സൂറത്ത് യൂസുഫ് : 30-49

യൂസുഫ് (അ)ന്റെ യജമാനനെക്കുറിച്ചാണ് الْعَزِيزِ (അല്‍ അസീസ്‌) എന്നു പറഞ്ഞത്. മുമ്പു ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയതുപോലെ, ഇതദ്ദേഹത്തിന്റെ സാക്ഷാല്‍ പേരല്ല. ‘പ്രതാപശാലി, മഹാന്‍, ശക്തന്‍, വീര്യപ്പെട്ടവന്‍, യോഗ്യന്‍, ഊക്കന്‍, ബഹുമാന്യന്‍’ എന്നിങ്ങിനെയുള്ള അര്‍ത്ഥങ്ങളില്‍ സന്ദര്‍ഭംപോലെ ഉപയോഗിക്കപ്പെടാവുന്ന ഒരു വാക്കാണിത്. മന്ത്രിമാരെപ്പോലെ മേലേകിടയിലുള്ള വ്യക്തികളെ സംബോധന ചെയ്യുമ്പോള്‍ ആ വാക്കു ഉപയോഗിക്കപ്പെടും. അതുകൊണ്ടു അദ്ദേഹം അന്നത്തെ രാജഭരണത്തിലെ ഉന്നതനായ ഒരാളായിരുന്നുവെന്നു മനസ്സിലാക്കാം. اكبر (അക്ബര്‍) എന്ന ക്രിയയുടെ സാക്ഷാല്‍ അര്‍ത്ഥം ‘വലുതാക്കി’- അഥവാ വലുതായി തോന്നി – എന്നാകുന്നു. ആശ്ചര്യകരമായ വല്ലതും കണ്ട് അമ്പരപ്പും വിസ്മയവും തോന്നുമ്പോഴാണ്‌ അതു ഉപയോഗിക്കപ്പെടാറുള്ളത്. അതുകൊണ്ടാണ് അതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യാര്‍ത്ഥമെന്ന നിലക്കും – ‘വിസ്മയിച്ചു’ എന്നു നാം അര്‍ത്ഥം കല്‍പിച്ചത്‌. متكأ (മുത്തകഉ്) എന്ന പദത്തിനു ‘ചാരിയിരിക്കപ്പെടുന്ന വസ്തു’ എന്നത്രെ വാക്കര്‍ത്ഥം. മേത്ത, സോഫ, തലയണ മുതലായ വിരുപ്പു വിതാനങ്ങളെ ഉദ്ദേശിച്ചാണ് അതു സാധാരണ പറയപ്പെടാറുള്ളത്. അവയില്‍ ഇരുന്ന് കഴിക്കപ്പെടുന്ന പഴവര്‍ഗ്ഗം മുതലായ സുഖഭോജ്യ വസ്തുക്കളെ ഉദ്ദേശിച്ചും പറയപ്പെടാം. ആ സ്ത്രീകള്‍ക്കുവേണ്ടി ഒരുക്കപ്പെട്ടിരുന്ന വിരുന്നൊരുക്കങ്ങളാണിവിടെ ഉദ്ദേശ്യം. അതില്‍ കത്തികൊണ്ടുമുറിച്ചു തിന്നേണ്ടുന്ന പഴവര്‍ഗ്ഗങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നു മനസ്സിലാകുന്നു. مكر (മക്ര്‍) എന്ന വാക്കിനു ‘വഞ്ചന, കുതന്ത്രം, കൗശലം, തന്ത്രം, കുസൃതി’ എന്നിങ്ങനെ സന്ദര്‍ഭോചിതം അര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ വരും. مكر من (അവരുടെ കുസൃതി) എന്ന് പറഞ്ഞതിന്റെ താല്‍പര്യം, ആ സ്ത്രീകള്‍ അവളെപ്പറ്റി കുറ്റവും ആക്ഷേപവും പറഞ്ഞതും, അതു പ്രചരിപ്പിച്ചതുമാകുന്നു. ആശ്ചര്യവും അതിശയവും തോന്നുമ്പോള്‍ سبحان الله (സുബ്ഹാനല്ലാഹി) എന്നു പറയാറുള്ളതുപോലെ, അതേ അര്‍ത്ഥത്തില്‍ തന്നെ ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്ന മറ്റൊരുവാക്കാണ്‌ حاش الله (ഹാശ-ലില്ലാഹി)യും.

യൂസുഫും, സുലൈഖയും തമ്മില്‍നടന്ന സംഭവം പട്ടണത്തില്‍ – ഈജിപ്തില്‍ – പ്രചരിച്ചു സ്ത്രീകള്‍ക്കിടയില്‍ – കുലീന സ്ത്രീകളില്‍ പ്രത്യേകിച്ചും – അതൊരു സംസാരവിഷയമായി. അസീസിന്റെ പത്നിസ്ഥാനം അലങ്കരിക്കുന്ന ഒരു മഹതി തന്റെ അടിമച്ചെറുക്കനെ പ്രേമിക്കുന്നു. അവള്‍ അതില്‍ ലയിച്ചുപോയിരിക്കുന്നു. അവള്‍ പിഴച്ചുപോയി എന്നിങ്ങനെ അവര്‍ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി. വിവരം സുലൈഖാ അറിഞ്ഞു. അപമാനത്തില്‍ നിന്നു രക്ഷപ്പെടുവാനും, തന്റെ ഒഴികഴിവു മറ്റുള്ളവരെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുവാനും അവള്‍ ഒരു സൂത്രം പ്രയോഗിച്ചു. തന്നെപ്പറ്റി ആരോപണവും കുറ്റവും പറയുന്ന സ്ത്രീകള്‍ക്കു കേമമായ ഒരു വിരുന്നുസദസ്സൊരുക്കി അവരെയൊക്കെ ക്ഷണിച്ചുവരുത്തി. ഭക്ഷ്യവിഭവങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില്‍, കത്തികൊണ്ടു മുറിച്ചു തിന്നേണ്ടുന്ന പഴവര്‍ഗ്ഗങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാവരും കത്തിയെടുത്തു മുറിച്ചുതിന്നുമ്പോള്‍ പെട്ടെന്ന്‍ ആ സദസ്സില്‍ചെന്നു പ്രത്യക്ഷപ്പെടുവാന്‍ യൂസുഫ് (അ) നോടു കല്‍പിക്കുകയും ചെയ്തു അദ്ദേഹത്തെ കാണേണ്ട താമസം : അദ്ദേഹത്തിന്റെ അസാധാരണ സൗന്ദര്യവും, നിരുപമമായ കൊമളാകൃതിയും കണ്ട് സ്ത്രീകള്‍ മതിമറന്നുപോയി, അതൊരു മനുഷ്യരൂപമാണെന്നു അവര്‍ക്കു ഊഹിക്കുവാന്‍പോലും കഴിഞ്ഞില്ല. ആകാശത്തുനിന്നു മനുഷ്യരൂപത്തില്‍ ഇറങ്ങിവന്ന ഒരു മലക്കായിരിക്കുവാനേ തരമുള്ളുവെന്നു അവര്‍ മറന്നുകളഞ്ഞു. യന്ത്രംകണക്കെ കൈകള്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അങ്ങനെ സ്വന്തം കൈകള്‍ അവര്‍ സ്വയം ചെത്തി മുറിയാക്കിയതു അവര്‍ അറിഞ്ഞില്ല. ഇത്രയുമായപ്പോള്‍, തന്റെ ഉദ്യമത്തില്‍ താന്‍വിജയിച്ചുവെന്നുകണ്ടു സുലൈഖാ അവരുടെനേരെ തിരിഞ്ഞു.

