന്‍റെയും ആവശ്യമായ വ്യാഖ്യാനത്തോടുകൂടി അവിടെ നാം വിവരിച്ചിട്ടുള്ളതുകൊണ്ട് ഇവിടെ അതാവ൪ത്തിച്ച് ദീ൪ഘിപ്പിക്കാതെ അത്യാവശ്യ വിവരണംകൊണ്ട് മതിയാക്കുകയാണ്.

‘ഹാറൂന്‍റെ അടുക്കലേക്ക്‌ ദൂതനെ – അഥവാ മലക്കിനെ – അയക്കുക’ എന്ന് പറഞ്ഞതിന്‍റെ താല്‍പര്യം തനിക്ക് ഒരു സഹായകന്‍ എന്ന നിലക്ക് അദ്ദേഹത്തെ റസൂലായി നിയോഗിച്ചു തരണമെന്നായിരുന്നു. ‘എന്‍റെ മേല്‍ അവര്‍ക്ക് ഒരു കുറ്റം ആരോപിക്കുവാനുണ്ട്’ എന്ന് പറഞ്ഞത്, അദ്ദേഹം മുമ്പ് ഒരു ഖിബ്ത്തിയെ കൊലപ്പെടുത്തിയ സംഭവത്തെ ഉദ്ദേശിച്ചാണ്‌. മൂസാ (അ) നബിയുടെ അപേക്ഷ അല്ലാഹു അനുവദിച്ചുകൊടുത്തു.

തൗഹീദിലേക്ക് ജനങ്ങളെ ക്ഷണിക്കുക എന്നതാണ് എല്ലാ റസൂലുകളുടെയും പ്രഥമപ്രധാനമായ കടമ. ഇതിനുപുറമെ, ധാര്‍മ്മികമായും, സദാചാരപരമായുമുള്ള നിയമനിര്‍ദ്ദേശങ്ങളും അവര്‍ അറിയിച്ചു കൊടുക്കേണ്ടതുണ്ട്. എന്നാല്‍, അതതു ജനങ്ങളുടെ പരിതസ്ഥിതിയനുസരിച്ച് ചില പ്രവാചകന്‍മാര്‍ക്ക് പ്രത്യേകമായി ചില കടമകളും നിര്‍വ്വഹിക്കേണ്ടതുണ്ടായിരിക്കും. ഈ സൂറത്തില്‍ തുടര്‍ന്നുവരുന്ന നബിമാരുടെ കഥകളില്‍നിന്നും മറ്റും ഇത് മനസ്സിലാക്കാം. ഫി൪ഔന്‍റെയും, ഇസ്രാഈല്‍ ഗോത്രക്കാരുടെയും പ്രത്യേക പരിതസ്ഥിതി നിമിത്തം, ഇസ്രാഈല്യരെ ഫി൪ഔനില്‍ നിന്ന് മോചിപ്പിക്കുകയെന്നത് മൂസാ (അ) നബിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു പ്രത്യേക കര്‍ത്തവ്യമായിരുന്നു. ഇസ്രാഈല്‍ ജനത ഏറെക്കുറെ 400 കൊല്ലത്തോളമായി ഖിബ്ത്തികളുടെ (ഈജിപ്തുകാരുടെ) അടിമകളും ഭൃത്യന്‍മാരുമായി കഴിഞ്ഞുകൂടുകയാണ്. അതികഠിനമായ മര്‍ദ്ദനങ്ങള്‍ സഹിച്ചു കൊണ്ടാണവര്‍ ഈജിപ്തില്‍ ജീവിച്ചുവരുന്നത്. അവരില്‍ മുന്‍കഴിഞ്ഞുപോയിട്ടുള്ള പ്രവാചകന്‍മാരാല്‍ വാഗ്ദാനം ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ള ഫലസ്തീന്‍ പ്രദേശത്തേക്ക് അവരെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി രക്ഷപ്പെടുത്തുവാന്‍ അവരെ തങ്ങള്‍ക്ക് വിട്ടുകിട്ടണമെന്നാണ് മൂസാ (അ) ഫി൪ഔനോട് അല്ലാഹുവിന്‍റെ കല്‍പനപ്രകാരം ആവശ്യപ്പെടുന്നത്. അവനുണ്ടോ അതിന് സമ്മതിക്കുന്നു?!-

മൂസാ (അ) നബിയെ ഒരു കുറ്റവാളിയും, നന്ദികെട്ടവനും, ധിക്കാരിയുമായി ചിത്രീകരിക്കുവനാണ്, ഫി൪ഔന്‍ ഇതൊക്കെപ്പറയുന്നത്. നീ ഒരു ചോരക്കുഞ്ഞായിരുന്നപ്പോള്‍, ഞങ്ങള്‍ നിന്നെ നദിയില്‍നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുത്തി; ഞങ്ങള്‍ ലാളിച്ചുവളര്‍ത്തി; വളരെക്കാലം നീ ഞങ്ങളുടെ ഇടയില്‍ സുഖസമ്പൂര്‍ണ്ണനായി കഴിഞ്ഞുകൂടി. ഇതെല്ലാം ഇരിക്കവെ ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ഒരാളെ നീ കൊലചെയ്ത് നാടുവിടുകയും ചെയ്തു. ഇത്രയും നന്ദികേട് കാട്ടിയ ശേഷം – ഇപ്പോഴിതാ – ഒരു പുതിയ മതവും, വാദവുമായി വന്നിരിക്കുന്നു! എന്നത്രെ ഫി൪ഔന്‍റെ ആക്ഷേപം.

