സൂറത്തുല്‍ ഖിയാമഃ : 22-40

അതായത്, സന്തോഷാധിക്യത്താല്‍ സജ്ജനങ്ങളുടെ മുഖങ്ങള്‍ പ്രശോഭിച്ചു പ്രസന്നങ്ങളായിത്തീരുകയും, അല്ലാഹുവിനെ ദര്‍ശിക്കുകയെന്ന മഹാഭാഗ്യം അവര്‍ക്കു സിദ്ധിക്കുകയും ചെയ്യും. അതേ സമയത്തു ദുര്‍ജ്ജനങ്ങളാകട്ടെ, തങ്ങള്‍ക്ക് അത്യാപത്താണ് നേരിടുവാനുള്ളതെന്നു കണ്ടു അങ്ങേയറ്റം വിഷാദപ്പെടുകയും അവരുടെ മുഖങ്ങള്‍ ഇരുളടഞ്ഞു ചുളുങ്ങിപ്പോകുകയും ചെയ്യുന്നു.

സ്വര്‍ഗീയ അനുഗ്രഹങ്ങളില്‍ ഏറ്റവും വമ്പിച്ച അനുഗ്രഹമാണ് അല്ലാഹുവിന്‍റെ തിരുസന്നിധി ദര്‍ശിക്കുവാനുള്ള ഭാഗ്യം. ‘മുഅ്തസിലഃ’ വിഭാഗക്കാരെപ്പോലെയുള്ള ചില യുക്തിവാദക്കാര്‍ക്ക് അവരുടെ തത്വശാസ്ത്രമനുസരിച്ച് ഈ ദര്‍ശനത്തെ അംഗീകരിക്കുവാന്‍ സാധിക്കയില്ല. അതുകൊണ്ടു അവര്‍ അതു സംബന്ധിച്ച രേഖകളെല്ലാം ദുര്‍വ്യാഖ്യാനം ചെയ്യുകയോ തള്ളിക്കളയുകയോ ചെയ്തുകാണാം. പക്ഷേ, ചില ഖുര്‍ആന്‍ വചനങ്ങളില്‍ നിന്നും ബലപ്പെട്ട പല ഹദീസുകളില്‍ നിന്നും വ്യക്തമായി അറിയപ്പെട്ടതും, സഹാബികള്‍, താബിഉകള്‍, സമുദായത്തിലെ പണ്ഡിതന്മാര്‍ എന്നു വേണ്ട, പൊതുവില്‍ മുസ്‌ലിം സമുദായം മുഴുവനും അംഗീകരിച്ചതുമായ ഒരു യാഥാർത്ഥ്യമാണത്. അബൂസഊദ് (رَضِيَ اللهُ عَنْهُ), അബൂഹുറൈറഃ (رَضِيَ اللهُ عَنْهُ) എന്നീ സഹാബികളില്‍ നിന്നു ഇമാം ബുഖാരിയും മുസ്‌ലിം (رحمهما الله) മറ്റും ഇപ്രകാരം രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു: ‘ചില ആളുകള്‍ ചോദിച്ചു: അല്ലാഹുവിന്‍റെ റസൂലേ, നാം ഖിയാമത്തു നാളില്‍ നമ്മുടെ റബ്ബിനെ കാണുമോ? അപ്പോള്‍ തിരുമേനി പറഞ്ഞു: ഒട്ടും മേഘമില്ലാത്ത അവസരത്തില്‍ സൂര്യനെയും ചന്ദ്രനെയും കാണുന്നതില്‍ നിങ്ങള്‍ക്കു വിഷമം നേരിടുമോ? അവര്‍ പറഞ്ഞു: ഇല്ല. തിരുമേനി പറഞ്ഞു: അതുപോലെ, നിശ്ചയമായും നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ റബ്ബിനെ വഴിയെ കാണുന്നതാണ്.’

നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) അരുളിച്ചെയ്തതായി സ്വുഹൈബ് (رَضِيَ اللهُ عَنْهُ) പ്രസ്താവിക്കുന്ന ഒരു ഹദീസിന്‍റെ സാരം ഇപ്രകാരമാണ്: ‘സ്വര്‍ഗക്കാര്‍ സ്വര്‍ഗത്തില്‍ പ്രവേശിച്ചാല്‍, നിങ്ങള്‍ക്കു ഞാന്‍ വല്ലതും കൂടുതലായി നല്‍കേണ്ടതുണ്ടോ എന്നു അല്ലാഹു അവരോടു ചോദിക്കും. അവര്‍ മറുപടി പറയും: നീ ഞങ്ങളുടെ മുഖം വെള്ളയാക്കി (ഞങ്ങള്‍ക്കു സന്തോഷം നല്‍കി)ത്തരുകയും ഞങ്ങളെ സ്വര്‍ഗത്തില്‍ പ്രവേശിപ്പിക്കുകയും, ഞങ്ങളെ നരകത്തില്‍ നിന്നു രക്ഷപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തുതന്നില്ലേ? (എനി എന്താണ് ഞങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടത്?!) അപ്പോള്‍ മറ ഉയര്‍ത്തപ്പെടും. എന്നിട്ടു അവര്‍ അല്ലാഹുവിന്‍റെ തിരുമുഖം നോക്കിക്കാണും. അപ്പോള്‍ അവര്‍ക്കു തങ്ങളുടെ റബ്ബിനെ നോക്കിക്കാണുന്നതിനെക്കാള്‍ ഇഷ്ടപ്പെട്ടതായി മറ്റൊന്നും തന്നെ ഉണ്ടായിരിക്കയില്ല. പിന്നീടു തിരുമേനി (صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّم)