ഇതാ! ഒരുനോക്കു കണ്ടപ്പോഴേക്കും സുബോധനം നശിച്ചു കൈകള്‍ സ്വയം ചെത്തിമുറിക്കുമാറ് നിങ്ങള്‍ വിസ്മയിച്ചുപോയ ഈ യുവാവിന്റെ കാര്യത്തിലാണ് നിങ്ങള്‍ എന്നെപ്പറ്റി കുറ്റാരോപണം നടത്തിയിരുന്നത്, ഇപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ക്കു മനസ്സിലായില്ലേ, ഞാന്‍ അവനില്‍ വശീകൃതയായതിന്റെ രഹസ്യം?! ഞാന്‍ ഇതാ തുറന്നു പറയുന്നു : ഞാനവനെ പ്രേമിച്ചതും പിടികൂടിയതുമൊക്കെ സത്യം തന്നെ. പക്ഷെ, അവന്‍ അനുസരിക്കാതെ ഒഴിഞ്ഞുമാറുകയാണ് ചെയ്തത്. അവനെ ഞാന്‍ വെറുതെവിടുവാന്‍ പോകുന്നില്ല. എന്റെ ഇഷ്ടത്തിനു വഴങ്ങാത്തപക്ഷം, നിശ്ചയമായും അവനെ കാരഗൃഹത്തിലാക്കുവാനുള്ള ഏര്‍പ്പാട് ഞാന്‍ നടത്തുകതന്നെ ചെയ്യും. അങ്ങനെ, ഈ അരമനയിലെ മാന്യനായി കഴിഞ്ഞുകൂടുന്ന അവന്‍ ഒരു നിന്ദ്യനായിത്തീരുകയും ചെയ്യും എന്നു സാരം.

ഇപ്പോള്‍, സുലൈഖായുടെ സ്ഥിതി മാത്രമല്ല, നാട്ടിലെ പൊതുസ്ഥിതി തന്നെ തനിക്കു അനുകൂലമല്ലെന്നും, തന്റെ സംശുദ്ധിയും മാന്യതയും കാത്തുരക്ഷിക്കുവാന്‍ ഈ പരിതസ്ഥിതിയില്‍ വളരെ പ്രയാസമാണെന്നും യൂസുഫ് (അ) കണ്ടു. അദ്ദേഹം അല്ലാഹുവിങ്കലേക്ക് സങ്കടപ്പെട്ടു :

സുലൈഖായുടെ വിരുന്നുസദ്യ കഴിഞ്ഞതോടെ പട്ടണത്തിലെ സ്ത്രീകളുടെ അനുഭാവംകൂടി അവള്‍ക്ക് സിദ്ധിക്കുകയും, അവരും അദ്ദേഹത്തിലേക്ക് കണ്ണുവെച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതായി യൂസുഫ് (അ)നു മനസ്സിലായി. അതുകൊണ്ടാണു ‘അവള്‍ എന്നെ ക്ഷണിക്കുന്നതില്‍ നിന്നു’ എന്നുപറയാതെ ‘ഈ സ്ത്രീകള്‍ എന്നെ ക്ഷണിക്കുന്നതില്‍നിന്നു’ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ എന്നു അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്. യജമാനഗൃഹത്തില്‍ നിന്നുള്ള കടുത്ത നിര്‍ബന്ധവും ഭീഷണിയും, അതോടുകൂടി ചുറ്റുപാടില്‍ നിന്നുള്ള സമ്മര്‍ദ്ദവും കൂടിയായപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം വമ്പിച്ച സങ്കടത്തിലായി. അല്ലാഹുവിന്റെ കൃപാകടാക്ഷംകൊണ്ടല്ലാതെ ഇതില്‍നിന്നു രക്ഷയില്ലെന്നു അദ്ദേഹം കണ്ടു. അതു ലഭിക്കാത്തപക്ഷം, എത്ര മനോദാര്‍ഢ്യവും സത്യനിഷ്ഠയും ഉള്ളവനായിരുന്നാല്‍ പോലും ഇത്തരം ഘട്ടങ്ങളില്‍ തിന്മകള്‍ക്കു വഴങ്ങുക മനുഷ്യസ്വഭാവമാണ്. ആകയാല്‍, ജയില്‍വാസം മുഖേനയെങ്കിലും ഈ ആപത്തില്‍ നിന്നു എന്നെ രക്ഷപ്പെടുത്തേണമേ! എന്നു അദ്ദേഹം അല്ലാഹുവിനോട് അപേക്ഷിച്ചു. അല്ലാഹു പ്രാര്‍ത്ഥന സ്വീകരിക്കുകയും, അദ്ദേഹത്തെ രക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തുതാനും.

ഏതെങ്കിലും ഒരു പാപകൃത്യം ചെയ്യുന്നതില്‍ സ്വാഭാവികമായിത്തന്നെ മനുഷ്യനു താല്‍പര്യവും ഇച്ഛയുമുള്ളതായിരിക്കുക, സാഹചര്യങ്ങള്‍ അതിനു അനുകൂലമായിരിക്കുകയും ചെയ്യുക, ഇങ്ങിനെയുള്ള അവസരത്തില്‍ അല്ലാഹുവിനെ ഓര്‍ത്തു അതില്‍ നിന്നു ഒഴിഞ്ഞുനിന്നു ശുദ്ധത പാലിക്കുന്നവര്‍ വളരെ ചുരുക്കം. എങ്കിലും അവരത്രെ ഭാഗ്യവാന്മാര്‍. അതോടൊപ്പം അധികാരസ്ഥാനങ്ങളില്‍ നിന്നുള്ള നിര്‍ബ്ബന്ധവും ഭീഷണിയും കൂടി നേരിടേണ്ടിവന്നാലോ? അപ്പോള്‍ അതിനെതിരെ ത്യാഗങ്ങളും ക്ളേശങ്ങളും അനുഭവിക്കുവാന്‍ തയ്യാറുള്ളവര്‍ അതിനെക്കാള്‍ വിരളമായിരിക്കും. ഇവര്‍ തന്നെയാണ് മഹാഭാഗ്യവാന്മാര്‍. ഈ മഹാഭാഗ്യം ലഭിച്ച ഒരു മാതൃകാപുരുഷനാണ് യൂസുഫ് (അ). അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിലെ ഈ രംഗം മാതൃകാപാഠമാക്കി ജീവിക്കുവാന്‍ അല്ലാഹു നമുക്കെല്ലാവര്‍ക്കും തൗഫീഖ് നല്‍കട്ടെ. ആമീന്‍.