മൂസാ (അ) നബി അവരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ 18 കൊല്ലമാണ് കഴിഞ്ഞുകൂടിയതെന്നും അതല്ല 30 കൊല്ലമാണെന്നും പറയപ്പെടുന്നു. ദിവ്യദൗത്യവുമായി ഈജിപ്തില്‍ വന്നശേഷം ഒരു കൊല്ലത്തെ പരിശ്രമം കൊണ്ടാണ് ഫി൪ഔന്‍റെ സന്നിധിയില്‍ അഭിമുഖസംഭാഷണത്തിന് അവസരം ലഭിച്ചതെന്നും ചിലര്‍ പറഞ്ഞുകാണുന്നു. الله أعلم

മൂസാ (അ) ആദ്യമായി കുറ്റം സമ്മതിക്കുകയും, ആ കൈതെറ്റ് വന്നുപോയ പരിതസ്ഥിതി വിവരിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇന്ന് എനിക്ക് ലഭിച്ചിട്ടുള്ള അറിവും, ബോധവും അന്നെനിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല; എന്‍റെ പക്കല്‍ അബദ്ധത്തില്‍ വന്നുപോയ ആ കുറ്റത്തിന് നിങ്ങളെന്നെ കൊന്നുകളയുമെന്ന് പേടിച്ച് ഞാന്‍ നാടുവിടുകയാണുണ്ടായത്. ഇപ്പോള്‍, അല്ലാഹു എനിക്ക് വിജ്ഞാനവും, പ്രവാചകത്വവും നല്‍കിയിരിക്കുന്നു, ആ നിലക്കാണ് ഞാന്‍ നിങ്ങളുടെ അടുക്കല്‍ അവന്‍റെ ദൗത്യവും കൊണ്ടു വന്നിരിക്കുന്നത്. പിന്നെ, നിങ്ങള്‍ എനിക്ക് ചെയ്ത ചില അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ എടുത്തുപറയുകയുണ്ടായി. വാസ്തവത്തില്‍ അത് നിങ്ങളുടെ ഒരു അനുഗ്രഹമായി എടുത്തുദ്ധരിക്കുവാന്‍ സംഗതിയായത്‌ ഇസ്രാഈല്യരെ ആകമാനം നീ അടിമകളാക്കി നിര്‍ദ്ദാക്ഷിണ്യം മര്‍ദ്ദിച്ചുവന്നതുകൊണ്ടാണല്ലോ. അതില്ലായിരുന്നുവെങ്കില്‍, മറ്റു കുട്ടികളെപ്പോലെ ഞാനും എന്‍റെ വീട്ടില്‍ എന്‍റെ കുടുംബത്തിന്‍റെ കീഴില്‍ തന്നെ വളര്‍ന്നുവരുമായിരുന്നു. ആ സ്ഥിതിക്ക് അതൊരു ദയാദാക്ഷിണ്യമായി എടുത്തു പറയാനില്ല. എന്നൊക്കെയാണ് മൂസാ (അ) നബി മറുപടി പറയുന്നത്.

‘ഞങ്ങള്‍ ലോകരക്ഷിതാവിന്‍റെ ദൂതന്‍മാരാണെന്ന്’ മൂസാ (അ) പറഞ്ഞുവല്ലോ. ഫി൪ഔന് അത് സഹിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.

ഇത് കേട്ടപ്പോള്‍ അവന്‍ ആശ്ചര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചു. താനല്ലാതെ മറ്റൊരു റബ്ബും, ഇലാഹും ഇല്ലെന്ന് വാദം മുഴക്കിയിരുന്ന അവന്‍ അത് പരിഹാസ്യമാക്കുവാന്‍ ശ്രമം നടത്തി.

ഇങ്ങിനെ, മൂസാ (അ) നബി കാര്യം ഒന്നുകൂടി വ്യക്തമാക്കി. പക്ഷേ, ഫി൪ഔന്‍ പരിഹാസം വിട്ട് ശുണ്ഠിയിലേക്ക് നീങ്ങി.

ഫി൪ഔന്ന് ഔദ്ധത്യം വര്‍ദ്ധിച്ചു. ന്യായത്തില്‍കൂടി സംസാരിക്കുവാന്‍ അവന്‍ വഴി കാണുന്നില്ല. അങ്ങനെ ശക്തി ഉപയോഗിക്കുവാന്‍ മുതിര്‍ന്നു ഗര്‍ജ്ജിക്കുകയായി.

ഫി൪ഔന്‍ ശക്തി ഉപയോഗിക്കുവാനുള്ള ഭാവമാണെന്ന് കണ്ടപ്പോള്‍, മൂസാ (അ) ന്യായവാദത്തില്‍ നിന്നും ദൃഷ്ടാന്തത്തിലേക്കു തിരിഞ്ഞു. കണ്ടാല്‍ ആരും സമ്മതിക്കത്തക്ക ദൃഷ്ടാന്തം കാട്ടിത്തന്നാല്‍ സമ്മതിക്കുമോ, എന്നായി. എന്നാലതൊന്ന് കാണട്ടെ, എന്ന് ഫി൪ഔനും, പക്ഷേ, മൂസാ (അ) വടിയുടെയും, കയ്യിന്‍റെയും ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്‍ കാണിച്ചപ്പോള്‍ ജാലവിദ്യയെന്നു പറഞ്ഞു തള്ളുവാനും, ദുര്‍വ്യാഖ്യാനം ചെയ്‌വാനും ഫി൪ഔന്‍ മുതിരുകയായി;-