لِّلَّذِينَ أَحْسَنُوا۟ ٱلْحُسْنَىٰ وَزِيَادَةٌ – سورة يونس 26

(നന്മ പ്രവര്‍ത്തിച്ചവര്‍ക്കു ഏറ്റവും നല്ല പ്രതിഫലമുണ്ട്; കൂടുതലുമുണ്ട്.) എന്ന ഖുര്‍ആന്‍ വചനം ഓതുകയും ചെയ്തു. (മുസ്‌ലിം) ‘ഏറ്റവും നല്ല പ്രതിഫലം’ എന്നു പറഞ്ഞതു സ്വര്‍ഗവും, ‘കൂടുതല്‍’ എന്നു പറഞ്ഞതു തിരുമുഖദര്‍ശനവും ആകുന്നുവെന്നാണ് തിരുമേനി (صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّم) ഇതുമുഖേന ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയത്. ‘അപ്പോള്‍ മറ ഉയര്‍ത്തപ്പെടും’ എന്നുള്ള ഹദീസിലെ വാക്യം ശ്രദ്ധേയമാണ്. അല്ലാഹുവിന്‍റെ തിരുമുഖം സൃഷ്ടികള്‍ക്കു കാണുവാന്‍ സാധിക്കാതിരിക്കുമാറുള്ള എന്തോ ഒരു മറ – ആ മറ എന്താണെന്നു അല്ലാഹുവിനറിയാം – ഉണ്ടെന്നും, ആ മറ ആരില്‍ നിന്നും നീക്കപ്പെടുന്നുവോ ആ ഭാഗ്യവാന്‍മാര്‍ക്കേ അതിനു സാധിക്കുകയുള്ളൂവെന്നും ഇതില്‍ നിന്നു മനസ്സിലാക്കാം. ഈ വസ്തുത അല്ലാഹുവിന്‍റെ വചനത്തില്‍ നിന്നു തന്നെ മനസ്സിലാക്കാവുന്നതാണ്. സൂറത്തുല്‍ മുത്വഫ്-ഫിഫീനില്‍ നരകക്കാരായ മഹാപാപികളെപ്പറ്റി അല്ലാഹു പറയുന്നു:

15 كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ – سورة المطففين

(അങ്ങിനെയല്ലാ, നിശ്ചയമായും അന്നത്തെ ദിവസം അവര്‍ തങ്ങളുടെ റബ്ബില്‍ നിന്നും മറയിടപ്പെടുന്നവരാണ്). ഇമാം ശാഫീ (رحمه الله) ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചതു പോലെ, അല്ലാഹുവിനെ ദര്‍ശിക്കുന്നതില്‍ നിന്നു സജ്ജനങ്ങള്‍ മറയിടപ്പെടുന്നതല്ല. അതു കൊണ്ടാണല്ലോ അവിശ്വാസികള്‍ മറയിടപ്പെടുന്നവരാണെന്നു അല്ലാഹു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്.

ഈ രംഗം അധികമൊന്നും വിവരിക്കേണ്ടുന്ന ആവശ്യമില്ല. അല്‍പമൊന്നു ആലോചിക്കുന്ന ഏവനും അതിന്‍റെ ഗൗരവം ഏറെക്കുറെ ഊഹിക്കാവുന്നതാണ്. ഏതൊരുവനും നിസ്സഹായനായി മുട്ടുകുത്തുന്ന രംഗമത്രെ അത്. അതെ, ഈ ലോകവുമായി എന്നെന്നേക്കും വിടവാങ്ങുകയും, വിഭാവനകള്‍ക്കതീതമായ പരലോകജീവിതവുമായി കണ്ടുമുട്ടുകയും ചെയ്യുന്ന രംഗം!