പ്രസിദ്ധമായ ഒരു ഹദീസ് ഇവിടെ ഉദ്ധരിക്കുന്നതു സന്ദര്‍ഭോചിതമാകുന്നു. നബി (സ) ഇപ്രകാരം അരുളിച്ചെയ്തിരിക്കുന്നു :
‘അല്ലാഹുവിന്റെ തണലല്ലാതെ തണലില്ലാത്ത ദിവസത്തില്‍ (ഖിയാമത്തുനാളില്‍) ഏഴ് കൂട്ടര്‍ക്ക് അല്ലാഹു അവന്റെ തണലില്‍ തണലേകുന്നതാണ്. (ഒന്ന്‍:) നീതിമാനായ നേതാവ്; (രണ്ട്:) അല്ലാഹുവിന്റെ ആരാധനയിലായി വളര്‍ന്നുവന്ന യുവാവ്; (മൂന്ന്‍:) പുറത്തുപോയാലും മടങ്ങിവരുന്നതുവരെ ഹൃദയം പള്ളിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നവന്‍; (നാല്:) അല്ലാഹുവിന്റെ കാര്യത്തില്‍ പരസ്പരം സ്നേഹിക്കുന്ന രണ്ടാളുകള്‍-അവര്‍ ഒരുമിച്ചുകൂടുന്നതും പിരിഞ്ഞുപോകുന്നതും അതനുസരിച്ചായിരിക്കുമാറ്; (അഞ്ച്:) വലതുകൈ ചിലവഴിക്കുന്നത് ഇടതുകൈ (പോലും) അറിയാത്തവിധം സ്വകാര്യമായി ധര്‍മ്മം കൊടുക്കുന്നവന്‍; (ആറ്:) പദവിയും സൗന്ദര്യവുമുള്ള ഒരു സ്ത്രീ ക്ഷണിച്ചിട്ടു ഞാന്‍ അല്ലാഹുവിനെ ഭയപ്പെടുന്നു എന്നു പാഞ്ഞവന്‍; (എഴ്:) ഒഴിഞ്ഞിരുന്നു – ഏകനായിരുന്നു-കൊണ്ടു അല്ലാഹുവിനെ ധ്യനിച്ചുകരയുന്നവന്‍’. (ബു; മു)

യൂസുഫ് (അ)ന്റെ നിരപരാധിത്വത്തിനുള്ള തെളിവുകള്‍ പലതും കണ്ടിട്ട് പിന്നെയും അദ്ദേഹത്തെ കുറച്ചുകാലം തടവിലിടുക തന്നെ വേണമെന്നു അവര്‍ തീരുമാനിച്ചുവെന്നു സാരം. തന്റെ ആവശ്യം സാധിപ്പിച്ചുതരാത്ത പക്ഷം തടവിലിടുകയോ, കഠിനശിക്ഷ
നല്‍കുകയോ ചെയ്യുമെന്നു സുലൈഖാ നേരത്തെ പറഞ്ഞിരുന്നതാണല്ലോ. അവള്‍ക്കു ഭരണകൂടത്തില്‍ ഉണ്ടാകാവുന്ന സ്വാധീനം ഊഹിക്കാവുന്നതാണ്. ചില വ്യാഖ്യാതാക്കള്‍ പറയുന്നത് പോലെ, അവള്‍ക്കെതിരെ സത്യത്തിന്റെ പേരില്‍ ശക്തമായ ഒരു നടപടി കൈക്കൊള്ളുവാനുള്ള ധീരത അസീസിനുള്ളതായി കാണപ്പെടുന്നുമില്ല. അപ്പോള്‍ കുറ്റക്കാരന്‍ സുഫാണെന്നു വരുത്തിത്തീര്‍ക്കുവാനോ, അന്തരീക്ഷം ഒന്ന് ശാന്തമായിത്തീരുവാന്‍ വേണ്ടിയോ ആയിരിക്കാം അവസാനം അവരങ്ങിനെ തീരുമാനിച്ചത്. അല്ലാഹുവിനറിയാം. കാരണമേതായാലും ശരി, അദ്ദേഹം കാരാഗൃഹത്തിലായി.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വാഭാവഗുണം, സത്യനിഷ്ഠ, ഭയഭക്തി മുതലായവ കാരണം ജയിലുദ്യോഗസ്ഥന്‍മാര്‍ക്കും, ജയില്‍വാസികള്‍ക്കും അദ്ദേഹത്തോടു വളരെ സ്നേഹവും ആദരവുമായിരുന്നുവെന്നു പലരും പറഞ്ഞു കാണാം. സ്വാഭാവികമായും അതു ശരിയായിരിക്കുകയും ചെയ്യും. ജയിലധികാരിക്കു അദ്ദേഹത്തോടു ദയ തോന്നിയെന്നും, അങ്ങിനെ, മറ്റുള്ള ജയില്‍പുള്ളികളുടെ കൈകാര്യനേതൃത്വം അദ്ദേഹത്തെ ഏല്‍പിച്ചുകൊടുത്തുവെന്നും ബൈബിളും (ഉല്‍പഃ39ല്‍ 21-23) പറയുന്നു. തടവിലുള്ളവര്‍ക്ക് അദ്ദേഹത്തിന്റെ നേരെ വളരെ മതിപ്പുണ്ടായിരുന്നുവെന്നു അടുത്ത വാക്യത്തിലെ അവസാന വാക്യത്തില്‍നിന്നു തന്നെ വ്യക്തമാകുന്നുമുണ്ട്.

അല്ലാഹു ഒരു കാര്യം നടപ്പില്‍ വരുത്തുവാന്‍ വേണ്ടുക വെക്കുമ്പോള്‍, അതിലേക്കുള്ള മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളെ അവന്‍ നേരെത്തെത്തന്നെ ശരിപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുക പതിവാകുന്നു. യൂസുഫ് (അ)ന്റെ ആദ്യത്തെ സ്വപ്നത്തെത്തുടര്‍ന്നുണ്ടായ ഓരോ സംഭവം നോക്കിയാലും അതു ആ മാര്‍ഗ്ഗശൃംഖയിലെ ഓരോ കണ്ണിയായിരുന്നുവെന്നു കാണാം. അക്കൂട്ടത്തില്‍പെട്ട ഒരു കണ്ണിയായിതും. കാരാഗൃഹവാസികളില്‍ വേറെയും
പലരുണ്ടായിരിക്കുമെങ്കിലും ഈ രണ്ടാളുടെ വിഷയത്തിന്നാണുള്ളത്. രണ്ടില്‍ ഒന്നാമത്തേവന്‍ രാജാവിനു പാനീയങ്ങള്‍ നല്‍കിയിരുന്നവനും, രണ്ടാമത്തേവന്‍ രാജാവിനു അപ്പം-അഥവാ ഭക്ഷണം നല്‍കിയിരുന്നവനുമായിരുന്നു. രണ്ടാളുടെമേലും ഉണ്ടായ ചില കുറ്റാരോപണങ്ങളെത്തുടര്‍ന്നു അവരും കാരാഗൃഹത്തിലായിരിക്കുകയാണ്. രണ്ടുപേരും ഓരോ സ്വപ്നം കണ്ടു. ഒന്നാമത്തേവന്‍ മുന്തിരിയില്‍ നിന്നു കള്ളു പിഴിഞ്ഞുണ്ടാക്കുന്നതും, മറ്റേവന്‍ തലയില്‍ അപ്പം ചുമന്നുകൊണ്ടു നില്‍ക്കും മദ്ധ്യേ പക്ഷികള്‍ അതില്‍നിന്നു തിന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതുമായിരുന്ന സ്വപ്നം.

യൂസുഫു (അ)മായുള്ള പരിചയത്തില്‍ നിന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉല്‍കൃഷ്ടഗുണങ്ങള്‍ കണ്ടുമനസ്സിലാക്കിയ അവര്‍ അദ്ദേഹത്തിനു സ്വപ്നവ്യാഖ്യാനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വൈദഗ്ദ്യവും മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുമല്ലോ. രണ്ടുപേരും അവരവരുടെ സ്വപ്നം അദ്ദേഹത്തെ കേള്‍പ്പിച്ചുകൊണ്ടു അതിനു വ്യാഖ്യാനം നല്‍കുവാനപേക്ഷിച്ചു. അദ്ദേഹം ചോദ്യം കേട്ടമാത്രയില്‍ തന്നെ ഉത്തരം നല്‍കുവാന്‍ ഒരുങ്ങാതെ, അവര്‍ക്കു തന്നെക്കുറിച്ചുള്ള മതിപ്പും, തന്നിലേക്കുള്ള ആഭിമുഖ്യവും ഉപയോഗപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് അവസരം കൂടുതല്‍ പ്രയോജനകരമാക്കിത്തീര്‍ക്കുവാന്‍
ശ്രമിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്.

‘നിങ്ങള്‍ക്കു നല്‍കപ്പെടാറുള്ള ഭക്ഷണം വരുന്നതിനു മുമ്പു അതിന്റെ വ്യാഖ്യാനം ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്കുവിവരിച്ചുതരാതിരിക്കുകയില്ല’ لَا يَأْتِيكُمَا طَعَامٌ… എന്ന വാക്യം ഒന്നിലധികം പ്രകാരത്തില്‍ വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അവയില്‍ പ്രസക്തമായതു രണ്ടു വ്യാഖ്യാനങ്ങളാകുന്നു. ‘അതിന്റെ വ്യാഖ്യാനം’ (تَأْوِيلِهِ) എന്നതിലെ സര്‍വ്വനാമം (صمير) കൊണ്ടുദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടതു ഭക്ഷണമാണോ? അതല്ല, ആ രണ്ടുപേര്‍ വിവരിച്ച സ്വപ്നമാണോ? ഇതില്‍ നിന്നാണ് രണ്ടും ഉടലെടുത്തിരിക്കുന്നത്.

1ാമത്തെ വ്യാഖ്യാനം : നിങ്ങള്‍ക്കു ഇവിടെവെച്ചു നല്‍കപ്പെടാറുള്ള ഏതു ഭക്ഷണസാധനങ്ങളും നിങ്ങളുടെ മുമ്പില്‍ വന്നെത്തും മുമ്പായി അതു ഇന്നിന്ന പ്രകാരമുള്ളതായിരിക്കുമെന്നുള്ള വിവരം ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍കൂട്ടി അറിയിച്ചു തരുന്നതാണ് എന്നാകുന്നു. പ്രധാനപ്പെട്ട വ്യാഖ്യാതാക്കള്‍ അധികവും സ്വീകരിച്ചു കാണുന്നതും, വാചക ഘടനയോടു കൂടുതല്‍ അടുപ്പം തോന്നുന്നതും ഈ വ്യാഖ്യാനമത്രെ. നിങ്ങളുടെ സ്വപ്നത്തിനു വ്യാഖ്യാനം പറഞ്ഞുതരുവാന്‍ മാത്രമല്ല, അതിനേക്കാള്‍ ഗൂഡമായതും, സ്വപ്നവ്യാഖ്യാനം പോലെ ഊഹത്തെയും ഭാവനയെയും അടിസ്ഥാനമാക്കി അഭിപ്രായം പറയുവാന്‍ കഴിയാത്തതുമായ ചില അദൃശ്യകാര്യങ്ങളും എനിക്കുഅറിയാം. അതാകട്ടെ, ഞാന്‍ എന്റെ സ്വന്തം നിലക്കു പറയുന്നതുമല്ല. അല്ലാഹു എനിക്കു പല കാര്യങ്ങളും പഠിപ്പിച്ചുതന്നിട്ടുണ്ട്. അതില്‍പെട്ടതാണതും. ഇതാണ് ഈ വ്യാഖ്യാനത്തിന്റെ സാരം. തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടു അദ്ദേഹം അവരെ കേള്‍പ്പിക്കുവാന്‍ പോകുന്ന ഉപദേശങ്ങളില്‍ അവര്‍ക്കു ശ്രദ്ധയും വിശ്വാസവും ജനിപ്പിക്കുകയായിരിക്കും ഇതിന്റെ ലക്‌ഷ്യം.