മരണപ്പെട്ടുനോക്കുമ്പോള്‍ അവനു രക്ഷക്കുവേണ്ടുന്ന യാതൊന്നും അവന്‍റെ കൂടെയില്ല. സത്യമെന്നു വിശ്വസിക്കേണ്ടതൊന്നും അവന്‍ വിശ്വസിച്ചിട്ടില്ല. മനുഷ്യന്‍റെ പ്രധാന കടമയായ നമസ്കാരകര്‍മവും അവന്‍ നിര്‍വ്വഹിച്ചിട്ടില്ല. നേരെമറിച്ച് സത്യയാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളെ വ്യാജമാക്കി നിഷേധിക്കുകയും, ഉപദേശങ്ങളും കല്‍പനകളും അനുസരിക്കാതെ പിന്‍തിരിഞ്ഞു കളയുകയുമാണവന്‍ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. മാത്രമോ? ഇതിനെല്ലാം പുറമെ സത്യത്തിനെതിരില്‍ താന്‍ സ്വീകരിച്ചു വന്ന ധിക്കാര പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളില്‍ അഹങ്കരിച്ചുകൊണ്ടും ദുരഭിമാനം നടിച്ചുകൊണ്ടും അവന്‍ തന്‍റെ ആള്‍ക്കാരുടെ അടുക്കല്‍ ചെല്ലുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ഇത്രയും കടുത്ത ധിക്കാരിയാണവന്‍. എടോ! നിനക്കു കിട്ടേണ്ടുന്നതു – അതെ തികച്ചും നിനക്കു യോജിച്ച ശിക്ഷ – തന്നെയാണ് നിനക്കുള്ളതു എന്നു അല്ലാഹു അവനെ താക്കീതു ചെയ്യുകയാണ്. ആവര്‍ത്തിച്ചാവര്‍ത്തിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ഈ താക്കീതു അല്ലാഹുവിനു അവനോടുള്ള കോപത്തിന്‍റെ കാഠിന്യത്തെയാണ് കാണിക്കുന്നത്.

അക്രമകാരികളായ ആളുകള്‍ക്ക് വല്ല നാശവും സംഭവിക്കുമ്പോള്‍ ‘നിനക്കു കിട്ടേണ്ടതുകിട്ടി’ എന്നും, ‘നിനക്കു യോജിച്ചതുതന്നെയാണത്’ എന്നുമൊക്കെ പറയാറുണ്ടല്ലോ. അതുപോലെയുള്ള ഒരു പ്രയോഗമാണ് 34, 35 വചനങ്ങളില്‍ (أَوْلَىٰ لَكَ) എന്നു ആവര്‍ത്തിചു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. 31, 32 വചനങ്ങളില്‍ ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയതു പോലെയുള്ള പാപങ്ങള്‍ ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന നിനക്കു വളരെ ചേര്‍ന്നതു തന്നെയാണ് (35-ാം വചനത്തില്‍ പ്രസ്താവിച്ച) ആ അഹങ്കാരവും ദുരഭിമാനവും, എന്നിങ്ങിനെയും ആ വാക്കുകള്‍ വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അതായതു, ഇത്രയും ധിക്കാരത്തിനു മുതിര്‍ന്ന നീ നിന്‍റെ ആ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളില്‍ അഹങ്കാരം കൊള്ളുന്നതും നിനക്കു യോജിച്ചതുതന്നെ, അതില്‍ ആശ്ചര്യമില്ല എന്നു സാരം. രണ്ടായാലും അല്ലാഹുവിനു അവനോടുള്ള കോപവും അമര്‍ഷവുമാണതു കാണിക്കുന്നതു എന്നു വ്യക്തം. അല്ലാഹുവിന്‍റെ കോപത്തിനും ക്രോധത്തിനും പാത്രമാകാതെ നമ്മെയെല്ലാം അവന്‍ കാത്തു രക്ഷിക്കട്ടെ. ആമീന്‍. അല്ലാഹു പറയുന്നു:-

അതെ, നിശ്ചയമായും അവന്‍ അതിനു കഴിവുള്ളവന്‍ തന്നെ! ശൂന്യാവസ്ഥയിലായിരുന്ന മനുഷ്യജീവിയെ കേവലം നിസ്സാരവും നിര്‍ജ്ജീവവുമായ ഒരു വസ്തുവില്‍ നിന്നു ഉത്ഭവിപ്പിച്ച് പല ഘട്ടങ്ങളെയും തരണം ചെയ്യിച്ച് ഈ നിലക്ക് എത്തിച്ച ആ മഹാശക്തിക്ക്‌ അവന്‍റെ മരണശേഷം അവനെ വീണ്ടും ഒന്നു ജീവിപ്പിക്കുവാന്‍ കഴിയുമോ എന്നു വിശേഷബുദ്ധിയുള്ള ആരെങ്കിലും സംശയിക്കുവാന്‍ അവകാശമുണ്ടോ?!

ഈ ഒടുവിലത്തെ വചനം ഓതിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ سبحانك (നീ മഹാപരിശുദ്ധന്‍!) എന്നും بلى (ഇല്ലാതേ! നിശ്ചയമായും കഴിയും) എന്നു നബി (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) പറഞ്ഞിരുന്നതായി ഹദീസില്‍ വന്നിട്ടുണ്ട്. ഹദീസ് സൂ: മുര്‍സലാത്തിന്‍റെ അവസാനത്തില്‍ കാണാം. (إِنْ شَاءَ اللَّهُ) അതുപോലെ നാമും പറയുന്നതു ആവശ്യമാണ്‌. ഈ വചനങ്ങള്‍ മനഃപൂര്‍വ്വം അര്‍ത്ഥം ആലോചിച്ചുകൊണ്ടു ഓതുന്നവന്‍ താനറിയാതെത്തന്നെ അപ്രകാരം പറഞ്ഞേക്കുകതന്നെ ചെയ്യും.

[اللهم لك الحمد ولك المنة والفضل]