ഈ വ്യാഖ്യാനപ്രകാരം, ഇത് പറയുമ്പോള്‍ യൂസുഫ് (അ)നു ‘നുബുവ്വത്തും രിസാലത്തും (പ്രവാചകത്വവും ദിവ്യ ദൗത്യവും) സിദ്ധിച്ചിരിക്കുമെന്നുവരുന്നു. ‘അതു എനിക്ക് എന്റെ റബ്ബ് പഠിപ്പിച്ചുതന്നതില്‍ പെട്ടതാണ്’ (ذَٰلِكُمَا مِمَّا عَلَّمَنِي رَبِّي) എന്നു അദ്ദേഹം പറഞ്ഞ വാക്കും, ‘അല്ലാഹുവില്‍ വിശ്വസിക്കാത്തവരുടെ മാര്‍ഗ്ഗം ഞാന്‍ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. (إِنِّي تَرَكْتُ مِلَّةَ قَوْمٍ…) എന്നു തുടങ്ങി 38ാം വചനത്തിന്റെ അവസാനംവരെയുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകളും ഇതിനു പിന്‍ബലം നല്‍കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈസാ (അ) നബിക്കു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദിവ്യ ദൗത്യത്തിനു ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളായി നല്‍കപ്പെട്ട അമാനുഷിക ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളെ (المعجزات) വിവരിച്ച കൂട്ടത്തില്‍ അദ്ദേഹം എടുത്തു പറഞ്ഞ ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം ഇതാണല്ലോ : وَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا تَأْكُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ (നിങ്ങള്‍ തിന്നുന്നതിനെയും, നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ വീടുകളില്‍ സൂക്ഷിച്ചുവെക്കുന്നതിനെയും കുറിച്ചു ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്കു വിവരിച്ചു തരുകയും ചെയ്യും. (3:49). ഇതുപോലെ, യൂസുഫ് (അ) നബിയുടെയും ദിവ്യദൗത്യത്തിനുള്ള ഒരു അമാനുഷിക ദൃഷ്ടാന്തമായിരിക്കാം ഇതു. അദൃശ്യകാര്യം എനിക്കറിയാമെന്നു യൂസുഫ് (അ) പറഞ്ഞിട്ടില്ലെന്നും, അല്ലാഹുവില്‍ നിന്നു ലഭിക്കുന്ന വിവരമനുസരിച്ചാണു താനതു പറയുന്നതെന്നുകൂടി അദ്ദേഹം അവരെ അറിയിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നും കൂടി ഓര്‍ക്കേണ്ടതുണ്ട്.

കൂടാതെ, കാരാഗൃഹത്തിലുള്ള കുറ്റവാളികളില്‍ ആരെയെങ്കിലും കൊലപ്പെടുത്തുവാന്‍ രാജാവു ഉദ്ദേശിച്ചാല്‍ അവര്‍ക്കു വിഷം കലര്‍ന്ന ഭക്ഷണസാധനം കൊടുത്തയക്കപ്പെടാറുണ്ടായിരുന്നുവെന്നും, അതുകൊണ്ടു നിങ്ങള്‍ക്കു നല്‍കപ്പെടുന്ന ഭക്ഷണ പദാര്‍ത്ഥം വിഷം കലര്‍ന്നതോ, അല്ലേ എന്നു ഞാന്‍ മുന്‍കൂട്ടി അറിയിച്ചു തരുമെന്നാണ് യൂസുഫ് (അ) പറഞ്ഞതിന്റെ താല്‍പര്യമെന്നും ചില രിവായത്തുകളും നിലവിലുണ്ട്. വാസ്തവം അല്ലാഹുവിനറിയാം. ഈ വ്യാഖ്യാന പ്രകാരം تَأْوِيلِهِ (അതിന്റെ വ്യാഖ്യാനത്തെപ്പറ്റി) എന്നു പറഞ്ഞതിന്റെ താല്‍പര്യം. ആ ഭക്ഷണത്തിന്റെ സ്ഥിതികളെപ്പറ്റി എന്നായിരിക്കുന്നതാണു. تَأْوِيلِ എന്ന പദത്തിനു സാധാരണയായി ‘വ്യാഖ്യാനം’ എന്നാണു അര്‍ത്ഥം കല്‍പിക്കപ്പെടാറുള്ളതെങ്കിലും, കാര്യത്തിന്റെ കലാശം (ما يؤل اليه) എന്നാണതിന്റെ സാക്ഷാല്‍ അര്‍ത്ഥം. ഇതിനെ ആസ്പദമാക്കിയാണു സന്ദര്‍ഭങ്ങളനുസരിച്ചു അതിനു ‘വ്യാഖ്യാനം, ദുര്‍വ്യാഖ്യാനം, പൊരുള്‍, പര്യവസാനം, പുലര്‍ച്ച’ എന്നൊക്കെ അര്‍ത്ഥവിവര്‍ത്തനം നല്‍കപ്പെട്ടു കാണുന്നത്.

2-ാമത്തെ വ്യാഖ്യാനം: നിങ്ങള്‍ക്കു ഇവിടെ പതിവു പ്രകാരമുള്ള ഭക്ഷണം കൊണ്ടുവന്നു തരുന്നതിനു മുമ്പ് നിങ്ങള്‍ രണ്ടാളും എന്നെ കേള്‍പ്പിച്ച ആ സ്വപ്നത്തിന്റെ വ്യാഖ്യാനം ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്കു പറഞ്ഞു തരാതിരിക്കായില്ല എന്നാകുന്നു. ചോദ്യത്തിനു ഉടനെത്തന്നെ ഉത്തരംനല്‍കാതെ ഭക്ഷണം എത്താറാകുന്ന സമയംവരെ അവരോടു കാത്തിരിക്കുവാന്‍ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞതിനു ഈ അഭിപ്രായക്കാര്‍ ചില കാരണങ്ങളും പറഞ്ഞു കാണാമെങ്കിലും അവയൊന്നും അത്ര സാരപ്പെട്ടതായി തോന്നുന്നില്ല. ഏതായാലും ആ രണ്ടുപേരുടെയും സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്കു വ്യാഖ്യാനം പറഞ്ഞുകൊടുക്കുന്നതിനു മുമ്പായി, തന്റെ സ്വന്തം നിലപാടു അവരെ മനസ്സിലാക്കുകയാണ് യൂസുഫ് (അ) നബി ആദ്യം ചെയ്തത്. ഒന്നാമതായി, തനിക്കു അല്ലാഹുവിങ്കല്‍ നിന്നുള്ള ചില അറിവുകള്‍ ലഭിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു അറിയിച്ചു. അതിനുശേഷം, ഈ നാട്ടുകാരുടെ ഇടയിലാണ് ഞാന്‍ കഴിഞ്ഞുകൂടുന്നതെങ്കിലും ഇവരെപ്പോലെ അല്ലാഹുവിലും പരലോകത്തിലും വിശ്വാസമില്ലാത്ത ആളല്ല ഞാന്‍; എന്റെ പിതാക്കള്‍ ഇബ്രാഹീം (അ) നബി തുടങ്ങിയ പ്രവാചകന്‍മാരാണ് ; അവര്‍ സ്വീകരിച്ചു വന്ന ആ മാര്‍ഗ്ഗവും നടപടിയും സ്വീകരിച്ചു വരുന്നവനാണ് ഞാന്‍; അല്ലാഹുവിന് പങ്കാളികളെ സങ്കല്‍പിച്ചുകൊണ്ടുള്ളയാതൊന്നും ഞങ്ങള്‍ ചെയ്കയില്ല; ഞങ്ങള്‍ക്കു അല്ലാഹു നല്‍കിയ അനുഗ്രഹമാണ്

പ്രവാചകത്വവും സത്യവിശ്വാസവും; ഞങ്ങള്‍ക്കു മാത്രമല്ല, ഞങ്ങളുടെ പ്രബോധനംവഴി ജനങ്ങള്‍ക്കും അവന്‍ നല്‍കുന്ന അനുഗ്രഹമാണത്; പക്ഷേ, അതിക മനുഷ്യരും ആ അനുഗ്രഹം ഉപയോഗപ്പെടുത്താത്തവരാണ് എന്നൊക്കെ അവരെധരിപ്പിച്ചു. ഇത്രയും മുഖവുരകള്‍ക്കുശേഷം അവരെയ അദ്ദേഹം തൗഹീദിലേക്കു ക്ഷണിച്ചുകൊണ്ടു ഇങ്ങിനെ തുടര്‍ന്നു:-

സൂര്യന്‍, പശു, രാജാക്കള്‍ എന്നിങ്ങിനെ പലതിനെയും ദൈവങ്ങളാക്കി പൂജിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നവരാണ് ഈജിപ്തുകാര്‍. ഓരോ ദൈവത്തിനും ചില പ്രത്യേകതകളും, കഴിവുകളും, കൈകാര്യങ്ങളും ഉള്ളതായി അവര്‍ സങ്കല്‍പിച്ചുവെക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. അതുകൊണ്ടാണു ഏകനും സര്‍വ്വാധിപതിയുമായ അല്ലാഹുവാകുന്ന ഏകദൈവത്തെ സ്വീകരിക്കലാണോ, അതല്ല ഇത്തരം വിഭിന്നങ്ങളായ പല ദൈവങ്ങളെ സ്വീകരിക്കലാണോ നല്ലതെന്നു ചിന്തിച്ചു നോക്കുവാന്‍ അദ്ദേഹം അവരെ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നത്. പിന്നീട് പറഞ്ഞതിന്റെ സാരം ഇപ്രകാരമാകുന്നു:-

ഏക സര്‍വ്വാധികാരിയായുള്ളവന്‍ അല്ലാഹു മാത്രമായിരിക്കെ, ‘ആ ദൈവം, ഈ ദൈവം, ആ ദൈവത്തിനു ഇന്നിന്ന കഴിവുകളുണ്ട്, ഈ ദൈവത്തിനുവേണ്ടി ഇന്നിന്ന കര്‍മ്മങ്ങളൊക്കെ ചെയ്യണം’ എന്നിങ്ങനെ നിങ്ങള്‍ കണക്കാക്കുന്നതിനു യാതൊരര്‍ത്ഥവും, അടിസ്ഥാനവുമില്ല. നിങ്ങളും നിങ്ങളുടെ പൂര്‍വ്വീകന്മാരും സങ്കല്‍പിച്ചുണ്ടാക്കിയ ചില നാമനിര്‍ണ്ണയങ്ങള്‍ മാത്രമാണതൊക്കെ. ആരെ ആരാധിക്കണമെന്നും, മനുഷ്യന്‍ ഏതു മാര്‍ഗ്ഗം സ്വീകരിക്കണമെന്നും വിധികല്‍പിക്കുവാനുള്ള അധികാരാവകാശം അല്ലാഹുവിനു മാത്രമേയുള്ളു. അവന്‍ കല്‍പിച്ചിരിക്കുന്നതാകട്ടെ, അവനെ മാത്രമേ ആരാധിക്കാവൂ എന്നുമാണ്. ആകയാല്‍ അതു മാത്രമാണ്  നേര്‍ക്കു നേരെയുള്ള ഉറച്ച മതം. മറ്റുള്ളതെല്ലാം വക്രമമായതും നിലനില്‍പില്ലാത്തതുമാകുന്നു. യഥാര്‍ത്ഥാവസ്ഥ ഇതൊക്കെയാണെങ്കിലും മിക്ക മനുഷ്യരും ചിന്തിക്കാതെയും ഗ്രഹിക്കാതെയും വ വഴിപിഴച്ചുപോകുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. അതുകൊണ്ട് ഈ ഋജുവായ മതത്തിലേക്കു ഞാന്‍ നിങ്ങളെ ക്ഷണിക്കുന്നു. കിട്ടിയ അവസരം ഉപയോഗപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടു തന്റെ ആ രണ്ടു കൂട്ടുകാരെയും തൗഹീദിലേക്കു ക്ഷണിക്കുകയും, ശിര്‍ക്കിന്റെ നിരര്‍ത്ഥത അവരെ ഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്തശേഷം, അവര്‍ ചോദിച്ച ചോദ്യത്തിനു അദ്ദേഹം ഇങ്ങിനെ മറുപടി നല്‍കി :-

മുന്തിരിയില്‍ നിന്നു കള്ളെടുക്കുന്നതായി സ്വപ്നം കണ്ടവന്‍ അവന്റെ ജോലിയില്‍ തുടരത്തക്കവണ്ണം കാരാഗൃഹത്തില്‍നിന്നു വിമുക്തനാകുമെന്നും, തലയില്‍ അപ്പം വഹിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ അതില്‍നിന്നു പക്ഷികള്‍ തിന്നുന്നതായി കണ്ടവന്‍ കൊല്ലപ്പെടുകയും, കുരിശില്‍ തറക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുമെന്നും യൂസുഫ് (അ) അവരുടെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്കു വ്യാഖ്യാനം നല്‍കി. രണ്ടുപേരെയും വേര്‍തിരിച്ചു ഇന്നിന്നവന്റെ സ്വപ്നം വ്യാഖ്യാനമെന്നു പറയാതിരുന്നതു അവരില്‍ രണ്ടാമത്തേവനെ പെട്ടെന്നു അലോസരപ്പെടുത്താതിരിക്കുവാന്‍ വേണ്ടിയായിരിക്കാം. വാസ്തവം അല്ലാഹുവിനറിയാം. ഈ വ്യാഖ്യാനം കേവലം ഊഹത്തെയോ അനുമാനത്തെയോ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതല്ലെന്നും, അല്ലാഹു തീരുമാനിച്ചു കഴിഞ്ഞ കാര്യമാണെന്നും, അതില്‍ മാറ്റം സംഭവിക്കുകയില്ലെന്നും അദ്ദേഹം അവരെ അറിയിച്ചു.

ഈ രണ്ടു കൂട്ടുകാരെയും തൗഹീദിലേക്കു യൂസുഫ് (അ) ക്ഷണിച്ചുവിവരമൊന്നും ബൈബ്ളില്‍ സ്പര്‍ശിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. അവരുടെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കുറേക്കൂടി വിസ്തരിച്ചു വിവരിച്ചിട്ടുണ്ടുതാനും. ഒന്നാമത്തവന്റെ സ്വപ്നവ്യാഖ്യാനത്തില്‍, മൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞാല്‍ അവനു തടവില്‍നിന്നു രക്ഷ കിട്ടുമെന്നും, രണ്ടാമത്തേവന്റെ വ്യാഖ്യാനത്തില്‍ മൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞാല്‍ അവന്‍ കൊല്ലപ്പെടുമെന്നും പ്രസ്താവിച്ചിരിക്കുന്നു.

തടവില്‍ നിന്നു രക്ഷപ്പെടുമെന്നു അദ്ദേഹം കരുതിയ ആള്‍ ഒന്നാമത്തേവന്‍ തന്നെ. അവന്‍ വിമുക്തനായി വീണ്ടും രാജാവിനു പാനീയം നല്‍കുന്ന ജോലിയില്‍ പ്രവേശിക്കുകയും, രാജാവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍, നിരപരാധിയായി തടവില്‍ കഴിയുന്ന തന്നെപ്പറ്റി രാജാവിനെ ഒന്നു ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കണമെന്നു യൂസുഫ് (അ) അവനോടു പറഞ്ഞു. പക്ഷെ, അവനതു മറന്നുപോയി. താഴെ പ്രസ്താവിക്കുന്നതുപോലെ കുറച്ചുകൊല്ലങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം ഒരു പ്രത്യേക സന്ദര്‍ഭം നേരിട്ടപ്പോള്‍ മാത്രമേ അക്കാര്യം അവനു ഓര്‍മ്മ വന്നുള്ളു. അതുവരേക്കും അദ്ദേഹം തടവില്‍ കഴിയേണ്ടിവന്നു.

بِضْعَ (ബിള്വ്ഉ്) എന്ന വാക്കു ഒരു നിശ്ചിത എണ്ണത്തെ കുറിക്കുന്നില്ല. മിക്കവാറും മൂന്നുമുതല്‍ ഏഴുവരെയും, ചിലപ്പോള്‍, രണ്ടു മുതല്‍ ഒമ്പതുവരെയുമുള്ള എണ്ണത്തിലാണ് ഉപയോഗിക്കപ്പെടാറുള്ളത്. ‘ചില്ലറ, ഏതാനും, സ്വല്‍പം, ശകലം’ എന്നൊക്കെ സന്ദര്‍ഭം പോലെ അതിനു അര്‍ത്ഥം നല്‍കപ്പെടാം. യൂസുഫ് (അ) തടവില്‍ ഏഴുകൊല്ലം താമസിച്ചുവെന്നാണ് അധികമാളുകളും പറഞ്ഞുകാണുന്നത്. അല്ലാഹുവിനറിയാം. തന്നെപ്പറ്റി രാജാവിനെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുവാന്‍ യൂസുഫ് (അ) അവനോടു പറഞ്ഞതിന്റെ പേരില്‍മാത്രമല്ല, തടവിലായിരുന്ന കാലത്തു രണ്ടുപേരും തമ്മില്‍ തടവില്‍ വെച്ചുണ്ടായ പ്രത്യേകബന്ധം നോക്കുമ്പോഴും അവന്‍ അക്കാര്യം പ്രത്യേകം ഓര്‍മ്മവെച്ചിരിക്കേണ്ടതാണല്ലോ. എന്നിട്ടും ഒരു നീണ്ടകാലത്തോളം അതു മറന്നുപോകുകയും, ഒരു കാരണം നേരിട്ടപ്പോള്‍ മാത്രം ഓര്‍മ്മവരുകയുമാണുണ്ടായത്. അപ്പോള്‍, ആ മറവില്‍ പിശാചിന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നുള്ള ഒരു പ്രേരണകൂടി ഉണ്ടായിരിക്കും. നല്ല കാര്യങ്ങള്‍ക്കും, നല്ല ആളുകള്‍ക്കും എതിരായി മനുഷ്യമനസ്സില്‍ സ്വാധീനം ചെലുത്തുക പിശാചിന്റെ ജോലിയാണല്ലോ. ‘അവന്‍ മറന്നുപോയി’ എന്നോ മറ്റോ പറയാതെ, ‘ അവനെ പിശാചു മറപ്പിച്ചു ( َأَنْسَاهُ الشَّيْطَانُ) എന്നുള്ള പ്രയോഗം ഇതൊക്കെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. പ്രത്യേകം ഓര്‍മ്മിച്ചിരിക്കേണ്ടുന്ന ഒരു കാര്യം വേണ്ടുന്ന സമയത്തു ഓര്‍മ്മ വരാതിരിക്കുമ്പോഴാണ് ഇങ്ങിനെയുള്ള പ്രയോഗം കാണപ്പെടുക. ഇത് പോലെ ഒരവസരത്തില്‍, യൂശഉ് (അ) നബിയും പറഞ്ഞതായി 18:63ല്‍ കാണാവുന്നതാണ്.

രാജാവിന്റെ പാനീയ കാര്യസ്ഥന്‍ കാരാഗൃഹത്തില്‍നിന്നു രക്ഷപ്പെട്ടു പഴയ ജോലി തുടരുകയാണ്. യൂസുഫ് (അ) ഗൗനിക്കപ്പെടാതെ തടവിലും കഴിയുന്നു. കൊല്ലങ്ങള്‍ അങ്ങിനെ കഴിഞ്ഞു. ഒരിക്കല്‍ രാജാവ് ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടു. തടിച്ചുകൊഴുത്ത ഏഴു പശുക്കളെ മെലിഞ്ഞു ശോഷിച്ച ഏഴു പശുക്കള്‍ തിന്നുന്നതും, ഏഴു വീതം പച്ചയായ ധാന്യക്കതിരുകളും, ഉണങ്ങിയ കതിരുകളും, ഇതായിരുന്നു സ്വപ്നം. സ്വപ്നവ്യാഖ്യാന വിദഗ്ധരായ പലരെയും വിളിച്ചുവരുത്തി തന്റെ സ്വപ്നത്തിന്റെ പൊരുള്‍ പറയുവാന്‍ രാജാവു ആവശ്യപ്പെട്ടു. ആര്‍ക്കും വ്യാഖ്യാനിക്കുവാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. പല പേക്കിനാവുകള്‍ കൂടിച്ചേര്‍ന്നതാണു ഈ സ്വപ്നം. ഇത്തരം കിനാവുകള്‍ക്കൊന്നും വ്യാഖ്യാനം പറയുവാന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കറിഞ്ഞുകൂടാ എന്നായിരുന്നു അവരുടെ മറുപടി. രാജസ്വപ്നമായതു കൊണ്ടു അതിനു ഒരു പ്രധാന്യവും കല്‍പിക്കപ്പെടുക സ്വാഭാവികമാണല്ലോ. ഈ സന്ദര്‍ഭത്തിലാണ് മുമ്പ് തടവില്‍ നിന്നു പോരുമ്പോള്‍ തന്റെ കാര്യം ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുവാന്‍ യൂസുഫ് (അ) ഏല്‍പിച്ചിരുന്നവനു മുമ്പു കഴിഞ്ഞ ആ പഴയ വര്‍ത്തമാനങ്ങള്‍ ഓര്‍മ്മ വരുന്നത്. ആ കാര്യം ഞാന്‍ നിവൃത്തിച്ചു തരാം. ജയിലിലുണ്ട് സ്വപ്നവ്യാഖ്യാനം ശരിക്കും അറിയാവുന്ന ഒരു മാന്യന്‍. എന്നെ പറഞ്ഞയക്കുന്നപക്ഷം ഞാന്‍ പോയി ചോദിച്ചറിഞ്ഞു വരാം എന്നു അവന്‍ അറിയിച്ചു.

‘സമുദായം’ എന്നു അര്‍ത്ഥം പറയപ്പെടാറുള്ള امة (ഉമ്മത്തു) എന്ന പദത്തിനു വേറെയും അര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ വരുമെന്നും, അവയിലൊന്നാണ് ‘കാലയളവു’ അഥവാ കുറേകാലം എന്നും സൂഃ ഹൂദ്‌ 8ാം വചനത്തിന്റെ വ്യാഖ്യാനത്തില്‍ മുമ്പു നാം ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയിട്ടുണ്ടല്ലോ. ഈ അര്‍ത്ഥത്തിലാണ് അതിവിടെയുള്ളത്.

പാനീയ കാര്യസ്ഥന്‍ കാരാഗൃഹത്തില്‍ യൂസുഫ് (അ)ന്റെ അടുക്കലേക്കു അയക്കപ്പെട്ടു. അവന്‍ ചെന്നു അദ്ദേഹത്തോടു രാജാവിന്റെ സ്വപ്നത്തിനു വ്യാഖ്യാനം നല്‍കുവാന്‍ അപേക്ഷിച്ചു. ഇത്രയും കാലം തന്നെ വിസ്മരിച്ചശേഷം ഇപ്പോള്‍ ഈയൊരാവശ്യം നേരിട്ടപ്പോള്‍ മാത്രം തന്നെക്കുറിച്ചു ഓര്‍മ്മവന്നതിനെപ്പറ്റി പ്രതിഷേധിക്കാതെ വേഗം അവനു മറുപടി കൊടുത്തു. ഏഴു തടിച്ച പശുക്കള്‍ നിലം ഉഴുതു കൃഷി ചെയ്‌വാന്‍ പറ്റുന്ന ഏഴു വര്‍ഷങ്ങളെയും, പച്ചക്കതിരുകള്‍ ഏഴുകൊല്ലത്തെ ക്ഷേമത്തെയും, സമൃദ്ധമായ വിളവിനെയും, ഏഴു ഉണങ്ങിയ കതിരുകള്‍ ഏഴുകൊല്ലത്തെ ക്ഷാമത്തെയും, വരള്‍ച്ചയെയും കുറിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടു ആദ്യത്തെ ഏഴുകൊല്ലം നന്നായി കൃഷി നടത്തണം. അതു കൊയ്തെടുക്കുന്ന ധാന്യം നശിച്ചുപോകാതിരിക്കുവാന്‍വേണ്ടി കതിരോടെ സൂക്ഷിച്ചു വെക്കണം. ഭക്ഷ്യാവശ്യങ്ങള്‍ കഴിവതും ചുരുക്കി ബാക്കിയെല്ലാം പിന്നേക്കു കരുതിവെക്കണം. പിന്നീടു വരുന്ന ഏഴു ക്ഷാമത്തിന്റെ വര്‍ഷങ്ങളില്‍ ആ സൂക്ഷിക്കപ്പെട്ട ധാന്യം ഉപയോഗപ്പെടുത്താം. വിത്തിനും മറ്റുമായി അല്‍പം കരുതിവെച്ചു ബാക്കിയൊക്കെ അന്നു ഉപയോഗിക്കാം. പഞ്ഞത്തിന്റെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിയുന്നതോടെ ഇഷ്ടംപോലെ മഴയും മറ്റും ലഭിച്ചു സുഖകരമായ വര്‍ഷമായിരിക്കും ലഭിക്കുക. അക്കൊല്ലം കൃഷികളെല്ലാം നന്നായി വിലയും. മുന്തിരിയില്‍ നിന്നു കള്ളും, ഒലീവില്‍നിന്നു എണ്ണയും, കരിമ്പില്‍ നിന്നു ശര്‍ക്കരയുമൊക്കെ ആട്ടിയും പിഴിഞ്ഞും എടുക്കുകയും ചെയ്യാം. ഇതായിരുന്നു ആ സ്വപ്നത്തിന്റെ വ്യാഖ്യാനവും
പൊരുളും.
തന്റെ രാഷ്ട്രത്തിന്റെ തന്നെ ഭാവിയെ ബാധിക്കുന്ന ഈ മഹത്തായ വ്യാഖ്യാനം വിവരം കേട്ടറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഈ വ്യാഖ്യാനകര്‍ത്താവിനെ – യൂസുഫ് (അ)നെ-പറ്റി രാജാവു കൂടുതല്‍ അന്വേഷിച്ചറിയുകയും, കാണുവാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുക സ്വഭാവികമാണല്ലോ.